Tíminn - 07.09.1969, Blaðsíða 6

6
Koma þarf upp
safni leikmuna og
tjaida til stuUngs
áhugakiklistinni
Fáar l'istigmnair miuinu eiiga
svo hiug aiiimienniings á ísliamdi
sem leiGölistin. Við sveiit og sjó
toglgiur fálk sig niðuir við að
þjóna henni og þjón-ar henn-
ar 'kioma úr hinuim og þessum
poifeaihormuim þjóðfétogsáns.
Með tillkomiu fótogsheimilanina
jiuikiU'Sit víða miögufeiilfear tii feik-
stiarfseiminnar að mikilium mun.
Með tímanum tóku líka félög-
in, er að ledifestarfseminni stóðu
að sæifejast eftir menmtuðum
leiksitjóruim tii að sviðsetjia teik
riitin. Bandiaiiag íslenzifera ieik-
tfléíaga hetfuir ieiiitiazt við að
vera þar m'itligöng.uaðili. Á
ýmsu hetfur oitið fyrir hinum
einstföitou félö'gum, hvort tekizit
Ihefur að rná í leilfestjóra. Fáir
ieifestjórar, ef þá noklfeur einn
hefur þó að baltoi uppsetningu
jiafnmiargra feiltoritia fyrir áhugia
fóik og RagnJhiMur Steingrím.s-
dóttiir á Aitouireyri. Raignhiidur
'h'óf uoig l'eiknám og stundaoi
það bæði hér heima og erlend-
is. Þjónusta hennar við leilfelist
ídlenzikra áihuigamanna er efcki
M'till sifcertfur itnll margtofaðrar
menningar í laindinu. Hún
þetókir þessa stanfs'emd orðið
flestom betor og hefur innsýn
í aðstöðuina viíitt um landið.
Þvií er það, sem við heim-
sælfcjuim RagníiiOidi að heimilli
hennar, Byiggðavegi 88 á Afcur-
eyri og leggjum fyrir hana
spurniniguina:
— Hvað heidurðu Ragnhilid-
ur, að þú sért búin að færa
á svið miörg iedkrit um dag-
ama?
SVEIT
Hjón sem vildu taka að sér sauðfjárbú geta feng-
ið atvinnu í vetUr. Lysthafendur snúi sér til Ráðn-
ingarstofu landbúnaðarins, sími 192Ö0.
1036
r^r\
l tV7
Framleiddur
úr Gæáatóbaki
Golf rétti
smávindilíinn.
SKANDINAVISK TOBAKSKOM
TIMINN SUNNUDAGUR 7. september 1969.
— Þau munu ntú toomin háibt
á fimimta tuig.
— Og hvað er þér nú eftir-
minniifegiast?
— Það er nú erfitt fyrir
mig að taitoa eitt út úr. Þó eru
miér anzi eftirminnii'eg: fs-
lan'dgkilulkfean, bæði hér og á
Afcraoesi, Jónsm'essunætur-
drauimur Sehaitoespeares og
Dúfnaveizlan. Þetta er sitt á
hvem mátanin. — Galdra-Loft-
ur, Bláaifeápan, og Tehús ágúst-
mánianis — aiiit hviað öðru ó
liílfet, en 'alt sitoeimmtilegt.
— Oig ihrvernig líltoar þér svo
að starfa að leilfelist með á
hiuigatfólltoi?
— Mér hetfur l'íkað það
mjöig vel, þess vegna hef ég
nú unað svona lengi við þetta.
Hér er yfirleitt um að ræða
ósérhlifið og duigandi fólk og
þalklklátt fyrir aðstoð.
— Finnst þér hiatfa orðið
'breyting á ístonzkri áhuigaleik-
liist undaniarin ár?
— Já, tvdmælial'aust.
— Og i hverju er hún fóOlg-
im?
— Fóffik gerir meiri kröfur.
Það er búið að sjá mieira af
toiksýmnigum.
