Vísir - 22.07.1978, Side 5

ITTCiTD ________ _____
„Það eru margar gullnar reglur I fluginu... ein er að
taka skjótar ákvarðanir þegar eitthvað fer úrskeiðis..”
„Ég komst á mjög ódýran og þægilegan hátt inn i Crash-
klúbbinn.”
svo vegna aðstæðna á suraum
þessara staða. Og siðasta spölinn
á Raufarhöfn fór ég á reiðhjóli
sem ég geymi alltaf samanbrotið
hér i vélinni.
Ég spyr ómar hvort honum
hafi aldrei hlekkst á I fluginu á
öllum þessum þeytingi við mis-
góðar aðstæður:
„Jú, ég er meðlimur i „Crash-
klúbbnum”, sem svo er kallaöur,
en það eru þeir menn sem hafa
brotlent i flugvél. Ég komst að
visu á mjög ódýran og þægilegan
hátt inn i þann ágæta klúbb. Þetta
var fljótlega eftir að ég byrjaði að
fljúga en þá lenti ég i misvindi við
lendingu á túni og endaði úti i
kartöflugarði. Nefhjólið brotnaði
og það bognaði spaði þannig að
skemmdirnar voru tiltölulega
litlar og þetta þótti afar vel slopp-
ið. Siðan hef ég ekki lent i neinu
svona...” — segir ómar og bank-
ar þrjú högg i tré að gömlum og
góðum sið.
„En þetta var dýrmæt reynsla
sem kom sér mjög vel mánuði
seinna þegar ég lenti i svipaðri
aðstöðu. Það eru margar gullnar
reglur I fluginu og ein þeirra er
sú, að taka skjótar ákvarðanir
þegar eitthvað fer úrskeiðis eins
og t.d. i lendingu en þá er hættan
einna mest. 1 fyrra skiptið hafði
ég gert þá skyssu að fara að
brjóta heilann um möguleikana
og þvi fór sem fór. 1 seinna skiptið
hafði ég reynsluna og gaf um-
hugsunarlaust i botn og reif vél-
ina upp og það bjargaði mér.”
//Vantaði einhvern með
hraði"
Flugkunnátta Ómars hefur
einnig komið sér vel i frétta-
mannsstarfinu og talið berst að
starfi hans hjá sjónvarpinu:
„Ég byrjaði hjá sjónvarpinu
fyrir hálfgerða tilviljun. Sigurður
Sigurðsson var veikur og það
vantaði einhvern alveg með
hraöi. Fréttastjórinn kannaðist
við mig frá fornu fari og auk þess
var vitað að ég hermdi mikiö eftir
Sigurði og gæti þvi alla vega lýst
leik. Ég var þá eingöngu i
skemmtibransanum, — og reynd-
ar með litilsháttar flugkennslu
suður á Keflavikurflugvelli. I
framhaldi af þessu fór ég svo I
skrifstofustarf hjá sjónvarpinu og
siðan var ég fþróttafréttaritari I
sex ár. Þaö var ótrúlega langur
timi.”
Ber að skilja það svo að þér hafi
leiðst að vera i iþróttunum?
„Nei, ég get ekki sagt það bein-
linis. Það var gaman að fást við
þetta fyrstu tvö til þrjú árin. En
maður þarf að hafa gifurlegan
áhuga fyrir iþróttum til aö geta
notið sin I Iþróttafréttamennsku
og þótt ég hafi áhuga fyrir iþrótt-
um er hann ekki svo mikill að það
heföi getað gengið til lengdar. En
þaö sem mér fannst leiðinlegast
siðari árin i Iþróttafréttamennsk-
unni var það að þar var ekki um
neinar tæknilegar framfarir að
ræða.”
„Myndin segir meira en
þúsund orö"
,,Að visu er ég alltaf að suða i
þessu en ég held að það megi vel
koma fram, að mesta áhugamál
mitt var og er að fá svokallaðan
„link”, þ.e.a.s. endurvarpsspegil.
Þetta er áhald sem við höfum
stundum fengið lánað hjá Norð-
mönnum þegar á hefur þurft að
halda en er þó tiltölulega ódýrt.
Það gefur auga leið hversu mikil
framför það er að geta sýnt beint
og ekki siður i almennum fréttum
en iþróttum. Sem dæmi má nefna
atburðinn þegar þotunni var rænt
i fyrra og lent á Keflavikurflug-
velli. Það er gott dæmi, og reynd-
ar „klassiskt” dæmi, um atburð
sem er einskis virði nema þegar
hann er að gerast. Bein lýsing i
útvarpi er litils virði miðað við
myndina sem I þessu tilfelli hefði
sagt meira en þúsund orð.”
En hver er ástæðan fyrir þvi að
þetta tæki hefur ekki fengist?
„Sjónvarpsnotendur hafa þrýst
á aðra hluti t.d. að fá betra endur-
varp og meira i lit. Yfirmenn út-
varps og sjónvarps eru náttúru-
lega háðir pressu frá almenningi
og þegar fjárráðin eru takmörkuð
eru peningarnir notaöir til að full-
nægja þeim óskum sem eru há-
værastar.
En ég held aö ef almenningur
„Mér datt ekki i hug að nokkur
kvenmaður kærði sig um svona
vitleysing...”
geröi sér grein fyrir þeim mögu-
leikum sem þetta áhald býður
upp á sæti það i fyrirrúmi fyrir
öllu öðru. Að minum dómi er
þetta hið eina sanna sjónvarp, —
það er að endurvarpa atburðinum
um leið og hann er að gerast.
