Pressan - 09.12.1993, Side 4

4 PRESSAN
REYFARAKENNDUR LOGFRÆÐINGUR
Fimmtudagurinn 9. desember 1993
Tilbúiiin i Seðlabankastjðrastólinn
(Bce tifCáfcar
NEIKVÆTT
MISMINNI
„Á bak við þann dóm hlýt-
ur að vera hin jákvæða mis-
munun til handa konum sem
Alþingi hefur aldrei viljaðfall-
ast á í löggjöf Jóhanna Sig-
urðardóttir gerði tnargar at-
rennur á meðan ég sat á þingi,
um jákvœða mismunun til
handa konum í lögum. Al-
þingi féllst aldrei á þetta, en
Hœstiréttur túlkar samt sem
áður lögin á þann veg. Ég
gerði mér ekki grein fyrir því
að ég vœri að brjóta lög þegar
ég gerði þetta, en ég held að
þetta lagabrot mitt hafi orðið
til góðs fyrir bókmenntirnar í
Háskóla íslands. “
Sverrir Hermannsson,
íyrrv. menntamálaráðherra,
um ólöglega stöðuveitingu
sína við Háskólann 1985.
Lára V. Júlíusdóttir, for-
maður Jafnréttisnefndar:
„Þama gerist hann uppvís
að afskaplega mikilli van-
þekkingu, þegar litið er til
þess að Sverrir Hermannsson
átti sæti á Alþingi á þeim
tíma sem jafnréttislögin frá
’85 fóru í gegnum þingið, en
þar er einmitt fjallað um já-
kvæða mismunun. Hann
virðist alls ekki átta sig á því
út á hvað jákvæð mismunun
gengur eða þá að hann fylgist
ekki með því sem þingið er
að gera hverju sinni. Það
vekur athygli mína að hann
skuli viðhafa þau orð eftir að
dómur er fallinn að dómur-
inn hafi ekki einu sinni upp-
lýst hann um að jafnréttis-
lögunum hafi verið breytt í
þá veru að jákvæð mismun-
un sé heimiluð. Bæði var
hann á þingi og mennta-
málaráðherra á þessum tíma
og eins lætur hann þessi orð
sér um munn fara núna þeg-
ar búið er að dæma mann-
inn vegna brots á þessum
lögum. Ég er dálítið smeyk
yfir því að svona menn skuli
vera í valdastöðum í þjóðfé-
laginu sem hvorki sjá né
heyra.“
EKKERT KAUP-
MANNAVÆL!
„Ingólfstorg á áreiðanlega
eftir að verða vinsœll sama-
staðurfólks á öllum aldri. Þótt
kaupmenn við torgið hafi
misst viðskipti á meðan þessar
framkvæmdir hafa staðið yfir
eiga þeir áreiðanlega eftir að
ná því upp í auknum viðskipt-
um, nú þegar torgið hefur ver-
ið opnað. Hér hefur vel tekizt
til og á þessi breyting þátt í að
gefa gamla miðbœnum nýjan
svip.“
Víkverji skrifar í Mbl.
Hermann Jónsson, úr-
smiður við Ingólfstorg (áð-
ur Hallærisplan):
ölason fjjrif ðö
blauda sér i
plötustríðið bakvið víg-
línu Kringlumafíunnar.
Maður veit ekkert hvemig
þetta fer allt saman en ég er
svolítið svartsýnn, — ég held
að fólk hrannist nú ekkert
hingað niður effir til að horfa
á þessar hellur! En maður
vonar það besta. Annars
kemur engin reynsla á þessa
verslun fyrr en eftir tvo til
þrjá rnánuði."
SLIMUGT MAL
„En svo korna fyrir atvik á
skjánum sem enginn tekur eft-
ir vegna þess að þau eiga sér
stað innan viðurkenndra
bamaþátta. Dœmi: 1 seinasta
SPK-þætti ríkissjónvarpsins
semér œtlaður krökkum hellt-
ust slík ókjör af slími yfir þátt-
takendur í spumingaleiknum
að ein stúlkan tók að hríð-
skjálfa afkulda. Ogsvo kvarta
menn undan stöðugt öfgafyllri
„vígsluathöfnum“ framhalds-
skólanna... “
Ólafur M. Jóhannesson,
fjölmiðlarýnir Morgunblaðs-
ins.
