Tíminn - 31.10.1968, Side 11

FIMMTUDAGUR 31. október 1968.
TÍMINN
DENNI
Margrét? Hver? Nei, aldrei
heyrt um þig ....
DÆMALAUSI , «£*"'r *5 hw”
A
57
PKHB
ZZWZWZZ
22 23 14
Láréfct: 1 Hálfur sólarhringur 6
Líkantshluti 10 Hasar 11 365 dag
ar 12 Borgaði 15 Brjóta í mél.
Krossgáta
Nr. 156
Lóðrétt: 2 Máttur 3 Bára
4 Dá 5 Lamin 7 Borða 8
Fljót á Þýzkalandi 9 Afrek
13 Kona 14 Gróða.
Raðning á gátu no. 155:
Lárétt: 1 Básar 6 Leikari
10 Af 11 fs 12 Fimmtug
15 Stund.
Lóðrétt: 2 Ári 3 Ala 4
Klafi 5 Misgá 7 Efi 8 Kam
9 Ríu 13 Mót 14 Tin.
Tekið á móti
tilkynningum
í dagbókina
kl. 10—12
SJÓNVARP
Föstudagur 1. nóvember
20.00 Fréttir.
20.35 Dennidæmalausi.
íslenzkur texti: Jón Thor
Haraldsson.
21.00 Svaðjlför í Suðurhöfum:
Heimskautafarinn Ernest
Shackleton lagði upp f leið
angur árið 1914 til að kanna
Suðurskautslandið. Hann
komst aldrei alla leið og
lenti í ýmsum hrakningum.
Hér eru sýndar myndfr úr
ferð Shackletons svo og úr
ferð brezks jöklaleiðangurs,
sem fetaði í fótspor hans.
Þýðandi og þulur: Óskar
Ing'marsson.
21.25 „Svart og hvitt“
(The Black and White
Minstrels Show). Skemmti-
þáttur með The MicheU
Minstrels.
22.10 Erlend málefni.
22.30 Dagskrárlok.
•%tim
Þetta þýðir styrjöld, Rauði-
Örn.
Þú segir' það? anzaði hún dauf-
lega.
— Það veizt þú vél.
— En það er allt í svo góðu
lagi hjá ykkur á jólunum?
— Já, að vissu leyti, en mamma
er ekki vel hress, hún megnar
ekki að setja þann svip á allt,
sem þú gætir.
— Þú verður að reyna að
hjálpa henm til að- setja þann
blæ á sem beztur er, hélt Krístín
áfram.
Hann hristi höfuðið. — Mér
finnst góður jólablær ómissandi,
en ég kann ekki að skapa hann
sjálfur.
Hún leit við honum og brosti.
Þessir eftirgangsmunir hans
vö'ktu móðureðlið í huga hennar.
— Dragðu fram í dagsljósið allt
sem er gamalt og gleymt, bæði
venjur og hluti, mælti hún. —
Gerir ekkert þótt það sé farið að
láta á sjá, hafi það aðeins verið
í notkun áður fyrr. Það er það
sem gerir heimilið jólalegt.
— Það værir þá helzt þú sem
gætir grafið slíkt upp, svaraði
hantí. — Kristín, getum við ekki.
— Hinrik, greip hún fram í fyr
ir honum, — búðin er full af
fólki, sem allt horfir á okkur.
— Og hvað með það?
Hún leit beint framan í hann.
— Ég get ekkert annað en ósk-
að þér gleðilegra jóla, sagði hún
og rétti honum höndina.
— Gleðileg jól, Kristín.
Hún varpaði öndinni léttar er
hann fór. Hafði hann ætlað sér
að biðja hennar framan í öllum
viðskiptamönnum verzlunarinn
ar?
Þegar hún kom út var Agnes
að ríða í hlaðið með stóreflis
poka hangandi við hnakkinn.
Hnakktaskan dugði ekki til —
farangurinn álíka fyrirferðamikill
og þegar hún fór að heiman. Þau
fylgdust nú öll að heimleiðis, en!
síðan átti Agnes að fara til Sunda
víkur.
Hún fór inn með þeim, að
sækja gjafirnar að Sundavík og
lofaði Gullu að jóðla á hafralúku
þangað til hún legði af stað á ný.:
— Hvað ætlið þið að gera með1
an ég er í burtu? spurði hún með
flulan munninn af piparkökum. |
— Pabbi og Jón ætla að sækja
grenitréð, svaraði móðir hennar.
