Morgunblaðið - 12.07.2002, Blaðsíða 5

DAGLEGT LÍF
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 12. JÚLÍ 2002 B 5
Zakaria Elías Anbari, eða Zico, prímusmótor Afríka Utd.
EITT lið hefur talsverða sérstöðu íLengjudeildinni, og það fyrir margrahluta sakir. Í fyrsta lagi hefur það
verið með frá upphafi, en liðið á sér tíu ára
sögu, og í öðru lagi er það skipað erlendum
leikmönnum, með tveimur undantekningum.
Þetta er hið einbeitta lið Afríka United, sem
dregur nafn sitt af því að flestir liðsmanna
eru afrískir. Fyrirliði, þjálfari og prímusmót-
or liðsins heitir Zakaria Elías Anbari og er
frá Marokkó – kallaður Zico og deilir þar með
nafni með einum fræknasta markaskorara
fótboltasögunnar.
„Já, liðsmenn eru frá ýmsum löndum, til
dæmis Túnis, Ghana, Nígeríu, Gambíu og
Gíneu-Bissau. Einn er frá Kosovo, annar frá
Kólombíu og svo eru tveir Íslendingar. Við
bættum við nokkrum sem ekki eru frá Afr-
íku, þegar menn fóru að detta út vegna sum-
arleyfa og annars,“ útskýrir Zico. „En flestir
eru samt frá Marokkó.“
Dreymir um að ná lengra
Knattspyrna er að sögn Zico vinsælasta
íþróttin í Marokkó, sjálfur lék hann knatt-
spyrnu á yngri árum í heimaborginni, Casa-
blanca, en æfði einnig hjólreiðar. „Á tímabili
hjólaði ég 200 kílómetra á dag, ég var í lands-
liði unglinga í hjólreiðum við sautján ára ald-
urinn. Þegar ég flutti hingað, fyrir þrettán
árum, fékk ég mér hjól og ætlaði aldeilis að
halda áfram að æfa, en það gekk ekki. Ég
held ég hafi prófað tvisvar en það var svo
mikið rok að ég gafst upp. Þannig að ég sneri
mér aftur að boltanum,“ rifjar hann upp.
Og Zico sinnir boltanum af alvöru. „Ég
vinn ýmis störf til þess að safna pening, eins
og gengur, en í raun gæti verið full vinna hjá
mér að sjá um liðið. Ég er alltaf að hugsa um
liðið, áðan var ég til dæmis að boða á æfingu í
kvöld, sjá til þess að menn mæti. Í kvöld ætl-
um við að hlaupa, en við æfum yfirleitt þrisv-
ar í viku.“
Þegar bent er á að það sé oftar en mörg
önnur lið í deildinni, svarar Zico um hæl:
„Einmitt, en þetta er bara það sem þarf.
Svona æfingar eru nauðsynlegar til þess að
menn endist í áttatíu mínútur – það er ekki
nóg að geta bara spilað fram að hálfleik og
þurfa svo að hvíla sig.“
Og metnaðurinn miðast ekki eingöngu við
það að komast í gegnum hvern leik, draum-
urinn er að vera með í „alvörudeildunum“.
„Við erum búnir að vera með þetta lið í tíu
ár, í dag eru ég og tveir aðrir þeir einu sem
hafa verið með frá byrjun. Hinir eru sumir
farnir heim, aðrir orðnir gamlir og svo fram-
vegis,“ segir Zico kíminn. Verður svo alvar-
legur og bætir við. „Við reyndum í mörg ár að
komast í 3. deildina, en það gekk ekki, að-
allega vegna þess að okkur vantar styrki.
Núna erum við með tuttugu og tvo menn í
hópnum og höfum æft vel fyrir þessa keppni.
Við viljum endilega komast langt í Utandeild-
inni og síðar í deildirnar hjá KSÍ. Stundum
hefur okkur tekist að safna dálitlum styrkj-
um frá litlum fyrirtækjum, en það dugar
ekki. Auk þess vantar okkur fastan völl til
þess að æfa á, það er líka þess vegna sem við
hlaupum oft meira en að spila. Einhvern tíma
hlýtur samt að koma fram fyrirtæki sem er
tilbúið að gerast styrktaraðili okkar, það
kemur að því, enda gefast mínir menn aldrei
upp!“
Heilbrigð skemmtun um helgar
Þangað til gerir Zico sitt besta til þess að
„halda liðinu lifandi“, eins og hann kemst að
orði. Hann segir stundum erfitt að hafa
stjórn á liði þar sem menn koma úr svo ólík-
um áttum, þeir geri misjafnar kröfur og séu
vanir ólíkum aðferðum. Á endanum gangi það
þó alltaf, enda sé þjálfarinn aðeins einn.