Ragnheiður Thorsteins-
son, upptökustjóri hjá RÚV:
„Þetta er náttúrulega rétt
sem hann segir að hún hríð-
skalf úr kulda. Hinsvegar
hefur það verið stefnan hjá
okkur í þessum þætti að
reyna á líkamlegt og andlegt
atgervi krakkanna, þau vita
það ffá byrjun, og við erum
komin með 600 þátttöku-
umsóknir. Það er ánægjulegt
að Ólafúr skuli horfa á þátt-
inn, en hann hefur reyndar
skrifað um þáttinn áður
þannig að hann situr greini-
lega við og við erum bara
ánægð með það. Annars höf-
um við mottó Nietzsches í
heiðri hér: „Það sem ekki
drepur þig, herðir þig.“
Þrátt fyrir brokkgengi í viðskiptum hefur lögfræðingurinn Leó E. Löve verið orðaður við seðlabankastól þann sem tilheyrir
Framsóknarflokknum. Nýjasta fregnin er hins vegar sú að um þessar mundir séu að verða breytingar á högum hans, því
Dagblaðið annars vegar og Mál og menning hins vegar séu að yfirtaka prentsmiðjuna og bókaútgáfuna ísafold.
„Það sem um er að ræða í
sambandi við söluna á Isafold
er að Mál og menning hefur
áhuga á að eignast bókaútgáf-
una. Við höfum náð sam-
komulagi um ákveðna þætti
þess máls. Ég get ekkert meira
um það sagt á þessu stigi.“
En er Dagbíaðið að yfirtaka
prentsmiðjuna ísafold?
„Nei, flugufóturinn fyrir
þessu er hins vegar sá að við
reiknum með að flytja prent-
smiðjuna í hús sem er í eigu
Dagblaðsins vegna þess að
núverandi húsnæði er bæði
illa staðsett og á mörgum
hæðum. Staðreyndin er ein-
faldlega sú að húsnæði Dag-
blaðsmanna er stórt og mjög
vel staðsett. Að auki eru góð
bílastæði allt í kring. Síðast en
ekki síst eru tvö fýrirtæki inn-
an seilingar sem við höfum
átt miltil samskipti við; ann-
ars vegar bókbandsstofan
Flatey og filmu- og litgrein-
ingarfyrirtækið Litróf. Við
reiknum með að öll þessi fýr-
irtælti geti átt sem mesta sam-
vinnu.“
Breytist með þessu eignar-
hald prentsmiðjunnar ísafold-
ar?
„Nei, eltiti að svo stöddu.
En hvert framhaldið verður á
þessari samvinnu verður tím-
inn að leiða í ljós. Það geta
orðið ýmsar sviptingar. Er
eklti allt í viðskiptum til sölu
ef því er að skipta?“
Verður þetta þá eingöngu
samnýting?
„Já, við stefnum að sam-
nýtingu, að eiga t.d. mögu-
leika á sameiginlegum inn-
kaupum, sameiginlegu lager-
haldi og hugsanlega einhverju
sameiginlegu skrifstofuhaldi
og svo framvegis. Alveg eins
og að allar úraverksmiðjur
eru í Sviss og allar bílaverk-
smiðjur í Detroit þyltir olckur
ágætt að hafa prentumhverfi
þama innfiá.“
Nú hefurðu verið í ýmsum
viðskiptum sem hafa gengið
misjafnlega, til dæmis með
Nýja kökuhúsið ogNýja bíó.
„Mér finnst ég alltaf hafa
verið á svipaðri siglingu, —
það er umhverfið sem lítur
svo á að ég hafi hafið flug og
lækkað flug. Það er elcki mitt
mat. Sem dæmi nefni ég Nýja
kökuhúsið, sem er vinsælt
ennþá. Við sömdum um það
á sínum tíma við Birgir, þegar
við stofnuðum fýrirtæltið, að
hann gæti orðið einkaeigandi
að því þegar hann vildi. Það
ákvað hann fyrir nokkrum
árum. Við erum jafngóðir
vinir eftir sem áður. Og ég er
lögfræðingurinn hans.“
Þú hefur skrifað þrjá reyf-
ara; Mannrán, Fórnarpeð og
Ofurefli. Er von á fleiri sltkum
frá þér?