— Við Kristín ætlum að vinna í
fjósinu. og amma sýður kartöflur
í miðdegismatinn. Svo er ýmis-
legt sem við gátum ekki gert í
gær. Ég ætla líka út að áætlunar-
bílnum, taka á móti Huldu frænku
og sækja póstinn um xeið.
— Á ég að koma við í Skógar-
koti með vasann, úr því ég fer
til Sundavíkur hvort sem er?
spurði Agnes.
— Kemstu þangað fyrir mið-
degisverð? mælti Anna efabland-
in.
— Nei, það kemst hún ekki,
greið Kristín fram í. — Þangað
skal ég fara þegar við erum bún
ar í fjósinu. Vega þarf líka að
liðka sig.
— Já, það verður kannski bezt
mælti Anna — miðlungi ánægð.
Það var farið að fenna þegar
Kristín lagði af stað að Skógar-
koti. Ekki vai sleðafæri og kuldi |
nokkuð yfir frostmark enda var
snjókoman þur og fíngerð Eigi
að síður lagðist fönnin jafnt yfir
akra og engi svo hvergi sá á
dökkan díl og grenitrén eins og
hveiti væri dypt á þau.
— Gaman að snjór skuli verða
yfir öllu á aðfangadagskvöldið,
sagði amma. — Þá verður undir
eins enn jólalegra.
Það var orðið svo framorðið að
Kristín hraðaði ferð sinni. Ef
hún flýtti sér hlaut hún að ná
heim aftur fyrir miðdegismat.
' Þegar hún ók á hlaðið fannst
henni jólasvipur þegar vera kom-
inn á umhverfið. Líklega kom það
til af því að Eiríkur hafði fest
stóra einivendi báðum megin við
útidyrnar, og á miðju hlaðinu stóð
fallegt grenitré. Sér til mikillar
undrunar sá Kristín að kerti
höfðu verið fest á það og að
auki var það skreytt einhverju
öðru — litlum, snyrtilegum hafra
knippum sem rauðum borðum var
bundið um og litlum boltum eins
og snjókúlum er bærðust hægt í
golunni.
Sprækur kom í spreti og gelti,
en þagnaði jafnskjótt sem hann
sá að þetta var Kristín. En Eirík-
ur hafði heyrt til hans og kom
út á móti henni.
— Gerðu svo vel að ganga inn,
svo ætla ég að hýsa Vegu, sagði
hann. _
— Ég veit ekki hvort ég hef
tíma til þess, svaraði Kristín.—
Ég vil helzt ekki að það þurfi
að bíða með matinn heima. Gét-
urðu ekki gætt hennar meðan ég
skrepp inn/til að óska mömmu
þinni gleðilegra jóla? Sérstaklega
frá Agnesi, bættl hún við og brá
pakkanum á loft.
— Það er fljótgert að láta Vegu
inn, sagði hann og maldaði í mó-
inn. — Farðu inn og þá skal ég
gera það.
Kristín kom ekki með fleir
mótbárur. María varð glöð við er
hún kom, og viknaði næstum er
henni var fenginn böggullinn frá
Agnesi.
— Já, ég veit að það er vasi,
mælti hún. — Eiríkur hefur sagt
mér það. En ég ætla ekki að taka
utan af honum fyrr en i kvöld.
Við Eiríkur gefum líka hvort öðru
böggla, og þar við bætist það sem
kemur frá systrunum. Svo hér
verða haldin jól, þótt við séum
bara tvö- ein.
— Og hvað þið eruð búin að
dubba upp allsstáðar, sagði Krist-
ín. — Jólatréð hérna úti.
— María hló. — Já, það já. . .
Það er gamali siður sem við vilj-
um ekki leggja niður, að hafa
tré handa fuglum og íkornum.
Við fundum þetta upp þegar
krakkarnir voru litlir, til þess að
þeir gætu setið x glugganum og
horft á fuglana. Það var ekki svo
margt sem þau höfðu sér til
skemmtunar Þar sem við áttum
þá heima, var fjöldi ikorna og þá
létum við fræ og hnetur í litlar
körfur sem börnin bjuggu til úr
næfrum. Nú hef ég bara hafra og
mörkúlur.
—. Það skal ég svei mér taka
eftir ykkur þegar ég fer að eiga
með mig sjálf, sagði Kristín.
