Pressan - 03.03.1994, Blaðsíða 19

!
<
<
<
<
<
<
<
<
I
4
4
Hverjir voru hvar?
Á Café Óperu sátu að snæðingi á
föstudagskvöldið samstarfsfélagarnir Ei-
ríkur Jónsson og Anna Katrín pródúsent-
inn hans. Það ku hafa farið einkar vel á
með þeim.
Helgin á kaffibar Frikka og dýrsins
var með besta móti, enda fólkið sem
þangað kom forvitnilegt. Meðal annarra
litu inn Ragnhildur Vigfúsdóttir ritstýra Veru ásamt saumaklúbbnum
sínum sem staldraði stutt við og fór síðan á Skipperinn, Þórunn Svein-
bjarnardóttir starfskona Kvennalistans,
hjónin Guffi og Gulla, Áslaug Dóra Eyjólfs-
dóttir „the sexy thing" og Sigurður Nordal
hagfræðingur sem voru í för með Birgi Bi-
eldtvedt Dómínós og Lilju Pálmadóttur Hag-
kaupserfingja. Þarna var einnig Simbi ásamt
sínu gengi, Steinunn
Ólína Þorsteinsdóttir
nýkomin af frístæl-
keppni, Margrét
Ragnarsdóttir vinkona
hennar, ormurinn Ing-
var Sigurðsson leikari með eitthvert gengi með
sér og frúin hans Daníels Ágústs, Gabríella
Friðriksdóttir, á gúmmítúttum.
Helgin á Kaffi List var ekki síðri, en þar
komu við m.a. Magnús Ólafsson starfsmað-
ur EFTA, Katrín Baldursdóttir fréttakona,
Linda Pé, Les, Ari Singh og Filippía Elís-
dóttir komu fjögur saman, en þau höfðu fyrr
um kvöldið snætt mexíkóskan mat á Hótel
Loftleiðum. Þarna var einig söngkonan
Sigga Beinteins, femínistinn í úlfsgærunni
Ari Matt, Jóhann Briem, Stefán Hilmars-
son skallapoppari, Sigurður Gröndal, Dóra
Takefusa, Guðmundur Jónsson, Einar
Kárason og hinir og þessir.
Þeir sem ekki festust á filmu en voru engu að síður að snæða á
Loftleiðum á föstudagskvöldið voru Gerður í Flónni, Pétur Eiríksson
einn af stjórunum hjá Flugleiðum, Simbi og vinir hans, Bolli og Svava í
Sautján, Biggi og félagar og eins og áður
sagði Linda, Ari Singh og allir hinir.
Nú og Friðrik Erlingsson var staddur úti í
Hrísey á fimmtudag að huga að kaupum á
skáldasetri þar á ey en á laugardagskvöldinu
var hann í villibráðarveislu hjá vini sínum
Karli Aspelund.s
Reykjavíkurtíska
Norsarar
halda ekki
vatni yfir þeim
Evu, Björgu og
Valgerði sem
saman reka
Spakmanns-
spjarir við
Skólavörðu-
stíg. Þeim hafi
tekist hið
ómögulega; að
skapa eigin
tísku á hinu
fámenna ís-
landi mitt í
allri erlendu
hátískunni frá
London og
París.
EVA, BJÖRG & VALGERÐUR. Þær eru í Noregi um þessar mundir eftir að hafa vakið athygli Norð-
manna, sem segja íslendinga nokkrum mánuðum á undan hinum Norðurlöndunum hvað tískuna
varðar.
Hönnuðumir þrír, Eva Vilhelmsdóttir, Valgerður Torfadóttir
og Björg Ingadóttir, sem hafa rekið verslunina Spakmanns-
spjarir við Sólavörðustíg ffá því um mitt síðasta ár, hafa vak-
ið athygli fyrir hönnun sína út fyrir landsteinana. I nýjasta
hefti norska tímaritsins Kvinner og Klær er farið afar fögrum
orðum um fatnað þeirra. Ekki nóg með það, heldur var þeim boðið utan
— öllum þremur — til að taka þátt í tískusýningu sem blaðið stendur fyrir
í tengslum við kaupstefnu þar í landi. Þær eru nú þegar farnar utan.
Blaðamaður Kvinner og Klær er augljóslega innblásinn af tíðarandanum
í Reykjavík þegar hann lýsir því, sem hann virðist reyndar hafa heyrt áður;
að Islendingar séu nokkrum mánuðum á undan nágrannaþjóðunum. „Is-
lendingar státa af því að vera meðvitaðasta fólkið um tísku af Norður-
landabúum. Það virðist vera rétt að evrópskir hönnuðir reyni hugmyndir
sínar í Reykjavík áður en þær fara víðar. Af þessu eru íslendingar stoltir.
En þeir eru einnig ánægðir með eigin hönnun því síðan verslunin Spak-
mannsspjarir var opnuð í sumar hafa hönnuðirnir þar haft nóg að gera.“
Til f] ölskyldnanna í landinu
Ágætu fjölskyldur í landinu.
