Morgunblaðið - 09.02.2001, Blaðsíða 5

DAGLEGT LÍF
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 9. FEBRÚAR 2001 D 5
Morgunblaðið/Þorkell
Morgunblaðið/Árni Sæberg
Morgunblaðið/Þorkell
Morgunblaðið/Þorkell
Stefán Stefánsson er verðandi faðir í
fyrsta sinn og hefur safnað skeggi
síðan á fimmta mánuði meðgöng-
unnar. „Þetta var bara eitthvað sem
ég ákvað einn
daginn að gera,
en fyrir þessu eru
fordæmi sem ég
hef heyrt um. Að
safna skeggi og
snerta það hvorki
né snyrta fyrr en
barnið kemur,“ segir Stefán sem þeg-
ar er kominn með myndarlega rækt í
andlitið.
Hann segir skeggsöfnunina hafa
vakið athygli fólks og ýmsir spurt
hann hverju hún sæti. „En flestum
finnst þetta fara mér nokkuð vel, held
ég. Það er helst að fólk furði sig á því
að ég skuli ekki snyrta skeggið og ég
viðurkenni að stöku hár stendur dá-
lítið út í loftið. Mig hefur oft langað
að lagfæra skeggið og stundum hef
ég verið að því kominn að gefast upp
– en ég hef ekki látið bugast. Ég hef
verið sterkur,“ segir hann og glottir.
Aðeins örfáir dagar eru í að erfing-
inn komi í heiminn og þá hefur Stefán
hugsað sér að láta klippa bæði hár og
skegg. Að öllu eða einhverju leyti.
„Ég læt allavega yfirvararskeggið
fjúka. Það er farið að ná svo langt
niður og leita upp í mig, sem er dálítið
truflandi. Stundum naga ég það
reyndar, þannig að kannski er það
ekki eins umfangsmikið og ella hefði
orðið,“ útskýrir hann og fullyrðir að
skegg sé ágætt á bragðið.
Stefáni byrjaði snemma að spretta
grön og hann er jafnan með mikinn
skeggvöxt. Þó hefur hann sjaldan
stundað reglulega skeggrækt eftir
reglum kúnstarinnar. „Ég hef reynt
það, en raksturinn hefur yfirleitt mis-
heppnast þannig að ég hef endað með
að raka allt af. Ef þetta á að verða
fínt er betra að fá einhvern annan til
verksins. Vinkona mín, sem er hár-
greiðslukona, ætlar einmitt að klippa
mig og raka þegar barnið er fætt.
Reyndar ætla ég að vera viðstaddur
fæðinguna, þannig að ég hugsa að
barnið verði að þola að sjá mig
skeggjaðan í fyrsta skipti, en svo
hleyp ég beint í klippingu!“
Stefán segist að lokum vera með
skeggsögu sem sannar að óhófleg
skeggsídd geti orðið til trafala í dag-
legu lífi. „Ég var að klæða mig til
vinnu í fyrradag og tókst þá að renna
lásnum bókstaflega í gegnum allt
skeggið. Það var ekki mjög þægilegt,
en mér tókst að losa mig án þess að
hringja í 112. Ég tek undir kröfur um
að tryggingafélögin bjóði skeggj-
uðum sérstök kjör.“
Rennilásar
varasamir

Stefán bíður erfingjans
og lætur skeggið óáreitt.
 Jónas fær betri þjónustu í
búðum vegna skeggsins.
 Skjöldur hefur séð mönn-
um fyrir vaxi um árabil.

