Tíminn - 07.09.1969, Blaðsíða 16

194. tbl. — Surmudagur 7. sept. 1969. — 53. árg.
HANI, KRUMMI,
HUNDUR, SVÍN
Hryssan Jörp me5 folaldið, sem hún gengur nú í móður stað. t. V.
er glæsótti hrúturinn, sem gat ekki étið fyrlr hornunum.
Litlu þriburakálfarnir, dóu í fæðingunni.
— íslenzk dýr á sýningu í gamla Búnaðar-
félagshúsinu.
Við litum inn í gamla Biinaðarfélagshiisið við tjörnina einn
rigningardaginn í vikunni, en þar hefur undanfarið staðið yfir
sýning á dýrasafni Kristjáns Jósefssonar. Kristján hefur komið
sér upp á nokkrum árum, fallegu safni uppstoppaðra dýra og
getur þarna að líta flest íslenzku htisdýrin auk nokkurra villi-
dýra. Við hittum Kristján og hann gengur með okkur um
safnið og segir frá dýrum sínum.
Rétt innan við dyrn-ar stendur
jörp hryssa ásamt foJa'ldi oig
M-ta þau maeðigin út fyrir að
gieta hlaupið af stað á hverri
atiundu, þau eru svo efflil-eg.
— Raunar voru þau nú efidki
mœð@in í lifandia lífi, segir
Kri'Stjián. — Þau eru það bara
héir hjá miér. Hryssan var þreft
án vetra görnul og var valin
úr sbóffii, s'érstaikiega handa mér.
Fola-ldiið var affeins sjö ciaiga
gaimiailit, þegar dýralæknir
svæfði þaffi. —
Út við hliðarvagigiinn eru
notokur ungviði ei-n á báti, en
Knistiján segir, að foreldrannir
séu vœntaniegir í safnið. Þarna
er lítiM grís, bí'ldétt vorlamib,
sem Jón í Skollagróf í Hruna
mannaihreppi gaf Kr-istjáni, o-g
svartur hvoilpur með hvíta
brimgu og hivíita tasu á annan-i
fr’aimilöippinnii. — Hann er af
'hreimrækituðu ísienzku kyni
þessi, þrigigja rnánaða gamaM
og það er verið að a-la -upp pa-r
á s-ama bæ, sem ég fæ, þegar
þa-u eru orðin fui'l-orðin og ei-ga
þau að -gamiga honum í foreldra
stað hérn-a á safnimu. —
Við hiiðina á h'volpinum er
lœða með bvo fce-btíling-a sín-a,
sem eru -að ieifea sér k-ring-uim
h-a-na. — Hún var rauniveru-
leg-a móðir þeirna, en ég fékfk
iketblinigana notokru fyrr, þeir
eru um 2j-a mán-að-a ga-miir. —
Á mið-a á fótstailinum stendur,
að kaibtitafijöislkyldiain sé frá
Götu í Hrun-am-annaihreppi.
Þessir kiebtir eru mijög falleg
ir á li-tinn, hivít-sv-art og gufl
fll'eklkóbbir. Kri-stján segir okto
ur, að læð-an sé nýjasta dýrið
á safni-nu.
í enda sa-larins eru nofekrar
geiibur í mijög eíl.iilegu um-
bverfi. Tíguiagur hafur með
stóran -h-öfeubopp stendur ásamt
geitaimiömimu upp í klettum, en
kiðlinig-arnir eru á grasi-nu fyrir
neð-an. — Fullorðn-u geiburnar
«rai norða-n úr Þistiifirði, segir
Kristján, — ég feeypti þær af
H-j-allta B-enedilfctssyni, siö'ktovi-
liðsstjóma. Litlu kiffl-ingarnir
tveir eru austan úr Hrun-a-
m-a'n-n'ahi^ppi, en sá stærri,
hivíti, er frá Gerðu-m í Gau-1-
verja-hæ. — Uppi á annarri hæð
eru fleiri dýr og þega-r við gönig
um uipp stigann, relkuim við aug
tön í hrútshaus. sem hangir þar
f stigaganginum, og skartar fjór
uim hornuim. —■ Þetta er fyrsta
skepnan, sem ég eignaðist upp
stoppaða, segir Kristján.— Það
eru 4—5 ár síðan. Hann er frá
Benglhyfl í Hnunaimanna-hreppi og
ma-fni minn Geirmund-sson stopp
aði -hann upp. Þegar inn í e-fri
saflimn kemiur, verða fyrst fyr
i-r þrír ferhyrndir hrút-a-r, einn
-miórauður, ann-ar svartur og
sá þriði giæsóttur. Sá glæsó-tti
er geysiie-ga stór og einkum
'Wvý,'
Tvær af tófunum á safninu.
yekj-a horni-n athyigli, fyii-rr stærð
ina.
— Þessrnm vair e-iiginllega f.a-rg
að vegina 'ho-rnanna, þau voru
swo sbór, að ómögul'egit var
fyrir greyið að éta af garð-a.