En svo er sitthvað gert til þess að auðga fé-
lagsandann, eftir leiki fá menn sér gjarnan
saman að borða, taka léttan leik í billjard, eða
gera sér annað til skemmtunar „…og stund-
um tekur einhver sig til og býður heim til sín í
mat. Allt þetta, ásamt fótboltanum, kemur í
staðinn fyrir drykkju og vitleysu sem allt of
margir virðast eyða helgunum í, því miður.“
Þrátt fyrir góðan vilja hefur gengi Afríka
Utd. verið upp og ofan þessa leiktíðina, en
liðið er í E-riðli. „Við töpuðum fyrsta leik í
deild og bikar, því þá vorum við ekki með
okkar sterkasta lið. Eftir það unnum við þrjá
leiki. En svo töpuðum við tveimur síðustu
leikjum, og það var aðallega vegna dómara-
mistaka. Okkur var lofað, áður en sumarið
hófst, að í þetta sinn yrðu þrír dómarar í leik,
en svo reyndist skipulagið eins og í fyrra. Við
borgum hellingspening í þátttökugjald, og þá
er auðvitað ekki gott að ekki sé staðið við gef-
in loforð. Okkar lið spilar vel en tapar samt,
það er bara alls ekki nógu gott,“ segir Zico.
Þátttökugjaldið borga liðsmenn sjálfir,
hafi lið ekki því öflugri styrktaraðila, en Zico
segir misjafnlega ganga að rukka liðsmenn
um félagsgjöld. „Margir vilja frekar eyða
sparifénu sínu í flugmiða heim, allir vilja fara
heim í heimsóknir þótt þeir búi og eigi hér
fjölskyldur.“
Það er óhætt að segja að Afríka Utd. sé
fjölþjóðlegasta lið sem sjá má á grasvöllum
landsins í ár, og hljóðrásin sem fylgir er einn-
ig litrík. „Allir tala ensku, en einnig er talað
saman á arabísku og frönsku,“ segir Zico, en
arabíska er ásamt frönsku kennd sem erlent
mál í Marokkó, þar sem ríkistungan er mar-
okkóska.
Knattspyrnufélagið Afríka Utd.
Mínir menn gefast aldrei upp
Leikmenn Afríka United, margir langt að komnir.
um
ekki
gt á
eild-
rið
dist
r ár
um,
ðil,
r af
háð
tum
kur í
uðum
f-
k. Það
la í
-
hvort
a sjá
itt lið
ima-
ndrað
úbb,“
færri
a af
Hins
ætir
rkum,
knar
„Það
er
rum
iri í
þar
-
neðri
um sjö
ga-
mis-
kkn-
ru
r
tir því
í mið-
gang
við
og á
gar.
út-
r
erða
und
m-
vö
úti
rt
dlega
úr eig-
ir
ga, en
mmti-
jörn
ar eru
a út-
Elvis
nsið,
slag-
um
-
ými
inn
STRUMPARNIR voru stofnaðir vorið1997 af okkur, nokkrum félögum. Viðhöfðum frétt af Utandeildinni, sem
Breiðablik sá þá um, og kallaður var saman
vinahópur sem hafði verið að sparka saman í
bolta. Við ákváðum að skrá okkur til keppni og
á síðasta skráningardegi lét ég skrá liðið undir
bráðabirgðaheitinu Strumpar, en það var eitt
þeirra nafna sem komið höfðu til álita án þess
að nokkuð hefði verið fastákveðið. En nafnið
hefur haldist síðan og við erum bara ánægðir
með það,“ segir Sveinbjörn Svavarsson, einn
erki-Strumpanna úr Breiðholti.
Margar, margar veislur
Í upphaflega hópnum voru aðallega fyrrver-
andi nágrannar úr Efra-Breiðholti og Selja-
hverfi, sumir hverjir boltafélagar frá því á
skólavöllum Fellaskóla og Ölduselsskóla. „Svo
hafa einhverjir bæst við, en þó hafa engir dott-
ið beint inn af götunni. Það er alltaf í gegnum
einhvern liðsmann sem nýir félagar rata til
okkar og þannig er hópurinn ennþá „okkar“.
