Vísir - 17.10.1976, Blaðsíða 9

Sunnudagur 17. október 1976

OSTASNITSEL
Rétturinn er sérlega ljúf-
fengur, og fljótlegt að matreiða
hann. Uppskriftin er fyrir 4.
8 þunnar sneiðar af kálfa- eða
nautakjöti
4 þunnar skinkusneiðar
4 sneiðar mildur 45% ostur
hveiti
salt
pipar
egg
brauðmylsna (rasp)
smjörliki og olia til steikingar.
Blandið hveiti og kryddi
saman á disk eða skál. Sláið
eggið i sundur i annað ilát.
Setjið brauðmylsnuna i þriðja
ilátið.
Notið meyran kálfa- eða
nautakjötsvöðva. Skerið 8
þunnar sneiðar. Berjið kjöt-
sneiðarnar út með kjöthamri.
Setjið skinkusneiðar á helm-
inginn af þeim. Leggið ostsneið-
arnar ofan á skinkusneiðarnar
og að siðustu kálfa- eða nauta-
kjötssneið.
Pressið sneiðarnar þétt sam-
an og veltið þeim fyrst upp úr
krydduðu hveiti, siðan sundur-
slegnu eggi og að lokum brauð-
mylsnu.
Setjið smjörliki og oliu til
helminga á pönnu. Steikið osta-
snitsel viö vægan hita i u.þ.b. 6
minútur á hvorri hlið, eða þar til
kominn er fallega ljósbrúnn
litur á kjötið.
Berið réttinn fram t.d. með
soðnum hrisgrjónum, ferskum
tómötum eða steiktum, með
söxuðum lauk og kryddað með
salti, pipar og basilikum, einnig
mætti vel hafa tómatmauk i
staðinn fyrir tómata með
lauknum.
Stór skál með hrásalati á
einnig vel við á borðið
DBlandiö hveiti og kryddi saman á disk eöa i skál. Sláiö eggin i sundur i annaö ilát.
Setjið brauðmylsnuna I þriöja ilátiö Skeriö 8 þunnar kálfa-eöa naulakjötssneiöar. Berjiö sneiö-
arnar út meö kjöthamri.
2) Leggiö ostsneiöarnar ofan á skinkusneiöarnar.
3) Setjiö kálfa- eöa nautakjötssneiö ofan á ostsneið
arnar.
4) Pressið sneiöarnar þétt saman og veltið
þeim upp úr krydduöu hveiti, siðan sundurslcgnu
eggi og aö lokum brauömylsnu.
5) Setjiö smjörliki og oliu til helminga á pönnu.
Steikið ostasnitsel við vægan hita i u.þ.b. 6 minútur
á hvorrihlið, eöa þar til kominn er fallega Ijósbrúnn
litur á kjötið.
TEITUR TÖFRAMAÐUR
Vörður...ef við gerum það
ekki, þá verður flugvélin
sprengd í lof t upp..
“21, ..með 100 farþegum
Láta ÞA lausa?
Þeireru
moröingjar
Þið haf ið tvo tíma... Þangað
til vélin springur.
Haltu
kjafti.
Viðerum með nóg af
hergögnum til að
fara i stríð.
Þeir verða á undan að
sprengja hana,
Sunnudagur 17. október 1976
— segir biskup íslands, herra
Sigurbjörn Einarsson í samtali við Vísi
HANN er fæddur á Efri-Steins-
mýri I Meðallandi 30. júni áriö
1911. Hann ólst upp hjá afa sinum
og ömmu til átta ára aldurs þar
eö móöir hans haföi iátist er hann
var á ööru ári, ensátta árá' flutti
hann siöan til fööur sins aö Kotey.
Strax á barnsaidri átti hann sér
þann draum aö veröa prestur. t
dag er Sigurbjörn Einarsson
biskuö tslands og hefur verið i
sautján ár. Blaöamaöur Visis
ræddi nýlega viö biskup á
Biskupsstofu i Reykjavik um leiö
hans til kirkju og kristni og um
viðhorf og vanda liöandi stundar.
„Mér er sagt aö ég háfi fariö aö
messa svona fjögurra til fimm
ára”, segir hann og brosir. „En
þaö hafa margir fleiri gert þótt
ekki hafi þeir oröiö prestar, þvi aö
kirkjuferöorkarsterktá barn. Og
mér var leyft aö fara til kirkju
mjög ungum. Þaö voru hátiöar-
stundir. Og sjálfar feröimar til
kirkjunnar eru mér afar minnis-
stæöar. Ég man fyrst eftir mér i
þvi sambandi, þegar afi minn
reiddi mig fyrir framan sig á
hnakknefinu. Ég var ekki fær um
aö sitja hest. Afi minn og amma
voru mjög guörækiö fólk, Hús-
lestrar voru um hönd haföir á
heimilinu hvern sunnudag og á
hverju kvöldi vestrarins. Þau
kenndu mér ógrynni af bænum.
Ognávistminviö trúna minnkaöi
ekki þegar ég fluttist til fööur
mins. Hann er trúmaöur mikill, —
er enn á lifi, 92 ára aö aldri, — en
hann var á þessum tima
meöhjálpari i sóknarkirkjunni.
Hann haföi okkur drengina sina
alltaf meö sér þegar hann fór til
kir kju”.
