Vísir - 02.12.1978, Blaðsíða 17

Vísir - 02.12.1978, Blaðsíða 17
16 Laugardagur 2. desember 1978 VISIR 17 VISIR Laugardagur 2. desember 1978 nÉg er alveg viss um aö krakkar á Islandi eru jafnmargir og fulloröna fólkið. Samt ræöur þaö öllu. Þaö finnst mér ekki nógu réttlátt. Viö megum ekki rífast og hafa hátt/ en svo gerir fullorðna fólk- iö þaö sjálft/ meira aö segja f sjónvarpinu. Ég hef oft séö það í Kastljósi. Svo þessi borgarstjóri. Hann gleymir alltaf aö gera hjólagötur fyrír krakkana. Þaö er hættulegt aö hjóla á götunni, vegna þess aö mennirnir sem leggja malbikiö setja þaö ekki alveg upp aö gangstéttinni. Þar hallast gatan svo mikiö aö hjólið rennur og maöur dettur. Ætli fulloröiö fólk sé bara ekki búiö aö gleyma því þegar þaö var lítiö? Þegar ég verö fulloröinn, þá ætla ég ekki aö gleyma því þegar ég var lítill". Þaö er Iftill herramaöur Valur Pétursson sem hefur orðiö. Hann er nfu ára, alveg aö veröa tfu, eins og hann segir. Valur er fæddur 26. febrúar 1969, en er f tíu ára bekk, eöa 4 TE i Hlíðaskóla. Áallsherjar þingi Sameinuðu þjóðanna sem hald- iö var f desember 1976 var samþykkt aö helga áriö 1979 málefnum barna. Tilefnið var aö þá eru liöin tuttugu ár frá því aö SÞ staðfestu yfirlýsingu um réttindi barnsins. Höfuö markmiðið meö ári barns- ins er ma. aö vekja athygli valdhafa og almennings á hinum sérstöku þörfum barna, sem oft vilja gleymast f þjóöfélagi hinna fullorönu. Því fannst okkur ekki úr vegi aö spjalla um lífiö og tilveruna viö níu ára dreng, og fylgja honum eftir f leik og starf i dagstund. En hvernig Iföur dagur f lifi drengs sem er i tíu ára bekk f Hlíðarskólanum? Viö uröum margs fróöari eftir þennan viðburöarríka og skemmtilega dag Viðtol: Katrín Pálsdóttir Myndir: Gunnar V. Andrésson „Þegar ég vakna þá er pabbi farinn í vinnuna" ,,Ég vildi miklu heldur vera i skólanum fyrir hádegi. Þá er meiri timi til að leika sér úti eftir aö maður kemur heim. Uppá- halds veðriö mitt er þegar þaö er mikill snjór, þá er hægt ab gera svo mikiö”. Viö Valur erum á leið i Hliöa- skólann. Hann á aö vera mættur I smiöatima klukkan hálf ellefu. Hann leggur timanlega af stab, þvl þaö tekur hann tiu minútur aö ganga 1 skólann. Hann á heima á Miklubrautinni, en viö göngum sem leib liggur upp Rey kjahliöina, Eskihliö og i Hliöaskólann. „Núna er ég I skólanum klukk- an eitt, nema þegar ég fer i auka- tima”. Þaö er fimmtudagur og Valur segir okkur aö þaö sé erfiðasti dagurinn I skólanum. ,,Ég er I smlöi I tvo tima og fer svo heim til aö borða. Svo fer ég aftur klukkan eitt og er til fimmtán minutur i fimm. Þá er eftir aö læra fyrir morgundaginn, en stundum geymi ég þaö og læri fyrir há- degi.” „Þegar ég vakna á morgnana, þá er pabbi farinn i vinnuna. Hann er búinn aö breyta um vinnutima til þess aö hann komist fyrr heim á kvöldin. En samt kemur hann ekki alltaf heim á kvöldin. Hann er kjötiönaöar- maöur og þáö er alltaf svo mikiö aö gera hjá honum. Mamma vinnur lika, en bara fyrir hádegi. Hún vinnur I snyrtivörubúð. A morgnana passar amma mig og Vfðar bróöur minn. Hann er i átta ára bekk”. Við þrömmum áfram i snjón- um. Þegar viö