Vísir Sunnudagsblað - 07.08.1938, Blaðsíða 5

VISIR SUNNUDAGSBLAÐ
5
ar-Björn var uppi fyrir löngu,
löngu síðan — og við lifum á
tuttugustu öldinni, já, meira að
segja á fjórða tug tuttugustu
'aldarinnar.
Það er best að telja. Þurrar
tölur eru leiðinlegar hvefsdags-
lega, en að nóttu til, uppi í af-
döluin í eyðibæ, þar sem enginn
veit, bvað befir gerst, er best
að halda sér við þurrar tölur.
Hvað hefir gerst, — já, eða
kann að gerast ? Hér gerist ekki
neitt, ekki neitt annað en það,
að skjárinn rifnar þegar fer að
Iiausta, bærinn fellur með tím-
anum og eftir verður græn vall-
gróin tóft, með nokkrum fíflum
og smávöxnum sóleyjum, og ef
til vill sést móta fyrir bæjar-
dyrasteininum, sem einu sinni
var þröskuldur, hálfsokknum i
jörð. —
Eg vaknaði við það, að það
var ýtt við mér. Það var
ýtt með fingri í síðuna á mér,
snögt og óþolinmóðlega, 2—3
sinnum. Eg opnaði augun og
leit upp. Við rúmstokkinn stóð
kona í mórauðri peysu með klút
Iiringvafinn um böfuðið niður
undir augu. Hún var fölleit, —
nei, náföl, og angist og ofsa-
bræðsla skein út úr stórum star-
andi augum. Áður en eg gat
komið upp nokkuru orði fyrir
undrun, gaf bún mér merki með
fingrinum um að gefa ekkert
liljóð frá mér, benti svo aftur
fyrir sig og bandaði síðan með
báðum böndum fram að dyrun-
uhi. Eg fylgdi bendingu kon-
unnar með augunum og sá þá,
að karlmaður stóð við hitt rúm-
ið og snéri við okkur baki. Hann
var í hnébrókum og prjóna-
peysu, með uppmjóva skotthúfu
á höfðinu og hékk toppurinn á
Iienni niður með öðrum vang-
anum, en svart hárstrý lafði
undan húfunni niður á pevsu-
bálsmálið. Maðurinn var að
draga stóra og biturlega sveðju
undan sperrunni fyrir ofan
rúmið. Eg sá þetla alt í einni
svipan og skildi um leið, að
konan var að gefa mér merki
um að flýja, sem fljótast undan
mannjnúm, sem ætlaði að
myrða mig með sveðjunni. Eg
snaraðist fram úr rúminu, en
um leið snéri morðinginn sér
við og leit á mig. Grimdin og
mannvonskan skein út úr öll-
um svip hans og augun glóðu
leins og eldrauðir kolamolar í
rökkurdimmunni. Eg beið eklci
boðanna en lientist á dyr og
þaut fram göngin, en morðing-
inn rak upp org og elti mig með
sveðjuna á lofti. 1 fátinu rak eg
fótinn í bæjardyrasteininn og
skall flalur á grúfu. Eg þóttist
vita, að mín síðasta stund væri
komin, og hrópaði í skelfingu:
Guð hjálpi mér.
Einbversstaðar langt útan úr
geimnum barst liljóð að eyrum
mér, sama liljóðið upp aftur og
aftur. Eg áttaði mig smám sam-
an á því, að þctta var liundgá.
Eg fann, að eg lá á grúfu í votu
grasinu, og reyndi að lyfta höfð-
inú frá jörðu, en það var þungt
og mig verkjaði í það. Endur-
minningunni um hinahræðilegu
nótt sló eins og eldingu niður í
huga minn og eg reyndi að rísa
á fætur til að forða mér, en mig
svimaði, svo að eg gat að eins
sest upp. Þegar eg náði mér
betur, sá eg, að það var komið
glaða sólskin. Svartur hundur
með bvíla bringu stóð geltandi
fyrir framan mig og tveir menn,
annar ungur en binn aldraður,
voru að fara af baki rétt lijá
mér. Þeir störðu á mig undr-
andi eins og eg á þá. „Hvað er
að sjá þig maður“, sagði sá
yngri, „þú ert alblóðugur í
framan“. „Honum tókst þó ekki
að drepa mig“, svaraði ég.
„Hvað ertu að segja,“ liélt hann
áfram, „þú hefir dottið og
liöggvið höfuðið á þér á stein-
völunni þarna, liún er blóðug“.