„A þessum uppvaxtarárum i
Meöallandi þótti mér sem þaö
myndi vera harla gott og mikil-
vægt hlutskipti aö veröa prestur
ef mér mætti auönast aö afla
menntunar og réttinda til þess.
Bæöi var aö ég átti kirkjunnar
fólk aö, og siöan var ég sjálfur
trúhneigöur. Mér varö einnig
mjög hlýtt til þeirra presta sem
ég kynntist ungur. Þaö voru til-
komumiklir karlar. Annaö sem
réöi miklu um viöhorf mitt til
prestskapar var vafalaust þaö aö
faöir minn heföi helst af öllu vilj-
aö vera prestur og heföi áreiöan-
lega haft möguleika á þvi heföi
hann ekki veriö jafn örfátækur og
hann og hans fjölskylda var.”
Þegar trúin vék
fyrir skáldhneigðinni.......
„Siöar meir um nokkurra ára
skeið þegar ég var nemandi viö
Menntaskólann hér i Reykjavik
þá varð ég afhuga prestskap og
fráhverfur kirkjunni. Ahuginn
snerist I aörar áttir i bili. Ég fékk
bæöi feikilegan áhuga á bók-
menntum og hélt að ég ætti aö
þjóna bæöi minu upplagi og
veröldinni meö þvi aö skrifa. En
einnig voru þaö lifsskoöanaleg
viöhorf sem höföu áhrif á mig.”
„Þessar ritsmiöar minar lentu
nú sem beturfór á þeim eina staö
sem þær áttu heima. Þetta voru
bæöi ljóö eöa rim-tilraunir,
sagnagerö og ýmislegt þess kon-
ar. Nei, mér kom sem betur fer
aldrei i hug aö reyna aö gefa þetta
út. Ég komst aö þeirri niðurstööu
aö hvorki ég né skáldgyðjan
myndu bera eitthvaö úr býtum úr
okkar sambúö. Ég sagöi henni þvi
upp. Hins vegar get ég nefnt þaö
aö löngu siöar uröu til hjá mér fá-
einar sálmaþýðingar og. einstöku
frumortir sálmar. Þetta varö til i
sambandi viö vinnu mina viö
endurskoöun sálmabókarinnar.
Og þaö sem knúöi þar á var i
fyrsta lagi tilfinningin fyrir vönt-
un á vissri tegund sálma sem ég
fékk ekki úr annarri átt, og i ööru
lagi sú nauösyn aö fá inn I is-
lensku sálmabókina nokkra þá
sálma einkum frá allra siöustu
árum sem oröiö hafa vinsælastir i
öörum löndum.”
Þjóðernisrómantíkin
frá Helga Pjeturss.........
„Nei, þau lifsskoöunarlegu
viöhorf sem einnig áttu þátt i frá-
hvarfi minu frá kristninni geta
engan vegin flokkast undir okkar
fornu Asatrú. Þaö voru kenningar
Helga Pjeturss i Nýal sem kitluöu
mig. Og ég hef reyndar gert grein
fyrir þessu i bók sem heitir Játn-
ingar. En þaö sem ef til vill hefur
veriö eitthvaö milli tannanna á
fólki i þessu sambandi er sprottiö
úr greinarstúf, sem álpaöist inn i
Skólablaöið, meöfram vegna
nokkurra eftirgangsmuna. Sú
grein er fyrst og fremst stráks-
skapur, og i öðru lagi algjört
bergmál af Helga Pjeturss og af-
skaplega ófrumlegt pródúkt.”
„Þetta var þjóöernisrómantik.
Éggekkeins ogfleirimeö þá hug-
mynd að islendingar heföu aldrei
veriö menn meö mönnum siöan á
söguöld, en ofurmenni þá. Og sú
undirokun og kreppa sem haföi
hvilt yfir þessari þjóö væri ekki
aöeins pólitisks eölis, heldur lika
andlegs eölis.”
Gegnumlýsing
nasismans
„A þessu timabili var maöur
móttækilegur fyrir nokkurn
veginn hverju sem er, eins og
getur komið fyrir fleiri. Og þessi
viöhorf voru þar fyrir utan ekki
óþekkt i álfunni, hvorki fyrr né
siöar. Guö hjálpi mér heföi ég
verið i Þýskalandi um þetta leyti.
Ég geri ráö fyrir að margir fleiri
islendingar mættu taka undir þá
fyrirbæn. En hitt er annað mál aö
kannski hefur þessi reynsla
hjálpað mér siöar, — meöal
annars i sambandi viö
nasismann. Aö sjá i gegnum þaö
þjóöernislega moldviöri og þá of-
stækisfullu Ariadýrkun sem hann
byggði á. Og jafnframt hjálpaöi
þetta mér við aö átta mig á þvi
hvað þetta var gagngert i and-
stöðu við kristna trú.”
„Jú, ég var pólitiskur á fyrstu
námsárum minum i mennta-
skólanum. Gekk i félag ungra
jafnaðarmanna þegar þaö var
stofnað 1927 eöa '28. Ég var mjög
eindreginn jafnaöarmaöur og
stóö i heilmiklum stælum á fund-
um i MR. Jafnaðarmennska og
kristindómur áttu prýöilega sam-
leið i minum huga. Þegar ég varð
Myndir: Loftur Ásgeirsson
Viðtal: Árni Þórarinsson