Tíminn - 23.10.1968, Qupperneq 7

MIÐVIKUDAGUR 23. okt. 1968.
TÍMINN
HEIMA OG HEIMAN
MÚSA-BARNARD
FRA ANSBACH
Praaz Ziegler, 15 ára gamall skólapiltur, heldur því fram að
harm hafi grætt nýtt hjarta í mús. Ef það reynist satt öðlast
haim heimsfrægð engu síður en Barnard læknisfræðipró-
fessor í Höfðaborg.
í: sept-ember 1968 streymdi múgur og margmenni til
bæjarins Ansbaeh í Þýzkalandi; erlendir blaðamenn, starfs-
menn hljóðvarps og sjónvarps, forystumenn dýraverndunar-
félaga, dýralæknar og iögreglumenn. Og áfangastaður þeirra
allra er einbýlishús við Leipzigstræti 8. Hér býr Max Ziegler,
starfsmaður tryggingafélags og faðir 15 ára drengs að nafni
Franz. Það er Franz sem ailt í einu hefur dregið athygli
manna að hinni fornu markgreifaborg Ansbach eftir margra
ára gleymsku, en hann heldur því fram, að hann hafi grætt
nýtt hjarta í mús.
Að því er Franz segir sjálfur
frá, tók hann hjarta úr hvítri mús
og græddi það í líkama annarrar
músar, sem raunar var systir
hjartagjafans. Skurðgaðgerð
þessa segist hann hafa fram-
kvæmt fyrir luktum dyrum og
stóð hún í 2% klst.
Kaðir hams kvaddi til ritstjóra
dagblaðs bæjarins og hann birti
frétt um atburðinn í blaði sín-u, og
ók með Franz og músina til skurð
deildar sjúkrahússins á staðnum.
Þar hittu þeir yfirlækninn, Dr.
Henniges, sem sinnir að jafnaði
aðeins sjúkdómum mamna. Hann
viðurkenndi að það sé ör eftir
skurðaðgerð á kviði músarinnar,
en lýsti því yfir að öll sagan sé
einskær uppspuni og benti blaða-
manninum á að hann skyldi ekki
láta telja sér trú um svona vit-
leysu. 1
Strax 24 klukkutímum síðar
beindist athygli alheimsins að
skólapiltinum Franz og litlu hvítu
músinni hans. sem heitir Alexand-
er. Fréttamenn eru hvarvetna á
vappi umhverfis heimili hans. \
fyrstu ræddi faðir piltsins fúslega
við hvern sem- var, en bráðlega
varð honum ljóst að sagan var
peninga virði. Þá gerðist Franz
einnig orðfár um alla málavöxtu.
Dálítið varð til að skjóta homum
skelk í bringu. Dýraverndunar-
félagið var þegar búið að kæra
hann. „Þegar leikmaður fremur
skurðaðgerð á dýri, er það sama
og að kvelja dýr, jafnvel þótt
svæfing sé viðhöfð,“ sögðu dýra-
verndarmenn. Saksóknarinn í Ans-
bach fékk málið í sínar hendut og
^ lýsti yfir eftirfarandi: „Við vilj-
um ekki gera úlfalda úr þessari
einu litlu mús, en við hljótum að
spyrja. Hvernig færi ef öll börn
fengju að fremja skurðaðgerðir
að eigin geðþótt?"
Franz Ziegler er ef til vill ær-
íngi, sem hefur 'sett sér það mark-
mið að blekkja allan almenning.
Það er hugsanlegt. En við getum
einnig tekið orð hans alvariega
og reynt að sannrevna sögu hans
Sá er síðari kosturinm.
Blaðamenn þýzks tímarits fengu
Franz og bekkjarbróður hans
Richard Geisler til að koma með
sér til mjög þekkts sérfræðings
á sviði dýralækninéa og lyfja-
fræði, Richards Völkers, fyrrv
kennara í Háskóla fyrir dýra-
lækna í Hannover. Þessi alúðlegi
fræðimaður spjallaði við Franz
eins og hvern annam ungan starfs
bróður sinn, og bað hann að segja
sér frá þvi hvernig hann hefði
framkvæmt hjartaiflutninginn.
Franz sem er skólanemandi í
húð og hár éagði með röddu, sem
bar vott um virðingu og nokkuð
sigurhrós: „Ég gerði aðgerðina
eftir aðferð þeirra Barnards og
Cooleys. Báðir þessir skurðlækn-
ar létu framhólfin vera kyrr en
græddu aðeins ný afturhólf í
hjarta sjúklingsins. Á þann hátt
þurftu þeir ekki að tengja neinar
æðar við hjartað. Það hefði held
ur alls ekki tekizt í aðgerðinni á
litlu dýri eins og músinni."
