Tíminn - 05.09.1968, Síða 5

Götuvitar hvíldir
á nóttunni
Leigubíistjóri skrifar:
„Oft hef ég verið að velta
því fyrir mér þegar ég hef ver-
ið að aka á nóttunni, hvers
vegna götuvitarnir væru ekki
teknir úr sambandi á nóttunni
og þegar umferð er minnst á
morgnana og á daginn.
Það getur verið sérlega ergi-
legt að vera einn á ferð eftir
Miklubrautinni um hánótt og
þurfa að bíða á rauðu ljósi við
hver umferðarljós.
Það er líka nauðsyn að ég
held að hvila ljósin ef þess er
nofckur kostur. Nú í sumar virð
ist mér ljósin á mótum Lækj-
argötu, Austurstrætis og Banka
strætis bila a.m.k. einu sinni á
viku, einnig eru ljósin á Hring
brasutinni oft óvirk og á fleiri
stöðum. Þetta er mér sagt að
stafi af þvi að viðkvæmir og
dýrir lamparofar eyðist og
slitni fljótt við hið mikla á-
lag. Þarf því að skipta um
þessa rofa með stuttu millibili.
Væri nú ekki ráð að spara'
sér tíma , fyrirhöfn og kostn-
að með því að hvUa ljósin þeg-
ar umferðin er hvað minnst.
Það mundi að sama skapi
greiða fyrir umferðinni og
létta skap okkar, sem ökum á
nóttunni með því að þs slypp-
um við hjá óþarfa töfura.“
Snyrtilegasta gatan
,gigæti Landfari!
Mér varð nú að orði þegar
ég las Tímann fyrir helgina,
,skyldi hin nýstofnaða Fegr-
unarnefnd Reykjavíkur ekki
hafa skoðað sig um í Vestur-
bænum áður en hún sæmdi
Safamýrina, sæmdarheitinu
snyrtilegasta gatan 1968.“
Þannig er nefnilega mál með
vexti, að ég á stundum leið
um Safamýrina, og á horni
Safamýrar og Háaleitisbrautar
er óræktarblettur, og ekki
snyrtilegur á að líta. Þá hafa
staðið yfir gangstéttarfram-
kvæmdir við sunnanverða eða
vestanverða Safamýrina, og
auk þess eru þar bygginga-
frámkvæmdir, sem sjaldan
prýða nokkra götu. Neðar í
götunni er ekki búið að ganga
frá gangstéttum, og hálf ó-
snyrtilegt um að litast á horn-
inu hjá apótekinu, sem sjálft
er þó álitlegasta bygging og
vinaleg að innan. Að öllu þessu
upptöldu finnst mér Safamýr-
in ekki getað borið heitið
snyrtilegasta gatan 1968, þrátt
fyrir að „botnlangarnir1' í göt-
unni eru mjög snyrtilegir og
mjög falleg hús þar. Ég held
að fegurðarnefndin hafi bara
ekki skoðað sig nægilega vel
um í Vesturbænum sums stað-
ar — en kannski gerir hún
það næsta sumar.
Með ósk um birtingu.
Vesturbæingur.“
Enn um vegasárin
Guðmundur J. Einarsson,
Brjánslæk, skrifar:
„Ég hef tvívegis áður beðið
þig fyrir línur um vegasárin,
sem alls staðar blasa við veg-
farendum. Og þú hefur verið
svo gestrisinn að birta þessa
þanka mína. Nú ætla ég að
'reyna á þegnskap þinn í
þriðja sinn. Og tilefnið er: að
ég brá mér inn í fjörð á dög-
unum og sá mér til mikillar
gleði, að nokkuð hefur verið
unnið að því að græða þessi sár
hér í minni landareign.En mesta
ánægjan fer af þegar betur er
HEYBRUNAR ERU AlLTlÐlR OG ÞYKIR OKKUR ÞVl A§TÆ£>A
Tll Aí> VEKJA ATHYGU A MJO'G HAGKVÆMUM HPY-
TRYGGÍNGUM, "SEM VIÐ HÖFUM OTBÚIÐ. TRYGGINGAR
ÞESSAR NÁ M. A. TIL SJALFIKVEIKJU. HAFIÐ SAMBAND V©
NÆSTA KAUPFÉLAG EÐA UMBOÐSMANN OG GANG©
FRÁ FULLNÆGJANDJ BRUNAIRYGGINGU Á HEYBIRGÐUM
YÐAR.