„Nei, en ég á í hugarfýlgsn-
um mínum alvörubók, sem
ég vil eldti kalla ritæfingu eins
og hinar. Þegar maður sest
niður við tölvuna og skrifar í
200 JduJdcustundir samtals —
að vísu ekki samfleytt — og
leiðréttir nánast ekkert er það
ritæfing.
Alvörusagan er búin að
vera að brjótast um í mér síð-
an 1975 en ég veit eklti hvort
ég kem henni nolckum tíma
frá mér.
Reyfararnir fengu mjog
góða dóma og ég hef margoft
Jtitt fólk sem hefur lesið bæk-
urnar og verið ánægt. Þær
seldust samt ekki það vel að
ég hafi sérstakan áhuga á að
gefa út nýja bók bara til þess
að koma einhverju egói í
sjálfum mér á framfæri. Ann-
ars kom á daginn í sumar í
skoðanakönnun sem birt var
í PRESSUNNI að bækur
mínar eru miltið fengnar að
láni á bókasöfnum. Þær eru
kannslti eJcki keyptar en þær
em lesnar.
Úr því þú ert að spyrja um
mína persónu, sem ég hef lít-
inn áhuga á að bera á torg,
hefúr oft verið gengið að mér .
og þegar sagt er: Já, ert þú
eldti rithöfúndurinn? verð ég
pínulítið feiminn. Mér finnst
flest annað sem ég hef gert
merlcilegra.“
Veitir lögfræðingurinn þér
innblástur þegar þú skrifar
sögumar?
„Já, það gefúr manni nátt-
úrulega innblástur í glæpa-
sögur að hafa verið níu ár
talsvert mikið í refsi-
málum. Þegar ég vann
við dómstörf varð ég
oft hissa á því hvað
mér fannst margir, sem
ég var að eiga við,
grunnhyggnir. Og
hugsaði reyndar oft:
Bara ef hann hefði gert
þetta eða Jtitt eða ekki
eða viðurkennt ýmis-
legt hefði hann komist
upp með þetta.“
Svo við snúum okkur
að seðlabankastjóra-
stöðunni. Finnst þér þú
hafa burði til að fást við
hana?
„Já og það langar
mig að skýra og nefna
tvennt; annars vegar að
ég hef mikið komið
nærri og velt vöngum
yfir efnahagsmálum.
Þær lausnir sem ég hef
bryddað á hafa yfirleitt
reynst vel og síðar orð-
ið að raunveruleika,
þótt ég hafi í sjálfú sér
ekkert haft með þau
mál að að gera. Hitt er
að þar sem ég tel að
staða Seðlábankans sé
meira og minna orðin
eftirlitsstarf með lána-
markaðnum og að
hvergi sé misnotuð að-
staða — að hvergi séu
til að mynda brotin
refsilög — held ég að
reynsla mín í starfi sem dóm-
ari í opinberum málum Wjóti
að koma að gagni. Jón Sig-
urðsson er yfirburðamaður í
öllu sem heitir hagfræði en
mín reynsla gæti komið að
gagni í tengslum við banka-
eftirlit. Ef ég fengi stöðu
seðlabankastjóra — sem er
algjört ef — þá myndi verka-
skiptingin geta orðið þannig
að ég gæti orðið sérfræðingur
um sumt en gripið í allt. Ekki
veit ég til þess að hagfræðing-
ar séu sérfróðir um refsirétt."
Finnst þér strúktúrinn í
Seðlabankanum þannig ekki
eins og hann á að vera?
„Strúktúrinn í Seðlabank-
anum hefur ekki endilega
verið hugsaður út frá þessum
sjónarhomum. Ég er ekkert
að segja að hann eigi að vera
það. Hins vegar tel ég að það
gæti verið gott að hann sé
það. Þar sem þetta er sífellt að
verða meira löggæslustarf, því
ekki að hleypa inn manni
sem hefur vit og reynslu af
refsihlið mála?“
Er einhver þrýstingur í
kringum þig að koma þér í
seðlabankastjórastólinn?
„Já, ég finn það aðeins.
Einkum firá því fólki sem trú-
ir að ég láti ekki segja mér fýr-
ir verkum. Jafnframt fólki
sem veit að ég er mjög spar-
samur. Síðan vita margir að
ég fékk mjög embættislegt og
jafnframt nákvæmt uppeldi
eftir að ég lauk lögfræðiprófi,
sem þeir trúa að ég geti yfir-
fært á hvaða embættisstarf
sem ég tæki mér fýrir hendur.
