Vísir Sunnudagsblað - 19.02.1939, Side 8

8
VÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ
Tarzan-tviburarnir.
Hinir vondu blökkumenn froðu-
feldu af reiði, þegar Tarzan að-
varaði þá á þenna hált: „Ef Ba-
galla ræningjar ykkar gera aftur
innrás i land mitt, skulu þeir
hljóta bana að launum, þvi, að
Tarzan er voldugur og Tarzan er
réttlátur“.
Þá snéri Tarzan sér til Muoiros og
sagði við hann: „Flyttu stúlkurnar
aftur til heimkynna þeirr. Eg verð
að liraða mér lil að taka á móti
pilturn á járnhrautarstöðinni. Þeir
mega ekki vera einir hérna í
mvrkviðnum eitt einasta augna-
blik.“
. .. . En einmitt á sama augnahliki
voru örlög Nonna og Kalla í hönd-
um forsjónarinnar. — Vagninn
Jieirra fór ekki á hliðina, eins og
leit út fyrir. Þeir stukku út og
fóru til hinna farþeganna til að
aðgæta hvað að væri. Lestin hafði
farið af teinunum.
Þetla þýddi nokkurra tíma töf og
drengirnir fóru því að skoða sig
um. Skógurinn seiddi þá og lokk-
aði. Og er þeir gengu frá lestinni
þá náði seiðmagn lians æ sterkari
tökum á þeim, eins og svo mörg-
um öðrum, sem höfðu kynst hon-
um.
„Mér þætti gaman að vita, hvernig
er umliorfs þarna inni“, sagði
Nonni. „Það er ærið draugalegt“.
svaraði Kalli. „Mig langar til að
athuga það“. „Eg líka. Það er al-
veg liættulaust. Við höfum ekki
séð eitt einasla rándýr síðan við
stigum á land í Afríku“.
„Við skulum ekki fara langt“,
sagði Nonni. „Komdu“, svaraði
Kalli ögrandi. En þeir voru vart
lagðir af stað, þegar lestarvörður
kallaði til þeirra: „Farið ekki inn
i skóginn. Þið villist áður en þið
vitið af“. „Sá er vitlaus“, hugsaði
Kalli með sér. „Hér er ekki hægt
að villast“.
Aðvörun lestarvarðarins gerði þá
enn ákafari í að rannsaka skóg-
inn. Þeir hlupu lit að enda lestar-
innar og fóru inní skóginn hinum
megin. Þar var gróðurinn og vafn-
ingsviðurinn ekki eins þéttUr og
tvö stór tré mynduðu einskonar
hlið inn í þyknið.
Þeir gengu þangað og reyndist
það vera hyrjunin á götu, er lá
inn í skóginn. Hún beygði til
vinstri og drengina fýsti að sjá,
hvað væri handan hugðunnar. Þar
var önnur bugða og þá þurfti að
halda lengra. Seiðmagn myrkvið-
arins hafði þá nú alveg á valdi
sínu.
Engar hættur urðu á vegi þeirra
og drengjunum óx liugrekki. —
„Strákarnir í skólanum kölluðu
okkur ekki Tarzaiú-tvíhurana að
ástæðulausu“, sagði Kalli. „En
Tarzan er frændi minn, en ekki
þinn“, svaraði Nonni hreykinn.
Þeir voru tvíburar að vissu leyti.
Þeir voru mjög líkir, því að þeir
voru synir tviburasystra og var
önnur gift Englendingi og hin
Ameríkumanni. Drengirnir voru
settir í góðan enskan skóla og áttu
síðar að ganga á amerískan liá-
skóla.
Þegar skólahræður þeirra fóru að
kalla þá Tarzan-tvíburana, ákváðu
þeir að verða ekki nafninu til
skammar. Þeir frömdu svo mörg
strákapör, að foreldrum þeirra og
skólastjórninni þótti nóg um. Hvar
sem þeir fóru ráku þeir upp
„Tarzan-óp“.
Þegar apamaðurinn bauð þeim i
heimsókn urðu þeir heldur en ekki
upp með sér. Þeir töldu sig jafn-
oka liaiis, en það varð þeim að
falli, þvi að þeir vissu ekki, að
maður frá menningarlandi, er
næsta ósjálfhjarga í frumskógum
Afríku.