Morgunblaðið - 29.11.2002, Qupperneq 4

DAGLEGT LÍF
4 B FÖSTUDAGUR 29. NÓVEMBER 2002 MORGUNBLAÐIÐ
HEIMILI Tinnu Gunnarsdótturiðnhönnuðar, Sigtryggs BjarnaBaldvinssonar myndlistarmannsog barna þeirra tveggja, Hall-
bjargar Emblu 4 ára og Tryggva Kolviðar 3
ára, er Englaborg. Húsið stendur á mótum
Flókagötu og Rauðarárstígs og var fyrrum
heimili Jóns Engilberts listmálara og Tove
konu hans. Þau hafa bæði vinnustofu í hús-
inu, Tinna í kjallaranum en Sigtryggur á
þriðju hæðinni. Vinnustofan hans er líka sýn-
ingarsalur þar sem hann hefur haldið tvær
sýningar.
Bókaskápur þeirra hjóna er á efstu hæð
hússins í gestaherberginu og er skipulagður
af Tinnu. „Sigtryggur á kannski erfitt með að
finna eitthvað hérna þar sem ég skipulagði
þetta ein,“ segir Tinna og útskýrir uppröð-
unina: Erlendar skáldsögur, íslenskar skáld-
sögur, hönnun, myndlist, ljóðabækur og
fleira. Meira en helmingur bókanna er um
hönnun og myndlist og slíkar bækur og tíma-
rit fylla margar hillur í skrifstofuskápnum
góða sem Tinna og Sigtryggur eignuðust árið
1998. „Við vildum ekki hafa hann í stofunni
heldur frekar leyfa myndlistinni að njóta sín
þar,“ segir Tinna. Skápurinn var um tíma í
sýningarsalnum en reyndist trufla rýmið þar
svo þau færðu hann í gestaherbergið. Þær
bækur sem þau eru að lesa hverju sinni eru
geymdar í tveimur litlum hillum í stofunni en
eru svo færðar upp í bókaskápinn.
Sigtryggur er kokkurinn á heimilinu og
meðal uppáhaldsbóka hans er mat-
reiðslubókin Grænmetisréttir af gnægta-
borði jarðar en hann hefur eldað alla réttina
úr þeirri bók og þeir klikka ekki. Önnur
uppáhaldsbók hans er verk Dieter Roth
myndlistarmanns sem bjó hér á landi um
árabil. Bókin er listaverk í sjálfu sér, prentuð
í 100 eintökum af prentsmiðju Jóns Helga-
sonar árið 1961. „Mér finnst að gera mætti
myndlist Dieter Roth hærra undir höfði hér
á landi. Hann er orðinn eitt stærsta nafnið í
myndlistarheiminum og var mjög afkasta-
mikill listamaður. Það yrði að því fengur að
opna sérstakan sýningarsal eða lítið safn þar
sem sú list sem hann skildi eftir sig hér á
landi yrði til sýnis,“ segir Sigtryggur.
Uppáhaldsbók Tinnu er líka sjónræn ef
svo má segja. „Þetta er gömul sýningarskrá
frá 1969 af sýningu á list sjöunda áratugarins
í Wallraf-Richartz safninu í Köln í Þýska-
landi. Bróðir minn gaf mér bókina í skiptum
fyrir nokkrar skissur frá mér. Þetta var bók
sem heillaði mig strax þegar ég sá hana hjá
honum,“ segir Tinna og flettir veglegri sýn-
ingarskránni með litríkum myndum. Hún
dregur aðra bók úr einni grænmálaðri hillu
úr skrifstofuskápnum, en til að lífga upp á
mubluna, máluðu þau nokkrar hillur í gulu
eða grænu á sínum tíma. „Den Store
Franske Kogebog er matreiðslubók sem ég
gæti aldrei hugsað mér að elda nokkuð úr,“
segir Tinna og Sigtryggur tekur undir.
Myndirnar eru undarlega litríkar, af köfl-
óttum kjúklingi og svínakjöti með syk-
urskrauti og eru í svipuðum stíl og þær sem
Þorri Hringsson notar í matarmyndir sínar.
Náttborðin þeirra Tinnu og Sigtryggs eru
líka þakin bókum og tímaritum. „Ég les að-
allega í framtíðinni. En svolítið uppi í rúmi á
kvöldin. Ég las til dæmis fjögurra kílóa lita-
fræðibók í gær en gafst reyndar fljótlega upp
á því. En nú hef ég líka ákveðið að hætta að
lesa skáldsögur uppi í rúmi á kvöldin og nota
þann tíma frekar til að lesa fagbækur.“ Og
tveggja barna faðirinn segist ekki skilja
hvernig barnafólk hefur tíma til að lesa
skáldsögur.
