Vísir - 22.07.1978, Blaðsíða 27

VTSIR Laugardagur 22. júll 1978
27
að Grétan var ekki beinlinis sak-
leysiö i hvitum sokkum, þegar
Dylan hitti hana fyrst, heldur
„kanina” á Playboy-klúbbi,
sömuleiðis var Fástinn ekki þurr
fræðaþulur, heldur hafði hann
„been around”.
Slúöursögurnar skipta þarna
samt litlu máli. Aðalatriðið var
flutningurinn i mjög hægu og
tregafullu tempói, þar sem
Dylan sá mestmegnis sjálfur um
undirleika á Fenderinn með
Paqua i bakgrunni og Douglas i
flautusólói. Rödd Dýlans vár
„lemstraöri” en nokkru sinni
fyrr, manni dettur i hug Caruso,
sem ældi blóði i siðasta skipti sem
hann kom fram, eða rödd Megsar
þar sem einnig má telja skrámur
og holsár. Egninn uppgerðar
„karlmennssku”- gorgeir i stil
fjórtán Fóstbræðra. Helblá lýsing
undirstrikaði bluesinn.
Gamalt lag af „þjóðlagatima-
bili” Dylans, „I Don’t Believe
You, (She Acts Like We Never
Have Met)”, var rokkað upp og
textanum greinilega beint til
Söru. t öðru „Sörulagi” „The
Man in Me” hafði Dylan breytt
textanum til að geta imprað á
skilnaðinum i stað „The man in
me will do nearly any task”, söng
hann núna: „The man in me will
pay nearly any sum....” Dýrt að
skilja i Kaliforniu.
Dylan kafaði á ný til botns i blá-
hylnum með „I Want You”! Á
Blonde on Blonde er þetta
áhyggjulaust greddulag i hröðum
„The Show Must
Go On"
Sá Dylan, sem birtist á þessum
hljómleikum, var fyrst oe frpmct
flytjandi, „performer”, sem f'iutti
þrautætt „snow og leyioi sei
engar kenjar. Undanfariö hefur
hann marglýst því yfir, að hann
liti fremur á sig sem hljómlistar-
mann en ljóðskáld. Ekkert pip um
að hann sé að reyna að ná til
fleira fólks en honum tækist með
ljóðabók....
Siðasta lag fyrir hlé var „Go-
ing, Gone”, þar sem Dylan skipti
snögglega um tempó i miðju kafi
eins og til að leggja áherslu á það,
að hann hyggöist hverfa á braut.
Eftir hlé byrjaði hljómsveitin á
Intróinu úr „Rainy Day Women”
og þeir áhorfenda, sem þekkja
siðvenjurnar af Dylan-konsert-
um, köfuðu i vasana eftir vafn-
ingum til að veifa með viðlaginu:
„Everybody Must Get Stoned”.
En þeir sátu uppi með þá eins og
nátttröll, þar sem lagið reyndist
T
vera skilnaöarlag af nýju plöt-
unni, „True Love Tends To For-
get”. Sérhver dagur með henni er
eins og rússnesk rúlletta. Þriðja
lagið af þessari plötu var „Senor
(Tales of Yankee Power)”, eins
lagið á tónleikunum, þar sem
Dylan fékk sér reglulega neöan i
þvl á Tequila og sem segir allt
sem legja þarf um „leadership”
Bandarikjanna i þeirri merkingu
sem Kissinger lagði i orðið: „Can
you tell me what we’re waiting
for, Senor”.
Þau tvö lög, sem Dylan flutti
af Desire”, „One More Cup of
Coffee” og „Oh, Sister”, voru
hinsvegar meira i ætt við alþjóð-
legt diskótek en Mexikó. „Oh,
Sister”, sem ku vera ort til Joan
Baez, (hún hefur svarað meö lagi,
sem heitir „Oh, Brother”), var
flutt án nokkurrar viðkvæmni.
„Just Like a Woman”. Thank
vou. Merci, Chaplin. „All Along
the Watchtower” með geggjuðu
fiðlusólói hjá David Mansfield.
„Blowin’ in the Wind” var flutt
með nýjum erindum og næstum i
myrkri, allir fylltust trúarlegri
andakt. I siðustu lögunum, óðnum
til vináttunnar, „All I Really
Want to Do”, og þeiþeiogróró-lag-
inu til barnanna „Forever
Young”, voru kveikjarar og kerti
komin á loft. Dylan stakk af til
málamynda og lét tiuþúsund
manns ea.rga á sig i fimm minút-
HF: „í?.??18*11 stelpurnar létu tár-
in renna niður vandlega sólbrúnt
andlit. Sfðan komu tvö „encore”:
„I’U Be Your Baby Tonight” og
„The Times They Are A-
Changin’ ”
Nixon bauð Johnny Cash i Hvita
húsið, Carter býður Dylan. A
hljómleikaupptökunni Before the
Flood, sem fór fram I miðju
Watergate-máli, má heyra gifur-
leg óp áheyrenda, er Dylan syng-
ur: „Jafnvel forseti Bandarikj-
anna verður stundum að standa
nakinn” („But even the president
of the United States — Sometimes
must have — To stand naked”).