— Og leilfestjóramir, eiiga
sinn þátt?
— Við sitoulum vona það,
þvi það hefur aufcizt mifcið síð-
ard árin, að fengnir séu leifc-
stjórar, sem einihverja mennt
un batfa í þessu.
Ég held að augu fólfcs hafi
opnazt æ meir og meir fyrir
því, að ekfci sé nóg að fcunna
ruiluna og geta þuiið haraa.
Hins vegar hefur auðvitað aiia
táð verið tii fólk, sem haft hetf
ur neistann. En hitt er ég lífca
4jiss um, að það fólk er til, sem
éfefei reranir nofetourn grun í
hve óskaplegt starf hvílir að
baki einni leiksýningu.
— Hvert er að þíraum dómi
hliuitverk áhuigaieiMistar, Ragn
hildur?
— Mér finnst að hún bafi í
rauninni tvíþættan tiiigang.
í sjáltfu sér er þetta aukastarf
toifeandans — þar af leiðandi
áhragastarf. En óg held að þetta
sé fyrst og fremst þroskandi
starf, bæði féiagslega og eins
þroskandí vegna þess að það
er slkapandi. Að hinu leitinu
feynnir þetta, þedm sem þátt
tafea í því bófemenntir og að
auki gefur fóllfei gteðis'toradir.
Ég held að smefefeur fóifcs sé
að opnast og breybast hvað við
toernur ileikbófemennbum.
Reyndar er ailtaf sorglegt til
þess að vdita hve góð styifelki
faiiia otft. En siifct er efeki eán-
staitot fyrirbrigði hér, heldur
þefckist alls staðar. Hinu tekur
maður sem betur fer eftir, að
fóife lætur elkltoi bjóða sér hvað
sem er. E-r gott til þess að vi-t-a.
— Finnist þér „fiarsiran“ þá
efetoi of aligen-gur g-estu-r á ís-
lenzítou sviði?
— Eklki aiigeragari hér á ís-
lan'di en ann'ars staðar. Þetta
er svona aðgemgitog ledfclist,
þannig að það eru eiginlega
Sfcopleg tiísvör og stooplegar
ítoriiniguimstæður, s-em hiran al-
menni áJh'orf-aradi fœ-r htegið að.
Hins vegar er etoki j-afn auö-
velt að leifca ,tfarsa“ og mairg-
ur hel-dur. Bretar eiig-a síraa
sérst-öku „farsa“-leifcara. Það
er viss vandi að bera „fars-
a-nn“ uppd. Hins vegar bjargasit
hann oft á kynduigum kri-ragum
stæðúm, o.s.frv. Það er ektoi
min-rai varadi að vera góður
grímteiitoari.
— Hvers tooraar leiidtist held-
ur þú, að sé vinsæiust sér á
landii meðal aim-enning-s?
— Ég held að hjá fjöldara-
um sé leitolist með einhvers
Ifeonar miúsíík hvað vinsælust.
Eltókd 'karansfei hjá leikararaum,
því það er vandi að leifea og
synigja í senn á leiiksviði.
Nú, það er átoafiega álmerarat
að ísierazku stytokira dragi að
sér áhorfendur, þótt hins veg-
ar að þau séu alis efeki vinsiæl
ust hjá 1-eifeurumum. En það
er eins og fjöiMinn bafi gam-
an af að sjá eitthvað,
sem haran þefekir. En mat á-
horfanðans er átoaflega ein-
stalklinigsbunddð. Það er eins og
suimir vilji jú helzt sjá þaö,
sem þeir þurfa sem mánnst urn
að hugs-a, era aðrir hins vegar
það sem þeir þurfa að kryfjia
til mergjar. En ég held nú ad
það ák]ósanlegasta sé, að þetta
blandist.
Ýmislegt má gera til stuðn
ings leiMist áhugafólks.