Hann v-ar tveggj-a vetra og sá
mórauði líka. Þessi svarti er
haustliamib, en þe-ir eru allir
þrir frá Ber-ghyl í Hrunam-arana
h-reppi. Þar hefiuir lönigum verið
miki-ð af fie'iibyrndu fé. Næ-st sjá
um við fjór-a ikái-fa. Þrír þeirra
eru pínul i-tilir og virðast afllLr
nálkvæmileiga eims, en þeir eru
r.aiuffbrúnir moð hviíitum Mebt
um hér og þar.
— Þebta eru þrí-buirasystur
frá Litlu-Tungiu. Þær d-óu alfla-r
í fæðingiunni, svo það er etolki
vo-n að þær siéu stóirvaxnar, seg
ir Kristján okkur. Fjórði kálf-
urimm er sv-artur og nokkru
stærri. A-ð sögn Knisitj'áns er
hann firá Vi-ndá-si í La-ndssveit
og þar sé verið að a-la upp kú
og na-ut af sa-ma toyni, þanmiig að
þar k-omi ein fjölskyldan enn í
saifnið.
Upp við veiggin-n gagnit káflf
umum, sta-nda tígui'egir fiugflar
í liamgri röð. Þett-a eru hænsni
og aligæsir og eintoum eriu
ha'marnir -tíigufl'egiir, a-lflaiveiga lit
ir og mieð beLj-arstóra bióð-
rauffa feamiba. — Kri-stján sie-gi-r,
að alflt séu þetta aflibæns, se-m
hann h-a.fi fee-ypt á 1-andbúnaðar
sýnimigunni í fyiTasum'ar, n-erna
sex topphœmur sem han-n fékk
á Daflihæ í Hruin-aim-annaihreppi.
Þær eru skrýtmar á l'itinn, all
ar sm'ádoppótt-ar, hvítar og
grálbrúnar.
Síðasit skoðuim við vilflidýrin
og þar eru refir-nir í mieirihl-uta,
Kristján Jósefsson meðal geitanna sinna úr Þistiifirðinum.
Þessi hænsni voru lifandi á landbúnaðarsýningunni í fyrra.
gufl -effa gmá, heldur okihwers
staða-r mitt á milllM.
— Hún he'fur verið affi foreyta
um lit, en svo er Ihún sdrstoto
að öðru fleyti lílka, hausimm er
óivenrju stutbur og hreiður. —
Önmur -táfa er þarma idfea storýt-
in að Mit, sn jáhvít að öðrii lieyti
en því, að yztu hárim á balkinu
eru sLHurllLt.
Úti í horni er minkafjöl-
s-kyld-a, sem Krisbján segir að
hatfi hi-tzt þa-rna í fyrsta sinn,
því dýrin séu sitt úr 'hivorri átt
immd. Yrðflimgarnir oru að leika
sér og móðirim ihefur gæbur á
umlhve-rfirau. Þeitta virðast óstoöp
safeleysisliegiar skepnur og eD.g
inn skyldi trúa því, affi þebba
væmu 'griimimdarkvifei'ndi.
Innan um öl-l þessi rándýr
stend-ur einmana hreindýrsskálf
ur, sem enn hefur engin horn
ferngið og er háflf feolflhúfuleg
ur.
(Tímamynd Gunnar)
— Þessi er frá Vopmafirffi og
ég féklk ha-nn eiiginlega af til-
viljun, upplýsir Kristján. Hanm
hefur efcifei fæðzt á réttuim tima
og síðan vifllzt frá og náðist
hann á eyðdibýli fyrir austan,
þar sem hamrn hafið leitað
skjóls. V-esIiinigurinn var orð
i$n mábtfarin-n af kuldia og
numigri og farið vair mieð h-ann
til b-æj-a og hlúð að h-oraum, en
það dugði efeki tifl. Slkyldfólk
mitt fy-r-ir a-ustan fré-tti af þessu
og 1-ét nrig vita og hér er kálf
u-r-inin kominn. Á veggnuim fyr
ir ofan hreinim-n ung-a, h-amgdr
selis-haus á sfciildi og er þ«ð
ga-m-a-ll útselur og talsvert
sbeggjaður.
— Þet-ta er eimi seluj'inn
minn enniþá, en ég ætla affi
Framihald á bls. 15
bvdtir refiir, giráir, brú-nir, gutiir
og mdsliitir. Þarna gefiur líka að
Líta yrfflinga tvo, dlökkgráa.
— AlLar iþessar tófur hef ég
femgiff fmá Kail-dbak Hruna-
m-amnaihreppi. Það er heiflmiik
i-1 fyririhölfn að ná í tófu, sér
staklega var erf.i-tt að útv-ega
þessa hérna, seg-ir Kristján og
be-ndir ofctour á edm-a, serni er sér
kennill’eg á litinn, hvorki hvít,