„Það hefði getað farið ver“,
sagði eg. „Böndinn hérna er
annaðhvort illmenni eða brjál-
aður, því liann ætlaði að drepa
mig með stórri sveðju.“
Eomumennirnir litu livor á
'ahnan og gamli maðurinn, sem
fram að þessu hafði ekkert lagt
til málanna, spurði mig, livort
eg liefði sofið hér í nótt. Eg
játaði því og sagðist hafa leitað
skýlis hér i bænum undan rign-
ingunni í gærkveldi, en orðið að
flýja þaðan aftur, því svart-
liærður maður í pjónapcysu og
með skotthúfu á höfði hafði
ráðist á mig með stórri sveðju.
„Hvaða bæ ertu að tala um?“
spurði gamli maðurinn,
hefir
manna minnum, en í minu ung-
dæmi þótti ekki fýsilegt að
liafa langa dvöl á þessum slóð-
um eftir sólsetur.“
Eg hélt, að gamli maðurinn
væri að draga dár að mér. Eg
staulaðist á fætur, snéri mér við
og rétti út höndina i því skyni,
að benda á bæinn, en höndin
hné máttlaus niður með hliðinni
á mér. Eg stóð sem steini lost-
inn. Það var enginn bær sjáan-
legur, að eins gömul rúst með
leifum fornra og fallinna
veggja, sem orðnir voru grasi
vaxnir og vallgrónir, með ein-
staka fífla og sólej7jar á víð og
Hughes starfaði í þrjú ár að
því, að undirbúa hnattflug sitt,
segir Forbes lávarður í Daily
Express.
Hann lét smíða þrjár flugvél-
ar, uns hann var sannfærður
um, að hann hefði flugvél, sem
var í alla staði vel til þess fall-
in, að gera tilraun til þess að
setja nýtt og glæsilegt met í
hnattflugi. Fyrst lét hann smíða
svo kallaða Douglas-flugvél, en
hætti við að nota hana, því að
hann taldi hana ekki nægilega
hraðfleyga til þess að geta flog-
ið á henni kringum hnöttinn á
mun skemri tíma en Wilev Post
á sínum tíma. Hann samdi urn
srníði á annari flugvél, en er
hann frétti, að Lockheed-félagið
ætti í smíðum farþegaflugvél,
sem gæti flogið með 250, enskra
mílna hraða á klukkustund,
sa^gði hann:
„Það er slík flugvél, sem eg
þarfnast.“
Og hann pantaði flugvél frá
þessu félagi og hún var tilbúin
eftir misseri. Flugvélin var út-
búin öllum nýjustu flugvélar-
öryggis skyni.
Eg var kyntur Hughes í Palrn
Beach í Florida. Hann var að
dansa þar við hina fögru Paul-
ine Goddard. Og er eg sá þau
svífa um gólfið,átti eg bágt með
að trúa því, að þetta væri mað-
urinn, sem ætlaði að hætta til
lífi sínu með. því, að reyna að
dreif, en rétt- við fæturna á mér,
í miðju því veggjarbrotinu, sem
næst var, var stór aflangur
steinn, sem gat hafa verið not-
aður sem bæjardyraþröskuldur
— liálfsokkinn í jörð.
HNATTFLUG HUGHES
í ÁFÖNGUM.
Þ. 11. júlí:
Kl. 12.20 árd.: Lagt af stað frá
New York.
— 4.51 siðd.: I París.
Vegalengd: 3300 mílur eða um
5300 km.
Þ. 12. jiúí:
Kl. 1.24 árd.: Frá París.
_ 9.16 — í Moskva.
— 11.33 — Frá Moskva.
— 7.00 síðd.: í Omsk.
— 11.37 — Frá Omsk.
Vegalengd: 3200 mílur eða um
5100 km.
Þ. 13. jidí:
KI. 10.08 árd.: 1 Jakutsk.
— 1.01 síðd.: Frá Jakutsk.
Vegalengd: 2100 mílur eða um
3400 km.
Þ. Vt. júlí:
Kl. 1.18 árd.: I Fairbanks.
— 2.36 — Frá Fairbanks.
—- 2.37 síðd.: I Minneapolis.
— 3.11 — Frá Minnea-
polis.
— 7.36 — í New York.
Vegalengd: 5900 mílur eða um
9500 km.
Alstaðar breskur sumar-
tími, en sé tvær klst. dregnar
frá á hverjum slað, fæst isl.
tínii.
!____________________________!
fljúga kringum hnöttinn á
skemri tíma en Wiley Post á
sínum tíma. En er eg fór að tala
við hann sannfærðist eg um á-
huga hans og einbeittan vilja.
En það er erfiðleikum bundið,
að tala við hann, því að hann
er heyrnarsljór. Hann bað mig
að útvega sér rússnesk landa-
bréf og fleiri gögn, til notkunar
bér
ekkert bygt ból verið í tækjum af fullkomnustu |gerð, í
I4UGHES.
Priggja ára undirbúningur
undir 91 klukkustundar flug