Tíminn - 06.06.1969, Blaðsíða 3

FöSTUííAGUH 6, juni 1969.
TIMINN
3
vaa' eitt sAmn á þeiim
tiiima þegiar bíóio voru mýbyrj-
u® í Reyfejavík, að ikoimu tiveiir
fn©n>n frá liitlu útgerðarpiássi
á SuðurniesrjiU'm og burtfltiu endi-
lietgia að faira á bió! Þedr sáu
baBarmyod, og þar var lögregi-
an að elta ræninigja. Ræninigj-
arnir hiiuipu inn í Miðangötju,
iwn í kjjaitera o>g lögregian fór
frambjá. Þiá stend'a Suðurnesja
mienniirnir wpp og (aaite einum
ronn:
,,i>eir föa*u ofan í bj'alter-
asm\“
Þú ivefl'ðúr a® ’breiyta stíllaiuim.
Tii daemiiR kætiirðu reymt að slá
aftur stíöikra siraiauim..
— 'Boigt&rní, ég geeti farið á
ÍiefenBieindia yegna þío.
— Jærja þá, tegöu þá bara aif
ötað i bvelte.
T:*.ilkkooiain var a® lýsa Starfi
Shíu. — Þtað er aiiyetg hræði-
iheig 6ðl þessi Sovöldivimin'a. Á
þri@jraidlaiginin kioimst éig flyrst í
rwmið kilulbikafli eáltt. á mi'ðviku-
daig vtar kl'U'kikaio háiltftwö og í
gærkvöiidi var hjún orðio þrjú.
Ylfiirileitt kemst ég aldrei í rúm-
Ifyrr len döigiim efltir.
— Hjveriúg fáirið þér eigiin-
legia a@ Iþvá að slkrilfa ai'l'a þessa
bramdara, var revíuhöf uodu r
eijiu Hmni spurður?
— Nú, ég seat bara niSiir oig
hlæ og biæ, og hugsa síðan
aíitur á bak.
Hér Nliendur: Fornileitflaifræði'ng
ar farið heim,.
Það’ var í ikokkteillboði hjá
kiviikinyindaféfliaigi í tiJietfini atf því
að Jokii@ hatf@i yerið vd@
tökiu kvikimyndar eftir kiuinnrá
ská'ldisöigu. Höfundur skáidsöig
U'mn'ar yar í boðinu og
efltir milkl'a fyririhöifn
tókist bliaðiamiaoini a@ króa hain'n
atf úti í bomi. Hamm leit aiivöriu-
þrungnum augum fraiman í rit-
'höfu'ndiinin og bar fram fyrstu
spurninigu sáima:
„SegiS miér í ei'n'lægini, hvem
iig tfleinigu® þér eigMiega 'huig-
myimdilnia í síðluista bók y@ar?“
,Jú, ég ökail segja yður,“
saigða rilthöflunduiiinin og taggði
saílltoa mömcibi. Ég féklk htana
þegiar ég sá íkvikmiyndiina sem
gerð var etfltiir nœsta bók mduflri
á uodiau .“
Unig dömsk fltúika var nýbega
'loomin hingað tnl lauds. Hún
faigði sig mij'ög fram um a@
læua máðíið.
Eimlhveriju simpi var hiemnd
bo@i@ í (hiús til fölks sem húin
haJflði iks'mnKt.
Gestanum var ýeitt aif hintni
miestu rausn, en níest þó af á-
fenigd.
Skyndilegia steradur da,niska
stúilkain uipp ig segiir:
„ Jeig tror jeg faira, jeg er fluii
orðin.“
Eimts og kjióllaraiir eru fllegn-
ir múnia þanf mikdð viljaþrek
till þasis að horflast í augu við
stúllku ...
DENNI
D/EMALAUSI
— Þú segir að þetta sé „miltt"
herbergi, þá hlýt ég að ciga
hurðiraa og lásinn.
í kringum 1985 mun svæði
Stór-Parísar ná yflir 120 móiloa
svæði og áæitfað er að ibúar
á þvi svæðd verði yfir tuttuigu
miMijónir tailsimis. Fólksfjöl’d-
inm á þessu samia svæði er nú
sextén mállljónir.
Skipuleg'gjendur Parfearborg
ar áætlia að árið 1985 murni um
þrjár og hállf mdMjón manna
búa í Panís sjáJM, níu miiljón
ir muni búa í næsta úthverf
um og áitfba mi'lljónár í næsta
uimhverfi borgairánnar, því er
þegar telist tdl Pa-rísar, en það
sivæði raær frá Reims tii Loire
og flrá Manne itSl Biimasuinds.
Mjög hraðskreiðar járn-
bnauitaiiesitir munu anmast fólks
fllutnámiga úr yatu úthverfum
inn á sjálft Parisiainsvæðið, en
nýjar iðmgineinar og nýiar verk
smii@jur sem reistar verða í út
hverflum inn á sjáillft Parísar-
svæðið, en nýjar iðmgreinar og
nýjar venksmiðjur sem reistar
verða í úthverfunum mumu
geba fuiMnægt atvinnueftflrspurn
rúmiliega einmar milljónar
miamnia, sem ef tál váM kæra sig
ekki um að fara mjög langt til
viratMi á hverjum degi.
Þessar fmamtíðiairéætteinir
hafa koamið á pnent í „Hvitci
bók um Parísaaisvæ@d@“, en út
geflamdi bókairinnor er skipu-
lBigninigaaiálðunieytið undir for-
usta Oliviier Gudchaird.