Carter vitnaði hinsvegar sýknt og
heilagt i þessa setningu i kosn-
ingabaráttu sinni. Timarnir eru
að breytast....
Þegar islenskir stjórnmála-
menn fara að vitna i Megas, (td.
„Afsakiði meöan aö ég æli”),
verður oröin gagnger breyting á
islenskum stjórnmálum. Hvað
Dylan varðar, telja ýmsir þetta
merki þess, að kerfið sé búið að
gleypa hann. Flutningurinn á
„The Times”, sem var i sama
takti og bjórkrúsum er sveiflað
eftir, virtist ekki boða breytingar
nema þá til hins verra. Sama er
upp á teningnum i „Varðmanna-
skiptunum”, („Changing of the
Guards”) á nýju plötunni, þar
sem dómsdagur er boðaður og að
siðan verði helviti hlutskipti
allra. Lóðið er það að taka þessari
skýrslu af hugrekki.
Svarsins er enn að leita i vind-
inum....
DREGIÐ25.JUU
Eina lagiðsem Dylan flutti
upp á gamla móðinn, þ.e.
með kassagítar og munn-
hörpu, án aðstoðar hijóm-
sveitarinnar var „It Ain't
Me, Babe".
takti, en núna var það flutt i
„Grave horrible” (sbr. Megas) á
svipaðan hátt og „Tangled Up”.
Viðlagið blandaðist saxófónleikn-
um: „I want ypu so baaaaad!”
Eina lagið, sem Dylan flutti upp
á gamla móðinn, þ.e. með kassa-
gitar og munnhörpu, án aðstoðar
hljómsveitarinnar, var „It Ain’t
Me, Babe”. Gitar- og munn-
hörpuleikurinn var aðeins litið
eitt frábrugðinn útgáfunni á
Another Side of Bob Dylan, sem
kom út fyrir 14 árum. Þá var
þetta lag svar við „She Loves
You” Bitlanna, þegar Bitlarnir
sungu yeah, yeah, yeah, svaraði
Dylan no, no, no. Enda lét hann
aldrei þar við sitja að syngjá I
Wanna Hold Your Hand.... 1 milli-
tiöinni hafði hann rokkað upp lag-
iö á Before the Flood.En nú stóð
hann svo að segja i sömu sporum
ogá frumútgáfunni. Ekkert hafði
breyst, textinn gat hafa verið
saminn deginum áður: „You say
you’re looking for someone —
Who’ll pick you up each time you
fall, — To gather flowers con-
stantly — An’ to come each time
you call, — A lover for your life
an’ nothing more, — But it ain’t
me, babe, No, no,....”
Fyrir skilnaðarrétti bar Sara
það, að Dylan hefði boðið dular-
fullri hjákonu, Mölku að nafni, að
búa I húsi þeirra hjóna, sem hefði
skelft börnin við morgunverðar-
borðið. Dylan færði sér það til af-
sökunar, að hann sé fæddur i tvi-
buramerkinu og þvi aldrei sami
maðurinn. En gegnum skáldskap
sinni verður hann ætið jafn ánetj-
aður Söru og Þormóður Kol-
brúnu.
cumpHMLiMS-t:
LEIÐITAMUR
VILDARVAGN
Vísir fer nú af stað með glæsilega
ferðagetraun fyrir áskrifendur sína.
Fyrsti vinningurinn af fjórum er
forláta Camptourist tjaldvagn frá
Gísla Jónssyni og Co. að verðmæti
700 þ. krónur.
Camptourist tjaldvagninn veldur
byltingu í fer$a!ögum hérlendis því
stálgrindarbygging hans, 13 tommu
dekkin og frábær fjöðrun, gefur veðri og
vegum landsins langt nef þegar mest
á reynir.
Camptourist er léttur (270 kg.) og
svo leiðitamur að þú getur flakkað
með hann hvert sem hugurinn ber þig
hverju sinni, við erfiðustu vegaskilyrði.
Eftir að hafa valið heppilegan
næturstað, reisir þú þér 17 fermetra
,,hótelherbergi“ á 15. mín. og pantarsíðan
þjónustu úr innbyggða eldhúsinu, ef sá
gállinn er á þér. Svefnpláss er fyrir
5-7 manns með samkomulagi.
SANNKALLAÐUR VILDARVAGN
GÆTI ORÐIÐ ÞINN MEÐ ÁSKRIFT.
SÍMINN ER 8 66 11.
vísm