Pressan - 17.11.1988, Side 25

Fimmtudagur 17. nóvember 1988
25
Ríum okkur í glas og spilum pílu
„Maöur kemur hérna til aö fá sér í glas meö kunningjum og vinum
og fer í píiukast og svoleiðis. Það er mikiö til sama fólkið sem kemur
hingað. Þaö er komin viss grúppa sem kynntist hérna, en viö útilok-
um engan,“ sagöi Guömundur er PRESSAN ræddi viö hann i
OLVERI kvöld eitt fyrir skömmu.
Guðmundur sagðist koma á staðinn nokkuð reglulega og hafa
gert undanfarin tvö ár.
— Myndir þú koma hingað ef hér væri ekkert pilukastspjald?
„Þetta er svolítið erfið spurning. Erum við ekki félagsverur? Ég
kem hingað til að hitta kunningja mína. Ég er búinn að vinna um
fimmleytið, ég segi ekki að maðurgeti ekki gert eitthvað, en klukkan
sex er opnað hérna.“
— Núna ertu ekki að spila.
„Nei, aldrei eftir átta eða níu á kvöldin. Við erum margir fjöl-
skyldumenn og erum kannski komnir heim um niuleytið, en svo
náttúrulega dregst jpað stundum."
Guðmundur sagði að aldrei væri spilað upp á peninga í pílukast-
inu, en einstaka sinnum væri þó lagt undir eitt og eitt skot. Hann
gat þess að oft væri talað niðrandi um þennan veitingastað, en eftir
þvi sem hann hefði séð væri staðurinn ekkert verri en aðrir, eða fólk-
ið verra en það fólk sem sækir aðra staöi. Guðmundur minntist á
bjórinn sem nú er væntanlegur.
„Ég held að hann sé vandamál. Mér þykir bjór góöur, en eigum við
að fara að drekka hann um leið og við vöknum, eða eigum við að
drekkahann þegar við erum að skemmtaokkur? Ég er búinn að vera
í siglingum og fleira og þekki bjórinn. Ég er ekki á móti honum, en
svolítið hræddurvið hann.“
Það er kannski á hádegisbörun-
um sem maður kemst næst þessu
lífi sem lýst er á svo nöturlegan, en
samt hlýjan hátt í kvikmyndinni
BARFLY. Þangað koma menn til
að rétta sig af eða bara halda áfram
fylleríinu. Klukkan hálfþrjú um
helgar másjá fólk í sparifötum, sem
litið hafa betur út, reika út af veit-
ingahúsunum út í stingandi birt-
una. Sækja ekki flugur í Ijósið?
BREYTT BARLÍFI
Barmenning í nokkuð breyttri
mynd hefur blómstrað hér á íslandi
síðan nokkrir framtakssamir ungir
menn ákváðu að láta reyna á hvort
forsendum fyrir kráarstemmningu
væri fyrir að fara hjá landanum. Sú
tilraun tókst með afbrigðum vel og
má segja að þar með hafi upplokist
nýr þáttur í skemmtanalífi borgar-
innar. Var sem bætt hefði verið úr
brýnni þörf fólks til að koma sam-
ástæður en drykkju, en er líða tók
á samtölin kom æ betur í ljós að
það var Bakkus sem verið var að
sækja heim.
HEIMA ER BEST
Barflugurnar virðast eignast sín
„heimili“ hver á sínum bar og
sækja ekki aðra bari nema í neyð.
Enda hlýtur það að vekja hlýjar til-
finningar í brjósti viðkomandi að
koma inn á barinn sinn þar sem
hvert andlit er kunnuglegt, ótal
hendur á lofti að heilsa manni og
barþjónninn þegar byrjaður að
blanda drykkinn manns. Að þessu
leyti voru íslendingar ekki svo frá-
brugðnir erlendum barflugum.
Munurinn var kannski frekar fólg-
inn í því að íslendingarnir líta
þokkalega út og stunda flestir fulla
vinnu, enda eru engir barir opnir
hér allan daginn.
Barflugur finnast ekki aðeins í henni Ameríku þar
sem allt er til. Þær finnast auðvitað í öllum borgum, alls
staðar í heiminum. Þær þykja þó sennilega ekki eins
sjarmerandi og heillandi og Mickey Rourke í hlutverki
sínu í kvikmyndinni BARFLY. Frændur okkar Danir
eiga til dæmis vænan skerf af þessari manntegund, sem
kýs að eyða stundum sínum inni á dimmum börum
fremur en að taka upp líf hins „venjule^a“ manns. En
hvernig er það á þessu saklausa landi Islandi, eru hér
flugur? Eru hér barflugur?
Úr hátölurunum berast tónar
dægurlaga sem ekki endilega eru
þau allra vinsælustu í dag, inni er
rökkvað og ryk og eimur af göml-
um drykkjustundum fyllir and-
rúmsloftið. Þær sitja ýmist einar
eða í hópunt, barflugurnar. Þær
sem eru einar eru það ekki endilega
í neyð, heldur jafnvel að eigin vali,
vegna eigin ástæðna. Hinar sem
sitja í hóp ræða ýmislegt, kannski
heimspekilega um undirstöður til-
verunnar, komast jafnvel að niður-
stöðu; ef þær komast ekki að sam-
eiginlegri niðurstöðu undrast þær
skilningsleysi hinna. Svona kom
einn barinn í Reykjavík PRESS-
UNNI fyrir sjónir.
an, sýna sig — og sjá aðra, án þess
að þurfa að sækja hina hefð-
bundnu dansstaði. Sést það best á
því, að elsti ,,pöbb“ Iandsins,
GAUKUR Á STÖNG, verður 5 ára
um næstu helgi. Síðan þá hafa
sprottið upp fjöldamargir staðir
sem fólk sækir eingöngu í þessum
tilgangi — og til að drekka. Flestir
sem PRESSAN ræddi við á hinum
ýmsu krám báru fyrir sig aðrar
Kem þegar
/ / /i /
eg a fri
„Eg ersjómaöur, en ef ég
á frí þá kem ég hingað,“
sagöi ,,Siggi“ viö PRESS-
UNA. „Þó er ég hér yfirleitt
um helgar, en ef ég ætla aö
detta i það í viku þá dett ég
í það í viku, skiptir engu
máli hvaöa dagur er.“
Hann sagðist þó ekki
hafa komið á barinn i tvær
og hálfa viku þar sem hann
hefði verið að borgaskuldir.
„Ég var að koma af sjónum
íkvöld."
— Verður þú hér á meö-
an þú ert í landi?
„Já, ég kem hér aftur í há-
deginu á morgun."
— Feröualltaf ábarþeg-
ar þú átt frí?
„Já, ef maðurþarf ekki að
standa í einhverju öðru. Ég
á til dæmis Benz og er að
borga af honum. Þegar ég
þarf að borga af honum
verð ég að borga af honum,
annars er ég hérna alltaf."
Hann sagði að yfirleitt
sæi hann sömu andlitin á
staðnum í hvert skipti sem
hann kæmi. „Annars er ríka
fólkið sem kemur hingað
helmingi verra en hitt. Það
verður helmingi fyllra og
leióinlegra en aðrir. Það
virðist fá einhverja útrás í
þessu.“
ISLENSKAR BARFLUGUR