Tíminn - 19.12.1969, Side 7

FÖSTUDAGUR 19. desember 1969.
TÍMIISfN
7
Úf-gefandi: FRAMSÓKNARFLOKKURINN
Framfcvæmdastióri: Kristján Benediktsson. Ritstjórar: Þórarinn
Þórarinsson (áb). Andrés Kristjánsson, Jón Helgason og IndriCl
G. Þorsteinsson. FuHtrúi ristjómar: Tómas Karlsson. Anglýs-
ingastjóri: Steingrímux Gíslason. Ritstjómarskrifstofur 1 Eddu-
húsinu, símar 18300—16306. Skrifstofur Bankastrætí 7 —
Afgreiðslusimi: 12323. Auglýsingasími: 19523. ASrar skrifstofur
sími 18300. Áskriftargjald kr. 165.00 á mánuCi, tnnanlands —
f lausasölu kr. 10.00 eint. — Prentsmiðjan Edda h. f.
Atvinnuleysið
AHar likur benda nú til þess, að atvinnuleysi geti orð-
ið enn meira á þessum vetri en það var á síðasta vetri
og þótti þá víst flestum nóg um, nema þeim, sem telja
„hæfilegt atvinnuleysi“ ákjósanlegt ástand í efnahags-
málum.
Undanfarin misseri hafa þó ráðherrar keppzt um að
lýsa því nógu oft og hátíðlega yfir, að þeir miði stefnu
sína fyrst og fremst við það að halda uppi fullri atvinnti
í landinu og koma í veg fyrir atvinnuleysi.
Er Alþingi kom saman í haust áréttaði forsætisráð-
herrann og formaður Sjálfstæðisflokksins þessi loforð og
kvað ríkisstjómina mundu láta einskis ófreistað til að
koma í veg fyrir atvinnuleysi í landinu. Formaður Al-
þýðuflokksins og viðskiptamálaráðherrann lét hafa við
sig langt viðtal í blaði sínu daginn sem þing kom saman
og lýsti því þá yfir, að „atvinnumálin yrðu höfuðvið-
fangsefni þessa Alþingis“ og sagði Alþýðuflokkinn leggja
á það megin áherzlu nú í stjómarsamstarfinu, að gerð-
ar yrðu viðhlítandi ráðstafanir til að uppræta atvinnu
leysið.
En hvað hefur þetta Alþingi svo gert í atvmnumálun-
um? Svarið er einfalt: Ekkert.
Atvinnuleysið í landinu vex hins vegar með hverjum
degi og er nú orðið miklu meira en það var á sama
tíma í fyrra og erfiðustu mánuðimir framundan.
Atvinnumálanefnd ríkisins, sem lýtur formennsku for-
sætisráðherrans, hefur ekki aðhafzt mánuðum saman.
í atvinnumálum hefur Alþingi verið algjörlega at-
hafnalaust og verður það hvorki ráðið af málflutningi né
afgreiðsluháttum þingmeirihlutans á Alþingi, að „at-
vinnumálin séu höfuðviðfangsefni“ þessa Alþingis. Hins
vegar hafa stjómarandstæðingar lagt á það áherzlu, að
Alþingi tæki atvinnumálin til rækilegrar meðferðar og
gerði öflugar ráðstafanir til að tryggja það, að atvinnu-
leysið yrði með öllu upprætt í landinu. Málflutningur
þeirra hefur hins vegar ekki fundið hljómgrunn hjá ráð-
herrum og stjómarþingmönnum.
Menn vonuðu í lengstu lög, að fjármagn til atvinnu-
mála yrði lagt fram í sambandi við afgreiðslu fjár-
laga. Þær vonir bmgðust hrapallega, því að fjárlaga-
fmmvarpið var afgreitt með minnkuðum framlögum til
verklegra og atvinnuskapandi framkvæmda og allar til-
lögur um sérstök framlög til atvinnumála vora felldar.
Við 2. umræðu um fjárlagafrumvarpið bára stjómar-
andstæðingar fram tillögu um 350 milljón króna framlag
til atvinnumála og lagði til að tekið yrði 200 milljón
inna íbúðabygginga. Þessar tillögur vom felldar.
„Atvinnumálin
höfuðviðf angsefnið‘ ‘
Við 3. umræðu fjárlaga freistaði stjórnarandstaðan
þess enn að fá fylgi stjómarþingmanna við fjárveitingu
til atvinnumála og lagði til að tekið yrði 200 milljón
króna lán til atvinnumála og 90 milljón króna lán til
aukinna íbúðabygginga. En ekki heldur þessar tillögur
fundu náð fyrir augum stjórnarliðsins og vom þær felld-
ar.