Núna hafa einmitt verið að bætast við nokkrir
yngri kunningjar, enda hefur ekki veitt af því
að yngja liðið aðeins upp. Þorri hópsins skríð-
ur nefnilega yfir þrítugt á þessu ári.“
Gengi liðsins hefur sannast sagna ekki verið
sem best í sumar, Strumparnir hafa enn ekki
haft sigur í leik. „Mér sýnist að við verðum að
vinna flestalla leiki sem eftir eru, ef við ætlum
að halda okkur í efri deild,“ segir Sveinbjörn
íbygginn, án þess þó að virðast hafa tapað
miklum svefni yfir stöðu mála. Hann segir
móralinn í liðinu ekki hafa beðið hnekki þrátt
fyrir ítrekaða tapleiki. „Stemmningin er góð,
þótt hún hafi að vísu verið heldur betri í fyrra.
En við erum að rífa þetta upp. Annars veit ég
ekki hvort þrítugsafmæli liðsmanna kunni að
hafa haft áhrif á gengi liðsins – þetta hafa ver-
ið margar og stórar veislur og vel tekið á því í
gleðskapnum. Hvort samhengi er á milli, skal
ég ekki segja…“
En Strumparnir eru ekki einir á báti þegar
á móti blæs. Hinn trausti stuðningshópur
Strympurnar samanstendur af eiginkonum,
kærustum og öðrum venslakonum leikmanna.
„Þær eru duglegar að mæta á leiki, ásamt öðr-
um Strumpum, og taka þátt í félagsstarfinu í
kringum leiki. Svo héldu þær nú lengi úti
fréttabréfi, sem hét Strumpapósturinn, og
lögðu í það talsverða vinnu. Það var bæði á
heimasíðunni, www.strumpur.com, og á prenti
og sérútgáfur komu út við sérstök tilefni, svo
sem stórafmæli hjá einhverjum Strumpinum.
Í þessum pósti var að sjálfsögðu mikið grín-
ast.“
Liðsheildin skiptir höfuðmáli
Fyrir utan hin endalausu afmæli halda
Strumparnir að sögn Sveinbjarnar úti öflugu
félagsstarfi. „Já, hópurinn fer saman í jóla-
hlaðborð, svo er uppskeruhátíð og árleg sum-
arbústaðaferð. Þá er líka stemmning fyrir
skíðaferðum, utanlandsferðum og nú síðast
fórum við með lið á pollamót eldri drengja
norður á Akureyri. Þar léku Strumpar sem
komnir eru yfir þrítugt og stóðu vel í stórum
nöfnum á borð við KR, án þess reyndar að ná
að sigri. Mikil lukka var með ferðina og stefnt
að því að taka þátt í mótinu að ári.“
Næsta skref hjá Strumpum er hins vegar að
bæta stöðuna á töflunni, þeir hafa einu sinni á
ferlinum færst niður í neðri deild og finnst það
nóg. Þeir æfa einu sinni til tvisvar í viku, auk
þess sem vísir að hjólaklúbbi er virkur innan
vébanda hópsins. En Sveinbjörn minnir á að
liðið sé ekki stjörnulið, heldur safn áhuga-
manna. „Það er enginn hjá okkur sem slegið
hefur í gegn í íslenskri knattspyrnu eða á öðr-
um vettvangi. Og raunar eru fáir okkar sem
hafa æft knattspyrnu í gegnum alla yngri
flokka, ótrúlega fáir.“
En Strumpar standa saman þótt ekki séu
þeir alltaf á skotskónum. „Já, það er alveg
rosalega gaman að þessu og félagsskapurinn
frábær. Starfsemi Strumpanna hefur án efa
haldið þessum vinahóp betur saman en annars
hefði orðið, og stækkað hann líka. Það er líka
liðsheildin sem öllu máli skiptir. Við reyndum
á tímabili að fá menn inn sem eitthvað áttu að
vera betri en hinir, menn til þess að bæta ár-
angurinn, en það varð bara til þess að heildin
tapaðist og gengið batnaði lítið. Strumparnir
eru þannig fyrst og fremst góður hópur sem
heldur saman innan vallar sem utan.“
Knattspyrnufélagið Strumparnir
Þrítugsafmælin segja til sín
Morgunblaðið/Jón Svavarsson
Strumparnir samankomnir í spánnýjum búningum.
Sveinbjörn Svavarsson, Strumpur.