Vísir - 04.07.1977, Page 2

/A
^ISIK
Ispyri
Hvað finnst þér um nýju
stafsetningarreglurnar?
Haukur Jakobssen, kaupmaftur:
— Mér finnst þær bara nokkuö
góöar. Þetta eru breytingar sem
ég hef verið hlynntur að væru
gerðar. Mér finnst að það eigi að
nota stóru stafinaþvi að þeir eru
miklu fallegri. Þó er hringlið með
stafsetninguna farið að verða
heldur mikið.
Steingrímur Oddsson, málari: —
Ég er áhægður með þessar breyt-
ingar. NU þyrftum við að fá
zetuna aftur lika og þá yrði ég
hæstánægður. Ég vil hafa bæði
stóru stafina og zetuna eins og
var áður. Maður er orðinn allt of
gamall til að vera sifellt að læra
einhverjar nýjar reglur.
Fiosi Sigurbjörnsson, islensku-
kennari: — Ég er hlynntur þeim
þvi að ég var alltaf á móti þessum
fyrri breytingum sem voru gerð-
ar. Ég kann miklu betur við að
hafa stóra stafi i þjóðaheitum og
svoleiðis nokkru. Zetuna er mér
sama um. Það er samt mjög ;
slæmt að hringla með stafsetn-
ingarreglurnar og veldur ýmiss
konar vandamalum
Þórdls Valdimarsdóttir, ráfts-
kona I Alþingi: — Ég er þeirrar
skoðunar að þeir eigi ekkert að
vera að breyta þessu. Það er al-
veg óþarfi að vera alltaf að
breyta stafsetningu íslendinga.
‘ Mér fánnst hún ágæt eins og hún
var.
Stefán Vaigeirsson, þingmaður:
— Þær eru til stórra bóta og ég er
mjög ánægöur með þessa niður-
stööu. Ég var óánægður með
breytinguna sem gerð var á und-
an þessari en með þessari breyt-
ingu komast hlutirnir aftur i samt
lag. Zetuna vil ég ekki láta taka
upp aftur* . En ég mun styöja
ráðherra i sambandi við nýju
stafsetningarreglurnar.
Mánudagur 4. júli 1977 VISIF
Jón ísberg,
sýslumaður
Húnvetninga,
um ófengis-
neyslu í fé-
lagsheimilum:
Þurfum bari til að draga
úr óhófsneyslu ófengis!
Jón ísberg, sýslumað-
urHúnvetninga, telur að
draga mundi úr óhófs-
neyslu áfengis i félags-
heimilum, ef vinveiting-
ar væru þar á dansleikj-
um.
„Vinveitingar hafa verið á
nokkrum lokuðum dansleikjum i
fél.heimilum hér og þeir dans-
leikir hafa komið betur út með til-
liti til áfengisneyslu en almennir
dansleikir”, sagði Jón i samtali
við Visi.
Jón sendi fyrir nokkrum mán-
uðum umburðarbréf til félags-
heimila i Húnavatnssýslu.
Hann f jallaði þar um vandamál
vegna áfengisneyslu, og hvatti fé-
lagsheimilin til að snúast til varn-
ar.
„Mér er alveg ljóst, að ekki
verður um þurra dansleiki að
ræða, en óþarfi að veifa flösku og
drekka af stút eða fylla borðin af
áfengisflöskum,” sagði Jón m.a. i
bréfi sinu.
Visir hafði samband við Jón
vegna bréfsins, og spurði, hvort
með þessu væru yfirvöld ekki að
viðurkenna, að þau hefðu gefist
upp fyrir áfengisvandanum.
„Ég ber ekki höfðinu við stein.
Ef við höfum svo stranga áfengis-
leit, að enginn kemst inn i húsin
með vin, hellir fólk bara i sig áður
enfariðerinn. Afleiðingin verður
sú, að það verður ennþá ölvaðra
en ella.
„Það er varla ástæða til að am-
ast við hóflegri drykkju. En það
er sitthvað að fá sér aðeins neðan
i þvi, eða að menn séu ælandi og
vitlausir inni á dansleikjum. Ég
vil fyrstog fremst koma i veg fyr-
ir óhófsneysluna,” sagði Jón.
Hann sagðist vilja undirstrika,
að hann væri enginn brennivins-
aðdáandi.en taka þyrfti á þessum
málum eins og þau væru, og við-
urkenna, að ekki væri hægt að
koma algjörlega i veg fyrir ölvun
á dansleikjum.
„Ég er fylgjandi þvi að hafa
bari opna á almennum dansleikj-
um, og taka um leið fyrir allan á-
fengisburð inn. Mér sýnist t.d.
minni ölvun á vinveitingahúsum
heldur en á dansleikjum, þar sem
fólk er að bera áfengi inn sjálft.”
