Morgunblaðið - 12.07.2002, Síða 4

DAGLEGT LÍF
4 B FÖSTUDAGUR 12. JÚLÍ 2002 MORGUNBLAÐIÐ
gengur að sögn bærilega, en breytingar á sumu
liðanna eru talsverðar á milli ára, sem oftar en e
kemur fram í gengi þeirra. „Lið fara býsna lang
hefðinni, sem dæmi má nefna að sigurvegari de
arinnar í fyrra, FC Puma, hefur ver
með frá upphafi og kjarninn hald
sá sami. En síðastliðin fjögur
hafa þó ný lið farið í úrslit.“
Leikið er í tveimur deildu
efri deild skiptist í A- og B-rið
en neðri deildin samanstendur
C-, D-, og E-riðli. Í lokin er svo h
úrslitakeppni þeirra liða sem best
árangri hafa náð, en mótinu lýk
september að loknum hundru
fjörugra leikja.
„Áhorfendur eru að vísu yf
irleitt fáir, ég hef mest séð
kannski tuttugu sálir á leik
eru þá helst aðrir sem spil
deildinni og helstu kunn-
ingjar. Það er misjafnt
konur leikmanna láta
sig, þó veit ég um e
sem samkvæmt hei
síðu sinni á yfir hun
manna aðdáendaklú
segir Ingi Björn en f
sögur munu þó fara
mætingu aðdáendanna á leiki umrædds liðs. „H
vegar er ýmislegt sem má bóka þegar maður m
á leik í Lengjudeildinni. Í fyrsta lagi fullt af mör
í öðru lagi fallegir búningar og í þriðja lagi auk
líkur á rauðum spjöldum,“ segir hann kankvís. „
er alltaf eitthvað skemmtilegt að sjá. Í heildina
leikinn hraðari og aðgangsharðari bolti en í öðr
deildum, og hægt er að detta niður á dúnd-
urskemmtilega leiki.“
Ingi Björn bætir við að mörkin séu jafnan flei
neðri deild, í þeirri efri séu skipulagðari lið og þ
með færri mörk skoruð. En krafturinn í marka-
leikjunum bæti upp meintan skort á skipulagi í
deild. „Ég get nefnt lið sem eitt árið fékk á sig u
til átta mörk í hverjum leik, en hélt samt alltaf
áfram.“
Inná, útaf, inná, útaf…
Þannig er Utandeildin vettvangur hinna áhug
sömu og þrautgóðu. Og ef menn eru eitthvað í m
jöfnu formi, geta þeir einfaldlega hvílt sig á bek
um í einhverjar mínútur. „Já, innáskiptingar er
frjálsar og því má skipta mönnum inn og út eftir
hentugleikum,“ staðfestir Ingi Björn. Hann bæt
við metaðsókn hafi verið að deildinni í ár og því
ur hafi ekki verið hægt að veita öllum liðum aðg
sem um sóttu. „Við ákváðum að hafa hámarkið
fimmtíu lið, enda ráða vellirnir hreinlega ekki v
meira álag.“ Leikið er á Ásvöllum í Hafnarfirði
gervigrasinu í Laugardal, á kvöldin og um helg
Að auki taka flest liðin þátt í bikarkeppni með ú
sláttarfyrirkomulagi, svo dagskrá sumarsins er
nokkuð stíf.
Til þess að skipulagið megi verða sem best, ve
öll liðin að greiða þátttökugjald, sem er 70 þúsu
krónur á lið. „Svo verða liðin að útvega sér núm
eraða búninga, en það getur kostað upp undir tv
hundruð þúsund krónur. Þá er eftir leiga á æf-
ingaaðstöðu, auk þess sem mörg liðanna halda ú
heimasíðu. Þannig getur þetta verið nokkuð dý
dæmi, að halda úti utandeildarliði, og er einfald
fjármagnað þannig að hver leikmaður greiðir ú
in vasa. Annars hefur færst í vöxt að lið leiti efti
styrktaraðilum, það gengur auðvitað misjafnleg
virðist þó oft hafast á endanum.“
Svo er slegið upp grillveislum og öðrum skem
legheitum milli æfinga og leikja, eins og Ingi Bj
segir sitt eigið lið, FC Fame, gera reglulega. Þa
búningar liðsins að auki merktir nöfnum frægra
lendinga, eins og liðsheitið gefur tilefni til, s.s. E
og Castro. „Auðvitað ræktum við grínið og glen
en undiraldan er alvarleg. Það er bara eins og s
orð keppninnar segir: Metnaður og gleði í góðu
bolta!“ segir Ingi Björn að endingu.