Þið eigið í vök að verjast. Losið
sem er á öllu í þjóðfélaginu er farið
að ná inn að kjama þess, fjölskyld-
unni, og er farið að losa um hann
líka. Þá er ekki von á góðu. I dag er
svo komið að rólegustu menn em
farnir að skilja við konur sínar bara
af því að þeir vilja að börn þeirra
alist upp við normið. Megum við
eiga von á því í náinni framtíð að í
landinu verði engar fjölskyldur,
heldur bara einhverjar sjúkar og af-
brigðilegar samsetningar fólks á
heimilum? Fjölskyldan er horn-
steinn þjóðfélagsins, hún er helstí
mótunarþáttur einstaklinganna
sem það samanstendur af. Hvernig
verður þjóðfélagið þegar allir koma
ffá óeðlilegum kringumstæðum,
allir koma ffá brotnum fjölskyld-
um, enginn hefur alist upp við ást-
ríki og umhyggju?
Þetta vandamál er að verða
meira áberandi í umræðunni nú-
orðið og er það af hinu góða. Sá
helmingur ungra Islendinga sem í
dag er að alast upp fjölskyldulaus,
bara hjá mæðrum sínum eða jafn-
vel einnig stjúpfeðrum, verður að
fá að heyra að þeirra kringumstæð-
ur séu í eðli sínu rangar, þeir séu
afsprengi afskræmdra lífshátta. Það
gerir þeim gott.
Ingó og Vala ganga á þessum
vettvangi á undan með góðu for-
dæmi. Ekki alls fyrir löngu var einn
af þeirra athyglisverðu umræðu-
þáttum í Sjónvarpinu þar sem þessi
hvaðá öðru
í miðbœnum.
Þetta var leyst á
svipstundu með því
að fylla miðbœinn af
löggum. Viti menn,
eins og hendi vœri
veifað hvarföll árás-
argirni úr unglingun-
Islendingar hafa langa og
góða reynslu af því að glíma við
ýmiss konar vandamál. Það er
kominn tími til að þetta vanda-
mál sé tekið sömu tökum. Ekki
alls fyrir löngu var það vandamál
hvað unga fólkið okkar hafði gam-
an af því að lumbra hvað á öðru í
miðbænum. Þetta var leyst á svip-
stundu með því að fylla miðbæinn
af löggum. Vití menn, eins og
hendi væri veifað hvarf öll árásar-
gimi úr unglingunum og þeim fór
að líða miklu betur innra með sér.
Firringin og gremjan sem fengið
hafði útrás með þessu móti hvarf
eins og dögg fyrir sólu. Einnig er
stór hópur í þjóðfélaginu á móti
fóstureyðingum og vill banna þær
strax, frekar en að vinna að því að
búa til þjóðfélag þar sem þær eru
óþarfar. Þetta er íslenska aðferðin,
handaflið. Þessum sömu aðferðum
verður að beita til að halda fjöl-
skyldunum í landinu saman. Hætt-
um að mylja undir einstæð foreldri
með himinháum meðlagsgreiðsl-
réttindum
ýmiss konar, t.d.
varðandi dagvistarpláss. Þær reglur
sem í dag gilda um þessi mál hvetja
fólk tíl að skilja og rústa með því
lífi barna sinna. I gamla daga var
erfiðara um vik fyrir fólk að
splundra fjölskyldum sínum að
geðþótta. Við verðum að hverfa
aftur til þessara gömlu gilda.
Það á sér stað ein-
hver þróun á okkar dögum sem er
að umturna þjóðfélaginu og fjöl-
skyldumynd þess. Við getum ekki
endurskilgreint hvað orðið „fjöl-
skylda“ merkir í hugum okkar og
þess vegna verðum við að beijast
við þróunina. Við verðum að
um.
standa vörð um hugmyndir okkar
um fjölskylduna, hornstein þjóðfé-
lagsins. Þær eru nefnilega ekki
traustari en svo að hann molnar og
hverfur ef við verjum hann ekki
fyrir ágangi tímans. Tíminn er á
mótí okkur.
Innilegar hamingjuóskir á ári
fjölskyldunnar,
Davíð Þór Jónsson
„Það vandamál
unga
Ikið okkar
hafði gam-
an afþví að
lumbra
JNiourstaoa pattanns var sú að þótt
miklar breytingar hafi átt sér stað á
öllum sviðum þjóðlífsins síðan við
landnám og það sé enn í þróun sé
alslæmt að hugmyndir okkar um
fjölsky'lduna gangi í gegnum nokk-
urs konar breytingar. Hugmynd
landnámsmanna um fjölskylduna
var hin eina rétta.
Vissulega er skilnaður stundum
réttmætur, eins og Gunnar Þor-
steinsson, forstöðumaður Krossins
í Kópavogi, bentí réttilega á, þ.e.a.s.
hafi framhjáhald átt sér stað. Kær-
leikurinn fyrirgefur ekki slíka und-
anlátssemi við sjúkar langanir hins
illa holds og skilnaður er eina
lausnin. Önnur brot á hjúskapar-
sáttmálanum, „að elska og virða“,
er auðvelt að fyrirgefa. Andlegt og
líkamlegt ofbeldi, tílfmningaleg
fjarlægð og áhugaleysi um hlut-
skipti makans bíta ekki á kærleik-
ann. Þetta bjó fólk við í gamla daga
án þess að það þyrfti að fórna lífs-
hamingju sinni með hjónaskilnaði.
um
o g
for-
FIMMTUDAGURINN 3. MARS 1994 PRESSAN 19B