Jón sagði það vera tæknilega
hægt að stöðva allan áfengisburð
inn i félagsheimilin. En hann
sagði að sér fyndist þar verið að
mismuna fólki eftir þvi, hversu
greiðan aðgang það ætti að vin-
veitingahúsum.
— ÓH
Ný mið - aðrar fisktegundir-------\
Vandamál okkar i fiskveiðum
komu glöggt i ljós fyrir helgina,
þegar sjávarútvegsmálaráft-
herra fann sig knúinn til aft taka
aftur fyrirskipanir Hafrann-
sóknarstofnunarinnar um
friðanir. Þetta gerist á sama
tima og langt er gengið á fisk-
veiðikvótann fyrir 1977. Sýnilegt
er að ekki verftur viðlit aft halda
áfram árið út með sömu veiftiaf-
köstum, og fyrr eða siöar mun
koma aö þvi að taka verður upp
friðun á mestum hluta þeirra
miða, sem Hafrannsóknarstofn-
unin hefur lagt tii að friðuft
verði. Sjávarútvegsráðherra
stendur þvi frammi fyrir
vandamálum, sem geta reynst
honum erfið i náinni framtíð.
Hann hefur eðlilega áhuga á þvi
að friðunarákvæfti valdi ekki
stöövunum eða beini öllum
flotanum i einu á viðkvæm mið,
eins og hér vift Suðurlandið.
Enginn þarf aft ganga að því
gruflandi, aft til vaxandi
árekstra hlýtur að koma á milli
þeirra aðila, sem eiga að annast
um spádóma um viðhald fiski-
stofna og sjá til aö þeir rætist
eftir þvi sem stendur i ntann-
legu valdi, stjórnvöld þurfa
bæði að sjá til aft fiskstofnarnir
njtíti sæmilegrar verndar og
flotinn stöövist ekki. Kemur þá
að þeirri spurningu enn einu
sinni hvort ekki sé hægt að
stunda veiðar á öðrutn fisk-
tegundum en þeim, sem verst
eru komnar.
Miklar sögur hafa að undan-
förnu gengið um lúðuveiðar við
landið, einkum Norðmanna, og
hefur því verift haldið fram að
þeir dragi lúftu úr sjó sem að
verftmæti jafngildi sæmilegri
loðnuvertið. Þá hefur verift bent
á óeftlilegan verðmun á fiski hér
og i Færeyjum. Um lúftuna gild-
ir að hún virðist verftlögö einum
tvö hundruð krtínum undir
gangverði i Noregi, og i Færeyj-
um munar um 60% á fiskverfti
almennt hvaft það er hærra þar.
Keynt hefur verið að gefa
skýringará þessu, og m.a. fund-
ist sex prósent, sem hér eru
greidd til viðbótar. Þá er þvi
borið við að Færeyingar séu ný-
búniraðhækka fiskverðhjá sér,
en við ætlum að fara að hækka.
Væntanlega dettur engum i hug
að lúðuverð hér hækki þaö mikið
aö það eittsér nái þvi verði, sem
fæst fyrir þennan fisk i Noregi.
Um annan afla skal ósagt látið
að sinni. Hitt mega aUir sjá, að
fiskverðssamningar hér eru
gerðir með það fyrir augum aft
efla veiðar hverju sinni á ein-
hverri sérstakri fisktegund.
Gildir um þaft likt og verftlagn-
ingu landbúnaðarvöru, þegar
verift er að fá bændur til aft
breyta úr kúm yfir i kindur og
öfugt. Slik stjórnun er náttúr-
lega stórhættuleg, einkum þeg-
ar um er aft ræfta vöru, sem lýt-
ur erlendum markaðslögmál-
um.
Sagan af lúöuveiftum útlend-
inga hér við land segir sina sögu
um það, aft þeir sem möndla
meft fiskverð virðast ekki alltaf
fylgjast vel meft því verði sem i
gildi er erlendis. Coldwater og
Iceland Products i Bandarikj-
unum ráfta eflaust alltof miklu
um þaft hvafta fisktegundir
verður að veifta vift landið, og
um verð á þeim fisktegundu m
er samið í lif og blóð, þtíttekki
hafi tekist aft ná sama verfti og
Færeyingar.
Hin vaxandi vandamál vegna
friðunar fiskistofna innan tvö
hundruð milnanna leysast ekki
meft deilum milli rannsóknar-
stofnunar og ráftuneytis. Þor-
skurinn hleypir ekki úr sér
hrognunum þtítt Matthias og
haffræftingar deili. Hins vegar
væri ástæfta fyrir báfta þessa
aftila að athuga hvort ekki væri
hægt aft beina veiftum nú þegar
að fiskitegundum, sem hafa
verið verftlausar hérlendis, en
seljast kannski fyrir gott verft á
erlendum mörkuðum, þótt Cold-
water og Iceland Products geti
ekki grætt á þeim. Til þess aft
svo megi verða þarf t.d. aö
hækka verð á lúftu, svo mönnum
finnist borga sig aft vcifta þana.
Svarthöfði