Tíminn - 18.12.1968, Blaðsíða 3

3
TIMINN
FORUSTUKONUR
í SAFNAÐARLÍFI
Nú líður að jólum, en þá minnast menn fremur en ella kirkju
og kristinnar trúar. Fjöldi fólks fer til kirkju í eina skiptið á árinu
á jólunum, en vita minna um það starf, sem þar fer fram allt árið
um kring. Að þessu sinni minnumst við jólahátíðarinnar með því að
kynna að nokkru þá starfsemi og það félagslíf, sem er innan safnað-
anna í Reykjavík. Hér á eftir birtast viðtöl við formenn kvenfélaganna
í níu prestaköllum í boi;ginni, og segja þær frá starfi og áhuga-
niálum félaga sinna. Það hefur verið sagt, að konur gengu að þeim
verkefnum, sem þær á annað borð tækju sér fyrir hendur, með ein-
stæðum dugnaði. Og eitt er víst að mörg þjóðþrifamál liér á landi
væru skemmra á veg komin hefði starfs kvenna ekki notið við.
Nægir þar að nefna slysavarnir og sjúkrahúsabyggingar. En konur
hafa einnig átt sinn hlut } þeim glæsilegu kirkjubyggingum, sem
eru risnar og eru að rísa í nýjum hverfum borgarinnar og raunar
víðar um land. Mörg hinna yngri félaga hafa hafið starf sitt þegar
engin kirkja og ekkert samkomuhús var í sóknum þeirra, og
á kvenfélagið í hverri sókn, drjúgan þátt í því að bæta
úr þeirri þörf. Aðrir söfnuðir standa á gömlum merg, og eiga sína
kirkju, þar geta kvenfélögin sinnt öðrum verkefnum. Þau prýða
kirkjur sínar góðum gripum og öll sinna þau ýmsum velferðar- og
mannúðarmálum. Flestir þekkja til basara og kaffisöludaga kvenfélag-
anna og ýmis konar þjónustu þeirra við aldrað fólk. En konurnar hafa
einnig með sér blómlegt félagslíf. Þær standa fyrir fræðslu-
og skemmtanastarfsemi sín á meðal og í sumum söfnuðum tíðkast
fundir, þar sem þær koma saman og kenna og læra hver af annarri
ýmsar hannyrðir og aðrar listir. Ef til vill geta viðtöl þau, er hér
fara á eftir, orðið til þess að vekja athygli kvenna á félagslífi, sem
fram fer í þeirra bæjarhluta og er þeim að mestu ókunnugt, og
orðið til þess að þær fái áhuga á að koma á fundi, kynnast konunum
og læra af þeim. En öll félögin bjóða nýjar konur hjartanlega vel-
komnar í sinn hóp.
Frú Ingibjörg Þórðardóttir, formaður Kvenfél. Langholtssafnaðar,
Félagslíf innan safnaðar-
ins getur orðið upphafið
að kynnum af kirkjunni
— segir Ingibjörg Þórardóttir, form. Kvenfélags Langholtssafnaðar
Við Sóllieima í Reykjavík stend
ur falleg bygging með nýtízkuleg-
um svip. Ókunnugum dettur ekki
í hug, að hús þetta sé kirikja, en
engu að síður er það samkomu-
hús Langholtssafnaðar. Hér halda
sóknarprestarnir tveir, séra Áre-
líus Níelsson og séra Sigurður
Haukur Guðjónson, guðsþjónust-
ur, en safnaðarheimilið er einn-
ig notað til margvíslegrar starf-
semi annarrar. Langholtssöfnuð-
ur var stofnaður fyrir 16 árum,
og var þá ákveðið, að byggja
fyrst safnaðarheimili til uppbygg-
ingar félagsstarfsemi og til þessi
að efla meðvitund fólksins umj
að það væri kirkjusókn. Bygging
laðalkiirkjunnar var látin bíða I
betri tíma. Væntanlega verbur I
bráðlega hafizt handa um þær
framkvæmdir, og er vonazt til, að
kirkjan verði risin af grunni inn-.
an fárra ára. Ástæðan fyrir fyrr-
nefndri ákvörðun safnaðarins var
sú, að hann áleit að í nútíma-
þjóðfélagi yrði kirkjustarfið að
vera mjög víðtækt og byggjast að
töluverðu leyti á félagsstarfsemi,
kirkjan yrði að laga sig eftir
breyttum þjóðfélagsaðstæðum. All
mörg félög starfa innan safnað-
arins, svo safnaðarheimilið hefur
komið að góðum notum síðan
það reis af grunni.
Eitt þeirra félaga, sem starfa
í sókninni er Kvenfélag Langholts
safnaðar, og er formaður þess
önnur prestsfrilin, Ingibjörg Þórð
ardóttir. Við hittum hana að heim
ili hennar, sem er skammt frá
kirkjunni, og segir hún okkur, að
Kvenfélagið starfi einkum að fjár
öflun og líknarmálum.
