Vísir - 04.07.1977, Síða 10

10
Mánudagur 4. júli 1977 VISIR
VÍSIR
C'tf'ofandi: Hovkjaprcnt hf
Framkvæmdastjóri: Davíft (iuftmundsson
Hitstjórar: I»orsti‘inn I'álsson ábm.
ólafur Haj'narsson.
Hitstjórnarfulltrúi: Bragi Guftmundsson. Króttastjóri orlcndra frélta: Guðmundur G Pétursson. •
L'msjón meft llelgarblafti: Arni Þórarinsson. Hlaftamenn: Anders Hansen, Anna Heiftur Oddsdóttir, "
Edda Andrésdottir, Einar K. Guftfinnsson, EliasSnæland Jónsson, Finnbogi Hermannsson, Guftjón
Arngrimsson. Hallgrlmur H. Helgason. Kjartan L. Pálsson. óli Tynes. Sigurveig Jónsdóttir, Sveinn
Guftjónsson. Sæmundur Guftvinsson. Iþróltir: Björn Blöndal, Gylfi Kristjánsson. C'tlitsteiknun: Jón
Öskar Hafsteinsson. Magnús Olafsson. Ljósmyndir: Einar Gunnar Einarsson, Jens Alexandersson,
Loftur Asgeirsson.
Sölustjóri: Páll Stefánsson Auglvsingastjóri: Þorsteinn Fr. Sigurftsson.
Dreifingarstjóri: Sigurftur H. Pétursson
Auglýsingar: Síftumúla K. Simar M22««. K66II. Askriflargjald kr. i:H)0 á mánufti innanlands.
Afgreiftsla: Stakkholti 2-1 simi .86611 ■ Vcrft i lausasulu kr. 70 eintakift.
Hilstjóm: Siftuimila II. Sími K66II. 7 línur. Prcntun: Itlaftaprenl lif.
Eru einhverjir að
grœða ó verðbólgunni?
Um þessar mundir prédika talsmenn stjórnmála-
flokkanna þá kenningu, að fólk sé að græða á verð-
bólgunni. Með þessum boðskap er verið að telja mönn-
um trú um að tiigangslitið sé að beita meðulum við
stjórn efnahagsmála og við kjaraákvarðanir i því
skyni að draga úr verðbólgunni, því að i öllum skúma-
skotum þjóðfélagsins séu menn að græða á henni.
Það merkilega er, að stjórnmálaf lokkarnir eru ein-
huga um boðun þessarar kenningar. Aðeins er blæ-
brigðamunur á framsetningu, eftir því hvaða hags-
munahópar þeir telja sig í málsvari fyrir. Alþýðu-
bandalagið heldur því þannig fram, að fasteignasalar
og braskarar af ýmsu tagi græði nú á tá og fingri á
verðbólgunni með því að fá peninga að láni og búa til
steypukrónur.
Framsóknarflokkurinn telur að alls konar vafa-
samir aðilar í þjóðfélaginu séu að græða á verðbólg-
unni utan bændur og SíS hringurinn. Sjálfstæðis-
f lokkurinn, sem er næst sterkasta stjórnmálaaf lið í
verkalýðshreyfingunni og byggir auk þess á fylgi at-
vinnurekenda, getur engan útilokað og segir einfald-
lega að undantekningarlaust séu allir að græða á verð-
bólgunni og þó sérstaklega ungt fólk, sem er að koma
sér þaki yfir höfuðið i fyrsta sinn.
Þannig slá þeir í takt, þó að útfærslan sé ekki sú
sama hjá öllum. En sannleikurinn er sá, að þetta er
blekking. Það eru allir að tapa á verðbólgunni. En það
er rétt, að þeir tapa mest, sem við kröppust kjör búa.
Verðbólgan stuðlar þannig að efnalegum ójöfnuði í
þjóðfélaginu.
Unga fólkið sem er að byggja græðir ekki á verð-
bólgunni, þó að það borgi skuldirnar með stöðugt
verðminni krónum. I eðlilegu þjóðfélagi væri unnt að
lána miklu stærri hluta íbúðarverðs til lengri tíma en
nú er og á hagstæðari kjörum. Vinstri stjórninni tókst
t.d. með verðbólgustefnu sinni að lækka húsnæðislán
um helming frá því sem verið hafði á viðreisnarárun-
um. Unga fólkið græddi ekki á þvi.
