Pressan - 05.05.1994, Side 6

Eru karlmenn tilfinningalega bæklaðir
aumingjar sem geta ekki talað við
konur eins og venjulegt fólk? Eða er
kannski eins gott að þeir segi ekki
Hvað skyldi það þá merkja ef karlmaðurinn finnur
aldrei neitt að konunni sem hann er með? Hún held-
ur náttúrulega að hún hafi dottið í lukkupottinn;
hann sé hinn mesti draumaprins sem elski hana
fyrir það sem hún er. Þetta er auðvitað alltof gott
tíl að vera satt. Það er enginn fúllkominn. Er
þá ekki eitthvað bogið við það þegar karl-
maðurinn segir ekki neitt og sleppir allri
gagnrýni? Ójú. í flestum tilvikum þýðir það
einfaldlega að hann er ekki í sambandinu af
neinni alvöru. Honum dettur ekki í hug að ætla
að eyða ævinni með þessari ákveðnu konu. Af
hverju þá að vera að sóa tímanum í eitthvert nöld-
ur? Það er hægt að gera svo margt annað skemmti-
legt. Betra er ef hann finnur henni ýmislegt tíl foráttu.
Það sýnir að hann er farinn að sjá þau tvö fýrir sér í ffam-
tíðinni. Þarna eru þau, hrukkótt og tannlaus á elliheimilinu saman. Hún er enn-
þá svona morgunfúl eða hvað það nú er, svo best er að koma með fyrirbyggjandi
aðgerðir strax...
Það er heldur ekki góðs viti ef maðurinn segir
„ég hringi í þig“ eða „ég hringi fljótlega“
eftir fýrstu nóttina saman. Það er allt of
óákveðið og merkir að hann hafi
engan sérstakan áhuga á frekari kynn-
um. En ef hann nefnir einhvern vissan
dag, t.d. á morgun eða daginn eftir, eru
horfúmar aftur á móti betri. Þá er
hann í alvarlegum þönkum og hefúr jafnvel
hug á að stofna til ástarsambands. Við þetta
sama tækifæri er enn pottþéttara að hann rétti
henni snyrtilegt plagg. Standi þar „ég, undirritaður, Jón
Jónsson staðfesti hér með að ég muni koma í heimsókn með blóm-
vönd daginn eftir kynmök við Þuríði Þuríðardóttur“, þá er honum al-
veg fúlasta alvara. En kannski er hann bara ekki með öllurn mjalla...
Þegar sam-
bandið hef-
ur aðeins
varað í
stuttan
\ tíma er
ekki gott
merki ef
/ karlmað-
' urinn
segir þetta við
konuna sem hann er
með. Auðvitað spyr hún;
„Er ég svona leiðinleg?“ Þá svar-
ar hann; „Nei, nei, ekki þú .. .bara
allt annað.“ Þetta er auðvitað lygi,
því það er einmitt hún sem er
svona leiðinleg. Hann vill bara ekki
viðurkenna það, jafiivel ekki fýrir
sjálfúm sér.
Flestum konum finnst að karlmenn eigi að
hafa frumkvæðið, þótt þær séu með yfirlýs-
ingar um annað. Þar eru mennirnir sam-
mála. Ef karlmaður segir „hringdu í mig“ eft-
ir fyrstu nóttina og konan
er ekki gift eða í sam-
búð fyrir er eitthvað
gruggugt á ferðinni.
E.t.v. er hann hrædd-
ur við nánari sam-
skipti en vill þó ekki
sleppa hendinni alveg.
Eða þá að hann er bara
uppburðarlítill aum-
ingi sem ekki
er vert að
þekkja.
Konan gæti túlkað þessa setningu sem þörf hjá
karlmanninum fýrir „aukið svigrúm“; að þetta
sé alveg rétt hjá honum, þau hafi hist of oft og
á næstu vikum megi þau ekki sjást nema tvisvar
komnta sex sinnurn. Þá verði allt gott aftur. Það er
samt tómur misskilningur. Maður sem kemst
svo að orði við kærustuna sína eða eiginkonu er
í rauninni búinn að kveða upp dauðadóminn.
