Tíminn - 17.11.1968, Blaðsíða 3

SUNNTTDAGUR 17. nóvember 1968.
TIMINN
SPE
TIMANS
Leiklistin er heillandi list-
grein, eða svo finnst að
minnsta kosti brezka krónprins
inum Charles. Á myndinni er
hann í hlutverki sínu, sem
hann leikur í leikriti eftir Joe
Orton, sem stúdentar við Trin-
ity háskólann í Englandi setja
á.svið. Þetta er í annað skipti
sem krónprinsinn kemur fram
á sviði, áður hefur hann leik-
Leikkonan góðkunna, Birg-
itte Bardot, hefur nú unnið sig-
ur í baráttu sinni fyrir sárs-
aukalausri aflífgun sláturdýra.
A.m.k. eitt sláturhús í París er
nú búið tækjum sem eiga að
drepa dýrin alveg sárs-
aukalaust. Nýlega var tekið í
notkun í París risa-stórt slátur-
hús í einu úthverfi borgarinn-
ar, La Villette, og í janúar
næstkomandi mun sláturhúsið
taka til starfa af fullum krafti.
Reyndar var Bardot ekki eina
manneskjan sem barðist fyrir
mannúðlegri meðferð slátur-
dýra, en hún er lang-
samlega frægust franskra
dýravina. Hið nýja slát-
urhús mun drepa 300.000 dýr
á ári, og ekkert þeirra mun
kenna til við andiátið. í húsinu
ið í skólaleik sem leikinn var
í hinum gamla skóla prinsins,
Gordonstoun-
Oharles krónprins leikur
klerk í þessu leikriti, eins og
sjá má af kraganum, sem hann
ber um hálsinn. Trinity skól-
inn brezki, er í Cambridge,
hinum fornfræga háskólabæ, en
Oharles er einmitt nemandi við
skólann.
er geymslurými fyrir 5.400
tarfa, 2.600 kálfa, 15.000 kind-
ur og 3.000 svín. Sérhvert dýr,
sem aflífað er, mun vera leitt
inn í sérstakan málmklefa, þar
sem það er skotið með „raf-
magnsbyssu.“
Þegar hvert sláturdýr er
dautt, er það hengt upp á krók
í ioftinu, krókarnir færast síð-
an áfram, og með stuttu milli-
bili standa kíötiðnaðarmenn,
og hver þeirra fremur á dýrinu
einn ákveðinn verknað, eitt
handtak. Sláturhúsið mun vænt-
anlega framleiða um 400000
tonn af kjöti á ári hverju.
Bardot hefur barizt fyrir ein
hverri slíkri aflífgunaraðferð
síðastliðin fimm ár bæði í blöð
um og sjónvarpi.
Fregnir herma að það séu
um það bil eitt þúsund bjór-
stofur í Danmörku. sjálfsagt
eru þær miklu fleiri í Þýzka-
landi, þúsundir skemmtilegra
kráa, með dynjandi hlátrasköll
um og bláum tóbaksreyk. Ýms
ir andans menn, hafa gert at-
hugun á lífi manna og hátta-
lagi í ýmsum þeklktum bjór-
stofum, einkum í Þýzkalandi.
Um allt Þýzkaland er ótölu-
legur fjöldi bjór- og vínstofa,
sem eiga sér margar spennandi
sögu, að sjálfsögðu er ógerlegt
að nefna þær allar, en ein-
beita sér því betur að örfáum,
sem eru þá frægastar.
Við Rín er það „Krone“ í
Assmannshausen, sem helzt
laðar að sér drykkjuglaða lista-
menn og skáld. í þessari eld-
gömlu krá eru fornleg húsgögn
sem bera umgengni margra
kynslóða vitni. Á veggjunum
hanga myndir af frægum gest
um, og þeir horfa með öfund
á þessa kátu nútímamenn, sem
enn hafa leyfi til að dansa
og drekka. Á borðunum eru
merki og för eftir glös og krús
ir. Á „Krone“ máluðu þeir,
teiknuðu, ortu og dreymdi —
og sagan heldur áfram, því I
þessari krá ríkir lífsgleðin.
Undir hringbogunum á ráð-
húskjallaranum í Bremen er
fimm hundruð ára gamall vín-
kjallari, og á öllum þessum
langa tíma, hefur hann aldrei
breytzt. Þarna sátu riddarar í
glampandi brynjum, hér
sátu stoltir Hansa-kaupmenn,
glaumgosar frá rokokkó-tíma-
bilinu, en nú sitja við borðin
sómakærir borgarar í bláum
jabkafötum og með marglit
hálsbindi, og margir hinna
yngri eru svo fagurlega hærð-
ir, að gömlu riddararnir hefðu
svo sannarlega ekki þurft að
skammast sín fyrir það.
Ennþá eldri er ráðhúskjall-
arinn í Liibeck. Hann er jafn-
gamall elzta hluta ráðhússins,
eða allt frá því í byrjun þrett-
ándu aldar. I upphafi var þetta
eins konar bruggkjallari, en
Lúbeck hefur alltaf verið vín-
borg mikil. í kringum sextán-
hundruð var kjallaranum
breytt í venjulega krá, og
snemma varð hann samkomu-
staður Hansa-kaupmanna.