komum aö hring- torginu sem er viö skólann, þá þurfum viö aö biöa eftir aö kom- ast yfir götuna. „Stundum er mikil umferö, en ég held aö þaö sé nú llka krökkunum aö kenna ef þeir veröa fyrir bilum. Þá horfa þeir bara ekki nógu vel i kringum sig. Bilstjórar eru lika mjög frek- ir sumir, þeir hugsa ekkert um krakkana sem eru á hjólum á göt- unni. Viö getum hvergi hjólaö annars staöar en á götunni, eöa gangstéttinni og ég er nú oftast þar, en passa bara aö keyra ekki á fólk. Ef hjólagötur væru þá væri þetta miklu betra.” „Þetta verður torfærubíll". t kjallaranum I Hliöaskóla er mikiöum aövera. Þar er veriö aö smiöa Willysjeppa, vörubila og ishokkikylfu svo eitthvaö sé nefnt. Þaö er smiðatlmi hjá 4 TE og Björn Loftsson smiöakennari leiöbeinir krökkunum. Ingólfur, Jón og Halldór eru all- ir aö smiöa Willysjeppa., ,Þaö eru allir bilar druslur nema Willys, það eru sko torfærubilar”. sagöi Ingólfur, og hamaöist á húddinu á bilnum meö sandpappir. Hann var aö undirbúa hann undir sprautun. Þorbjörg Kristjánsdóttir var aö saga út hund, sem hún haföi teiknað á tréplötu. „Þetta er eng- inn vandi, en stundum brotnar blaöiö, en þá fæ ég bara nýtt”, sagöi hún. „Ég vildi helst gera vörubil”, sagöi Valur og hamaöist viö aö skrúfa dekk undir bilinn, sem voru merkt: Reykjalundur. Konan í hvíta sloppnum Þaö voru allir önnum kafnir viö verkefni sin þegar kona i hvitum slopp birtist I dyrunufn. Hún nefndi eitthvert nafn, en þaö heyröist ekki greinilega fyrir hamarshöggum og sargi frá sög- um. Krakkarnir hættu allir viö verk sin og horföu meö galopnum augum hvert á annab. Þaö varö dauðaþögn i smiöastofunni. „Ha, ég?” sagöi Ingólfur. „Valur Pétursson”, sagöi konan aftur. Allir horföu á Val og Ingólfur sló I bakið á honum: „Blessaöur góöi, þaö ert þú!” Þegar viö vorum á leiö meö konunni upp á loft sagöi Valur: „Ég hef nú ekki alltaf burstaö tennurnar. Stundum gleymi ég þvi” „Mér finnst verst hvaö hann biöur stutt, eftir aö hann er búinn aö deyfa. Hann ætti aöbiöa dálitiö lengur. Annars finnst mér ekkert vont aö fara til tannlæknis, ég hef oft farið áöur. En hann ætti samt aö biba dálitiö lengur”, sagöi Val- ur þegar viö spuröum hvort hann kviöi fyrir. Haukur Filippusson tannlæknir beiö eftir Val. Hrafnhildur Ragn- arsdóttir, konan á hvita sloppn- um, kom honum fyrir i stólnum og setti á hann stóran smekk. Þá var allt tilbúiö. 1 þetta sinn var tekin röntgen- mynd af tveim tönnum, sem voru dálitiö skemmdar. 1 næstu heim- sókn hjá tannlækninum á svo aö gera viö þær. Valur fór út frá tannlækninum meö forláta flautu. Þaö fá ailir Hautu sem standa sig vel hjá tannlækninum. „Hvaögeröi hann? Varstu spól- aöur?” Þegar búiö var að útskýra hvaö gerðist héldu allir áfram aö skrúfa og smiöa. „Viðeigum aö leika í sjónvarpinu" „Heyröu Björn, megum viö fara svolitið fyrr þvi viö eigum aö leika I sjónvarpinu?” sagöi Davlð Másson, viö smiöakennarann. Smiöakennarinn gaf tilvonandi leikurum I bekknum fri, en viö nánari eftirgrennslan komumst viö aö þvi aö leikararnir eru fjór- ir. Þeir eru Davið, Haukur Finns- son, Þorbjörg Kristjánsdóttir og Valur Pétursson. Sjónvarpiö haföi