Pressan - 24.02.1994, Síða 19

I
Hverjir voru hvar?
Á Berlín var að venju ungliðahreyfingin
úr Flugfreyjufélagi íslands, Davíð Þór og
Hallur Helga, væntanlega miklir aðdáendur
þeirra, Filippía og Linda Pé, Stefán Hilmars
og Pláhnetan eins og hún leggur sig og úr
íþróttagengínu má nefna Bocker körfuknatt-
leikskappa.
Mest sexí kona á íslandi að dómi landsbyggðarút-
varpsins Rásar 2, Áslaug Dóra Eyjólfsdóttir, kom
við ásamt eiginmanni sínum, Sigurði Nordal,
á Frikka og dýrinu um helg-
ina.
Leikararnir Hilmar Jóns-
son, Stefán Jónsson og Hinrik Ól-
afsson komu einnig við sem og
söngvarinn Ijóshærði úr Bubbleflies,
Páll Banine. Þar sat einnig lengst af
Sólveig Arnarsdóttir, alias Eva Luna,
ásamt vini sínum. Þetta var á föstudags-
kvöldið. Á laugardagskvöldið sat þar svo Karl
Steingrímsson í Pelsinum en lítið fór fyrir vertun-
um Friðriki Weisshappel og Dýrleifu Ýri Örlygs-
dóttur þessa helgina, enda þau í útlöndum að kaupa
sumarföt á landann. Andrés Magnússon tók við yfir-
vertsstöðunni á meðan.
Á Kaffi List á föstudagskvöld voru hjónin
Björn Jörundur Friðbjörnsson og Kolfinna
Baldvinsdóttir, Fi'iðrik Þór Friðriksson kvik-
myndagerðarmaður og Anna María, ritari
Kvikmyndasjóðs. Þar var og gleðimaðurinn
Friðrik Erlingsson sem síðan fór á Sólon þar
sem hann steig trylltan dans, írska ræla við
Kristínu flautuleikara. Friðrik hefur verið í
Tallin að undanförnu og þvifarið lítið fyrir honum í bæjarlífinu.
Á frumsýningunni á leikritinu Besti volgi bjórinn í bænum í Naustkjall-
aranum á laugardag voru Sigurður Valgeirsson, ritstjóri Dagsljóss, Elín El-
lingsen, fyrrverandi útvarpskona á Aðalstöðinni, leikstjóra-
hjónin Kjartan Ragnarsson og Sigríður Margrét
Guðmundsdóttir, Guðríður Haralds-
dóttir á Aðalstöðinni og að sjálfsögðu
gagnrýnendurnir Silja Aðalsteinsdóttir, Sús-
anna Svavarsdóttir og Auður Eydal og einhver þótt-
istsjá Vigdísi Grímsdóttur rithöfundi bregða þarfyrir.
ísland hýsir margan snillinginn
Webster og „my best
friend"; Larry Bird
Hér er lítil saga úr körfuboltaheiminum af tveimur vinum. Ann-
ar tók upp á því að verða einn frægasti körfuboltamaður heims ^
en hinn settist
að á íslandi,
spilar með
Breiðabliki og
er næturvörður
hjá Glóbus.
Körfuboltaæðið á Islandi er
síst í rénun og einn körfu-
boltaáhugamaðurinn settist
niður fyrir skömmu og horfði á
„Larry Bird — A Basketball Leg-
end“, myndband sem rekur feril
Birds, sem er einn frægasti körfu-
boltamaður allra tíma og í sérstöku
uppáhaldi hjá Einari Bollasyni,
enda spilaði Bird lengstum með
Boston Celtics. Þá verður þessi
sami fyrir Zelig-syndróminuAl):
Verið er að rekja feril Birds með
háskólaliði Indiana State og hon-
um finnst sem hann kannist við
manninn sem stendur við hlið
Larrys á liðsmyndinni og hver er
þá ekki kominn þar annar en sjálf-
ur ívar Webster, sem þá hét Dak-
arsta Webster!
ívar Webster leikur nú með
Breiðabliki og er að sjálfsögðu
númer 13 eins og með Indiana
State. Að sögn Pálmars Sigurðs-
sonar þjálfara er hann í þokkalegu
formi, en hann hefur alltaf átt við
fótameiðsl að stríða og það háir
honum talsvert nú. En hann er í
ívar Webster og vinur hans Larry Bird með háskólaliði Indiana State fyrir um 20 árum.
fúllu fjöri. Það voru KR-ingar sem
fengu Webster til landsins í kring-
um 1980, þá 22 ára, en hann
staldraði þar stutt við og fór upp í
Borgarnes og lék þar í tvö ár. Þá
gekk hann til liðs við Hauka og var
þar lengstum. Pálmar segir að á
þeim tíma hafi íslenskur körfubolti
einkum verið að leita að alhliða
leikmanni en Webster sé hins veg-
ar sérfræðingur í ffáköstum, var
frákastahæstur í háskóladeildinni
sem hann lék í á sínum tíma og var
mjög efnilegur. Webster leikur
senter eða sömu stöðu og Shaq,
Patric Ewing og allir þessir fræg-
ustu í NBA.
★ 1) Leonard Zelig féll alls staðar inn í hópinn, dúkkaði m.a.
upp á flokksþingi jiasista f Þýskalandi, og þá við hliðina á Hitler.
Woody Allen gerði samnefnda mynd um hann.
ÉÉ
merkilegustu sálirnar sem verð-
skulda það helga hlutverk að vera
Islendingur. Þið eigið þakkir
skildar fyrir að sýna fram á
að það er algjör óþarfi að
hleypa heimdraganum og
leita út fyrir landsteinana
í leitinni að tilganginum
með lífinu.