Þannig hefur það fyrirheit, að gera ráðstafanir til að
draga úr atvinnuleysi, verið efnt og þessi var skilningur
ráðherranna á því, hvernig gera ætti „atvinnumálin að
höfuðviðfangsefni þessa Alþingis“. TK
Grein úr The New York Times: 1
Arvid Pardo - atkvæðamikill
fulltrúi smáþjóðar á þingi S.þ.
Upphafsmaður að hafsbotnsmáiinu og fleiri stórmáium.
Antid Pordo
AŒtVED PARDO befur verið
aðáLMltrúi Möltu hjá Samein
uSu þjóðuoum í fimm ár og
er orðinn kunnur að þvi að
bera fram tiíllögur, sem eru
nýstárlegar, byggðar á miklum
lærdómi og róttaakar Samstarfs
rnaður hans einn komst þannig
að orði um hann: „Hann er svo
sannarlega forgöngum a ður“. —
Tánninn gaf bæði til kynna
viðnrikenninigu oig aðdáun, en
þó vottaði fyrir gremju, oig
mátti af því ráða, að ærinn
tíma og fyririhöfn þyrfti til að
fylgjast til fuMs með Pardo.
I september 1967 bar aðal-
fulltrúi Mölitu fram tilT&gu,
sem enn veldur miHum og
fjörugum umræð-um. Hann
lagði til, að Sameiauðu þjóð-
irnar gierðu ráðstafanir, sem
tryggðu, að landgrunn og botn
heimshafa yrðu einungis notuð
í friðsamlegum tilgangL
DR.' PARDO fyilgdi tillögn
sinni úr hlaði með fjöigurra
Hukkustunda ræðu, sem sýndi
miíkinn lærdöm, sér í íagi
tæknilegs eðlis.
Tillagan olli langdregnum
umræðum um hemað undir
yfirborði sjávar, hag af nýt-
iogu niám-a og annarra auðlinda,
og auk þess langdregnum laga
deilum um, hvar landgrunn
ætti að sleppa og botn úthafa
að taka við. Af tillögunni hef-
ur leitt, að ailsherjariþing Saui
ein-uðu þjóðann-a er nú að ræða
samnings-gerð um bann gegn
notkun kjamorbuvopna á botni
innhafa.
Þá hefur dr. Pardo nýverið
lagt tvö erfið má-1 fyrir alls-
herjarþingið, sem nú situr á
rökstólum. Annað er, að Sam-
einuðu þjóðimar athu-gi leiðir
til að hafa eftirlit m-eð notk-
un geislavirkra tækja í hern-
aði, en hitt, að stofnunin láti
fara fram rannsó'kn á hernaðar
nýtingu laser-geisla. Dr. Pardo,
sem er fimmtíu og fimm ára
gamall, var að þvi spurður,
hvort þetita hvort tveggja til-
heyrði ekki vísinda-sfcáldskap,
en tók því víðsfjarri: „Vissu-
1-ega ekki“, sagði hann.
DR. PARDO min-nir dálftið
á háskólakennara, þe-gar hann
skýrir af stakri þolinmæði,
hvers vegna hann hafi tekið
þann kost, að bera þessi mál
nú fraim á þingi Sameinuðu
þjóðanna. Han-n segir, að liðið
geti mörg ár áður en stjórn-
málamenn gera sér þess grein,
að vopnab-úr heicnsins geti þá
og þá haft að geyma fjölda-
eyðing-artæki, sem byggist á
þessu tvennu.
Fulltrúarnir á allsherjar-
þingi Sameinuðu þjóðanna hug
leiða og ræða sín á milli, hvað
kunni að va-lda því, að dr
Pardo flytur slík-ar og þvílík-
ar tillögur. Er það gert ti-1
þess að stu-gga við hinum sjálf
umglöðu? Eða eru ástæ'ðurn-
ar ef til vill sálfræðilegs eðlis
o-g sprottnar af þrá og þörf
fámennrar sendisveitar eins af
minnstu aðild-arríkjunum á að
vekja athygli?
SJALDGÆFT er, að dr.
Pardo láti fara vel um sig og
njóti hvíldar. Það gerði hann
þó, þegar hann gaf nokkrar
skýringar á tillöguflutningi sín
um, sait í þægile-gum stól og
reykti vindlinga með filter-
munnstykki.