Vitanlega vilja allir fá .fullkomið
dreifikerfi og það hefur veriö
pressa á þvi. En ég held að fólk
t.d. úti á landi hafi ekki gert sér
grein fyrir þvi hvað þarna er um
að ræða mikla jöfnun á aðstööu.
Þú ert sjónarvottur aö þessum
merkilega atburði um leið og
hann gerist og jafnvel betur á
Raufarhöfn en þar sem hann á sér
raunverulega stað.”
Ómar gerir nú hlé á máli sinu
og fer að leita að gati til að kom-
ast niður úr skýjunum. Eftir
stundarkorn heyrist hann tauta:
„Hér er gat og við i þaö”. Siðan
snýr hann sér að okkur og til-
kynnir að hann muni fara bratt
niður og þvi sé vissara að geispa
nógu mikið og kyngja hraustlega.
Ómar tilkynnir komu sina með
þvi að fljúga tvo Hringi yfir sam-
komuhúsinu og siðan lendir hann
með „elegans”.
„Hef ekki efni á að hætta"
1 búningsherberginu er ómar
að skipta um föt i fjórða sinn
þetta kvöld og ég spyr hann hvort
hann sé ekkert orðinn þreyttur á
þessu, — hvort hann hafi aldrei
hugleitt að hætta I skemmti-
bransanum:
„Jú, ég hef oft hugsað um að
hætta og sú hugsun skaut fyrst
upp kollinum þegar ég var aðeins
búinn að vera i þessu i fjóra
mánuði. Þá fannst mér ég vera
búinn að syngja og fara með allt
sem mér gæti dottið I hug, —
fannst ég vera gjörsamlega þurr-
ausinn af hugmyndum. Siðan eru
liðin 20 ár. En maður er ekkert
spurður að þvi sjálfur hvenær
maður hættir. Einn góðan veður-
dag fer að halla undan fæti og þá
verður það sjálfgert að hætta.
Hins vegar hef ég ekki efni á að
hætta eins og málin standa i dag.
Fjölskyldan er það stór, 7 börn á
aldrinum þriggja til sextán ára,
að launin hjá sjónvarpinu duga
varla fyrir mat, hvað þá öðru.
En þetta hlýtur óneitanlega að
hafa komið niður á fjölskyldulíf-
inu?
„Já, það hefur vissilega gert
það en þó var þétta ennþá verra
þegar ég var íþróttafréttaritari.
Þá var ekki nóg með aö ég væri að
heiman á helgarkvöldum heldur
voru öll hin kvöldin undirlögð
lika. Þetta er ekki alveg eins
slæmt núna
Hvernig tekur konan þessu?
„Hún hefur verið afskaplega
skilningsrik. Það er vist alveg
áreiðanlegt. Það hefðu ekki allar
konur tekið þessu með sliku
jafnaðargeði. Þær segja það að
minnsta kosti þarna niður i sjón-
varpi, — þær sem vinna með mér,
að þær vildu ekki vera giftar
manni eins og mér.”
Annars hélt ég alltaf, þegar ég
var yngri, aö ég yrði piparsveinn.
Ég var alveg klár á þvi að ég gæti
aldrei orðið fjölskyldumaður og
ég veit varla hvort ég er orðinn
það ennþá. Ef ég væri virkilegur
fjölskyldumaður þá mundi ég
náttúrulega ekki vera á þessum
þvælingi. En það segi ég satt, —
mér datt ekki i hug aö nokkur
kvenmaður kærði sig um svona
vitleysing eins og mig.”
„Að njóta augnabliksins"
Kviðir þú þvi þegar þar að
kemur að þú hættir að skemmta?
„Nei, ég held aö ég kviöi þvi
ekkert. Ég held ég verði bara feg-
inn. Þá er þetta búið og ég get
farið að gera eitthvað annað. Mér
finnst allt of litið um það að fólk
hér reyni fyrir sér á nýjum svið-
um, skipti um starf. Hérna þykir
það æðsta dyggð aö hafa verið
sóknarnefndarformaður i 50 ár og
hreppstjóri i 60 ár. Sennilega er
ég nú þegar búinn að vera allt of
lengi i þessum bransa.
Annars er aðalatriðið i þessu
sem öðru að njóta augnabliksins.
Að njóta þess sem maður er aö
gera á meðan maður hefur
gaman af þvi. Ég hef oft gert mér
grein fyrir þvi að það kemur að
þvi að ég hætti að skemmta en ég
nýt þess á meðan ég geri þaö.
Þarna verður maður lika að til-
einka sér vissa auömýkt fyrir
takmörkunum sinum og auömýkt
fyrir þvi að þetta er bara augna-
blikið. A morgun er þetta kannski
allt búið og þá er ég kominn út I
sal en fólkið upp á svið. Þess
vegna finnst mér það mikið atriði
að fólk reyni að lifa meira fyrir
liðandi stund og njóta hvers dags.
Það getur allt verið breytt á
morgun.”
En eins og ég segi þá hef ég
engar áhyggjur þó ég hætti að
...og tvistaði svoleiöis að allt ætlaði niður að keyra.”
„Mesta áhugamál mitt var og er að fá svo kallaðan
link.”
„Maður er ekkert spurður að þvi sjálfur hvenær maður hættir...einn góðan veðurdag fer að halla undan fætiog bá
veröur það sjálfgert....”