Einföldustu lausnirnar eru
alltaf bestar. Hversvegna að
koma sér upp heilu siðferðiskerf-
unum og flóknum, kristilegum
kærleiksreglum þegar ríkisborgara-
rétturinn einn og sér nægir til að
segja manni allt um lífið og tilver-
una? Margt er reyndar skemmti-
lega líkt með ffumstæðum trúar-
brögðum og því hvernig við um-
göngumst þjóðerni okkar.
Til dæmis er fáninn tótem.
Hann er ekki bara eitthvert munst-
ur á efnisbút sem táknar þjóðernið
heldur býr þjóðernið í fánanum á
sama hátt og guðinn býr í tótem-
inu. Þessvegna gilda afar strangir
helgisiðir um það hvernig við með-
höndlum fánann. Það má ekki
móðga tótemið, þá gerist eitthvað
hræðilegt. Það má alls ekki nota
fánann í auglýsingaskyni, það væri
að leggja nafh Drottins við hé-
góma.
Þegar ffumstæðar þjóðir tókust á
í styrjöld voru það ekki herirnir
sjálfir sem börðust heldur guðir
þjóðanna. Herinn var aðeins verk-
færi guðsins, guðinn gaf sigur. Ef
herinn fór halloka í stríði var það af
því að
ekki hafði
verið farið að
settum reglum.
Tilhugsunin um
að guð þjóðarinn-
ar væri veikari en
guð óvinarins var of
óbærileg til að
koma til greina.
Hermennirnir gengu
í gegnum einhvers kon-
ar hreinsunarathöfh áður en
þeir tóku þátt í þeirri helgiat-
höfn sem stríðið var. Þeir
máttu t.d. ekki sænga hjá
konum sínum á meðan, al-
veg eins og landsliðið í hand-
bolta. Það er alltaf dómur-
unum að kenna þegar við
töpum handboltalandsleik.
Tilhugsunin um að þjóðerni okk-
ar sé ekki það besta og göfugasta í
heimi sviptir okkur öllum tilgangi.
Það er indælt hvað mannskepn-
an er alltaf söm við sig. Það hvernig
tímarnir breytast en mennirnir
ekki með gefur manni ákveðna trú
Ijós að íslenskt
þjóðerni væri í
eðli sínu ekk-
ert œðra en
að vera hver
annar
^ baunieða
kani. Það
myndi
kippa
stoð
um undan til-
veru okkar. “
á mannkynið. Frumstæðustu trú-
arbrögð ná enn í dag algerlega að
fýlla upp í tómleikatilfinninguna
sem þjakar okkur, jafnvel hjá jafii
siðmenntaðri og þróaðri þjóð og
Islendingum.
Island er land þitt, þú skalt ekki
aðra guði hafa.
Kær kveðja,
Davíö Þór Jónsson.
Til íslensks fólks
„Það vœri ekki bara
sárt efþað kæmi í
DAVÍÐ ÞÓR
JÓIXISSOIM
Ágæta íslenska fólk.
Ég veit að við fyrstu sýn virðist
ég vera að ávarpa ekki bara mjög
stóran hóp íslendinga heldur alla
þjóðina. Þess vegna verð ég að út-
skýra ávarpið. Það er nefnilega
mjög mismunandi hvernig fólk
skilgreinir sig, þ.e. hvaða atriði er
milulvægast í sjálfsímynd fólks.
Sumir skilgreina sig fýrst og ffemst
út frá þjóðfélagsstöðu, aðrir út ffá
skoðunum sínum, kynferði, kyn-
hneigð eða stétt. Sé spurt „Hvað
ertu?“ yrðu þá svör þessa fólks: „Ég
er listamaður“, „Ég er jafnaðar-
maður“, „Ég er kona“, „Ég er
homrni", „Ég er smiður“ o.s.ffv.
En stærstur hluti þjóðarinnar skil-
greinir sig út ffá þjóðerninu: „Ég er
Islendingur, þessvegna er ég til.“
Það eruð þið sem ég er að ávarpa.
Við höfum alltaf leitað tilgangs
með veru okkar. Við þörfhumst
þess að hafa það á tilfinningunni að
þetta líf sé til einhvers. Þess vegna
eru trúarbrögð mannkyninu eðlis-
læg. Elstu heimildir sem við höfum
um okkur sjálf lýsa okkur sem trú-
andi verum. Enn í dag trúum við.
Jafnvel hörðustu guðleysingjar og
skynsemishyggjumenn gera ekki
annað en að dubba hugtök eins og
’skynsemi’, ’dyggð’ og ’sannleika’
upp í hlutverk guðsins. Þjóðemið
er hins vegar ykkar guð.
Það hefiir alveg sérstakt gildi að
vera íslendingur. Það væri ekki
bara sárt ef það kæmi í ljós að ís-
lenskt þjóðerni væri í eðli sínu ekk-
ert æðra en að vera hver annar
bauni eða kani, það myndi gera allt
ströglið, aldaraða hungur og vos-
búð forfeðranna misheppnað. Það
myndi kippa stoðunum undan til-
veru okkar. Hvaða ástæðu hefðum
við þá til að vera til? 1 fymdinni
hrundu kotkarlar og kerlingar nið-
ur í löngum röðum vegna krappra
lífskjara hérlendis. Við megum
ekki gera lítið úr minningu þeirra
og þjáningu með því að snúa baki
við öllu sem þau stóðu fyrir. Það er
engin tilviljun sem ræður því að
maður fæðist hérna. Það em bara

FIMMTUDAGURINN 24. FEBRÚAR 1994 PRESSAN 19B