Honum er svo fullnægt með þessari romsu:
„Mér finnst við vera að þroskast hvort í
sína áttina. Ekki fá höfiiunartilfinningu
þótt ég segi þetta, þú ert sæt og æðisleg og
allt það. Við erurn bara svo ólík..
„Mér finnst við hafa hist of oft undanfarið“
Þögn, eða endalaust nöldur
„Hringdu í mig“
„Mér finnst kynlífid ekld eins
spennandi og áður"
alltaf það sem þeim finnst um þær?
Skilja konur ekki rósamál?
4IE skyggndist undir yfir-
borð þess sem karlmenn segja — og
sá það sem þeir meina í raun og veru.
Iástarsamböndum eru heilbrigð tjáskipti mikilvæg. Fólk verður að geta
talað um tilfinningar sínar, en því miður er það oft erfitt. Þetta á sér-
staklega við um karlmenn. Karlmanni vefst tunga um tönn þegar
„ræða á málin“ og stundum segir hann eitthvað sem skilja ntá á ýmsa
vegu. Það gerist fýrst og fremst ef hann er óánægður. Kannski er eitt-
hvað í fari konunnar sem honum mislíkar, en samt vill hann ekki særa hana
með því að vera hreinskilinn. Oft má satt kyrrt liggja og sannleikurinn er ekki
alltaf sagna bestur.
Karlmaður sem ég ræddi við sagði mér frá konu sem hann var eitt sinn
með. Hún var sæt og skemmtileg, vel menntuð og fluggáfuð. Gallinn var sá
að hún var alveg hryllilega mjó. Hún var svo grindhoruð, að það skrölti í
beinum hennar þegar þau sváfu saman. Alltaf þegar ástarleikurinn hófst
hugsaði maðurinn: „Here we go... rattling the bones once again!“ 1 þokkabót
varð hún honum til skammar á mannamótum, því hún átti það til að gagga
af hlátri eins og hýena. Hvað var hann þá að gera með henni? Jú, honum féll
alveg ljómandi vel við hana að öðru leyti og hugsaði með sér að kostir hennar
væru það sem skipti máli. Smátt og smátt fór brakið í beinagrindinni samt að
hafa sín áhrif og hann varð alltaf óánægðari og óánægðari. Honum skildist
líka að þannig hefði hún verið árum saman og virtist svo til ómeðvituð um
hið sjúldega holdafar sitt. Ekki leit út fýrir að hún myndi breytast, a.m.k. í
bráð. Hann fór því að velta fýrir sér hvort hann ætti að reyna að fita hana,
sætta sig við ástandið eða hreinlega leita á önnur mið.
Viðmælandi minn gerði sér fljótlega grein fýrir því að það er ekki svo auð-
velt að breyta öðrum einstaldingi. Þessi ákveðna kona spurði hann nefnilega
einu sinni: „Finnst þér ég nokkuð of grönn? Er ég ekki bara ágæt eins og ég
er?“ Hann leit á hana og fann að hún vildi ekki heyra sannleikann. Ef hann
yrði hreinskilinn myndi allt fara í háaloft, svo hann hristi höfuðið dapurlega
og sagði: „Jú, jú, elskan, þú ert ekkert of mjó, þú ert einmitt fín svona.“ Hún
var þó ekki fínni en svo að mánuði síðar gat hann stunið upp úr sér að „hann
væri ekki tilbúinn í ástarsamband núna“. Hann vildi ffekar vera einn, því
„það væri svo margt að gerast í lífi hans um þessar mundir“. Þetta eru dæmi-
gerðir ffasar sem karlmenn grípa oft til á ögurstundu. Auðvitað var viðmæl-
andi minn tilbúinn í ástarsamband, auðvitað var ekkert sérstakt að gerast hjá
honum; hann var bara búinn að missa áhugann á þessari tilteknu konu.
Hann gat samt ekki sagt það beint út og talaði því undir rós.
„Eg elska þig“
En það er ekki bara
þegar slíta á sambandi
sem karlmenn nota ein-
hvers konar merkjamál.
