Pressan - 14.06.1990, Qupperneq 19

Fimmtudagur 14. júní 1990
19
Gleðitíðindi ekki
borguð af
Práinn Bertelsson er annar abyrgðar-
manna nýs tímarits sem kemur út um helg-
ina. Pað bernafnið „Gleðitíðindi”. Ofdjúpt
erí árinni tekið að segja allarfréttir blaðs-
ins upplognar en Práinn viðurkennir að
þær séu byggðar á mjög veikum heimild-
um.
„Alvaran sem grúfiryfir íslenskum fjöl-
miðlum er þrúgandi. í vetur settist fólk
fyrir framan sjónvarpið á laugardags-
kvöldum til að horfa á tuttugu mínútna
þætti Spaugstofunnar til að sjá eitthvað já-
kvætt og ná slökun. Pað þykirmér sýna að
þörf er fyrir húmor í tímaritsformi
EFTIR: ÖNNU KRISTINE MACNÚSDÓTTUR - MYND: EINAR ÓLASON
Þetta segir Þráinn Bertelsson, annar ábyrgðarmanna
tímarits sem kemur út í fyrsta skipti nú um helgina. Tímaritið
ber nafnið Gleðitíðindi og er eina tímaritið sinnar tegundar
hérlendis. Þar er enginn ritstjóri ogengin ritstjórn. Nokkrir að-
ilar skrifa í blaðið en Þráinn segist ekki geta gefið upp nöfn
þeirra: „Fyrir utanteiknara blaðsins og ljósmyndaraskrifa um
tíu manns í blaðið. Eg get þó ekkert sagt um það fólk annað
en að það er af ýmsum stéttum og á ýmsum aldri. Nöfn þeirra
eru hins vegar trúnaðarmál milli mín, þeirraog skattstjórans."
Opinskárra en önnur tímarit
Þráinn segir Gleðitíðindi vera ákveðna þróun frá glanstíma-
ritunum: „Þetta er ennþá opinskárra tímariten glanstímaritin,
sem þó eru mjög opinská. Við erum að reyna að halda þessari
opinskáu þróun eins langt áfram ogkostur er. Það verður reynt
að koma víða við í efnisvali. Það verður fjallað um stjórnmál,
innlendar og erlendar fréttir og að sjálfsögðu er sérstakur kyn-
lífsráðgjafi við blaðið, Nína Ingibjargardóttir. Þá verður fjall-
að um dulspeki ogstjörnuspeki ogí fyrsta blaðinu ersagt frá
dávaldi frá Svefneyjum, sem hefur vakið mikla athygli að und-
anförnu. Það er því komiðinn á flest svið mannlífsins í Gleði-
tíðindum."
Pjóðin kom eins og selur að vök
til að anda ...
Hugmyndina að Gleðitíðindum segir Þráinn vera eina þeirra
hugmynda sem komi af sjálfu sér: „Eða eiginlega er þetta eng-
in hugmynd . .. Fremur spurning um það að mér hefur alltaf
verið eiginlegt að tjá mig með ákveðnum húmor og kannski
hefur hann passað ágætlega inn í Þjóðviljann þótt enginn hafi
fattað það. Mér finnst þrúgandi, ábúðarmikil og innihaldslítil
alvara grúfa y fir f jölmiðlum hérna á landinu. Til dæmis um það
hef ég þetta með sjónvarpið síðustu tvo vetur. Þegar þessar
yndislegu tuttugu mínútur komu á laugardagskvöldum með
Spaugstofunni, þessum óviðjafnanlegu kómikerum, þá var
eins og öll þjóðin kæmi eins og selur að vök til að anda. Þá
slöppuðu allir af, settust við sjónvarpið og skemmtu sér. Það
vantar, — vona ég — húmor í tímaritsformi. Það er orðið langt
síðan eitthvað hefur verið gert á því sviði. Auðvitað renni ég
alveg blint í sjóinn með hvað áhuginn verður mikill. Eiginlega
eiga Gleðitíðindi ekkert sameiginlegt með Speglinum annað
en það að tilgangurinn er fyrst og fremst sá að koma fólki í gott
skap og reyna að láta það qá hluti frá nýjumsjónarhóli; sjónar-
hóli gríns og ádeilu."
Útgefandinn gekk í sértrúarsöfnuð
Hvort hann hafi séð sambærilegt blað einhvers staðar segir
Þráinn að hvar sem hann sé staddur reyni hann að finna húm-
orblöð: „Þýskur vinur minn, sembýr núna á íslandi, var einu
sinni blaðamaður í Þýskalandi á blaði sem hét „Pardon". Það
blað kom út með miklum „elegans" í Þýskalandi í tíu ár og mér
þótti þetta afskaplega skemmtilegt blað. Það átti glæsilegan
feril. Að vísu fór það á hausinn því útgefandinn, sem skrifaði
mikið í blaðið, fór á fund hjá sértrúarsöfnuði sem hann ætlaði
að gera gys að, en gekk í söfnuðinn. Hann breytti blaðinu í mál-
gagn þessa sértrúarsöfnuðar og þar með fór það á hausinn.