Uppi á vegg hangir orðtak
þeirra: „Siglingar eru nauðsyn-
legar, ekki l£fið.“
Fjórði kjallarinn sem við
skulum líta inn á er „Stachel“
í Wúrzburg. Hann er einnig um
það bil fimm hundruð ára gam-
all, því hans var fyrst minnzt
árið 1413, og átti sér verðugt
hlutverk í hinu blóðuga bænda
stríði árið 1525, en þá leituðu
ýmsfr þekktir menn þar
skjóls. Nafn kjallarans, sem
merkir oddhvass hlutur, var
honum gefið á þessum stríðs-
tímum, en fáir hugsa um þessa
hluti, þegar þeir sitja með
glas í hönd, og syngja dátt
Það telst víst lítill vafi á því,
að hundurinn Fred, er verðmæt
asti hundurinn í London um
þessar mundir. Og það stafar
af því, að einhvers staðar í hin
um ógnarlanga kroppi liggur
demantshringur, sem er virtur
á þúsundir króna. Hringurinn
komst í meltingarfæri hundsins
með þeim hætti, að þegar unn
usta eiganda hans, sem er dæg
urlagasöngvarinn Billy Fury.
lét matarskál hans fyrir fram-
an hann einn daginn, rann hring
urinn af fingri hennar niður í
skálina. Nú hefur seppi verið
settur í stofufangelsi ,en parið
hefur skipað sér á vaktir við
að gæta að hundinum, og hve-
nær náttúran neyði hann til
þess að skila aftur feng sinum.
Japanska listakonan Yoko
Ono, sem þekkt er orðin fyrir
að vera í slagtogi með bítli
númer eitt, John Lennon, þyk-
ir hafa talsvert dálæti á nekt.
og nektarmyndum. Nýlega hef-
ur hún samt látið hafa það eft-
ir sér, að hún sé að upplagi
mjög feimin, og geti alls ekki
hugsað sér að koma fram fyrir
fólk nakin — öðru vfsi en á
mynd? — Þ.e.a.s. hún gat hugs-
að sér að láta nektarmyndir
af sjálfri sér á þrykk út ganga,
en ljósmyndunina varð
myndavélin sjálf að annast, því
enginn ljósmyndari mátti
standa andspænis stúlkunni á
Evuklæðum. Yoko Ono átti
frumkvæði að gerð kvikmynd-
ar, þar sem allir þeir sem fram
komu í myndinni voru naktir,
— fyrir neðan beltisstað. Sem
sönnun á feimni sinni sagði
Yoko að hún hafi alls ekki haft
uppburði í sér að vera viðstödd
slíká kvikmyndatöku, hana
varð maður hennar að annast
einn síns liðs, þó svo að hug-
myndina ætti kona hans. Með
heiðri og sóma.
Fregnir frá London segja að
átján ára gömul austurrísk
stúlka, Penelope Plummer, hafi
verið kjörin Ungfrú alheimur
í fegurðarsamkeppni þeirri
sem árlega fer fram í London.
Penelope Plummer er starf-
stúlka í bókasafni í heimalandi
inni voru fimmtíu og þrjár
stúlkur frá jafn mörgum lönd-
um.
í öðru sæti var hin tuttugu
og tveggja ára gamla Kathleen
Winstanley frá Stóra-Bretlandi
og í þriðja sæti Mirey Zamir
frá Israel. Fröken Plummer
fékk 2.500 pund í verðlaun.
Engin af Norðurlandastúlk-
unum, sem þátt tóku í þessari
keppni urðu meðal hinna sjö
fyrstu. Fyrir utan þær þrjár,
sem skipuðu fremstu sætin,
komust þrjár aðrar í loka-
keppnina, það voru ungfrú
Columbía, ungfrú Guyana og
ungfrú Niaraqua, auk þess ung-
frú Filipseyjar.
Fyrir keppnina var almennt
álitið að brezka stúlkan myndi
vinna, en síðan lenti hún í
öðru sæti, sú brezka er skóla-
kennari ,en sú ísraelska er ljós
myndafyrirsæta. Ungfrú ísrael
tjáði fréttamönnum að hún
héldi þegar í stað heim að
keppninni afstaðinni, því hún
þarf að gegna herþjónustu.
Krónprinsar verða víst sann
arlega að fá tilsögn og þjálf-
un í öllum hugsanlegum kóngs-
legum íþróttum, og sænski
krónprinsinn Carl Gustav fer
víst sannarlega ekki varhluta
af því. Hann hefur fengið
nokkra kennslu í hermennsku
list, en auk þess hefur hann
einkakennara sem segir honum
til í því að hitta í mark. Á
meðfylgjandi myndum sjáum
við prinsinn æfa skotfimi sína
á hinum konunglegu skot-
brautum við Tvetaberg, og
enski kennarinn hans Rex
Gage, segir að prinsinn sé sér-
lega efnileg skytta. Hann hef
ur að sögn mjög gaman af þess-
ari íþrótt og eins og sjá má
hefur prinsinum bærilega tek-
izt að gleyma bæði námi sínu
Nú miða ég. Pang. Ha?
Hitti ég?
við háskólann I Uppsölum, kvik
sögum sem fara af ástafari
hans, og útkoman verður sú,
að ljósmyndarinn nær hinum
ágætustu myndum. Krónprins-
inn þykir sverja sig í sína
konunglegu ætt, því langa-lang
afi hans var einnig mikil
skytta.