Meira að segja „ég elska
þig“ þýðir ekki alltaf
það sem konan
heldur. Menn af
yngri kynslóðinni,
og eins mjög
óþroskaðir eldri
menn, gera sér stundum ekki
grein fyrir alvöru málsins. Þegar
kærastan segir „ég elska þig“ svara þeir oft í sömu
mynt þótt þeir meini það ekkert endilega. Það
virðist bara tilheyra stemmningu augnabliksins
að hvísla ástarorð eitthvað út í myrkrið. Ungur
karlmaður sagði mér að hann hefði þóst bera
djúpar tilfinningar til einhverrar konu, bara til að
komast upp í rúm með henni.
Þetta er ekki eins slæmt og það hljómar.
Konan má búast við að heyra þessa setningu
þegar sambandið er orðið u.þ.b.
ársgamalt. Það er ekki merki
um höfnun, heldur bendir bara
til þess að nú þurfi að fara að
hressa upp á kynlífið. Er það
kannski orðið of rútínerað? Er
alltaf verið að horfa á sömu
klámmyndina? Er Gestapo-bún-
ingurinn ekki orðinn dálítíð möl-
étinn? Svipan úr sér gengin? Og
þarf ekki að fara að endurnýja
handjárnin? Eða kaupa nýja
hundablístru? Nú er best að gefa
ímyndunaraflinu lausan tauminn
og fara að gera eitthvað skemmtilegt.
Þá þarf enginn að kvarta lengur und-
an leiðinlegu kynlífi.
,Ég ætla að fara að hitta strákana í kvöld“
Hann hringir ekki
Það eru slæmar fféttír fýrir konuna ef karlmaður
sem hún hefur átt vingott við í einhvern tíma hættir
að hringja. Það merkir ekki bara að hann sé búinn að
missa áhugann, heldur líka að hann beri enga virð-
ingu fýrir henni lengur. Af einhverjum ástæðum
hefur hún fallið svo í áliti hjá honum að það er
ekki orðum eyðandi á hana ffamar. Líka er
mögulegt að hann hafi eingöngu viljað hana
kynferðislega, þótt hann hafi gefið annað í skyn.
En svo eru aðrir sem eru svo miklir skíthælar að
þeir hreinlega geta ekki komið hreint til dyranna.
Þeir bara flýja, en konan situr effir með sárt ennið
og skilur ekki hvað gerðist.
Þetta er sagt þegar
sanrbandið
komið vel á veg.
Það þýðir ekkert
endilega að hann
sé að missa áhug- “
ann. Hann þarf bara „aðeins
að anda“, sem er ósköp eðlilegt.
Það er öllu verra ef hann segir „ég ætla
að fara að hitta stelpurnar í kvöld“, og
verst þegar það er „Hvar eru sokkabux-
urnar mínar?“

„Við sjáumst'
Þetta er sagt eftir að hafa
sofið saman í fýrsta sinn.
Karlmaðurinn er að meina
að hún sé bara skyndibiti.
Hann hefur engan
áhuga á að hitta hana
aftur.
„Mér leiðist“
„Ég hringi í þig“
„Gerumst baháí’ar“
Karlmaður í föstu sambandi sem segir við elskuna sína upp úr þurru:
„Gerumst baháí’ar" á við vandamál að stríða. Það er samt enn alvar-
legra ef hann segir: „Göngum í Nýaldarsamtökin.“ Trúlega er ástæðan
einhverjar sálarflækjur sem hann getur ekki horfst í augu við. Hann er
að reyna að flýja sjálfan sig og heldur að trúin sé útgönguleiðin. Það byrj-
ar með því að hann fer að tala um Jesúm eða einhverja indíánaguði strax á
/ eftír kynlífi. Svo dregur hann upp pendúl til að vita hvort það séu ósýnilegir
púkar inni í svefnherberginu. Næst fær hann paranojukast og heldur að amma
gamla sáluga sé að fýlgjast með þegar þau eru að gera hitt. Á endanum verður
hann bara skrýtinn og fer að bulla um einhvern Míkael. Svo eigrar hann stefnulaust um
íbúðina með fjarrænt augnaráð og fjaðrir í hárinu...
6B PRESSAN FIMMTUDAGURINN 5. MAÍ 1994
TEIKNINGAR: BRAGI H.