Tíminn - 15.07.1969, Blaðsíða 3

ÞRJBJUBAGUR 15. Júlí 1969.
TIMINN
3
Með
morgun-
kaffinu
Grafari ndklkur fanin dauð-
an apa í garðinuim sínum.
Hann fór tdl llöigregluininar og
tilkynnti fuind sinin, ag sponrði,
fwað hanin æftiti að gera við
apann. — Eirt þú ekDci grafari?
Þú æftir að viltia bezt, hivað á
aið gera við harun, svaiaði lög-
reglustjórinin onuigur.
— Ja-á, svairaði grafariinn,
en ég viildi bara lláJta aðstand
enidiurna viita.
Pétur og PáM höfðu drukidð
heldur míkið og lentu lofcs í
ryskingum ag orðasemou. Að
eudingu sagði Pétur: —Þú
ert nú aiuima bölvað síkioififíiiið
Páll, það aetti að heknltia
sflœmmtanasfcatlt af jarðaifiör
in ni þinni.

— Hwens feanar súpa er
þetta?^
— Ég bjó bainia tál eftir fyr-
irsögn últrviarpsiins.
— Þ§ er ég hræddur um, að
þú haifir tefkið truifJiainirnar
með.
— Af hverju ertu að grálta,
drengur mieni?
— Pabbi saigði, að mamma
vœri gæs.
— Sagði hamm það?
— Já, ag miamma saigði, að
pabbi væri asini.
— Eærðu þiig feölllóttann,
góði mxnn.
— Hvað heflidurðlu þá, að ég
sé? kjöferaði drengurinn.
Tveir fyl'liiraiftar náðu sér í
fllösffeu af svartadiauðia. Kunn-
inigjair þeiinra, sem Mfoa
þótti sopinn góður, hópuðust í
fering um þá, og sáu hiniir, að
þeir myndu eklfei hafa næði tdl
að drefcka úr flösfeunni. Fóru
þeir þá að svipast um efltir af-
drepi, og lenitu lofcs uppi í
kirkjugarði ag fóru þar niður
í nýtetona gröf ,sem var bllóm-
um skreytt að inmam. Heffjia
þeir þar dryfldfeju af mikllum
móði og eru himir sælustu með
sig, en lofcs sofna þoir. Þeigar
þeir vatona. er fjöldii fÓIks
toaminn að gröfinmi, ag feista
stendUT á plönlfeum yfir henni.
Eallar þá anrnar upp tíl Ilíto-
mjainna: — Nú finnst mér skör-
in vera farin að færast upp í
befek'.nn. Maður hefur ekki
einu sinni frið til að drefldka í
gröfirtel
GrLski sfcipakónigurinn, On-
assiis, hefur nú í fynsta sinm
raett hreinskilnisl'ega um hjóna
band sitt og Jaekie Kennedy,
en hann átti nýiega viðtal við
★
Sovúzkir geimvxsindamiemn
hafa þrisvar simnum heknsótt
Bandaríkin og bandarískar
geimrannsáfenarstiöðvar síð'an
árið 1962, en enginio bandarísk
ur geimvfsindamaður hefur
noifekru skini stígið fæti á
sovézfea girund, þar tifl að gekn
farinn Franfe Borman fliaug fyr
ir Skömmu til Mosfovu mieð
konu sína og tvo syrii.
Honum var boðið tii Moskvu
fyrir tfflverknað savézk-band'a-
rísfea menningiarsaimibandsins,
O'g á það hefur verið miinmzt
að ef til vill yrði Borman boðið
að skoða sovézku geimramnsókn
arstöðina í Baikonur, en til
þessa hefur aðeins einn últflend
imgur feagið að skoða harna,
það var de Gaullie, árið 1966.
Ferðin virðist ætla að heppn
ast vel ,að minnsta kositi var
Bonman tekið með hlátrasiköH
um og ópum þegar hainn reyndi
á fllugveMi í Moskvu að segja
noifekur orð á rússneisku við
móttöfeu nef ndi'na. Borman
sagði: „Ya ochen rad ....
(ég er mjög ánægður ....),
en hann kornst ekki lengra,
glieymdi því sem eftir var af
setnimgunmi, þvf hlláturinn yfir
gnœfði hanm.