KAPPLEIKUR á knatt-
spyrnuvelli. Leikmenn annars
liðs taka miðju og elting-
arleikur við hvítan leð-
urbolta hefst. Umgjörðin
er fljótt á litið eins og í
hefðbundnum knattspyrnu-
leik. Inni á vellinum eru tutt-
ugu og tveir menn í þar til
gerðum búningum, með
legghlífar, í takkaskóm og
jafnvel auglýsingar á bakinu.
Svitaperlur á enni. Boltinn rúllar
og mörkum er fagnað eftir atvik-
um, dómari hleypur um og blæs í
flautu sína, spjöldum er veifað og
vafasömum dómum andmælt, eins og
gengur, og úrslit eru að leik loknum
skráð á leikskýrslur. Allt er eins
og menn eiga að venjast,
að fáeinum smáatriðum
undanskildum. Hvor
hálfleikur er fjörutíu
mínútur, í stað fjörutíu
og fimm, og aðstoð-
ardómarar – betur
þekktir sem línuverðir –
eru hvergi sjáanlegir.
Og liðin heita engum
hefðbundnum nöfnum. Þá er eitthvað færra um
áhorfendur en sanngjarnt getur talist á alvöru knatt-
spyrnuleik. Og lítil von er til þess að sjá mörkin end-
ursýnd í sjónvarpinu.
Þetta er Utandeildin í knattspyrnu, í ár nefnd
Lengjudeildin eftir helsta styrktaraðila, og ósýnileg
flestum fjölmiðlum nema helst vefsíðunni sportid.is
sem hýsir Utandeildarspjallið og upplýsingar um af-
staðna og yfirvofandi leiki. Segja má að Lengjudeild-
in sé undirheimadeild, kannski jaðarfyrirbæri, en
hún er samt líflegri en mörg önnur íþróttamót og tví-
mælalaust fjölmennari. Gleðin er í fyrirrúmi og sög-
ur ganga af grillveislum, tjaldferðum, skemmti-
kvöldum og keilumótum sem samherjar taka sig
saman um. Félagsandinn er enda í fyrirrúmi, allir
eru með til þess að hafa gaman af, og halda sér frísk-
um í leiðinni.
Allir vilja gera vel
„Lengjudeildin er einfaldlega vettvangur þar sem
mönnum er gefið færi á spila alvöru knattspyrnu á
sínum eigin forsendum. Þetta er keppni eins og hver
önnur, en hugsuð fyrir þá sem ekki hafa tíma eða að-
stöðu til þess að æfa jafn oft og stíft og gert er í KSÍ-
deildunum,“ segir Ingi Björn Ágústsson, meðlimur í
mótsstjórn Lengjudeildarinnar 2002.
Það var Knattspyrnusamband Íslands sem hleypti
deildinni af stokkunum fyrir um áratug, en á síðasta
ári tók Félag utandeildarliða að sér reksturinn
ásamt íþróttafélögum. Breiðablik rak keppnina
lengst af en í ár eru það íþróttafélögin Haukar og
Þróttur sem sjá um framkvæmdina og leggja til velli,
en fyrir öllu saman fer þriggja manna mótsstjórn,
auk stjórnar Félags utandeildarliða.
Um eitt þúsund manns æfa og keppa með liðum
Utandeildarinnar, allt ástríðufullir áhugamenn um
knattspyrnu. „Hér á árum áður var þetta tekið létt-
ari tökum, menn voru næstum því með bjórinn á hlið-
arlínunni, en það hefur breyst. Metnaður manna hef-
ur aukist, þetta er alvöru bolti og það er einfaldlega
þannig að allir vilja gera vel,“ bendir Ingi Björn á.
Hann segir reglur líka hafa verið hertar, bæði hvað
varðar útbúnað leikmanna og skipan í lið. „Allir sem
samtímis eru leikmenn á mótum og í landsliðum KSÍ
eru ólöglegir í Lengjudeildinni. Ef menn vilja hins
vegar hætta þar og koma inn í utandeildarlið verða
þeir að skila tilkynningu um félagaskipti tímanlega.“
Leikmenn sem leikið hafa erlendis geta hins vegar,
að sögn Inga Björns, gengið heimkomnir beint til liðs
við utandeildarlið. „Eyjólfur Sverrisson mætti þann-
ig til dæmis vera með, ef hann væri á leiðinni heim.“
Liðum er gert að skila leikskýrslu til dómara fyrir
hvern leik, auk þess sem skila ber lista yfir leikmenn
til mótanefndar fyrir 15. júlí. Innheimta leikskýrslna
Með
HM hvað? Símadeild hvað? Mjólkurbikar hvað? Góðir áhorf-
endur, eitt er það stórmót sem ekki fer hátt en geymir andrý
sem vert er að kynnast. Sigurbjörg Þrastardóttir hætti sér i
á leikvang Utandeild- arinnar þar sem allt að eitt
þúsund frískir karlmenn etja kappi.
