Morgunblaðið - 13.06.2003, Blaðsíða 3

upp í níu ára. Lítil börn hafa ekki
þolinmæði til að sitja kyrr í langan
tíma í einu og því er nauðsynlegt að
dreifa huga þeirra á einhvern hátt.
Þau sem eru af einhverjum ástæð-
um hrædd við að koma í klippingu
líður miklu betur í umhverfi sem er
sniðið að þeirra þörfum. Þau eru
mun fúsari að setjast upp í bíl en
rakarastól og una sér vel sem bíl-
stjórar. Þau sem vilja geta valið sér
myndband til að horfa á og þá er
tíminn fljótur að líða á meðan verið
er að eiga við hárlubbann,“ segir
Helena sem sótti fyrirmyndina til
Ameríku. „Þörf á svona sérþjónustu
fyrir börn er sannarlega fyrir hendi
hér á landi, því Stubbalubbar njóta
mikilla vinsælda og ég hef fengið
frábær viðbrögð foreldra og barna.
Foreldrar leggja það á sig að keyra
hingað að borgarmörkunum alla
leið frá Grindavík og Hafnarfirði til
að njóta þjónustu Stubbalubba og
mér finnst það vera prýðileg með-
mæli,“ segir Helena.
Ein hugmynd hennar í við-
skiptaáætlun Auðarverkefnisins,
var að koma af stað námskeiðum
fyrir hárgreiðslufólk í því hvernig á
að meðhöndla börn sem koma í
klippingu. „Því það getur verið heil-
mikil kúnst að klippa barn ef vel á
að vera og til þarf góða blöndu af
sálfræði og leik. Eins þurfa veik og
fötluð börn sérstaka meðhöndlun,“
segir Helena sem sett hefur upp
heimasíðuna Stubbalubbar.is og þar
má m.a finna myndir af stubbalubb-
um dagsins. Einnig er hægt að
panta tíma í klippingu á Netinu en
Helena segir það nýlundu hér á
landi.
„Svo er aldrei að vita nema
draumurinn um stóra Stubbalubba-
stofu verði að veruleika einn góðan
veðurdag,“ segir Helena sem kann
því vel að klippa knáa kolla.
khk@mbl.is
gildi ef það túlkar eitthvert ákveðið
fyrirbrigði eða sögu,“ segir Jóna Val-
gerður og bætir því við að smíðis-
gripirnir séu hins vegar oftar en ekki
ýmsir nytjahlutir, svo sem skaft á
verkfæri, borðbúnaður, ostahnífar,
pottar og pönnur, svo nokkuð sé
nefnt. Einnig hefur hún smíðað
snagatré, sem hún nefnir „Áhang-
andi 1“, sem er ætlað yngstu barna-
börnunum, auk ýmissa annarra
gripa.
En Jóna Valgerður er ekki einung-
is hög í höndunum við að tálga og
sauma heldur hefur hún líka óvenju
græna fingur. Kunnugir segja að hún
sé „ástríðufull“ garðyrkjukona og
hafi gert margar frumtilraunir með
jurtir og tré í garðinum sínum í
Garðabæ. Sjálf viðurkennir Jóna
Valgerður að hún hafi gaman af trjá-
og garðrækt. „Ég hef haft gaman og
uppbyggilegt gagn af því að vinna
hér í garðinum og á seinni árum hef
ég stundað trjárækt á æskuslóðum á
Ytri-Húsum í Arnardal við Skutuls-
fjörð. Aðstæður til trjáræktar þar
eru vissulega erfiðar og fáir höfðu trú
á því, þegar ég byrjaði að planta þar
græðlingum, að stubbarnir myndu
lifa af fyrsta veturinn. En nú er þar
kominn vísir að skógi, nánast allt lif-
ir, sem sannar að vilji og óendanlegt
puð er allt sem þarf í þessum efnum,
eins og svo mörgu öðru. Reyndar
hefur veðurfar verið hagstætt und-
anfarin ár.“
Allt sem ögrar talar til mín
„Ég er nýkomin að vestan, þar eru
engar skemmdir á trjágróðrinum,
eins og er áberandi hér fyrir sunnan,
en allt vex hægar. Það gerði ég
reyndar líka og varð aldrei hávaxin.
Held stundum að þá standi lífverurn-
ar betur áveðrin í lífinu.
Á langri lífsleið hef ég óneitanlega
stundum haft storminn í fangið. Þá
bregst ekki að ég fæ yfir mig taum-
lausa þörf til sköpunarstarfa og
framleiðslu af einhverju tagi og lit-
irnir flæða um hugann. Þetta er ein-
hver sókn til stillingar og jafnvægis,
einhvers konar tilraun tilfinningalífs-
ins til sjálfslækninga og leitar að
jafnvægi. Allt sem ögrar talar til mín.