heybirgðir
SAMVINNUTRYGGINGAR
þessi fyrirhöfn og kostnaður
komi að minnsta gagni. Það
er svo senv auðséð hvernig
verkið hefur verið unnið, Gras
fræi og áburði hefur verið
blásið úr bifreið út í vegkant-
inn og dýpstu rásina, sem
myndazt með uippmókstri í veg
inn ca. 3—4 metra á breidd.
Nú eru vegasárin víða allt að
15—20 metra breið. Og hver
heilvita maður ætti að skilja
það, að það er aðal nauðsyn-
in að græða sárið, þar sem
gróðurinn tekur við, til þess að
koma í veg fyrir uppblástur-
inn. Þar er líka mest líkindi
til að grasfræið festi varanleg-
ar rætur því þar er frjómold-
in mest. Hitt er bara það sem
á gamalli og góðri íslenzku var
kallað „handarbakavina,"
framkvæmd til að gera nokkra
afsökun, óg heldur ekki meira.
Ég veit það ósköp vel, að það
er meiri fyrirhöfn að sá í
fjærri brún vegasársins, því það
verður ekki gert sitjandi á
rassinum inni í bíl. Það verð-
ur að gerast með höndum. En
ég er í miklum vafa um, hvort
það er nokkuð dýrara, þegar til
alls kemur.
Ég get ekki neitað því, að
mér þykir fallegt að sjá þetta
græna strik utan með vegin-
um, en það er bezt að sjá eft-.
ir vefurinn og vorleysingarnar
og voa-kuldann, hvað mikið
verður eftir af því.
Ég hef áður skorað á nátt-
úruverndarráð, sem mér er
sagt að sé til, að reyna að
beita áhrifum sínum til vernd-
ar þeirra skógarleyfa, sem enn
eru eftir. Og ég endurtek þessa
áskorun hér með.
Helgi á Hrafnkelsstöð
um og doktorarnir
Ósköp þótti mér vænt um
greinarnar þínar Helgi. Ég er
alveg viss um, að ef jafnvel
pennafærir menn og þú ert,
tækju sig nú til og skrifuðu
í dagblöðin vikulega álíka
greinar, og jafnvel rökstuddar,
þá tækist engum eftir árið, að Ö
verða doktor á vitleysunni ein i
tómri, og mér finnst ekkert á w
móti því, þótt menn færu ekki í j
hót eftir ráðleggingum „hins
vísa Sýraks". Að: „svala þú ej
ekki sinni þínu er þú vilt
refsing áleggja," þeir hljóta að 1
eiga það skilið þessir öfug- II
uggar.
Eftir forsetakosning- H
arnar
Svo heitir grein er Sigurður
A. Magnússon skrifar í tíma-
ritið Samvinnuna. Ekki ætla
ég mér þá dul, að fara að
rökræða efni hennar, en mér
virðist Sigurður komast næst
því sem sennilegt er. Það nær
ekki nokkurri átt, að vinsældir
Kr. Eldjárns hafi verið svo
miklar, sem fylgi hans bendir
til af eigin verðleikum. Og það
nær heldur ekki nokkurri átt,
að Gunnar hafi verið svo ó-
vinsæll. Það er því auðsætt, að
Gunnar hefir goldið síns stjórn
málaflokks, sem er orðinn ó-
vinsæll og það sannarlega ekki
að ástæðulausu. Ég held að
Sigurður hitti þarna naglann
á höfuðið.
Forsetakosningarnar 1952
og aftur í sumar, eru gleði-
legur vottur þess að þrátt fyrir
allt moldviðrið í pólitískum
efnum, er þjóðin þó vakandi.
