Vísir - 13.02.1979, Qupperneq 16

16
Þri&judagur 13. febriiar 1979
VÍSLR
LÍFOGUST LÍFOGLIST LÍF OG LIST LÍF OG LIST LÍF OG LIST LÍF OG LIST
..Ilins vegar get ég ekki betur séö en aö hugmyndir strák-
anna um þessa dagskrárgerð.... falli eins og fiis viö rass
aö hugmyndum landsmanna um skemmtilegt útvarp”,
^egir Gunnar m.a. í grein sinni.
NÆTUR-
ÚTVARP
Þrir menn á besta aldri
rápuöu milli fjölmiölanna I
fyrri viku og kynntu hug-
myndir sinar um næturút-
varp. Aöur höföu þeir lagt
tillögur sínar fyrir útvarps-
ráö, sem hefur þær til
umfjöilunar þessa dagana.
Flutningsmenn tiliögunnar
kváöustí viötölum viö blöö-
Til umrœðu
Gunnar
Salvarsson
skrifar
in hafa gengiö meö hug-
myndina um næturútvarp
lengi I maganum og þaö
væri einkum tvennt, sem
vekti fyrir þeim meö tillög-
unni. Annars vegar aö
stytta þeim stundir, sem af
einhverjum ástæöum
þyrftu aö hafa augun opin á
þeim tima, sem aörir heföu
þau lokuö, meö þvi aö leika
létta tónlist og bjóöa upp á
blandað efni. Og hins vegar
aö aflétta næturhlustun
landsmanna á erlendar út-
varpsstöövar og þá einkum
herútvarpiö á Miðneshciöi.
Auk þess aö slá þessar
tvær flugur i einu höggi
taldist þeim svo til aö út-
varpiö heföi hreinan fjár-
hagslegan ávinning af
slikum næturútsendingum
meö þvi aö gefa auglýsend-
um kost á að senda inn til
útvarpsins augýsingar á
snældum.
A útvarpsmönnum, sem
rætt var viö i framhaldi af
fréttum um hugmyndina,
var helst að skilja aö þeim
þætti tillagan góöra gjalda
verö, en tillögumenn heföu
hins vegar misstigiö sig i
reiknikúnstinni og sjón-
deildarhringur þeirra heföi
takmarkast viö Stór-
Reykjavikursvæðiö. Þótt
þulir segi „útvarp Reykja-
vik” sé útvarp Reykjavik
fyrir alla þjóöina, og þaö
þýöi vegna næturútvarps
eftirlitsmenn viö allar
endurvarpsstöövar þann
tima sólarhringsins. Og út-
varpsmenn fullyrtu aö
fjárhagslegur ávinningur
væri enginn og kostnaöur
viö næturútvarp yröi því —
ef til kæmi — aö greiöast af
hlustendum i formi hærri
afnotagjalda.
Hugmyndin um næturút-
varp er aö mlnum dómi á-
gæt, svo langt sem hún
nær. Aöalkostur hennar er
sá, aö hún vekur vonandi
sofandi forráöamenn stofn-
unarinnar til umhugsunar
um þann tiltölulega staðn-
aöa fjölmiðil sem þeir veita
forstöðu. A hinn bóginn sé
ég ekki þau gildu rök sem
mæla afdráttarlaust með
næturútvarpi. Mótrökin
hygg ég aö veröi þyngri á
metunum.
Mönnum er tiörætt um
þessar mundirum fólk meö
sérþarfir. Næturhlustendur
útvarps eru auðvitað sam-
kvæmt viötækustu merk-
ingu þess orös sérþarfa-
hópur,,en þó hæpið aö setja
þá undir þann hattinn. En
hvaö sem sérþörfum liöur
hefur engin athugun — þaö
ég veit — fariö fram sem
gefur visbendingu um
stærö þessa hóps og full-
komið vafamál að þorri
hlustenda — sem notar
næturnar til annars en út-
varpshlustunar sé reiöu-
búinn að greiða aukalega
fyrir þá þjónustu. Hins
vegar get ég ekki betur séð
en að hugmyndir strák-
anna um þessa dagskrár-
gerö, þ.e. aö leika létta tón-
list, rabba viö hlustendur,
flytja stutt viðtöl og annaö i
létta dúrnum, falli eins og
flis við rass viö hugmyndir
landsmanna um skemmti-
legt útvarp, samkvæmt ný-
kunngerðum fyrsta hluta
hlustendakönnunar. Og
skemmtilegt útvarp ætti
alla vega aö eiga jafnan
rétt á viö leiöinlegt útvarp!
Kjarni malsins er sá, aö
forráðamenn útvarpsins
veröa að fara aö kanna
þann möguleika til hlitar
aö setja á laggirnar rás
tvö. Aöeins meö þeim hætti
getur hlustendum veriö
gert til geös og dagskrár-
gerö eins og sú sem nætur-
útvarpiö byggist á, fengiö
aö njóta sin. Rás tvö gæti
svo komiö tii móts viö
næturhrafnana og þá sem
vaka umnætur neitt, þótt
um eiginlegt næturútvarp
yröi ekki aö ræaöa.
— Gsal
Myndirnar frá hljómleikunum tók Gunnar V. Andrésson, ljósmyndari VIsis.
Dizzy Gillespie, trió og
söngkona, skemmtu áheyr-
endum rækilega á sunnu-
dagskvöldiö, eins og reynd-
ar mátti búast viö. Hinn
rúmlega sextugi meistari
„be-boppsins” lék viö
hvern sinn fingur og vann
tilheyrendur sina á sitt
band áöur en leikin var ein
einasta nóta. A nokkrum
andartökum var sá gamli
búinn aö hreinsa út is-
ienska miönæturhljóm-
leikastemmningu (sem
m.a. skapa&ist við hálftíma
bið I fordyrinu) og láta okk-
ur i staö þess siaka á og
njóta Hfsins á dæmigerðan
hátt þeirra, sem búa i ná-
grenni 125. götu og 175
strætis INew York. Andinn
var ósvikinn.