★
Da.g nokkurn tók lögreglu-
þjónin fastan mainn, sem var aS
betlla á götanmi. Maðuri.nn dró
þá uipp votltorS um. a@ hann
værd máililaiuis, svo a@ vörður lag
anma sýndi honium fremur otfur-
liiblia m'eðaumkwmn. En um led@
og sökudólguirinm dró upp vott
orði@ fléll annar paippínssniepiilll
niður á gainigstébbina. Þegar ilöig
negl'ulþjónniran bók hamn upp,
sá hann, a@ þa@ vair vottorð
um, a@ miaðuriam væii öryrlki.
Jttwt þessana voibbarða er
ósvikdð?" spuirði löginegluiþjánm
inn og byrðfci sig.
Og vesa'l’imgs mólllieiyiSflog-
imin s\>aiiaði ém þess a@ hugsa
siig utm:
,Þa@ er vottorðið um mál-
Ieysi@.“
★
Fnegmdr frá Reims, Frakk
iamidi, henma, a@ sala á kámpa
vM hatfi snammimirabað á síðasta
áni, flná því sem vant er a@
vera. Miminiku'ninn mun bafa num
i@ um 7% ámframleiðslunnaT.
Giape-framileiBendur kenna
uim slænium bíimum, einkum
þó mininlkuðum flerðamanna-
strauimi bil Fraikktends, en
hiainin virðist ætla a@ þitraa á
fjölmöngum sviðum þjóðlífsins.
Salan innian tends mun mdnek
uð um 12,5% en utanland.s
jókst hún um 8%.
Öll saillan á kaimpavíni árið
1968 var 6.564.145 fllöskum
fænna en ári@ 1967, en það er
aflburkippuir miikill, því salan í
fyrna var ebki meiri en árið
1957, sem var einma lakast.
Salan utanteinds jókst hins veg
ar í fyrra, eða úr 24.498.455
árið 1967 í 26.516.667 flöskur.
Be/,ti kampavíns kaupandinn
var Bretland, en Bnetarndr
svolgruðu úr 6.800.000 flöskum
(sex mililjónum og áltta hundr-
uð þúsund), en raæsbir þeim
komu Bandaríkjamenn með
næstam 4.400.000 fllöskur. ítal
ía var í þráðja sæti, og öll
önmur lönd í heiminum áttu
kaanpavíns viðskipti við
Fra'kiba, uiban Kína og Norður-
Viiebraaim . í Suður-Vietnam
druibku þeir h'ins vegar úr 80.
000 flliösfcium, Þnátt fyrir stríðið
í M-Asáu, þá héldu þeir enigu
a@ s'íðuir áfram a@ skjóta töpp
um úr kampaivÍTiisfiösk'Uim árið
1968 — Israelibar 16000, Egypt
ar 9000 og Sýriendingar 6000.
Bæði Rússiar og Kúpumeran
enu ábafi'r kampavíns aðdáend-
ut, en Rússar keypbu árið
1968 4.884 flöstour en Kúpu-
menn 1.723.
•k
Mellissa J'a®er er ásströlsfc
leikkona nam á hverju k\'öldi
„tneður npp“ í stutitu pited og
fær frábæaiar móttökur. Hún
byrjaði ieikferdl siran þegar hún
var átján éina a@ aldmi, en yfir
gaf heim leikhússin® niu ár-
um seinnia, elkki vegraa þesis að
heniná hesfði gengið illa, heldur
vegraa þess að hemrail f'aninst að
með vaxandi þroska sínum
hef@ii hún fundið göfluigri að-
ferð til þess að eyða ævinni
em þá að 'Standa á I'eikisviði —
Melssa gelklk í klteu'star.
I ktousitrinu tók hún upp
niafniið systtr Mary-Maurice. Og
í fjögur ár ldflði hún fábrofnu
en sbritsömu klaustairiíifi, eða
Dýrliinguriinin, Roger Moore,
er geragimn í þa@ heite.ga.
Hann kvænfist sinni heittelsk
uðu Luste Mattiol'i, en þau hafia
lengi beðdð eflfciir tækiifiærd fci'l a@
geta giifzt, en þau ha.fia bald-
ið saman í sex ár og eiga tvö
börn. Það hefur sfcaðið mifcið
stímiabriaik út af þessari væntan
tegiu giftiragu þek'ra uim árabiil,
því fyrari kona Rogere, söngkon
an Dorothy Squires hefuir í öll
þessi ár verið á móti
ski'Iraaði. en virtist saimt unn
síðdr hafi hún sainnfærzt um að
sa'mbanid mamns henniair við Lus
iu M'attioli hafi verið eitthvað
allt ti‘l þess að hemrai baiist það
til eymia að móðir heraniar, sem
nú var orðim ekkja , liði mikimn
skort. Hún fór því til biskups-
ims og fékk hjá honum leyfi til
að yfárgefia nu'nmiregluna og
klauBfcrið. Og nú er Mellássa aft
ur tékin til vi@ leikinin, en þyk
ist þó vena raunna áfram, því
hún lifir mjög írábro'bnai og
pegliusömu liífi, og allt sem hún
viranuir sér imm, lætur hún móð
ur sína hatfá.
meira en venjuilegt daður.
Saigt er að brúðkaup þeirra
Moore og Mattioli hafi verið
tnjög hjanbnæmt, fyrir þær
sakir að vi@staddar konur
grébu sáinam, annaa's mun þebta
aMt hafla verið mjög hátíðliegt
og farið vel friam eins og siður
er hjá góðu fólki. Efltir hjóna-
vígsluina var haldin virðuleg
veizte á Royal Garden hóbelinu
f London, Hveitihrauðsdögun-
um æbla þau að eyða í Cannes
og á Saa'diiníu, en síðan er æbl
unin að hjónin geri kvibmynd
saiman, en það hafa þaiu aldrei
gert fyrr.