— Rúmlega 200 konur eru í fé-
laginu og koma að meðaltali 50—
60 á fundi, en þeir eru haldn-
ir einu sinni í mánuði, segir Ingi
þjörg. Við vinnum fyrst og
fremst að því að safna fé til kirkju
byggingarinnar og vonumst til að
geta afhent sóknarnefndinni 1
milljón króna, þegar framkvæmd
ir hefjast. Við höfum áður gefið
fjárupphæð til byggingarinnar,
allt í eldhús heimilisins, altaris-
klæði, messuklæði. húsgögn í sam
komusal, o. fl.
— Hverjar eru helztu fjáröfl-
unarleiðir ykkar?
— Á hverju ári höfum við bas-
ar, kaffisölu og merkjasölu, þá
eru alltaf einhverjar tekjur af
kaffisölu og happdrætti á fund-
um o.þ.h. Basarinn er fyrir jólin,
og hittumst við vikulega á fimrntu
dagskvöldum tvo síðustu mánuð-
ina á undan og vionum saman
að mununum.
— Þið hafið komið á fót mynd-
arlegri þjónustu við aldraða í
sókninni.
— Já, einu sinni i viku er fót-
snyrting fyrir aldrað fólk. Kost-
ar hún 50 kr. og auk snyrtisér-
fræðingsins er alltaf ein okkar
viðstödd og ber fram kaffisopa
til hressingar Aðstaða er prýði-
leg til þessarar starfsemi, því sér-
stök fótsnyrtistofa hefur verið út-
búin í kjallara safnaðarheimilis-
ins. Á næstunni verður öldruðum
konum gefinn kostur é að fá hár-
greiðslu á okkar vegum einn dag
í vfku, og þá nöfum við mikinn
áhuga á að kojma því á, að opið
hús veröi í heimilinu fyrir aldr-
aða ákveðna daga. en fra-m til
þessa höfum við haft slíkt kaffi-
kvöld einu sinni á vetri.
Á hverju sumri efna Bræðrafé-
lagið og Kvenfélagið í samein-
ingu til skemmtiferðar fyrir rosk-
ið fólk í sókninni. Leigubflstjór-
ar frá Bæjarleiðum hafa verið svo
elskulegir að aka okkur í þá ferð
í bílum sínum.
Þá sendum við öldruðum og
fjölskyldum, sem átt hafa í fjár-
hagserfiðleikum, jólaglaðning.
— En hvað er að segja af fé-
laginu að öðru leyti?
Á fundum er rætt um starf-
ið, en einnig reynum við alltaf
að hafa eitthvað til skemmtunar,
ýmist kvikmyndasýningu, upplest
ur eða söng. Við höfum kór í fé-
laginu, og hann syngur venjulega
á afmælisfundinum, sem er í marz
þá er einnig leikinn leikþáttur.
Við setjum metnað okkar í að
annast öll skemmtlatriði sjálfar.
Þá hafa verið sýndar blómaskreyt
ingar og smurt brauð og fenginn
húsmæðrakennari til að kenna
vinnuhagræðingu.
— Undanfarna þrjá vetur höf-
um við fengið kennara og haldið
námskeið 1 framsögn. Og núna eft
ir áramótin byrjum við með nám-
skeið, þar sem kennt verður fönd-
ur, tauþrykk o.þ.h., verður það
einu sinni í viku.
— Eru margar ungar konur í
félaginu?
— Nei, það er það sem vantar,
að ungu konurnar komi. Þá væri
sjálfsagt að efna til fræðslu um
uppeldismál og heimilishald. Sam
starfið hjá þeim konum, sem í
félaginu eru, hefur verið mjög
ánægjulegt, en engu að síður er
félagið öllum konum opið og
mundum við fagna því, að fleiri
ungar konur gengu í það.
— Konurnar geta mikið gert,
ef þær eru ekki feimnar að koma
fram. Það er oft, að við vitum
ekki, hvar hæfileikarnir eru. Fyr-
ir nokkrum árum tókum við upp
þá nýbreytni á fundum, að prófa
hve mörg skáld væru í félaginu.
Skiluðu konurnar nafnlausum vís
um og bárust oft margar vísur.
Kom í ljós, að við áttum mörg
sfcáld innan félagsins.
— Einn liður i félagslífinu er,
að við höfum ásamt Bræðrafélagi
safnaðarins staðið fyrir samkom-
um annað hvort sunnudagskvöld.
Tilgangurinn með þeim er sá, að
fólkið kynnist, og kynnist starfi
kirkjunnar. En þessar samkomur
geta oft orðið upphafið að rau'n-
verulegum kynnum fólks af kirkj-
unni. Hafa þær orðið mjög vin-
sælar og stundum komið 200
manns, þegar flest hefur verið.
Þá höfum við einnig tekið þátt
í því, ásamt Bræðrafélaginu, að
æfa og leika helgileiki, sem flutt-
ir hafa verið á aðventukvöldum.
I