„Við vinnum alveg sjálfstætt.
Við förum ekH fram á það
við fU'lltrúa annarra ríkja, að
þeir gerist meðflutningsmenn
að tillögum oikkar. Við óskum
aðeins eftir því fylgi, sem þær
fá verðleikanna vegna. Við
grundvöllum ti-llögur okkar á
lesrtri, könnun og lærdómi“.
Hann sagði einnig, að hann
legði að-eins áherzlu á að fylgj
ast af albug m-eð starfinu á
þeim fundum, sem hann teldi
mikilvæga og greiddi því að-
eins atkvæði, að hann hefði
þrau-tkannað tillöguna, sem
verið væri að greiða atkvæði
nm. „Við greiðum ekki atkvæði
nerna í amnað hvort skipti eða
svo“.
BRETAR veittu Möltubúum
sjáfstæði árið 1964, og þá hóf
dr. Pardo feril sinn sem aðal-
fulltrúi hjá Sameinuðu þjóð-
unum. En hann var þá búinn
að vera starfsmað-ur Samein-
uðu þjóðann-a í á-tján ár. Árin
áður en samtökin vom stofnuð
vora „þrengingartími fyrir
Pardo", sa-gði einn af kunn-
ingjum hans fyrir skömmu.
Hann fæddist 1914, móðirin
var sænsk, faðirinn frá Möltu,
en hann ólst upp hjá frænda
sínum á Ítalíu. Hann lau-k prófi
í sögu og lögum frá Tours-
háskóla í Frakklandi. Þegar
síðari heimsstyrjöldin var skoll
in á, gekik Pardo f neðanjarð-
arhreyfinguna á Ítalíu, en var
tekinn til fanga. Hann var lát-
inn laus í september 1943, en
Gestapp tók hann þegar í stað
til fanga að nýju. Hann var
sannfærður um, að þetta hafi
verið að ásettu ráði gert og
vendilega undirbúið, og segir
um það: „Ég er gramur enn“
YFIRVÖLDIN í Sviss veiittti
aðstoð sína og honum var
sleppt úr fangelsi í Berlín, en
Rússar tóku h-ann fastan til
þess að yfiriheyra hann. Hann
var enn látinn laus, fór fót-
gangandi til herstöðva banda-
manna og komst að lo-kum til
London „m-eð fatapinkilinn
m-inn á bakinu“.
Þetta var árið 1945 oig hann
var orðinn sjúkur, en honum
tókst að fá atvinnu við upp-
þvott á veitingahúsi. Honum
barst til eyrna, að verið væri
að ráða nokkra starfsmenn,
bæði konur og k-arla ,til starfa
hjá nýjum friðarsamtöfcum,
sem nefndust Samieinuðu þjóð
irnar. Hann sótti um starfann,
þá orðinn 31 árs, hafði hlotið
do-ktorsgráðu og talaði frönsku,
ensku, þýzíku og ítölsku reip-
rennandi — o-g hann var ráð-
inn sem aðstoðarskj-alavörður.
' „Svona hófst það“, segir
hann.
Á STÚDENTSÁRUM smurn
hafði P-ardo hitt sænska stúlku
í Róm. Hún hér Margit Claeson
og starfaði sem teiknari í vefn
að-arvöruframleiðslu. En s-tríðið
skall á og þau u-rðu viðskila.
Árið 1947 fór hann til Svíþjóð-
ar til þess að leita- hana uppi
og kvænast henni. Þau eiga
þrjú börn.
Dr. Pardo er nú að undir-
búa tillögu, sem hann ætlar að
bera fram á þin-gi Sameinuðu
þjóðann-a. Hann segist vona, að
sú tilla-ga afli þeirri staðreynd
viðurkenningar, að fólk lifi nú
og hafi starfskrafta len-gur en
áður. Hann sagði, að hún fjaUi
um breytingar, sem nauðsyn-
legt verði að ger-a á hinu fé-
lagslega tryggingakerfi, en
einnig um nýjustu uppgötvan-
ir vísindanna til varna gegn
ellihrörnun.
„Þetta er mjög eftirtektar-
vert o-g skemmtilegt mál, o-g ég
von-a að mér ta-kist að bera
tillöguna fram á allsherjar-
þingi Sam-einuðu þjóðanna að
ári, 1970 — ef ég verð hér þá“,
bæ-tir hann við.