— Þú viidir ef til vili nefna
ei-tthvað, Ragraihil-dur, sem þ-ú
RÆTT VIÐ
RAGNHILDI
STEINGRÍMSDÖTTUR
LEIKSTJÓRA
Á AKUREYRI
teilur að verða mætti ís-lenzfcri
áhug-al-eiklist til aukinnar u«pp-
byiggimgar og situ-ðn-inigs?
— Já, það þyrfti nú tvdm-æla
laust að styðj-a han-a meiira
fj'á-rhagslieig'a til að u-nnt væri
að tafca þau v-erfcefni fyrir,
sem fyrir fram er vitað að
etoki stand-a uradi-r sér. Þau leiik
verk eru ti'l, sem vart er umnt
að ímynida sér að standist
fjárhagslega, en sem þó -er
engu að síður æsfetogt að geta
sett upp. Jafnframt því, sem
fj-árh-agsl-egan stuðnimg þa-rf að
aufea, þyrfti einnig að koma á
fót bún-in'gasiafni, svo o-g hár-
tooiliusafni, því B'an-dalag í-s
lenztora teiltof-éliaigia -er efekí það
burðuigit að það ge'bi fram
tovæmt slítot. Eiranig þyrtfti að
komia á fót safni tjalda og
tjiaMabúnaðar. Biaradal-ag ís-
lenzkra leikfél-aiga sýrair að visu
í verki virðimgarvert starf, en
það sltoortár fé. Hér þarf að
feomia upp miðsitöð, er séð gæti
um dreifiragu leiitom-ura'a, tjalda,
hártoolla, búninga. Að koma
henni á fóit er að mimum
dómí mjög miitoið, en aðkall
andi átaik.
Á fjölum Akureyrar.
— Hvað er svo að frétta af
toitoldist sér á Altoureyri?
— Ja, féiagið hém-a varð nú
50 ára eitoki alis fyrir löngu,
eða m.ö.o. fyrir 2 árum.
— ÝmLstogt mun nú hafa
'gerzt síðan?
— SI. vetur voru þrjú verk-
ef-ni á sviðinu hér á Atoureyni:
Dútfmaveizlara eftir Laxness.
Súlutröllið, barraaileifcrit eftir
atoureyrsfean höfund, Indriða
Úlfsson og í þriðja 1-agi Pop
söragvarinn, eða gaimii Grát-
söragvariran.
— Hv-ernig er leifeaðstaðan
hér á Akureyri?
— Sviðið er lítið, þröngt um
ailian sviðsútbúraað, era nýlega
er búið að byggja nýja 6 bún
imgstolefa. Hér á ég við gamla
Samitoomuhúsið. Saiurinn er
mjög sæmii'egur, halia-nidi gólf
og stoppaðir stólar og sézt vei
hvar sem er úr húsinu. En
ósltoandi væri að umrat yrði að
byrja á leikhúsbyggiragu sem
allra fyrst.
— Leiksfcól'arekstur hér?
— Nei l'eikskóla varatar. _ Á
bonum væri þó fuil þörf. Ár-
um saman höfum við reyndar
um hann rætt, en eitolri orðið
af. Kröfur til sýninga hér eru
etotoert mdnni en í Reykjaivik,
en bærinn rís eifcki uradir slíku.
Hér er kominn talsverður hóp
ur af fól'ki, sem leikið hetfur
alltmitoið uindanfairiin ár og
þyrfti að búa betur að því.
Mím síðu'Stu orð h-ér verða
þau að óska þess, að áhugi
fyrir teifclistinni farj vaxandi.
en dvíni efcki með sjónvarp-
inu. Reyndar gerj ég ráð fyrir,
að það trutfli eitthv-að fyrst, era
það kemur aldrei í stað góðr
ar leiksýniragar. Að svo mæltu
bið ég að beilsa öllu því ágæta
f-ólfci, sem ég hef starfað með
og voraa að það h-aldi tryggð
við 1-ei-klistina eftir því sem
það fær við fcomið.
ki.