Utandeildin í knattspyrnu 2002
í skónum
Sá elsti þykir
efnilegastur
ERFITT að skýrahvernig á því stendur,en það virðist eitthvað
sögulegt við knattspyrnufélag-
ið Dufþak. Kannski vegna
nafngiftarinnar sem rekja má
aftur í landnám, en Dufþakur
var einn af þrælum og síðar
hólmgöngumaður Hjörleifs,
ennfremur óþægur ljár í þúfu
Ingólfs Arnarsonar. Félagið
hefur líka verið starfandi tals-
vert lengi, ein sjö ár, og hafnað
í verðlaunasæti fjórum sinnum
á síðustu fimm árum. Þó aldrei
náð meistaratitli í Utandeild-
inni, en horft er með von til yf-
irstandandi leiktíðar þar sem
Dufþakur er enn taplaus þegar
þessar línur eru skrifaðar. Þá
er enn ónefnt hið sögulegasta;
æfing hefur aldrei verið felld
niður hjá Dufþaki vegna veð-
urs eða annarra áhrifsþátta.
Æfingum lýkur viku seinna
„Þótt við séum fimm mættir
þá er æft, á þeim stundum
kemur einmitt í ljós hverjir eru
mestu jaxlarnir. Þeir sem ekki
mæta fá svo óspart að heyra
það næst – en allt er það nú á
léttu nótunum,“ segir Gestur
Magnússon sem mættur er í
spjall ásamt Smára Stefáns-
syni og Ómari Smárasyni. Þeir
eru Duffa-menn í gegn, fyrr-
um leikfélagar og knattguttar
úr Vestmannaeyjum eins og
flestir liðsmanna. Dufþakur er
nefnilega eins konar átthaga-
félag. „Já, þetta eru að mestu
leyti Eyjapeyjar sem hafa æft
með ÍBV í yngri flokkum og
þar áður Þór og Tý. Við höfum
því flestir spilað með eða á
móti öðrum í liðinu, og eigum
það sameiginlegt að halda með
meistaraflokksliði ÍBV,“ segja
félagarnir, sem auk þess að
æfa einu sinni í viku hittast í
innanhússbolta yfir veturinn
og gera sitthvað fleira til að
veita hreyfiþörfinni útrás.
„Það eru til dæmis haldin mór-
ölsk kvöld, þá spilum við tveir
á tvo á körfuboltavelli í Vegg-
sporti þar sem við erum með
sérstakt Duffa-aðgangskort,“
segir Smári. „Og svo er það
golfmótið Dufþakur Open sem
var haldið í fyrsta sinn í fyrra-
sumar fyrir liðsmenn og vel-
unnara. Það heppnaðist svo vel
að það er þegar orðinn árviss
viðburður.“
Þátttakan í Lengjudeildinni
sprettur að sögn af „gamla
keppnisskapinu sem blundar
alltaf í okkur“, eins og Ómar
orðar það. Æfingar um þessar
mundir ganga helst út á það að
eldri félagar mæta hinum
yngri, þeim sem mæta er skipt
í tvö lið eftir aldri og svo er tek-
ist á. „Reyndar lýkur æfingu
aldrei fyrr en sú næsta hefst,
því viðureignin er krufin og
gerð upp á vefsíðunni okkar
með tilheyrandi skotum alla
vikuna. Þeir eldri sigra yfir-
leitt – rétt að það komi fram –
en það er líka þannig að þeir
eldri ákveða reglurnar. Ungu
mennirnir verða bara að gjöra
svo vel að taka því,“ segir
Gestur sposkur.
„Annars bættist Dufþaki
góður liðsstyrkur í ár, því við
bættust nokkrir ungir Eyja-
peyjar sem lækkuðu bæði
meðalaldur og meðalummál
liðsins,“ benda Ómar og Smári
á. „Þetta eru frískir pjakkar og
ótrúlega viljugir – eldmóður í
þeim. Þeir myndu örugglega
vilja æfa oftar en gert er, jafn-
vel á næstu umferðareyju,
hvar sem þeir sjá grasblett.
