Vísir - 18.05.1978, Blaðsíða 2

Hvað gerir þú i tóm-
stundum þinum?
Elisabet Kristjánsdöttir húsmób-
ir:Ég ermeöþrjií börn. Helduröu
virkilega aö ég hafi einhverjar
tómstundir?
Þorkell Ingólfsson, nemi:Eg geri
nú ýmislegt. Ég les t.d. bækur og
fer i' fótbolta og svo eru þaö fjall-
göngurnar. Ég fer i fjallgöngur
um hverja helgi.
Kristin Benediktsdóttir, banka-
ritari: Tómstundum minum eyöi
ég annaö hvort á skiöum eöa í
sundi.
Hólmar Guömundsson nemi: Ég
sel blöö og spila fótbolta á kvöld-
in. Stundum fer ég i bió um helg-
ar.
Leifur h'riöriksson, neini: Maöur
fer i bió og svo um helgar heim-
sækir maöur skemmtistaöina.
m ___
Fimmtudagur 18. mai 1978 VISIB
Það var aðallega þorskur og ufsi sem menn veiddu á Sjóstangaveiðimótinu. Einn og einn steinbftur og karfi flaut þó
með/ en marhnútar og skötuselir sáust hvergi. Hér má sjá aflann borinn á land/ en margir áhorfendur fylgdust með
þegar bátarnir komu að landi. hvitasunnuna, nægði
Þrátt fyrir að hin villtist á krókinn hjá þjóða- sjóstangaveiði- það honum ekki til að
myndarlegasta lúða, Jóni Ögmundssyni frá mótinu, sem haldið var verða veiðikóngur
sem vigtaði nær 50 kíló, Vestmannaeyjum í Al- við Vestmannaeyjar um keppninnar.
Þörungaverksmiðja á háskólastigi
Afköst og ágóöi eru orð, sem
hafa haft mjög litla þýöingu I
praxis i nýiönaöi i landinu, og
jafnvel í orkuvinnslunni sjálfri.
Um urkuvinnsluna má meö
nokkrum sanni segja, aö þar sé
likt á fariö og t.d. hjá Norö-
mönnum, sem veröa aö sækja
oliu og gas á haf út meö slikum
tilkostnaöi, aö þeir eru sjálfir
nokkuð uggandi um aö af fram-
kvæmdinni veröi sá verulegi
hagnaður sem oliuvinnslu fylgir
i löndum, þar sem hún er gripin
meö tiltölulega hægu móti upp
úr jöröinni. Um stofnun eins og
Þörungaverksmiöjuna á Reyk-
hólum er aftur á móti þaö aö
segja, aö þar hefur feilað
nokkuö i útreikningum hvaö
snertir afköst og ágóöa. Salt-
verksmiöja, sem á aö risa á
Suöurnesjum.erekkienn komin
i gagnið, en maöur leyfir sér aö
spyrja: Veröur hún ekki sama
dýrkeypta griniö og Þörunga-
verksmiöjan?
Flokkur visindamanna hefur
aukist m jögaö vöxtum á siöustu
tveimur áratugum. Ætlast er til
aö þessir visindamenn komist
aö pottþéttum niöurstööum I
rannsóknum á sérsviöum sin-
um, en láti málin ella kyrr
liggja. Viö höfum dæmi frá Haf-
rannsóknarstofnuninni, þar sem
svo virðist sem niöurstööur
hennar margar hverjar séu
fremur pólitiskar en visindaleg-
ar. Viö höfum dæmi frá Orku-
stofnun, þarsem allt 1 einu finn-
ast einir fjörutiu læröir menn
atvinnuiausir, — Krafla fram-
leiöir ekki nema 5-7 mega vött —
eftir aö mesti þrýstingurinn er
farinn af orkustofnun aö loknu
stórfelldu „blunder” noröur i
landi.
Þörungaverksmiöjan á Reyk-
hólum er kannski eitt gleggsta
og afmarkaöasta dæmi um há-
skólastig i nýframkvæmdum i
landinu. Þar var allt reiknaö I
botn, og útreikningurinn sýndi
aö möguleiki var á rckstri þess-
arar verksmiöju. Eflaust hefur
hinn vasklegi framkvæmda-
stjóri Rannsóknarráös, sem lika
er þingmaöur fyrir þetta svæöi,
ekki dregiö úr mönnum viö út-
reikningana. Aö minnsta kosti
bar mikið á honum i fjölmiölum
þegar þetta mál var á döfinni i
fyrstu.og raunverulegur reikni-
meistari fyrirtækisins komst
ekki aö fyrren séö var aö Reyk-
hólaverksmiöjan kæmist aldrei
af háskólastiginu. Síöan hefur
þingmaðurinn og framkvæmda-
stjóri Rannsóknarráðs litiö rætt
um verksmiðjuna á opinberum
vettvangi. Aftur á móti mun
hann hafa áhugá á saltverk-
smiðjunni á meðan hana vantar
ekki eitthvaö, eins og t.d. hrá-
efni, hita og afköst.
íbúar á Reykhólasvæðinu
hafa barist hart fyrir þvi að
halda Þörungaverksmiðjunni
gangandi, vegna þess aö hún
skiptir þá miklu i atvinnulegu
tilliti. Meö vissum hætti hafa
þeir fundið aðferðir — utan há-
skólastigsins—til að gefa verk-
smiöjunni framhaldslif, og
mundi vel fara væru skuldir
ekki um sjö hundruð milljónir,
en slikar skuldir eru dýrar nú
um stundir. Fyrir atbeinaliessa
fólks og kröfur hefur nú loksins
veriö ráöist i þaö aö bora eftir
heitu vatni til viðbótar, svo
verksmiöjan komist á fullt
vinnslustig.
Jafnframt hafa starfsmenn
tekið upp þann hátt aö vikja
sláttuprömmum til hliöar. Þeir
standa i staö þess I köldum sjó
upp undir hendur viö þangslátt
,,meö gömlu aöferöinni", til aö
afla verksmiöjunni hráefnis.
Sláttuaöferö þeirra Reykhóla-
manna varaldrei tekin meb I út-
reikninginn. Þeir komu meö
hana sjálfir verksmiöjunni til
bjargar, meöan hún var enn al-
fariöá háskólastiginu og tapaði
gegndarlaust fé. Raunar var
búið að loka þessu glæsilega
minnismerki um háskóla-
menntunina og þingmennsku
framkvæmdastjóra Rann-
sóknarráös, þegar bændur og
búaliö i Reykhólasveit klæddist
vatnsverjuin og gekk til sjávar.
Svarthöföi