Morgunblaðið - 04.10.2003, Blaðsíða 2

DAGLEGT LÍF
2 B LAUGARDAGUR 4. OKTÓBER 2003 MORGUNBLAÐIÐ
M
ÆÐGURNAR Erna
Björk Antonsdóttir
og Anna Hulda Sig-
urðardóttir þurfa
stundum að brjóta
og bramla til að verða sér úti um
efnivið í mósaíkverkin. Anna Hulda
brosir út í annað og segir það ágætis
útrás að mölva kínavasa og annað
fínerí. Þær mæðgur fara gjarnan í
Góða hirðinn og Kolaportið til að
kaupa það sem á að brjóta en þær
beita líka klippum á tilbúnar mósaík-
flísar.
„Okkur finnst kosturinn við mósa-
íkið sá að möguleikarnir eru óend-
anlegir, bæði í munstri og efnivið.
Við vinnum bæði með heilar og
brotnar flísar, ýmist úr leir eða gleri,
brot úr leirtaui og eins notum við
steina og skeljar og hvaðeina sem
okkur dettur í hug. Við blöndum ým-
ist saman í einu verki margskonar
efnivið eða látum eina tegund duga,“
segja þær og upplýsa að þær hafi
alla tíð verið nánar og fái mikið út úr
því að vera saman í mósaíkinu.
Handóðar konur
í ættinni
Erna segir áráttuna að búa eitt-
hvað til í höndunum koma víða fram
í ættinni. „Mamma mín var handa-
vinnukona, málaði og gerði mósaík
úr íslensku grjóti en hjá ömmu
minni fékk þetta útrás í útsaumi.
Anna Hulda hefur verið í keramiki
og er lunkin við að sauma og börnin
hennar eru byrjuð að prófa sig
áfram í mósaíkinu,“ segir Erna sem
gerði sína fyrstu mósaíkmynd þegar
hún var unglingur í Hagaskóla.
„Ég gerði mynd af Bítlunum enda
er ég af ’68-kynslóðinni og þeir voru
aðalmálið á þessum tíma. Myndina
gerði ég úr muldu grjóti en Guð-
mundur Magnússon, teiknikennari
Hagaskóla, var svo frumlegur og
kenndi okkur að leita fanga í nátt-
úrunni, fara í fjöruna og tína það
sem til féll og nota í verkin okkar.“
Bítlamyndin var uppi á vegg í
kennarastofu skólans í heilt ár og
eigandinn ungi að vonum nokkuð
ánægður með upphefðina. Erna hélt
áfram að sinna áhugamálinu og mál-
aði þó nokkuð þegar hún var yngri
og einnig gerði hún stórt mósaík-
verk úr grjóti heima hjá sér sem
prýddi stofuvegg og náði allt frá
gólfi til lofts.
Veikindi og drífandi dóttir
Síðan tók við langt tímabil hjá
Ernu þar sem hún lagði allt hand-
verk á hilluna. „Ég týndi þessum
neista til margra ára, þar til fyrir
tæpu ári að ég fór að sinna sköp-
unarþörfinni á ný. Ég hafði greinst
með krabbamein og þurfti að fara í
gegnum erfiða geisla- og lyfjameð-
ferð. Í eftirmeðferðinni mætti ég
reglulega á göngudeild krabba-
meinssjúkra í Kópavogi en þar fer
fram frábært uppbyggingarstarf
bæði fyrir líkama og sál. Þar er
starfrækt föndurstofa sem leiddi
huga minn aftur inn á þessi svið auk
þess sem ljósgeislinn hún Anna
Hulda átti ekki svo lítinn þátt í því að
kom mér aftur í mósaíkið.“
Anna Hulda segir að sig hafi sjálfa
langað til að læra að gera mósaík-
verk og því ákveðið að skella sér á
námskeið en það hafi líka verið liður
í því að vekja mömmu sína aftur til
lífsins. „Ég bauð henni að koma með
mér á mósaíknámskeiðið og við höf-
um eiginlega verið óstöðvandi síð-
an,“ segir hún og gerir góðlátlegt
grín að ákafanum. „Við höfum
gleypt í okkur allt sem við höfum
komist yfir um mósaík, lesið okkur
til bæði í bókum og á Netinu og gert
endalausar tilraunir með efni og
form.“
Fullar töskur af grjóti
Anna Hulda dvaldi á Kýpur í allt
sumar og notaði tækifærið og skoð-
aði mósaíkgólf þau sem enn standa
eftir af hinni fornu borg Nea Paphos
sem er frá fjórðu öld fyrir Krist.
„Þetta eru risastór og ótrúleg lista-
verk. Ég var alveg dolfallin og hef
aldrei séð eins flottar mósaíkmyndir.
Mér skilst að listamennirnir hafi
teiknað upp myndirnar en síðan hafi
þrælar verið fengnir í seinlega
handavinnuna við að raða og líma
mósaíkflísunum eftir kúnstarinnar
reglum.“
Anna Hulda, sem er hrifin af róm-
versku og grísku munstri, hélt
ótrauð áfram eigin mósaíkgerð úti á
Kýpur og fannst gaman að viða að
sér nýju efni. Hún fór á flóamarkaði
og keypti gamla diska og flísar og
einnig tíndi hún steina og skeljar
sem urðu á vegi hennar. „En ég
komst því miður ekki með nema brot
af þessu heim, því kílóin eru fljót að
safnast saman í gleri, leir og stein-
um. Sumum finnst það hálfgerð bil-
un að ferðast með fullar töskur af
þessu dóti á milli landa,“ segir Anna
Hulda sem hefur ferðast víða um
veröldina og tekur iðulega eitthvert
Mæðgurnar Erna Björk Antonsdóttir og
Anna Hulda Sigurðardóttir hafa fundið
sköpunarþörfinni útrás í mósaíki. Kristín
Heiða Kristinsdóttir sá þær brjóta postu-
línsvasa og leirtau í garðinum.
Þessa skál gerði Anna Hulda þegar hún bjó á Kýpur.
Keypti þar postulínsdiska og braut til skálagerðar.
Veglegt sófaborð eftir Önnu Huldu þar sem hún segist hafa verið undir
áhrifum frá rómversku munstri og grísku. Efniviður: Leir- og glermósaík.
Anna Hulda beitir naglbítnum á postulín nýbrotins kínavasa.
Borð eftir Ernu. Efniviður:
Gler- og leirmósaík.
Bítlamyndin góða úr muldu grjóti:
Fyrsta mósaíkverk Ernu frá gagn-
fræðaskólaárunum. Myndin er
núna orðin vinsæl hjá unga fólkinu í
fjölskyldunni hennar. Þess má geta
að nýverið var fágætt tónleika-
veggspjald Bítlanna á uppboði hjá
Christies í Lundúnum.
Diskur eftir Önnu Huldu með
steinum frá Brasilíu og fiska-
myndverk eftir Ernu.
Mæðgur
og mósaík
Morgunblaðið/Kristinn
Mæðgurnar komnar í ramma
eftir Önnu Huldu.