Þeir eru jafn ákafir eins og við
vorum fyrir fimm árum!“
Flestir meðlimir í ÁTVR
Félagarnir nýju eru, eins og
flestir Duffa-menn, fluttir til
lands sökum vinnu eða náms.
„Það er frábært að hafa alist
upp í Eyjum og margir okkar
væru þar enn, ef ekki væri fyr-
ir þá sök að atvinnuástandið
úti á landi er ekki mjög beysið.
Það er sorgleg staða – en
óneitanlega Dufþaki í hag…,“
segja félagarnir en þverneita
svo að láta hafa þetta eftir sér.
Bæta því við að flestir í liðinu
séu meðlimir í hinu virta félagi
ÁTVR, Átthagafélagi Vest-
mannaeyinga á Reykjavíkur-
svæðinu, og rækti með ýmsum
öðrum hætti taugina sem ligg-
ur heim.
Með Dufþaki hafa spilað
samanlagt um 70 einstaklingar
í gegnum árin, en í dag æfir á
þriðja tug manna með félag-
inu. „Sá fjöldi gerir mönnum
kleift að fara í sín frí án þess að
hafa áhyggjur af því að skilja
eftir skarð í liðinu. Þetta er
mjög fjölskylduvænt hjá okk-
ur,“ segja Duffa-menn. Æft er
einu sinni í viku og þjálfarinn
er „markahæsti maður Duf-
þaks frá upphafi“, eins og
strákarnir benda stoltir á.
Mörkin eru 49 og maðurinn er
Einar Oddberg.
Nokkuð grunsamlegt þykir
hversu nákvæmar tölur Duf-
þaksmenn hafa á hraðbergi
um markaskorun, leikmanna-
fjölda og fleira. Í ljós kemur að
landlægur áhugi er á tölfræði
leikja í hópnum, sbr. heimasíð-
una www.duffi.is.
„Þar er að finna alveg magn-
aða tölfræði,“ segir Smári.
„Gagnagrunnur hefur verið
settur upp um alla leiki frá
upphafi, þar sem skráð eru
mörk, spjöld og margt fleira.
Svo er umfjöllun um hvern leik
að honum loknum, sagt hverjir
skoruðu, hvernig og hvenær.
Þetta sést ekki víða annars
staðar.“
„Já, við búum svo vel að hafa
tvo tölvunerði í hópnum og
þeir hafa lagt mikla vinnu í
heimasíðuna. Þetta eru Sigur-
jón Garðarsson og Grétar
Pálsson og eiga heiður skil-
inn,“ bæta Gestur og Ómar við.
Besti sturtufélaginn
„Svo verðlaunum við
spjaldakóng leiktíðarinnar,
þegar árið er gert upp á
uppskeruhátíðinni á Kaffi
Borg,“ segja þremenningarnir
næst, og minna á að þótt fót-
boltinn skipi veglegan sess, sé
félagslífið Duffa ætíð ofarlega í
huga. „Þar eru líka veitt ýmis
önnur verðlaun, svo sem fyrir
fallegustu fótleggina, besta
sturtufélagann og fyrir prúð-
mennsku. Síðastliðin þrjú ár
hefur svo elsti maðurinn í lið-
inu verið útnefndur efnilegasti
leikmaðurinn, það er Siggi Olla
sem er síungur þótt hann
standi á fertugu. Það hreinlega
geislar af honum á velli – og nú
erum við að tala í alvöru.“
Svo nafngreina þeir ýmsa
fleiri kalda kappa, suma
spræka og aðra „hokna af
reynslu“. Einhverjir reynast
m.a.s. hafa leikið á erlendri
grundu. Í framhaldinu er spurt
hvort menn leiki fastar stöður í
leikjum, eða hvort skipst sé á.
„Þetta er nú fremur fast
leikskipulag,“ svarar Smári
með hægð og Ómar bætir við:
„Ætli við séum ekki, taktískt
séð, nokkuð heftir. Við kunn-
um ekki of margar aðferðir…“
Og þegar Gestur bendir á að
helsti markaskorari liðsins
hafi fótbrotnað fyrir skömmu,
bæta félagarnir við í sönnum
Dufþaksanda:
„…en þótt menn brotni illa,
þá koma þeir alltaf aftur!“
Knattspyrnufélagið Dufþakur
Morgunblaðið/Arnaldur
Lið Dufþaks á góðum degi.
Smári Stefánsson, Ómar Smárason og Gestur Magnús-
son, leikmenn Dufþaks.