Vísir Sunnudagsblað - 13.11.1938, Blaðsíða 8

8
VISIR SUNNUDAGSBLAi)
Frægur heimspekingur sagði
einhverju sinni:
— Eg held að kaupmennirnir
sé í raun og veru heiðarlegri en
nálega allir aðrir. Þeir sigla ekki
undir fölsku flaggi. Þeir kann-
ast hreinlega við, að þeir ætlist
til þess, að þeir hagnisl á at-
vinnurekstri sínum! — Þeir eru
ekki eins og allur þessi ara-grúi
al' mönhum, sem altaf þykjast
vera að vinna fyrir aðra, en
hugsa auðvitað fyrst og fremst
um eigin liag!
„Tapað — fundið.“
Stofnun þeirri i Lundúna-
borg, sem það „embætti“ hefir
með höndum, að taka móti ým-
iskonar óskilamunum, sem liirl-
ir eru eða teknir til liandargagns
í sporvögnum b'prgarinnar og
öðrum ahnenningsvögnum,
herast árlega mestu kvnstur
slíkra muna. Fvrir skömmu var
tala þeirra komin upp i 175.000
á ári. Og meður þvi, að attaf fer
liirðuleysið og óðagotið í vöxl
lijá blessuðu fólkinu, ])á fjölgar
líka stöðugt ár frá ári niunum
þeim, sem eflir eru skildir i
reiðileysi. Giskað hefir verið á,
að eftir eitt eða tvö ár muni þeir
verða komnir upp i 200.000 eða
meira!
Fyrsta „slökkvilið“ á En,glandi.
Svo mun talið, að hið fyrsta
skipulagða slökkvilið á Eng-
landi liafi verið stofnað árið
1710 af „Tlie Sun Insurance
Company". Félagið kom sér
upp föstu slökkviliði og tók að
sér, að vátryggja liúseignir
manna gegn tjóni af eldi. Ueld-
ur mun þessi starfsemi hafa ver-
ið í smáum stíl fyrst í stað. Og
liúsin, sem trygð voru, liöfðu
verið auðkend frá öðrum lnis-
um með sérstöku merki eða
„skilti“. Var það gert til þess,
að brunaliðið þekti liin vátrygðu
hús l’rá öðrum og léti sig ekki
henda þá slysni, að fara að leil-
ast við að slökkva eld í óvá-
trygðum húsum!
Elsta skáldsaga í heimi.
Svo segja lróðir menn, að
„Sagan um bræðurna tvo“, eftir
egiptska rithöfundinn E-na-ma,
muni vera elsta skáldsaga í
heimi, sem nú þekkist. E-na-ma
var uppi fyrir hér um hil 3200
árum.
Sofa blóm og juríir?
Margir halda því fram, að
hlóm og jurtir þurfi að liafa
svefnró, til þess að geta vaxið
og dafnað. Og japanskir dóm-
stólar hafa komist að þeirri
niðurstöðu, að það sé refsivert
athæfi, að halda vöku fyrir
jurtunum, einkum nytja-jurt-
um. - Svo bar til fyrir nokk
urum misserum, að verslunar-
hús eitt i Japan lét festa ujjp
„ljósaskilti“ milcið við akur
bónda nokkurs. Bar birtu mikla
yfir akurlendið, en auk þess
þyrptist fólk að auglýsingunni
og hafði hátt um sig. Bóndinn
kærði vfir þessu og krafðist
mikilla bóta. Áður málinu væri
lokið, kom í Ijós, að uppsker-
hrestur varð á akri bóndans og
hélt liann því fram fyrir réttin-
um, að orsökin væri sú, að
jurtirnar hefði ekki haft svefn-
ró. Dómarinn félst á rök-
semdafærslu hans og skyldaði
verslunarhúsið til þess að greiða