Þetta er alveg dagsatt. Veruleikinn er alltaf miklu fyndnari en
það sem manni dettur í hug. Meðan ég verð með Gleðitíðindi
ætla ég því að gæta þess að mæta ekki á neinar vakningasam-
komur.“
Kynlífá vinnustöðum
Um Nínu Ingibjargardóttur kynlífsráðgjafa vill Þráinn lítið
segja: „Hún er reyndar eina manneskjan sem skrifar undir
nafni í þetta blað,“ segir hann og bætir við: „Ég get því miður
ekki gefið upp heimilisfang hennareða slíkt, því hún óttast að
verða fyrir símadsóknum. Menn gætu farið að hringja til
hennar og klæmast eða anda í símann. Nína er hins vegar
mjög reynd í kynlífsmálum og gefurgóðar ábendingar. í fyrsta
blaðinu mun hún fjalla um kynlíf á vinnustöðum."
Hversu oft Gleðitíðindum er ætlað að koma út svarar
ábyrgðarmaðurinn eftir öistutt hik: „Það kemur örugglega út
núna...! Svo er meiningin að nýtt blað komi í ágúst, nema
viðtökur verði þeim mun flandsamlegri. Upp frá því ræðst tíðni
útgáfu af undirtektunum, en draumurinn er auðvitað að blaðið
geti komið út mánaðarlega. Síðan er hugsanlegt að gefa út
aukablöð í dagblaðsformi, ef eitthvað sérstakt gerist í þjóðfé-
laginu sem þarf að fjalla um."
Á borðinu fyrir framan Þráin liggur ljósrit af efnisyfirliti
blaðsins og á þeirri síðu má sjá að enginn ritstjóri er skráður
fyrir blaðinu; aðeins tveir ábyrgðarmenn, Þráinn og Jón
Tryggvason. Hverju þetta sætir svarar Þráinn: „Ábyrgðar-
mennirnir skrifa hvort sem er ekki í blaðið og þeir eru einu
mennirnir sem hafa tíma til þess að sitja í fangelsi ef eitthvað
gerist..
Leiðarinn styrktur af samtökum
þingmanna á biðlaunum
Gleðitíðindi eru sérstætt tímarit að mörgu leyti. Til að
mynda er leiðari blaðsins kostaðuraf fyrirtækjum: „Leiðarinn
er kostaður af Sælgæti^gerðinni Mjónu, Samtökum þing-
manna á biðlaunum og Átthagafélagi Reykvíkinga. Við erum
að reyna að fara þá leið að fá fyrirtæki og einstaklinga til að
kosta greinar í blaðið, en það hefur ekki tekist nema með
þennan eina leiðara. Hins vegar er ég ekki í nokkrum vafa um
að allir þessir bindisklæddu framkvæmdasljórar munu liggja
á dyrunum hjá mér eftir að blaðið kemur út, og heimta að fá
að kosta í það greinar. Auðvitað verður engin leið að halda
þessu blaði úti nema það vinni sér einhvern sess sem auglýs-
ingamiðill. Það reynir náttúrulega ekkert á það í fyrsta blað-
inu, því það detturauðvitað engum í hug að auglýsa í blaði sem
aldrei hefur komið út áður og allrasíst blaði sem er lýst eins
og Gleðitíðindum. Hins vegar hafa nokkur fyrirtæki gert góða
hluti í auglýsingum með því að höfða til kímnigáfunnar. Það
eru þau fyrirtæki sem mig langar tilað fá til að auglýsaí Gleði-
tíðindum. Það muna allir eftir au^ýsingunni frá BYKO um
plankastrekkjarann og frá Bifreiðaskoðun íslands. Þessi fyrir-
tæki og önnur eru farin að auglýsa í gamansömum og jákvæð-
um tón og það hlýtur að vera sterkt fyrir auglýsendur að ná
til lesandans þegar hann er í góðu skapi. Það eru meiri líkur
á því í Gleðitíðindum en hjá lesanda sem er niðurbrotinn af því
að lesa um morð, ofbeldi, mengun og gjaldþrot."
Þráinn segir nauðsynlegt að byggja afkomu blaðsins á aug-
lýsingatekjum því ekki nægi til lengdar að byggja afkomu þess
eingöngu á lausasölu: „Hins vegar treystum við okkur til að
taka við völdum hópi áskrifenda ef menn leita fast eftir því og
koma með tvo meðmælendur."