Verðbólgan hefur smámsaman verið að lama út-
lánagetu banka og f járfestingarlánasjóða. Fyrirtækin
græða ekki á því. Við þeim blasir stöðugt að þurfa að
loka vegna rekstrarf járskorts. I raun og veru eru því
allir að tapa á verðbólgunni. Fyrirtækin freista þess
að sjálfsögðu eins og allir aðrir að breyta venjulegum
krónum í steypukrónur, en þær duga skammt til þess
að halda rekstrinum gangandi.
Lögmál verðbólguþjóðfélagsins er að breyta pen-
ingum í steypukrónur eða f rystikistukrónur. Og það er
ekki nóg að eyða venjulegu krónunum um leið og
þeirra er aflað, það verður að gera löngu áður, ef
menn ætla ekki að verða undir. Menn þurfa því að
eyða meira og meira fyrir fram ætli þeir ekki að tapa.
Þegar á þessar aðstæður er lítið er óskiljanlegt,
hvernig unnt er að halda því fram, að allir séu að
græða á verðbólgunni. Sannleikurinn er sá, að kenn-
ingar af þessu tagi eru afsökun stjórnmálamanna og
forystumanna hagsmunasamtaka, sem hafa i gegn-
um tíðina ýmist í stjórn eða stjórnarandstöðu ekki
treyst sér til að segja kjósendum tæpitungulaust að
það er sársaukafullt að uppræta verðbólgumeinsemd-
ina. Þess vegna er reynt að telja mönnum trú um að
hún geri mönnum gott, a.m.k. sumum.
Þannig nudda menn og naga um verðbólguna árum
saman, og ekki er við því að búast að vel takist til
meðan svo er. Það er höfuðskilyrði, ef árangur á að
nást í viðureigninni við verðbólguna að stjórnmála-
f lokkarnir átti sig á þeirri einföldu staðreynd, að það
eru allir aðtapa á henni íraunog veru.
Stjórnmálaflokkarnir vœnta ekki þingkosninga fyrr en nœsta vor:
Aðeins Alþýðuflokk
urinn er kominn
í kosningaham
Um tima í vor héldu stjórnarandstæðingar á lofti kröfum um afsögn ríkisstjórn-
arinnar og nýjar alþingiskosningar, og er slíkt í sjálfu sér engin nýlunda í innlendri
stjórnmálabaráttu. En nú bendir f lest til þess, að ekki verði efnt til kosninga fyrr
en næsta vor, þegar kjörtímabil ríkisstjórnarinnar er á enda runnið.
En er tæpt ár svo ýkja langur tími? Hvernig líður undirbúningi stjórnmálaflokk-
anna fyrir þingkosningarnar næsta vor?
Blaðið lagði þá spurningu fyrir framkvæmdastjóra þingf lokkanna, hvort flokks-
starf í þeirra herbúðum hefði borið svið kosningaundirbúni gs undanfarið, og um
leið, hvort þeir teldu, að almennt væri búist við kosningum fyrir lok kjörtímabils-
sins.
— HHH/Vísismyndir: JA
Framsóknarflokkur:
Of seint af stað farið
Þráinn Valdimarsson, fram-
kvæmdastjóri Framsóknar-
flokksins:
„Þó að þeir allra fyrirhyggju-
sömustu, eins og framsóknar-
menn á Vestfjörðum, séu i þann
veginn að hefja skoðana könnun
um það, hverjir skuli skipafjög-
ur efstu sætin á framboðslista
flokksins i þvi kjördæmi, þá tel
ég ekki, að flokksstarfið ein-
kennist afkosningaundirbúningi.
Mér finnst að almennt verði
ekki farið að huga að framboðs-
málum fyrr en i haust eða næsta
vor. Yfirleitt virðist mér fram-
boð of seint ákveðin, og á ég þar
ekki endilega við Framsóknar-
flokkinn. Alltaf geta einhverjar
breytingar, orðið, og þá þurfa
nýir menn tima til þess að
kynna sig, helst meira en örfáar
vikur. Menn verða að hafa það
stöðugt i huga, að enginn er
sjálfsagður i framboð.
Annars finnst okkur þessum
gömlu jálkum, sem höfum stað-
ið i pólitikinni lengi.heldur litið
koma til kosningabaráttunnar
miðað við fyrri ár. Þá hófst
undirbúningur kannski upp und-
ir ári fyrir kosningar, i raun og
veru var alltaf hörku kosninga-
undirbúningur. Siðustu árin hef-
ur baráttan staðið miklu skem-
ur yfir. Það er miklu meira að
færast i það horf sem er er-
lendis. En það er kannski bara
betra.”
Vilborg Ingólfsdóttir' og Ragnheiður Haraldsdóttir eru meðal fyrstu hjúkrunarfræöinganna sem út-
skrifast úr Háskóla lslands. Visismynd: E.G.E.