Hún ætti að vera það líka um
alþingiskosningar, og kannski
er þetta upphaf þess. Við skul-
um vona það.
Er stjórnarskrárbreyt-
ing í vændum?
Ég sé á blöðunum að nú er
Framihald á bls. 15. b
5
A VÍÐAVANGI
; ..
Seinir að átta sig
f viðtali hér í blaðinu í gær
lét Ólafur Jóhannesson, for-
maður Framsóknarflokksins
svo ummælt meðal annars um
hinar nýju vandræðaráðstafan
ir ríkisstjórnarinnar:
„Þessar ráð&tafanir bera
vitni um mat ríkisstjórnarinn-
ar á ástandinu í landinu, þ.e.
afe það sé þannig, að ekki hafi
verið hægt að bíða með slíkai
ráðstafanir þar til kannað er,
hvort nokkur grundvöllur er
til samkomulags milli stjórn-
málaflokaknna. Má því segja,
að þessar viðræður séu nokkuð
seint á ferðinni". ,
Þetta er hverju orði sann-
ara, og í samræmi við rök-
stuðning ríkisstjórnarinnar
sjálfrar fyrir nauðsyn tafar-
lausra ráðstafana. Af þessu
verður hins vegar að draga
þá ályktun, að fyrst ríkisstjórn
in hafði í huga að hafa samráð
við stjórnarandstöðuna, var
nokkuð seint til þeirra við-
ræðna boðað, og hefði verið
viðkunnanlegra að efna til
þeirra, áður en allt var komið
í þennan spreng. Sinnuleysi
ríkisstjórnarinnar ríður ekki
við einteyming fremur en fyrri
daginn.
Taldi samstöðu ekki
koma til mála þá
Þegar menn hugsa um þetta
seinlæti ríkisstjórnarinnar og
skyndil'ega hjálparbeiðni til
stjórnarandstöðunnar þegar
allt er gersamlega komið úr
böndum og enginn tími lengur
til athugana, þá minnast menn
svara forsætisráðherrans í við
tali daginn sem sjónvarpið tók
til starfa. Þá voru efnahags-
blikur komnar á loft og verð-
bólgan á hlemmiskeiði. Hann
var þá spurður að því, hvort
hann teldi ekki athugandi að
leita eftir þjóðstjórn eða víð-
tækari samstöðu um bjargráð
í vandanum. Hann tók því alls
fjarri og kvaðst ekki telja lík-
legt, að þjóðstjórn réði fremur
við vandann. Þannig þaut í
þeim skjá þá. Hefði ekkj verið
skynsamlegra af forsætisráð-
herra að Ieita samráðs við
stjórnarandstöðuna fyrir einu
eða tveimur árum, þegar óveð
ursskýin hrönnuðust að, held-
ur en kalla á hjálp þegar allt
er komið gersamlega á kaf?
Hefði það ekki sýnt ofurlítið
meiri framsýni?
Bjarni kaus hins vegar hlut-
skipti óvitans, sem ekki sinnir
neinum viðvörunum eða veður
merkjum en stikar út í ófær-
una en kallar á hjálp, þegar
hann situr þar fastur.
Vörumerking
f bráðabirgðalögum þeim,
sem gefin hafa verið út um
nýja 20% gjaldeyrisskattinn,
sem inhheimtur verður af toll
verði allra vara, er svo kveðið
á, að óheimilt sé með öllu að
hækka verð þeirra vara í verzl
unum, sem tollafgreiddar voru
áður en þessi nýi skattur lagð
ist á. Lagaboð eru til þess að
halda þau, og lagavörðurinn
i þjóðfélaginu á að sjá um, að
þau séu haldin, og stjórnar-
völd að haga svo málum að
unnt sé að halda þau.
Þess vegna gefur auga leið,
að ríkisvaldið á að taka af all-
an vafa í þessum efnum með
því að tollstimpla allar helztu
Framihald á bls. 15.
aðgætt, því ég get efcki séð að
I