Hjónaskilnaður mánaðarins
Meðal efnis í fyrsta töiublaðinu verður grein um hina nýju
þjóðfélagskenningu tveggja hjónabanda kenninguna, sem
þýskur barón hefur fundið upp. Sábýr í Spandau-fangelsinu og
hefur íslenska ráðskonu sem heldur að honum súrmat: „Þau
kynntust á þorrablóti hjá íslendingafélaginu í Hamborg," út-
skýrir Þráinn.
Fjann segir Gleðitíðindi leggja áherslu á allt sem er opin-
skátt, enda sé blaðið nokkuð í stíl við þau fræðirit sem koma
út hér á landi: „Öll þessi opnskáu blöð, sem við erum kannski
líka að gera svolítið gys að í fyrsta blaðinu er til dæmis opin-
skátt viðtal við konu, opinskáar draumaráðningar, opinská
grein og þar fram eftir götunum. Við verðum með minningar-
greinar og þátt sem við köllum „Hjónaskilnaður mánaðarins".
Hugsanlega er einhver broddur í húmornum hér og þar, því
það er ekkert síður hægt að koma hlutum vd til skila með bros
á vör en með ygglibrún. Gleðitíðindi eiga að höfða til allra í
fjölskyldunni, frá þeim sem er nýlega farinn að stauta og til
ömmunnar. Án þess þó að það sé svo hneykslanlegt að það ríði
ömmunni að fullueða eyðileggi framtíð hins unga lesanda ...“
Þráinn hefur ekki hugsað sér að taka þátt í upplagseftirliti
verslunarráðs: „Það er ekkert leyndarmál að ég ætla að selja
eins mikið af þessu og ég get og er reiðubúinn að prenta eins
mikið og fólk endist til að kaupa. Þaðeina sem ég veit um upp-
lagstölur tímarita er að einhver sem ég hitti á förnum vegi
sagði mér að Spegillinn hefði í „den tid“ selst í rúmlega 4000
eintökum. Það eru í raunog veru einu tölumar sem ég hef til
viðmiðunar fyrir utan þaðað mér er sagt aðkynlífsblaðið selj-
ist í nálægt 20.000 eintökum. Nú hafa ekki allir áhuga á kynlífi
en það hafa allir áhuga á húmor. Þannig að ef ég tvöfalda þá
tölu þá er ég kominn upp í mjög svipað upplag og Morgunblað-
ið og mun alveg sætta migvið það til að byrja með. Á það ber
hins vegar að líta að ég tel nauðsynlegt að hjón kaupi sitt ein-
takið hvort, þannig að ég geri ráð fyrir að selja Gleðitíðindi í
80.000 eintökum."
Ósatt að CIA borgi kostnaðinn
Auglýsingasalan hefur engar undirtektir fengið að sögn Þrá-
ins af þeirri einföldu ástæðu að ekkert var reynt að selja aug-
lýsingar í fyrsta tölublaðið: „Þrír auglýsendur óskuðu hins veg-
ar eftir að auglýsa í þessu fyrsta tölublaði," segir hann. „Tekjur
byggjast því á lausasölunni í fyrstu en ég vil fá að taka það fram
hér að það er alveg ósatt sem ég hef verið að heyra að CIA
borgi kostnaðinn af þessu blaði. Eg vil endilega að það komi
fram að það er alveg ósatt."
Þráinn telur Gleðitíðindi eiga mikið erindi inn á íslenskan
markað: „íslendingar eru miklir vinnuþjarkar og geta verið of-
salega duglegir, en kunna illa að skemmta sér og vera góðir við
sjálfa sig. Ef maður hittir mann sem er þungbúinn segir hann
skýringuna oft vera þá að hann eigi að fara í fjölskylduboð eða
veislu. Það virðist eitt af því versta sem íslendingar lenda í, að
fara í mannfagnað. Gleðitíðindi eiga ekkert frekar erindi á
markaðinn núna en í fyrra. Það er bara ég sem hef meiri
tíma ...! Hér er ailtaf verið að tala um „efnahagslegan bata“
en aldrei „andlegan". Hér þarf engum að vera kalt og enginn
þarf að vera svangur, en það er aldrei talað um andlega líðan.
Gleðitíðindi eru lítið innlegg í Gleðibankann. Og fyrir þá sem
hafa gleymt íslenskunni þá heitir blaðið „Good News" á út-
lensku.“
„Ég get ekki gefið upp nöfn þeirra sem skrifa í blaðið. Það er trúnaðarmál milli mín, þeirra og skattstjórans." Þráinn
Bertelsson, ábyrgðarmaður Gleðitíðinda.