Furðuleg
hljóðfæraskipan
Það mætti ætla að
trompetleikari á sjötugs-
Tónlist
Ólafur
Stephen-
sen skrif-
ar , um
jazz
aldri veldi sér hljóöfæri i
sveit sina, m.a. til þess aö
dreifa álaginu þannig, aö
hann sjálfur væri ekki stöö-
ugt i sviðsljósinu, en svo
virtist ekki vera hjá Dizzy
á þessum hljómleikum.
Hann var stööugt aö...
Með honum léku þeir:
Mickey Roker á trommur,
Benjamin Borwn á bassa
og Ed Cherry á gitar.
Mörgum til mikillar
furðu og nokkurrar heila-
brota kom Dizzy meö söng-
sýna þaö svart á hvitu, aö
það er ekki að ástæöulausu,
sem þeir eru eftirsóttir
„sidemen”, og svo Ed
Cherry: góöur, en ekki svo
góður aö hann skyggöi á
neinn hátt á meistarann
sjálfan.
Shyvonne Wrightlitur út
eins og ung Billie Holliday,
hefur rödd eins og Carmen
M c R a e
og er sennilega „heims-
fræg” meðal vina, kunn-
ingja og ættingja og vina
þeirra. Shyvonne er góö
konu með sér til Islands, og
ekki minnkuðu heilabrotin
við þær upplýsingar Morg-
unblaðsins að Shyvonne
Wright væri talin „ein al-
fremsta jazzsöngkona
vorra tima”.'
Sitt lítið af hverju
Þegar leið á tónleikana
kom ýmislegt i ljós. Dizzy
spilaði mátulega mikiö á
trompet, til þess aö hörö-
ustu jazzáhugamenn færu
ekki óánægöir heim. Hann
fékk troðfullt bióiö til að
syngja „Salt Peanuts”
(þrekvirki). Hann gaf Rok-
erog Brown tækifæri til aö
LÍFLEGUR LEIR
Lif I leir. Sýning I FtM-sal,
27. jan-11. febr.
Það var f jör á sýningunni
I F.Í.M. salnum, er ég leit
þar inn á sunnudaginn.
Hreinlega fullt út úr dyr-
um. Má segja aö ljós menn-
ingarvitanna hafi lýst þar
allt frá 5 vöttum upp I 100
vött. Þaö sem meira var aö
björtustu vitarnir, — börn-
in — virtust fá þarna eitt-
hvað viö sitt hæfi, enda
margir sýningarmunanna
á gólfi.
En vindum okkur nú aö
hinum einstöku listamönn-
um og verkum þeirra.
Steinunn Marteinsdóttir á
þarna ýmsa merkilega
muni. Einna athyglisverö-
astir eru vasar sem likjast
mest sjávargróöri. Þeir
eru gjarnan I köldum lit-
um. Þessir vasar hafa seið-
mögnuð áhrif, likt og væru
þeirlifandi. Væri gaman aö
sjá þá úti I glugga við
sólarlag. Þeir myndu eins
Myndlist
W#1 JSf Óiafur M. Jóhannesson | skrifar
og vaxa innl sólina. Bláleit-
ir og kaldir. Munir Jóninu
Guðnadóttur, unnir úr
steinleir og postulini, eru
algerar andstæöur verka
Steinunnar. Skörp form
einkenna þá. Beinar linur I
stað mjúkra. Einna helst
minna sumir þessara muna
á japanska striöshjálma.
Efniö sem slikt nýtur sin
vel. Hrjúf, sandkennd áferö
mýkir formin og ljær þeim
festu.
Elisabet Haraldsdóttir er
trú hinu hagnýta hlutverki
leir- og postulinsmuna.
Taflborö hennar er
skemmtilegt, þótt fáir gætu
nú teflt við þaö. Aörir
munir sem hún sýnir eru
Egglaga form (18-19).
Sterk verk, I senn frumleg
og lifandi þar sem auga
myndhöggvarans ræöur
ferðinni.
Guöný Magnúsdóttir
sýnir hér rennda og mótaöa
hluti i steinleir. Myndgerö
Guönýjar er fjölbreytt.
Henni lætur vel aö útfæra
fingert mynstur á nokkuð
slétta fleti. Mynd 105 er
sérlega skemmtileg. Þar
flæðir hárfint munstriö um
flötinn og ljær hlutnum
kvenlegan þokka. Fuglar
Guðnýjar eru hálf-furðu-
legir, — mesta mildi aö
þeir skuli ekki hafa dottið
ofan á sýningargesti.
— Rúna — á þarna áber-
andi myndir, unnar i stein-
leir. Veggskildir hennar
eru viðfrægir, enda sér-
kennilegir. Þaktir undar-
legum andlitum en i
fjarska skin máni. Sama
dulúðin og hjá Paul Klee
býr þarna að baki. Nettar
litasamsetningar lyfta
mörgum myndanna og
gera þær hlýlegar.
Gestur Þorgrimsson er
þarna likt og hani i hænu-
hópi og virðist ekki þurfa
aö lúta I lægra haldi fyrir
„sterkara kyninu”. Form-
skyn Gests svikur hann
ekki. Mynd nn 81 er efnis-
LÍF OGLIST LÍFOGLIST LÍF OG LIST LÍF OG LIST LÍF OG LIST LÍF OG LIST