Pressan - 14.06.1990, Page 15

Fimmtudagur 14. júní 1990 r / - _,/iV 15
GRÁTT HÁR ÞARF EKKI ENDILEGA AÐ VERA MERKI UM ELLI. SUMIR FÁ SÍN FYRSTU GRÁU HÁR
RÉTT EFTIR AÐ TÁNINGSÁRUNUM SLEPPIR OG AÐRIR GRÁNA Á SKÖMMUM TÍMA. VIÐ RÆÐUM
VIÐ FÓLK SEM ER STOLT AF SÍNU GRÁA HÁRI OG HEFUR ALDREI DOTTIÐ í HUG AÐ LITA ÞAÐ.
Eitt grátt hár á höfði getur haft ýmis
áhrif á eigandann. Sumir hreinlega
„panikkera“ þegar fyrsta gráahárið birt-
ist, panta sér tíma á hárgreiðslustofu og
biðja hárgreiðslumeistarann lengstra
orða að koma upprunalegum lit á hárið.
Aðrir eru alsælir með sitt gráa hár. Pykir
það bara merki um virðuleika og eðlileg-
asti hluti lífsins.
EFTIRÖNNU KRISTINE MAGNÚSDÓTTUR
MYNDIR EINAR ÓLASON
Honum þótti þetta ekki virðulegt eiginmanninumsem hafði
bannað konunni sinni að klippa hár sitt því honum þótti svo
yndislegt að sjá Ijósa hárið hennar flæða yfir koddann þegar
hann Vciknaði á morgnana. Þangað til moiguninn þann sem
hann leitá höfuðið sem hvíldi á koddanumvið hlið hans. Það
var ekki lengur ljóst. Þarna flóði á hvítu koddaveri silfurgrátt,
sítt hár. Eiginmaðurinn pantaði tíma umsvifalaust fyrir konu
sína á hárgreiðslustofu: í klippingu og litua
Auðvitað fáum við öll g-átt hár, fyrr eðasíðar, En sumir fá
sín gráu hár nokkuð snemma á lífsleiðinni og eru stoltir af.
PRESSAN ræddi við nokkra aðila sem eiga það sameiginlegt
að hafa „gránað fyrir fertugt" og þau eru ekki í hópi þeirra sem
setjast í stólinn á hárgreiðslustofunni til að fela þann lit. Þau
voru spurð hvenær þau hefðu byrjað að grána, hvort þau
hefðu einhvern tíma reynt að lita hárið og hvort þaðværi ein-
hver kostur við það að vera gráhærður.
„Einu sinni settiég skol í hárið og það myndaðist fjólublá
slikja. Það var eins og ég væri með fjólubláa áru...!"
Andrea Jónsdóttir dagskrárgerðarmaður.
Ertu ung að þykjast vera gömul???
Andrea Jónsdóttir, dagskrárgerðarmaður á dægurmála-
deild RUV:
„Ætli ég hafi ekki byrjað að grána fyrir þrítugt. Þá kom eitt
og eitt grátt hár, en ég byrjaði að grána fyrir alvöru rúmlega
þrítug. Síðan hefur það gerst nokkuð hratt ásíðustu árum. Eg
litaði aldrei á mér hárið, en hins vegar þvoði ég mér einhvern
tíma með lituðu sjampói. Hárið litaðist ekkert, en hins vegar
kom fram fjólublá slikja í sérstakri birtu. Það var eins og ég
væri með fjólubláa áru!“
Andrea segir að sér fafi aldrei þótt leiðinlegt að grána
snemma: „Gráu hárin byrjuðu í öðrum vanganum og mér
fannst það í lagi, þótt ég hefði kannski heldur viljað vera svart-
hærð örlítið lengur. En þetta er bara eðlilegur partur af
rnanni."
Hún segir að fólkið í kringum sigsé alltaf af og til að benda
henm á að lita hárið: „Annaðhvort áég að klippa migeða lita
mig. Ég var með brúnt hár, og það kuvera þannig ennþá í skall-
anum, þótt ég sjá það ekki sjálf. Það virðist pirra fólk að sjá
mig gráhærða. Ég hef aldrei verið nógu virðuleg í mér til að
klæða mig eftir alari eða haga mér eftir aldri og folk veit eigin-
lega ekki hvort ég er gömul að þykjast vera ung, eða ung að
þykjast vera gömul! Einhverju sinni spurði mig meira að segja
að þessu ádansleik einhva- kona sem ég þekki ekki neitt. Litlir
krakkarsem sjá mig hafa íka spurt: „Ert þúung eða gömul?“!
En þar er bara einlæg brvitni á ferðinni. Ég ætla að verða
hundrað ára og reikna meðað byrja að reykja og lita á mér hár-
ið þegar ég fer á elliheimilið."
Fyrstu gráu hárin komu þegar
hann var 18 ára
Bogi Agústsson, fréttastjóri ríkissjónvarpsins:
„Það er miklu betra að grána heldur en að missa hárið, því
ef maður er óánægður með hárlitinn er hægt að breyta honum
með lit, en öllu erfiðara að græðaí eitt og eitt hár. Ég held að
konan mín hafi séð fyrstu gráu hárin á höfði mínu þegar ég var
18 ára. Það er ekki algengt að tólk í minni fjölskyldu gráni
snemma þó það sé til. Eg hef aldrei litað á mér hárið, nei. Hins
vegar held ég ekki að karimenn séu feimnari við að lita á sér
hárið en konur eru.“
Bogi segir að auðvitað séu gráu hárin ellimerki: „Þau eru
merki um að fólk sé að eldast og breytast. Hins vegar fannst
mér ég ekki vera neitt sérstaklega gamall þát ég væri kominn
með grá hár. Meðan ég varmeð hinn góða hárgreiðslumeistara
Garðar Sigurgeirsson, sem nú er fluttur til Noregs, setti hann
oft í migskol til þess að halda þeim hárlit sem hafði verið. Það
var einkum á þeim tíma sem hárið var mjög skellótt. Síðan grái
liturinn fór að færast meira yfir, fyrir svona fimm árum, hef ég
ekkert gert til að breyta hárlitnum. Eh ef fólk er ósátt við litinn
sem það er með er ekkert sjálfsagðara en að lita hárið Á tíma-
bili hélt fólk að éggengi með hárkollu og þetta sama fólk vissi
„Konan mín sá fyrstu gráuhárjn á höfði mínu þegar ég var
18 ára." Bogi Ágústsson, fréttastjóri ríkissjónvarpsins.
meira að segja hvers vegna svo væri. Eg hefði verið veikur,
misst allt hárið ogaf þeim sökum gengi ég nú um með gráa
hárkollu!"
„Ég fór til Amerku, var þar í sex vikur og kom gráhærður
heim." Ómar Valdimarsson blaðamaður.
Ameríka gerði hann gráhærðan
Ómar Valdimarsson blaðamaður:
„Ég varð áberandi gráhærður á sex vikum Ég fór til Amer-
íku árið 1975, þá 25 ára, ogdvaldi þar í sex vikur. Þetta var erf-
itt ferðalag, talsvert stressog átök og þegar ég kom heim aftur
sagði konan mín: „Hvað er að sjá þig, þú ert orðinn gráhærð-
ur.“