★
Hin þrjátíu og áitta ára gamla
frú Charney Reyn ætflaði í bíó
með marmi sínum um daginn,
þegar hún sté út úr bílnum ag
sfeellti aifltu-r hurðinni, kenndi
hún skyndilega sársaufoa, leit
niður oé sá að hún hafði sfeelit
hurðinni á stór-után-a á sé-r, og
a-ð táma virtíst gjörs-am-lega
vanta á fótin-n. Frúin æp-ti því
hresslega upp yfir sdig, maður
henmar kom hl-aupandi, tófe
þegar áfevörðun um að fresta
bíóferðinni, en ók frúnni í stað
þess á rnæsta sjúfcra-hús. Þar
tóku lækmar strax vi-ð hen-ni o-g
lö-gðu han-a á skurðarborðið, en
á meðan hljóp eiiginm-aðurimn
út og leiteði að týndu tánoi.
Hann fa-nn han-a fljótlega, s-tökk
með hana upp á skurðstofu, og
síðan sáust lækn-ar þræða
niálar a-f kappi, stunigu í tán-a
og tófcs-t loks að sa-um-a han-a
fasta við fótinn á réttan hátt,
—
blaðaimamn fransk-a viikuiblaðs-
ins Franoe-Dimanch-e. Omassis
kuinmgerir þar, að ha-nn o-g
Jackie hafi samið um að vera
aðeims sama-n þrjá mánuði á
★
efltir tveggja tíma viðureign-
Efltir þrjár vilkur mun frú
Reyn síða-n geta stigið í fót-
inn og gemgið eins og ekkert
Vi-nkon-a Mick Ja-ggers, leið-
to-ga hijómisveiitarinn-ar Rol'liing
S-tomes, brá sér snariegia til
Astraiíu, etfir að hafa horft
á hljómileifca Rolling Stomes í
Hyd-e Park í Lon-don nýle-ga.
Mick Jagger fylgdi fyigikonu
si-nni, Marianne Faiithf-ul tii
ÁsitraMu, en þar átti hún að
skemmita á hóteii ein-u í Sidney.
Þegar atriði Mariann'e var
um það bil hálfn-að, fyrsta
ári hverju. Hina n-íu mán-uðdna
verða þau bæði frjáls hvort
af öðru.
í þá þrjá mánuði sem hjón
in dvelja sarnan má ekkert
verða tiil þess að trufla sam-
vistir þeirra. í híhýlum þeirra
verða þá t.d. all'ir sím-ar tefcnir
úr sam'bandii, „hin-a mánuðina
níu má Jacki-e gera það sem
hún vill“, sagði On-a-ssis. „Ég
ber svo miltola virði-ngu fyrir
henni, og ber svo mikið tra-ust
til h-enniar, að ég get efcfei
ímyndiað mér að hún hafi ó-
hutga á öðrum karknamni —
þér sfculuð efeki fmyn-da yður
a-ð ekk-i sé allt í lagi með sam-
ban-d ofefear, ég dýrka hama, o-g
er viss um áist hennar á mér,
hins vegar er ég mjö-g var við
hinn mikla a-ld-ursmun sem
mili ofefear er (han-n er 63, en
hún 39). Jackie er eins og lít-
ill fuigl sem þarfn-ast frelsis,
og jafnframt örygigis. Ég veiti
h-ennii hvort tveggja. Hún má
gera það sem hún vill. Ég spyr
hana aldrei niéins, og hún ekki
mig. Ég bý á sn-efekju m-inni ef
ég vii, eða í Paríis, ef ég vil“.
★
h-afi í sfeorizt, og „það var nú
gott“, sagði frú-in, „því það er
svo l-eiðinl-eg tilfi-nninig að hafa
efldk-i stóruitána".
kvöldið, féll hún saman af J
bauigaspennu, og varð að flytja >
ha-na á sjúferahús.
Á blaðamannafundi sem hald |
inn va-r daginn eftir, spurðu >
blaðamen-n hvort um væri að J
feenna of stórum sfcammti eitur *
lyfja. „Það held ég efoki?“ svar »
aði Mick Jaigger, og firá spítal- |
anum komu þau skilaboð, að '
orsökin væri einun-gis þreyta >
og ofreynsla. }
p) C M I Næst þegar við förum í
*" * * „þrautakóng“ þá skal ég bara
DÆMA LA L SI gera eitthvað létt!