Stundum er þetta kallað
stífni. En stundum vantar
einmitt á embættisleg sjónar-
mið í viðskiptum.
Til gamans má geta þess að
gömul kona sagði við mig
fyrir skömmu að það væri
ágætt að fá mann í þetta
embætti sem hvorki reykir né
drekkur áfengi. Sem er
reyndar rétt, en ég hugsaði
með mér hve gott það var að
konunni var ekki kunnugt að
ég veiddi ekki lax. Þá hefði
hún líklega bætt því við!“
Guðrún Kristjánsdóttir
Ágúst Þór Árnason
„Helsti kosturinn við Ágúst er sjálfsagt sá að hann
cr fylginn sér og efast ekki um eigið ágæti,“ segir
Stefán Ásgrímsson, fféttastjóri Tímans. Stefán og
Ágúst ráku saman Jónshús í Kaupmannahöfn árið
1977 og að sögn Stefáns voru þeir ekki mjög
tekjuháir veitingamenn. „Hann hefur mikla trú á
sjálfum sér og býr þannig yfir sannfæringarkrafti.
Hann á auðvelt með að sannfæra fólk upp að
vissu marki," segir Bryndís Hlöðversdóttir, lög-
fræðingur hjá ASÍ. Bryndís segist ckki þekkja Ág-
úst nema í gegnum stjórnarsetu sína í Mótvægi.
„Hann er seigur, gefst ekki auðveldlega upp ef
hann er búinn að bíta eitthvað í sig, sem sýnir sig
best í þessu ströggli með Tímann. Hann er vin-
margur og það lýsir kannski best hans innri
manni,“ segir Sveinn Finnbogason stoðtækja-
fræðingur, en hann er náskyldur Ágústi og hefúr
þekkt hann frá blautu barnsbeini. „Hann er ákaf-
lega mikill hugsjónamaður. Hann gefur mikið af
sjálfum sér í það sem hann tekur sér fýrir hendur
og trúir á það sem hann er að gera. Hann er sann-
færandi týpa og stefnufastur," segir Björgvin ÓI-
afsson, grafískur hönnuður, sem þekkir Agúst frá
í barnaskóla. „Hann er hugmyndaríkur og dug-
legur. Sjaldan lognmolla í kringum hann. Við-
ræðugóður og heldur uppi góðum samræðum,"
segir Amar Páll Hauksson, deildarstjóri Svæðis-
útvarps á Akureyri, gamall félagi og samstarfs-
maður.
Draumóramaður með napóleons-
komplex — eða barafylginn sér?
Ágúst Þór Árnason, nýráðinn ritstjóri Tím-
ans. Það er sviptivindasamt um rit$tjóra
Tímans, eins og dcemin sanna, ogAgústá
líldega ekki náðuga daga í vcendum.
kredit
„Það að Ágúst efast ekki um eigið ágæti er jafin-
framt akkilesarhæll hans. Hugmyndir hans um
sjálfan sig fara ekkert endilega saman við hug-
myndir annarra um hann,“ segir Stefán Ás-
grímsson. „Það fyrsta sem mér dettur í hug er
napóleonskomplex. Hann er sannfærður um að
enginn geri hlutina betur en hann sjálfur. Hann
er einstefnumaður og á erfitt með að sjá hlutina
út frá sjónarhóli annarra en sjálfs sín,“ segir
Bryndís og telur löstinn sprottinn af sömu rót og
kostinn. „Hann er draumóramaður á vissum
sviðum og tilbúinn að fara niður með skipi sínu
ef svo ber undir, hvort sem það er löstur eða
ekki,“ segir Sveinn Finnbogason. „Mínusinn við
hann er sá sami og plúsinn; það er hugsjóna-
mennskan og það að hann ætlast til þess af fólki
í kringum sig að það sé tilbúið að lifa eftir hug-
sjónunum og gefa sig allt í þær,“ segir Björgvin
Ólafsson. „Hann fær of margar hugmyndir og
færist of mikið í fang. Fær sum mál á heilann
eins og blaðaútgáfuna, sem hefúr verið hugar-
fóstur hans um langt skeið. Jaðrar við að vera
þrasgjarn," segir Arnar Páll Hauksson.