veriö I heim- sókn hjá 4 TE i vikunni. „Þaö var veriö aö taka upp leikrit sem á aö gerast i skóla. Þaö komu leikarar og léku kenn- ara, maöur sem lék sögukennara og hann var ofsalega strangur. En konan sem átti aö vera lif- fræöikennarinn var miklu betri. Sumir í bekknum fóru upp aö töflu og einn strákur beit i hunda- súru. Þab þurfti aö taka þaö mörgum sinnum upp og strákur- inn þurfti aö bita ótal sinnum 1 hundasúruna. Svo vorum viö fjögur bebin um aö leika þaö þeg- ar vib værum ab fara i skólann. Fyrst eiga Daviö og Haukur aö leggja af staö. Þeir eiga heima neöst I Eskihliöinni. Svo eiga þeir aö hitta mig á horninu á Reykja- hllð. Siöan eigum viö aö hitta Þor- björgu hér uppfrá”, sagöi Valur og benti upp Eskihliöina. Viö vorum á leiö úr smiöatim- anum og heim til hans. Hann hef- ur ekki mikinn tima, þvi hann þarf aö vera mættur á hornið á Reykjahliöinni klukkan tólf. Þá ætla sjónvarpsmennirnir aö hitta hann og félaga hans. Valur hefur aöeins um hálftima til aö boröa hádegismatinn. Viö flýtum okkur þvi heim úr smiö- inni. „Viö eigum aö hrekkja stelp- una. Taka af henni húfuna og hlaupa meö hana. Viö eigum lika aö kasta snjóbolta I hvert annaö og i bflana lika”, sagöi Valur þeg- ar hann útskýröi hlutverk sitt i myndinni. En hvernig kemur stelpum og strákum saman I alvörunni? „Viö gerum stundum árás á þær og köstum snjó i vegginn og látum hann svo hrynja yfir þær. En viö tökum aldrei af þeim húf- urnar. Stundum lendum viö lika i slag vib ellefu ára bekkinn. Þaö eru ógurlegir bardagar, þeir eru miklu stærri en viö, en samt töp- um viö ekki alltaf. Ég hef líka oröiöfyrir snjóboltaárás. En þeg- ar ég ætlaöi aö hlaupa á eftir þeim, þá datt ég á svelli sem var á skólavellinum og fékk skurö á hökuna, sem þurfti aö sauma saman”. „Mér finnst miklu skemmti- legra i handavinnu”, sagöi Valur, þegar viö spuröum hann hvernig honum likaöi smiöin. „I fyrra geröi ég orm. Þá prjónaöi ég lengju sem var 80 garöar. Siöan var hún saumuö saman og settur vir inn I orminn og bómull. Ég hef lika saumaö kisu. Ormurinn var vinsælastur I fyrra, en ég veit ekki hvaö viö gerum i vetur, þvi ég fer ekki I handavinnu fyrr en eftir áramót. Annars var mis- munandi hvaö viö geröum, steip- urnar geröu alls konar skrimsli”. „Þegar pabbi var i skóla, þá var hann bara i smiöi og mamma bara i handa vinnu. Mér finnst þaö asnalegt.” Beðið eftir sjónvarpinu „Ég ætla bara aö vona aö þeir hafi ekki komiö fyrir klukkan tólf”, sagöi Valur og hraðaöi sér út á horniö á Reykjahliöinni. Klukkan var fimmtán minútur I tólf, en hann átti aö hitta sjón- varpsmenn klukkan tólf. Þaö leyndi sér ekki spenningurinn og þaö var eins gott aö missa ekki af neinu. Viö vorum komin á horniö tiu minútur fyrir tólf. „Strákarnir biöa örugglega niöur frá”, sagöi Valur og horföi niöur Eskihliöina. Viö stilltum okkur upp á horninu og biöum eftir sjónvarpinu. Valur er ekki hár i loftinu og skólatask- an hans dróst niður i snjóinn. Hvernig er aö vera yngstur i bekknum? „Ég veit þaö ekki, en þaö er allt I lagi. En ég er alls ekki minnstur. Þaö er einn strakur minni en ég og svo eru þrir tveim og hálfum sentimetra