Iðnhönnuðurinn og myndlistarmaðurinn
Sigtryggur og Tinna við skrifstofuskápinn góða. „Den Store Franske Kogebog er matreiðslubók sem ég
gæti aldrei hugsað mér að elda nokkuð úr.“
Aðallega
lesið í
framtíðinni
BÆKUR þekja veggi tveggja her-bergja í íbúð þeirra SigurðarPálssonar rithöfundar og Krist-ínar Jóhannesdóttur leikstjóra.
Annars vegar veggi borðstofunnar sem
einnig er bókaherbergi og hins vegar veggi
herbergis sonarins Jóhannesar Páls 15 ára.
Einkasonurinn hefur mótmælt því að hýsa
bækur foreldranna með því að hengja
nokkra þjóðfána fyrir hillurnar sem eru
veggfastar.
Sigurður er einn þeirra rithöfunda sem
senda frá sér bók fyrir jólin. Í fyrsta lagi er
það þriðja skáldsaga hans, Næturstaður, og
í öðru lagi þýddi Sigurður bókina Óvinurinn
eftir ungan franskan rithöfund, Emmanuel
Carrère, sem einnig er nýkomin út.
Sigurður hefur skrifstofu niðri í bæ og er
hún líka þakin bókum. Alls kyns bækur eru í
herbergjunum þremur, fræðirit, skáldsögur
og ljóð. „Ég er ekki bókasafnari þótt annað
megi ætla af þessu hér,“ segir Sigurður og
lítur í kringum sig í bókaherberginu. „Faðir
minn var aftur á móti bókasafnari.“ Sig-
urður bendir á einn hillumetra af innbundnu
bókmenntatímaritinu Skírni sem faðir hans
safnaði. „Þetta er tuttugasta öldin. Rjóminn
af rjómanum,“ segir Sigurður sem enn er
áskrifandi að Skírni en bindur hann ekki inn.
Í borðstofunni hafa þau hjón sitt hvort
vinnuborðið þar sem safnast bækur sem þau
vinna með hverju sinni. Í hillurnar er raðað
samkvæmt kerfi en ekki of ströngu, að sögn
Kristínar. Bókasafnið er svo á stöðugri
hreyfingu á milli bókaherbergisins og skrif-
stofu Sigurðar í miðbænum.
„Bókasafnið er mjög hreyfanlegt eins og
lífið sjálft. Það þýðir ekki að setja bækur í
endanlegt kerfi. Lífið leyfir það ekki,“ segir
Kristín og Sigurður bætir við að hann þoli
ekki að finna ekki bækur. „En ég þoli heldur
ekki ofurnákvæmt kerfi. Við reynum að
halda jafnvægi og það er sjaldgæft að annað
hvort okkar viti ekki hvar ákveðin bók er. Að
mínu mati verður að vera skipulag á hlut-
unum til að komast hjá leiðindum.“
Þau segja að skipulagið á bókasafninu sé
ekki eins og í upphafi, heldur raði þau bók-
unum upp á nýtt eftir notkun þeirra og
ákveðnir kjarnar myndist. Þessir kjarnar
geti verið ákveðnir höfundar eða efni bók-
anna. Kristín var t.d. að vinna með sænska
skáldið Strindberg um tíma og bækur eftir
hann og um hann standa nú hlið við hlið í
hillunni. Starfsbróðir Strindbergs, Ibsen, og
sálkönnuðurinn Freud umkringja svo
Strindberg í sömu hillu.
Þegar eftirlætisbækur ber á góma, heldur
Sigurður Biblíunni á lofti. Auk þess eru þau
hjón sammála um að Dante ætti að vera
skyldulesning fyrir alla. Sigurður leggur þrí-
leikinn á borðstofuborðið í bókaherberginu:
Víti, Hreinsunareldur og Paradís, á ítölsku
og frönsku. Ýmiss konar bækur leynast í
hillunum. Fyrir utan bókmenntir um skáld-
skap, ljóðlist, kvikmyndir, leikhús og mynd-
list, eru þar t.d. bækur um geimvísindi.
„Kristín er svo mikill geimvísindamaður,“
segir Sigurður.
„Til að skilja Dante og miðaldabók-
menntir er nauðsynlegt að kunna skil á
stjörnuspeki,“ segir Kristín. Hún hefur
kynnt sér bæði stjörnuspeki og stjörnufræði
og segist hafa mjög gaman af og ef hún
myndi byrja aftur, yrði hún geimvís-
indamaður. „Ég á því láni að fagna að skilja
ekki nútímaeðlisfræði þannig að þetta virkar
á mig eins og púra ljóðlist,“ segir Sigurður.
„Þarna eru óravíddir sem hvergi hafa komið
fram nema í skáldskap.“
Leikstjórinn og rithöfundurinn
Sigurður og Kristín í borðstofunni og bókaherberginu. „Það þýðir ekki að setja bækur í endanlegt kerfi.
Lífið leyfir það ekki.“
Þolir ekki
ofurná-
kvæmt kerfi