Vísir - 04.09.1977, Qupperneq 15

VISIR Sunnudagur 4. september 1977
15
26" litsjónvarpstæki með eðlilegum litum
heimilistæki sf
f rá
kr 352.000
að verðmæti
Smáauglýsingamóftaka i sima 86611 alla daga
vikunnar kl. 9-22 nema laugardaga kl. 10-12 og
sunnudaga kl. 18-22 (6-10 e.h.)
Einnig er tekið á móti smáauglýsingum á
Auglýsingadeila ViSIS Síðumúla 8 og í sýn-
Allir þeir sem birta smáaunlýsingu í Vísi, dag-
ana 26. ágúst til 11. september 1977, meðan
sýningin Heimilið '77 stendur yf ir, verða sjálf-
krafa þátttakendur i smáauglýsingahapp
ingarbás Vísis á sýningunni Heimilið '77
Smáauglýsingin kostar kr. 1000,-
Ekkert innheimtugjald.
Ath. sérstakur afsláttur, ef auglýsing birtist
oft.
drætti Visis. Eingöngu verður dregið úr
númerum greiddra auglýsingareikninga.
Dregið verður 15. sept 1977.
Smáauglýsing i Visi er engin
sma
sími 86611
auglýsing.
Allt til heimilisins í smáauglýsingum Vísis
rr
’P9*£>
Beðið eftir útkalli i gömlu stöðinni við Kalkofnsveginn.
SVIPMYNDIR FRÁ
LIÐINNI TÍÐ
til með að segja okkur eina sögu
úr starfinu fyrst við værum að
skýra frá sliku, en hann bað um
eðnafnshans yrði ekki getið.
„Það var snemma morguns,
siðla i mai. Ég var að keyra
eftir Lækjargötunni; þetta var
einhverntimann á árunum upp
úr 1950.
Þá veifaði mér mjög vel búinn
maður og ég stöðvaði auðvitað
bilinn og tók hann uppi.
Maðurinn bað mig að keyra
sig austur á Selfoss þar sem
hann ætiaði sér að hitta eitthveit
skyldfólk.
Mér leist ekkert ógæfulega á
hann, svo ég ók bara beint af
stað.
Hann var i þykkum frakka og
ég tók eftir þvi að hann var
alltaf að laumast til að súpa á
flösku sem hann hafði innan á
brjóstinu.
Ég fór þvi að gefa honum nán-
ari gætur og satt best aö segja
leist mér ekki á blikuna þegar
ég varð þess áskynja að hann
var alltaf að súpa á tómri
flösku.
Ég lét þetta þó afskiptalaust
og það var ekki fyrr en upp á
Hellisheiði sem mér virkilega
brá.
Þá bað hann mig um að
síöðva b'íiinn sem ég og gerði.
Jafnskjótt og billinn stöðvaðist
hljóp hann út og fleygði sér
niður á fjóra fætur. Ég sá á eftir
feonum þar sem hann hringsól-
aði og borðaði gras og mosa af
miklum móð.
Vitaskuld sá ég að ekki var
allt með felldu svo ég bað hann
um að koma og setjast inn.
Hann hegðaði sér ósköp
skikkanlega i bilnum brosti
furðulega og ég hélt að hann
væri bara að gera grin að mér.
— af viðskiptum
leigubílstjóra
og
athafnamanns
lengst austur i Rangárvalla-
sýslu að við fengum þennan fina
velling og forstjórinn borgaöi
rausnarlega fyrir.
Þá var ekið sem leið liggur
heim og alvinnurekandinn gat
nú rólegur farið að sofa enda
búinn að fá það scm hann vildi,
sama hvað það kostaði”.
—HL.
Bilafloti Hreyfilsá árunum kringum 1950. Eins og sjá má eru ’42
árgerðirnar ráðandi.
______________a _
Eltingaleikurinn
um mjólkurvellinginn
BílS'íjósii sem ekki vildi láta
nafns sins getið sagði eftirfar-
andi sögu:
„Það var á miðjum síðasta
áratug og þessir fasta-kúnnar
okkar bilstjóranna enn nokkuð
margir. Einn þeirra sem var
virtur og efnaður atvinnurek-
andi hafði það stundum fyrir siö
þegar hann var við skál að taka
sérleigubilogláta mann„dóla”
meðsig heilu næturnar og þá oft
eitthvað út á land.
Eitt sinn kom hann til min og
hafði þá fengiö þá dillu að ianga
i „rammislenskan-mjólkurvell-
ing”. Við byrjuðum á að aka
milli þessara matsölustaóa hér I
borginni en hvergi fengum við
vellinginn.
„Förum upp i Skiðaskála, það
fæst örugglega þar!” skipaði
forstjórinn mér fyrir og siðan
var farið seni leið liggur austur I
Skiðaskála en ekki fékkst vell-
ingurinn þar.
Þetta gekk svona austur um
allar sveitir og það var ekki fyrr
en á bóndabæ einhversstaðar
Austur á Selfossi stoppuðum
við fyrir framan hús nokkurt og
maðurinn fór út. Hann byrjaði á
þvi að henda litlum steinum i
glugga á annarri hæð og manns-
andlit birtist i glugganum, sem
hann virtist þekkja. Andlitið
hvarf strax aftur.
Þá brá svo við að raáöurinn
tók upp stóreflis stein og lét
hann vaða i gegnum gluggann.
Ekki leið á löngu þar til lög-
reglan birtist. Þeir þekktu
kappann og komu með mér með
hann i bæinn aftur.
Þetta var þá maður sem
sloppið hafði út af Kleppi og
stundaði það að strjúka og taka
leigubila hingað og þangað um
landið.
Maður getur átt von á ýmsu i
þessu starfi”.
HL
Texti: Hreiwn Loftsson
Myndir: Eincr Gimncir Einarsson