Sigurbjörn á frábæra rak-
vél sem mælir skeggdýpt.
skartaði alskeggi á árunum í kring-
um tvítugt. Útlitið gaf hugboð um
langa eyðimerkurvist og vakti tals-
verða athygli fólks, ýmist hrifningu
eða hroll.
Svo rann upp
sá dagur að Sig-
urbjörn lét
skeggið fjúka,
aðallega vegna
þess að húðin undir skegginu var
hætt að geta andað. „Þá þótti mér
svo mikið misræmi í útlitinu að ég
rakaði allt hárið af höfðinu líka.
Fljótlega hófu hár og skegg þó að
vaxa aftur og síðan hef ég leyft þessu
að vera. Þó hef ég aldrei látið skegg-
ið síkka eins mikið og áður, nú snyrti
ég það reglulega.“
Hann útskýrir hálært skipulagið
að baki útlitinu, að síður ennistopp-
urinn kallist á við síðan hökutoppinn,
en í vöngum sé dýptin 6 millimetrar.
„Ég á sko rakvél sem mælir skegg-
ið,“ segir hann hreykinn. „En ég tek
fram að þetta er alveg frumsamið út-
lit, enda er ég enginn sérstakur
áhugamaður um skegg og skoða ekki
skeggræktarbækur. Hins vegar á ég
bróður sem er haldinn þráhyggju um
yfirskegg og safnar myndum af slíku
af Netinu. Hann hefur reynt að veita
mér ráðgjöf, en ég sinni því engu,“
bætir hann við.
Hann kveðst í upphafi hafa hætt á
að stýfa hökutoppinn af, þegar hann
brá skurðarhnífnum á loft til snyrt-
ingar, en hafi með tímanum æfst í
íþróttinni. „Svo hef ég gert ýmsar til-
raunir með útfærslu, skorið inn í
skeggið og svoleiðis, en ég þori ekki
að vera of flippaður og þess vegna
hafa þetta aldrei orðið róttækar til-
raunir,“ segir hann. „Annars er þetta
skegg engin sérstök stúdía, það er
bara þarna.“
Lögregluálit á skeggið
Þegar hann er spurður hvort hann
muni hvernig hann líti í raun út
skegglaus, fer hann að hlæja. „Ja, ef
ég man það ekki sjálfur er ég reglu-
lega minntur á það þegar ég tek upp
ökuskírteinið. Myndin í því er tekin á
sköllótta tímabilinu. En satt að segja
þori ég eiginlega ekki að raka mig –
ég er orðinn svo vanur að vera eins
og ég er. Skeggið veitir manni líka
ákveðna vörn; það er alltaf hár-
brúskur á milli mín og manneskj-
unnar við hliðina.“ Piltur segir
skeggið þó ekki vera til trafala við
náin kynni, tilraunir hafi leitt í ljós að
vel sé hægt að kyssa í gegnum kófið.
En skeggið veitir líka vörn af öðr-
um toga – er hlýtt eins og lopalagður.
„Ég fann það best þegar ég rakaði
allt af á sínum tíma, það var allt önn-
ur veröld. Þá fann maður vindinn á
vanga...“ segir hann og verður sem
snöggvast skáldlegur og dreyminn.
Eftir áralanga reynslu af skegg-
burði segir Sigurbjörn umhirðuna
alls ekki tímafreka, til dæmis þvoi
hann skeggið hressilega með
sjampói um leið og hárið. Þykkt
skegg geti að vísu valdið sveppasýk-
ingu í húð, en hjá því megi komast
með því að snyrta og klippa reglu-
lega eins og hann einmitt geri.
Svo eru það kækirnir. „Jú, auðvit-
að kemur fyrir að maður strjúki
hökutoppinn gáfumannlega, en
sennilega þyrfti ég að fá mér gler-
augu til þess að það heppnaðist sem
skyldi,“ segir Sigurbjörn og man að
skilnaði ekki eftir neinni sögu af
skegginu sínu.
„Eða jú, ég var einu sinni stopp-
aður af löggunni. Ekki út af skegginu
samt – mig minnir að ég hafi verið
ljóslaus á bílnum. Lögregluþjónarnir
voru eitthvað að ávíta mig og sögðu
að skilnaði: „Láttu svo raka af þér
þetta ógeðslega skegg!““ Sigurbjörn
fékk þannig boð frá laganna vörðum
um að skerða skegg sitt, en af al-
kunnum hetjuskap sinnti hann því
engu. „Reyndar hefði verið flott ef
þeir hefðu stoppað mig beinlínis út af
skegginu – sagan væri eiginlega
betri þannig,“ bætir hann við hugsi.
Sigurbjörn Þorgrímsson er ýmsum
kunnur sem raftónlistarmaðurinn
Biogen. Hann skartar síðum höku-
toppi, vangaskeggi og hári til sam-
ræmis – mest af gömum vana. „Þeg-
ar ég byrjaði að fá skeggrót prófaði
ég að byrja að safna börtum, svona
til þess að sjá hvort ég gæti það. Svo
fór að myndast hökutoppur sem með
tímanum tengdist börtunum, þannig
að allt í einu var ég kominn með al-
skegg,“ útskýrir Sigurbjörn, sem
Frumsamið
útlit
hann látið hinn náttúrulega lit duga.
„Annars er skegginu mínu helst líkt
við skegg Salvadors Dalí, ef menn vilja
endilega finna fyrirmyndir. Hans
skegg lenti meira að segja einhverju
sinni í höndum listamanna sem fengu
að móta úr því ýmsar kynjamyndir,“
rifjar Skjöldur upp en kveður engar
beiðnir hafa borist sér um afnot af
skegginu í listrænum tilgangi.
„En ég get sagt þér eina ágæta
skeggsögu. Ég var einu sinni staddur
á bar í Amsterdam ásamt Kormáki, en
við áttum þar stefnumót við félaga
okkar. Þá vindur sér að mér ókunn-
ugur maður og hrópar með flæmskum
err-hljóðum: „Skjoldurr, Skjoldurr..“
og annar maður segir við Kormák:
„Beautiful Skjoldurr“. Ég skildi ekk-
ert í því hvers vegna ég væri svona
frægur þarna í miðri Amsterdam, en
síðar komst ég að því að orðið yfir
svona yfirskegg á einhverri mállýsku
þar um slóðir hljómar næstum alveg
eins og nafnið mitt.“
Ég þori ekki
að vera of
flippaður
Stöku hár
stendur
dálítið út
í loftið
í
-
ð
ó
-
-
i