stærri en ég. Þaö er nýbúið.aö mæla okkur i skólanum. Þaö er ekki mikiö aö vera tveim og hálfum sentimetra stærri. Valur lagöi mikla áherslu á þetta atriöi „Þegar ég átti aö fara I sex ára bekk, þá var ég settur i sjö ára bekk, af þvi aö ég kunni alveg aö lesa.” En hvernig vildir þú hafa skól- ann ef þú mættir ráöa? „Ég mundi bara hafa stærö- fræöi, liffræði, tónmennt og leik- fimi, kannski eitthvaö af hinu, en þetta finnst mér skemmtilegast. Mér finnst skemmtilegast i leik- fimi þegar viö fáum skó og sokka”. Viö biöjum um nánari skýringu á þvi hvaö þetta þýöi. „Viö reynum aö safna okkur plúsum. Viö fáum plúsa fyrir aö hafa ekki hátt þegar viö erum aö klæöa okkur og vera ekki meö neinn fiflagang. Plúsarnir eyöi- leggjast ef einhverjir lenda i slag. Þegar viö erum búnir aö safna okkur fjórum plúsum, þá fáum viö aö hafa körfubolta, fótbolta eöa hokki. Þaö köllum viö aö fá skó og sokka. Þetta þýbir eigin- lega aö fá boltaleik. Ef viö stönd- um okkur vel þá getum viö fengiö skó og sokka i fjóröa hverjum tima”. „Hvaöa félagi? Auövitaö Val. Ég held ails ekki meö Fram, þeir eru ekki næstum þvi eins góöir og Valur. Ég hef fariö á nokkrar fót- boltaæfingar, en þaö er svo vont að þurfa aö fara yfir Reykjanes- brautina til aö komast út á Vals- völl.” Hann horföi hálf hneykslaöur á blaöamann. Þaö þurfti ekki aö spyrja svona spurninga, þetta var svo augljóst. // Klukkan er yf ir tólf/ þeir koma of seint" „Þeir geta varla verið farnir”, sagöi Valur sem var orðinn dá- lltiö óþolinmóöur aö biöa eftir sjónvarpsmönnum. „Klukkan er oröin meira en tólf, og þeir eru ekki komnir ennþá. Þeir segöu nú örugglega eitthvað viö okkur ef viö værum ekki stundvis”. „Sjónvarpiö er eiginlega bara fvrir fulloröiö fólk, og svo smá- born sem horfa á Stundina okkar. Fimm fræknir voru ágætir, en það vantar fleiri svoleiöis þætti fýrir stærri krakka. Svo finnst mér Prúöuleikararnir skemmti- legir. Ég fæ yfirleitt ekki aö horfa á þætti sem byrja seint eins og Kojak. En stundum kem ég inn i stofu til aö bjóba pabba og mömmu góöa nótt, en sest þá bara i sófann og þau gleyma aö reka mig út. En mér finnst Kast- ljós lang leiöinlegasti þátturinn, þar rifast nú bara einhverjir full- orönir menn. Ráöherrarnir koma I þáttinn og segja frá þvi aö það sé ægilegt aö búa i landinu, af þvi aö veröbólgan sé svo mikil. Ég mundi nú samt ekki vilja búa annars staöar. Hér hefur maöur þaö svo gott. Ég veit nú ekki al- veg hvort ég trúi þeim þegar þeir segja aö ástandiö sé mjög alvar- legt, en samt held ég aö þeir komi ekki i sjónvarpiö og skrökvi.” En hvaö - er veröbólga? Þaö er þegar allt veröur dýr- ara og dýrara og fólk þarf aö vinna lengur og lengur til aö geta keypt þaö sem þar þarf.” „Samt yröi þaö heldur ekki nógu gott ef krakkar réöu efninu i sjónvarpinu, þvi þá mundu þau bara hafa skripó. Ég er farinn aö halda aö þessir menn þarna 1 sjónvarpinu eigi enga krakka sjálfir, sem geri sagt þeim hvaö sjónvarpið er stundum leiöin- legt.” Klukkan var aö veröa hálf eitt. Viö vorum búnin aö biöa eftir sjónvarpinu i rúman hálftima. Enn bólaöi ekkertá þeim. Viö för- um að spjalla um bióin. „Mér