Þessi orð virtust vekja áhuga
prófessorsins: „Þetta hljómar ekki
illa,“ segir hann, „bvaðan veiztu
allt þetta?“
Franz virtist undrandi á þessari
spurningu. „Það stóð í blöðunum,
og í læknisfræðitímaritum. Og ég
bjó mig undir tilraunina mánuð-
um saman. Ég ákvað að græða
hjarta í mús fyrir tveimur ár-
um„“ sagði hanm.
Prófessorinn spyr. Franz hvern-
ig hann hafi dgyft dýrið. Og Franz
syarar: „Með blöndu úr eter og
klórethyl. Aðferðina lærði ég í
kennslubók sem nefnist „Deyfing-
ar á dýrum“ og ég keypli í bóka-
búð í Ansbach."
,.Og hvar fékkstu áliöldin, og
þráðinn til að sauma skurðinn
er, en þeir segja að með aðstoð hennar hafi þeir getað haldið blóðrás músarinnar virkri meðan á hjarta
aðgerðinni stóð.
saman með, sprauturnar og efnin
í deyfrlyfið?“
Þegar hér var komið var Franz
orðinn leiður og svarar með nokk-
urri þykkju: „Þetta fæst í hverri
lyfjabúð."
Prófessorinn brosir (en Franz
tekur ekki eftir því) og spyr:
„Þegar þú varst búinn að saunia
hjartað í dýrið, hvað gerðirðu
þá?“
Franz: „Ég sprautaði saltupp-
lausn, sem ég útbjó sjálfur, inm í
hjartað. svo að loftið færi út, ann- j
ars hefði rnúsin dáið úr
tappa.“
dýr“, segir prófessorinn, „því að æsingu nú í september. En hann
hjörtu músa og rottna slá 200— deyfði þó veslings músina hann
300 sinnurn á mínútu. Fílshjarta 1 Alexander þ.e.a.s. e,f saga hans er
slær aðeins 40 sinnum." j sönn. Óteljandi drgngir á öllum
Það er furðulegt að heyra 15 ára tímum hafa ekki verið að hafa
gamlan pilt segja frá þessu öllu,
finnst prófessoi- Völker. En sér-
fræðingur hefur auðvitað ótal
spurningar fram að færa. Þaí5 er
djörf fullyrðing af skólapilti að
segiast hafa frannkvæmt hjarta-
flutning. „Veiztu hvað“. segir pró-
fessorinn, „ég sting upp á því að
þú endurtakir skurðaðgerðima hér
3 oö' á sjúkrahúsinu. Eg sé um að fá
leyfi, yfirvaklanna. Þú þarft ekki
Prófessor Völker. „Byrjaði að- ag við séum að prófa
komuhjartað strax að slá?“
Franz: „Það sló ofurveikt. En
þá gaf ég því rafmagns'högg úr
16 volta rafhlöðu, og hjartsláttur-
inn varð eðlilegur.
„Þú valdir þér ágætis tilrauna-
Stoltur faðir með syni sínum oq vini hans.
þig — en ef við eigum að trúa
þér, verðurðu að sanna mál þitt.“
En Franz vill ekki gangast inn
á þetta. Ekki á morgun. Ekki í
næstu viku. Ef til vill eftir þrjár
vikur. Hann segist verða að vera
í skapi til að gera slíka aðgerð ef
hann ráðist að nýju í það fyrir-
tæki. Hamn er reiður ungur mað-
ur, vegna þess að fólk rengir frá-
sögn hans um skurðaðgerðina
Það er einnig til önnur leið
fyrir Franz að sanna sitt mál, að
láta kryfja músina og athuga
livort aðkomuihjarta sé í líkama
hennar. En það vill Franz ekki
þótt í þágu visindanma sé. Ef í
raun og veru slær ókunnugt hjarta
í örlitlu brjósti mýslu litlu, á það
að fá að vera þar til æviloka
hennar.
„Gættu vel að því að setja hana
strax í frystihólf þegar hún deyr,
og síðan verður að kryfja hana
innan þriggja átunda, annars
skemmist líkami heninar og aðal-
vitni þitt er úr sögunni," þannig
hljóðar ráð prófessors Völkers.
Hanin Músa-Barnard frá Ans-
bach hleypti öllum dýravinum í
fyrir að sýna slíka hugsunarsemi.
Þeir hafa blásið út froska, rifið
útlimi af flugum og köngurlóm og
fcst fiðrildi upp á vegg lifandi
með títuprjónum. Franz heldur
því fram að hann hafi verið að
vinina í þágu vísindanna.
Föður hans, Max Ziegler, finnst
drengurinn þegar vera orðinn
annar Banrard, frægur, þekktur
og dáður. „Ég fæ ekki að borga
lengur ef ég fer með syni mínum
að kaupa föt á hann“, sagði hann
við blaðamemnina.
(Þýtt og endursagt)
TRÚLOFUNARHRINGAR
Fljót afgreiSsla
Sendum gegn póstkröfu.
GUÐM. ÞORSTEINSSON
gullsmiður
Bankastræti 12.