honum bætur.
Forn venja.
Sá er siður í Marokko, ef
innlend stúlka deyr, án þess að
hafa komist í heilagt lijóna-
band, að þá klæði nánustu ætt-
ingjar hana í brúðarkjól og
syngi því næst hjónavígslu-
sálm vfir líkinu.
Á stríðsárunum.
Frúin (við krakka sina, sem
verið liafa úti að leika sér):
.Tæja — elskurnar mínar — það
er svei mér gott, að þið eruð
komin inn. Hvar er Óli?
Elsti drengurinn (hróðugur):
Við dæmdum hann til dauða
fyrir njósnir. En svo breyttum
við dóminum í ævilangt fangelsi
og lokuðum pilt inni í hænsna-
kofanum!
Það er sem eg' segi —
Hann: Flestir eða allir skóla-
hræður mínir eru nú kvæntir
menn. Og þeir eiga þetta eitt og
tvö börn.
Hún: En skólasystur mínar,
þær sem komnar eru i „hið heil-
aga“, eiga barn á liverju ári.
Sumar eru komnar upp í fimm
eða sex — og ekkert lát þar á!
Hann: Já, einmitt! Það er
sem eg segi og liefi altaf sagt
kvenþjóðin á yfirleitt miklu
t'leiri börn en við karlmenn-
irnir!
Vissara.
— Hér stendur i blaðinu, að
maður nokkur liafi varpað
tengdamóður sinni út um
glugga á fyrstu hæð. Er það
ekki voðalegt?
Eg hefði nú heldur kosið
áðra eða þriðju hæð!
Alveg ómögulegt —
Frúin: Eg er nú ekki sem hest
ánægð með þessi meðmæli.
Stúlkan: Sama segi eg. En
mér var alveg ómögulegt að fá
önnur betri!
Stóð ekki á svari.
Ofursti nokkur mætir dreng
á förnum vegi. Stráksi tekur
ekki ofan og lætur sem hann
sjái ekki hinn mikla mann. Of-
VISIR
DAGBLAÐ
Útgefandi:
BLAÐAÚTGÁFAN VÍSIR H/F.
Ritstjóri: Kristján Guðlaugsson.
Skrifstofa: Hverfisgötu 12.
Afgreiðsla: Hverfisgötu 12.
(Gengið inn frá Ingólfsstræti).
S í m a r:
Afgreiðsla 3400
Ritstjórn 4578
Auglýsingastjóri 2834
Verð 2 krónur á mánuði.
Lausasala 10 aurar.
Félagsprentsmiðjan h/f.
urstanum gremst þetta og segir
af þjósti:
— Er pottlokið gróið við
skallann á þér, strákur?
— Nei, segii’í drengurinn.
— Geturðu sagt mér, aulinn
þinn, hvað vcrða muni úr þeim
strákum, sem taka ekki ofan
fyrir mönnum, sem öllum er
skylt að sýna virðingu?
Þeir verða ofurstar, svar-
aði strákurinn!
Skyssa.
Lyfsalinn: Yður hefir orðið á
alvarleg skyssa, Jörgensen. Þér
hafið látið morfin i lyfið, i stað-
inn fyrir kinin.
Jörgensen: Hámingjan góða!
Lyfsalinn: Þér verðið að gæta
yðar betur framvegis og minn-
ast þess, að morfín er þrefalt
dýrara en kínín!
Fyrirskipan.
Þegar vinnu var lokið einn
daginn kom i Ijós, að hjólbörur
voru horfnar frá verkamanna-
skýlinu. Þá gaf verkstjórinn út
svohljóðandi fyrirskipan:
—- Hjólbörur liafa horfið í
dagvVið vitum ekki liver söku-
dólgurinn muni vera. Þess
vegna mæli eg svo fyrir, að eng-
inn megi hreyfa sig hér af
staðnum, fvrr en leitað hefir
verið á honum!
. •■ *-
> m■<«»

■ . WllliH,
proslMll

FRÁ HÖFNINNI OG VERSLUNARHVERFINU í KANTON