fannst Star Wars mjög góö mynd. Hún var frábærlega tæknilega gerö. Ég ætla aö reyna aö komast á hana aftur. Þegar ég fer i bió, þá fæ ég oftast þúsund kall. Miöinn kostar sex hundruö og á stórmyndir sjö hundruö og fimmtiu. Ég kaupi þá eitthvaö gott fyrir afganginn, stundum all- an afganginn.” Helduröu aö til séu menn á öör- um hnöttum? „Nei, ef þeir væru til, þá væru þeir örugglega búnir aö gera árás á jöröina, alla vega væri einhver búinn aö sjá þá.” Leikið fyrir sjónvarpið „Þetta er hann”. Þaö lifnaöi yfir litla sjónvarpsleikaranum, þegar hann benti á bilinn. Hann var búinn aö biöa rúmlega hálf- tima eftir aö sjá hann. Hann ók niöur götuna og Valur tók til fót- anna og hljóp niöur Eskihliöina. þar voru þeir Daviö og Haukur tilbúnir. Daviö og Haukur gengu hátiö- lega upp Eskihliöina. Valur birt- ist á einu horninu og henti I þá snjóbolta. Þeir köstuöu I hann á móti og siðan grýttu þeir I bflinn frá sjónvarpinu. Þeir marseruöu upp Eskihliöina og hittu Þor- björgu. Hún gleymdi húfunni sinni og þeir sem áttu aö taka af henni húfuna og hlaupa meb hana burtu, þegar þau voru komin i skólaportiö. Þegar þangaö kom fékk hún lánaöa húfu og upptakan hélt áfram. Þeir þrifu af henni húfuna og hlupu af staö. Smám saman söfnuöust fleiri krakkar á skólavöllinn og tóku þátt i leikn- um, sem endaöi meö miklu snjó- kasti. Þegar atriöinu var lokiö var klukkan oröin eitt og kennar- inn kom og náöi i bekkinn sinn. Fjóröi TE fór I röö og gekk siöan inn aö stofu 2. Fréttir og draumar Þaö kom okkur dálitiö á óvart hvernig kennslustundin hófst. Kennarinn spuröi hvort krakk- arnir kynnu ekki aö segja frá ein- hverjum fréttum og hvort þau heföi ekki dreymt eitthvaö skemmtilegt. Allar hendur fóru i loftiö. Krakkarnir komu hvert af ööru upp aö kennarapúltinu og sögöu frá einhverju sem þau höföu lesiö I blööunum, eöa heyrt I útvarpinu. Þaö var auðséð aö þau voru vön aö tala yfir allan bekk- inn, þau voru ófeimin og töluöu hátt og skýrt, Draumarnir komu hver af öör- um og auöheyrt var aö Imyndun- araflinu var gefinn laus taumur. A leiö f Hlíöaskóla Valur skrúfar dekkin undir vörubflinn sinn. Þaö er Davíð Másson sem gefur honum góö ráö Hrafnhildur Ragnarsdóttir afhendir Val forláta f lautu/ en hana fá allir sem standa sig vel hjá tann- lækninum I kvæöatfma. Krakkarnir skrifuðu upp Ijóö og mynd- skreyttu. Valur hefur svar á reiðum höndum, þegar kennarinn spyr um höfund kvæöis sem ein skólasystir hans fór með Dagurinn byrjar meö góöum morgunveröi og ekki má gleyma lýsinu. Hér eru þeir bræöur Valur og Viðar ásamt ömmu sinni Sólborgu Sveinsdóttur Þaö var fariö í alls konar leiki f skólaportinu. A mynd- inni sjáum viö Val og Þorbjörgu ásamt skólaféiögum Þeir léku fyrir sjónvarpiö. F.v. Haukur Finnsson, Valur og Daviö Másson Skólatannlæknirinn athugar tennur Vals. Þaö kom í Ijós aö þaö var hola f tveim tönnum Þeir Ingólfur Ivarsson, Jón Gunnlaugsson og Halldór Þráinsson voru allir aö smiöa sér Willy's jeppa

x

Vísir

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Vísir
https://timarit.is/publication/54

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.