Ég er hápólitísk án þess að hafa
nokkurn tíma tilheyrt stjórnmála-
flokki. Mér líkar öll stöðlun fólks illa,
þykir umræðan oft uppstultuð og
hálfgervileg. Nú er ég staðlað gam-
almenni, sem er látið heita „eldri
borgari“, án þess að bak við þau orð
virðist vera nokkur eiginleg hugtaks-
merking. Sjálf upplifi ég mig ekki
gamla og hugsa ekki í lokafarvegi,
þótt ég viti vel að tölfræðilega séð
hlýt ég að vera á síðasta fjórðungi
eða fimmtungi ævinnar og mál að
ganga frá ýmsu sem skiptir máli eftir
minn dag.
Forræðishyggjan er æði ríkjandi
og alltof margir eru uppteknir, jafn-
vel á launum, við að búa til ímynd
svonefndra aldraðra eða eldri borg-
ara. Ef við tökum til máls á mann-
fundum um okkar mál er okkur æði
oft svarað út úr, eins og við séum
staðlaðir kjánar, enda komin á elli-
laun og lokastig ævinnar.“
Verkfæri fyrir ellismelli
Sem hjúkrunarkona lét Jóna Val-
gerður umhverfi og aðstæður barna
og langveikra í Garðabæ mikið til sín
taka, einkum sem skólahjúkrunar-
kona, og enn er hún á kafi í sam-
félagsmálunum. Eftir síðustu áramót
hafði hún fyrst tíma til þess að verða
virk í félagsstarfi aldraðra í Garða-
bæ, sem hún sjálf kallar „Ellismella-
skólann“, og hún ber hag starfsem-
innar fyrir brjósti. Má það meðal
annars sjá af því að þegar hún varð
sjötug ákvað hún að opna bankabók
og biðja vini og vandamenn að láta
peningana, sem þeir annars hefðu
eytt í gjafir og blóm handa henni,
fremur renna í sjóð sem gæti
gagnast til tækjakaupa fyrir Elli-
smellaskólann.
„Dætur mínar ákváðu að gefa mér
veislu í afmælisgjöf, sem haldin var
við opnun sýningarinnar Bútað og
tálgað í mars síðastliðnum, á sjötugs-
afmælisdegi föður þeirra. Skilyrðið
sem ég setti fyrir að halda mætti af-
mælisveisluna var að gestum yrði til-
kynnt um nýjan sjóð, sem ætlaður
væri til tækjakaupa fyrir „ellismell-
ina“ í Garðabæ. Fólk tók almennt vel
í þetta og þegar hafa safnast vel yfir
100 þúsund krónur í sjóðinn og hafa
peningarnir verið notaðir til að kaupa
verkfæri fyrir handverksdeildina í
félagsstarfi aldraðra í Garðabæ.
Gjöfin hlaut nafnið Til heiðurs hand-
verki og var afhent í glöðum mann-
fagnaði í Garðabergi 8. maí síðastlið-
inn.
Það vantar alltaf verkfæri í alla
skóla og mér finnst peningunum bet-
ur varið í þetta heldur en blóm og
gjafir handa mér. Mig vantar heldur
ekki nokkurn skapaðan hlut, á frekar
of mikið ef nokkuð er, og ef mig
skyldi einhvern tíma vanta eitthvað
þá bý ég það bara til sjálf, eða útvega
jöfnum höndum,“ segir Jóna Val-
gerður Höskuldsdóttir, sem kveðst
vera dæmigerð hvunndagsmann-
eskja, en bara svo heppin að hafa
fundið athafnaþörf sinni og sköpun-
argleði réttan farveg þannig að hún
hefur nóg fyrir stafni allan liðlangan
daginn. Alla daga.
„Mig langar til þess að þakka öll-
um sem gerðu tækjakaupin kleif og
vona að sem flestir njóti. Hvers kyns
handíð er ótrúlegt gagn og gaman
fyrir „eldra“ fólk, sem og alla aðra.“
Jóna Valgerður Höskuldsdóttir með bútasaum í bakgrunni.
Jóna Valgerður hefur gert ýmsar
tilraunir með jurtir og tré.
Heimasmíðað rekuskaft. Sýnishorn af ýmsum hlutum sem Jóna Valgerður hefur unnið í tré. svg@mbl.is
Fæ yfir mig
taumlausa þörf til
sköpunarstarfa.
DAGLEGT LÍF
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 13. JÚNÍ 2003 B 3
Tassara notar Skin Like farða; Beige Natural No.4.
www.NIVEA.com
SK I N L IKE
Fyrsti endingargóði
farðinn með
eiginleikum
húðarinnar!
Inniheldur líffræðileg efni, lík þeim sem eru á yfirborði
húðarinnar, sem bindast óaðfinnanlega við húð þína og
gefa henni fullkomnað náttúrulegt yfirbragð.
Útkoman: Farði sem þú verður ekki vör við en veitir
mjúkt, jafnt og fallegt yfirbragð.
FULLKOMINN FARDI Í 12 KLUKKUSTUNDIR.
NYTT!
SKIN LIKE
FARDI