María ætlaði að setja kaffið yf-
ir, en Kristín þvertók fyrir það.
— Ég er að fara beint heim til
að borða miðdegisverð, sagði hún.
— Viltu þá heldur kirsuberja-
vín og kökur? spurði María. —
Það er vín sem ég bjó til í fyrra.
Ég hefi bað alltaf á jólunum.
— Já, þakka þér fyrir, svaraði
Kristín. Þú heldur víst upp á
erfðavenjur. eins og ég.
— Það er eins og maður lifi
u.pp gamla daga með því móti,
j>ótt allt annað breytist, svarað5
María.
Nú kom Eiríkur inn með stóra
flösku í hendinni.
— Hann þekkir mömmu
gömlu, sagði María brosandi, —
hann veit að ég er alltaf dálítið
hreykin yfir kirsuberjavíninu
mínu. ^
— Ég er það líka, sagði Eirík-
ur. — Kristín verður endilega að
bragða á því. Kristín smakkaði á
víninu, það var verulega bragð-
gott og hún hrósaði því mjög.
— Og svo verður Kristín að sjá
hvernig þú hefur lagfært í stof-
unni, hélt Eiríkur áfram. Hann
var glaður og reifur, og er þau
gengu inn í stofuna, tók hann und
ir armlegg Kristónar.
Fremur fátt var húsgagna þar
inni, en þau sem þar stóðu, voru
öll forn og hlýleg og á breiðum
gólfborðunum lágu langir, nýir
renningár. Jólatré stóð í einu
horninu, og eldiviður í ofninum, :
svo ekki þurfti annað en kveikja
upp. Framan við ofninn lá stór
og marglitur svæfill.
— Það er sparirúmið hans ’
Spræks, sagði María hlæjandi.
Hann fær aðeins að liggja á þessu
þegar mest er við haft.
— Nú ýtum við mömmu snögg-
vast út, svo ég geti sýnt þér jóla-
gjöfina hennar, mælti Eiríkur.
María hló og fór fram í eldhúsið,
en Eirikur tók um mitti Kristín-
ar og dró hana með sér út í eitt
horn stofunnar. Þar stóð eitthvað
í stórum kassa bak við gamlan
skáp. Það var lágur stóll, með
fagurlega snúnum fótum og út-
sfaornu baki.
— Þetta hefur mér tekizt að
búa til án þess að mamma hafi
komizt að því, sagði hann.
— Hefur þú smíðað hann?
spurði Kristín forviða. — En hvað
hann er fallegur.
— Hvað finnst þér þá um þenn
an? spurði hann og tók lítinn
grip upp úr vasa sínum. Kristín
tók við honum og leit á. Það var
HLJÓÐVARP
7.00
12.00
13.00
14.40
15.00
16.15
16.40
17.00
17.40
18.00
18.45
19.00
19.30
19.35
19.45
20.20
22.00
22.15
22.40
23.10
Fimmtudagur 31. október
Morgnnútvarp
Hádegisútvarp
Daeskráin. Tónleikar 12.15
Tilkynningar 12.25 Fréttir
Á frivaktinni
Eydís Evþórsdóttir stjórnai'
óskalagaþætti sjómanna.
Við. sem heima sitjum
Miðdegisútvarp
Fréttir Tiikvnningar.
Veðurfregnir.
Framburðarkennsla í
frönsku og spænsku á vcg-.
um bréfaskóla SÍS og ASÍ.
Fréttir
Nútímatóniist
Tóniistartimi bamanna
Egill Friðieifsson flytur.
Tónleikar Tilkynningar.
Veðurfregnir.
Fréttir. Tilkynningar.
Daglegt mál
„Skúlakeið" verk fyrir ein-
söngvara og hljómsveit eftir
Þórhall Árnason
„Gulleyjan"
Sjötiu ár frá fæðingu Sig-
urðar Einarssonar skálds
(29 okt.).
Fréttir.
Veðurfregnir.
Óvænt kosningaúrslit
Thorolf Smith fréttamaður
flytur erindi um sigur Tru
mans í fnrsetakosnlngum
Bandar-kl!>T»>anna fvrir 20
árum
Gestir ' útvarpssal: Málm-
blósarakvintettinn f Los
Angeles lelkur
Fréttir i stuttu máli.
Dagskrárlok.