Vísir Sunnudagsblað - 02.07.1939, Page 8
6
VlSlR SUNNUDAGSBLAÐ
Tarzan-tviburarnii1 Nr.22
Nú víkur sögunni aftur til Tarz-
ans og Gudali, þar sem þeir liáðu
hið ægilegasta kaþphlaup í Dauða-
dalnum. Tarzan hljóp eins hratt
og hinn lamaði og sári fótur hans
leyfði og hann var dálítið á und-
an, en Gudah vildi ekki verða af
hráðinni og herti sig jafnt og þétt.
Þeir nálguðust tréð óðfluga.
En tréð tilraði og skalf undan á-
tökum Gudah og Tarzan varð að
ríghalda sér lil þess að detta ekki.
En eftir því sem fíllinn hamaðist
lengur, virtist losna um rætur trés-
ins, og svo fór að lokum, að það
mátti lieyra þær hresta hverja af
annari. Þá fanst Tarzan ráðlegast
að finna sér annan giáðastað.
Tarzan sigraði — um stund. Hann
komst að trénu, stökk upp, náði i
neðstu greinar þess og lióf sig upp.
Siðan klifraði hann hærra upp i
tréð, svo langt að Gudali gat ekki
náð lil hans með rananum. Fíln-
um þótti þessi óvænti ósigur sinn
óviðunandi og lét það óspart í ljós
með ]>ví að reka upp öskur.
Hann slepti taki sínu og lét fall-
ast niður í bak Gudali. Fíllinn varð
þess ekki strax var, vegna bræði
sinnar, að Tarzan var farinn úr
trénu og kominn á hak hans sjálfs
i staðinn, en jafnskjótt og liann
varð þess var, slepti liann trénu
og hjóst til að losa hann af baki
sér.
Hann æddi umhverfis tréð, veif-
aði rananum i vonsku og rótaði
upp jörðinni. Svo nam hann stað-
ar, starði á tréð og Tarzan um
stund, eins og liann væri að liugsa
um livernig hann ætli að ná sér
niðri á honum. Svo fann hann ráð,
og beið þess ekki að framkvæma
það.
Meðan Tarzan var i trénu og
Gudah harðist við að slíta það
upp, höfðu komið nokkrir áhorf-
endur að hardaganum. Það voru
nokkrir mannapar. Þeir þektu
Tarzan og höfðu oft talað við
hann, því að hann kunni mál
þeirra. Þeim leist ekki á ]>essa við-
ureign.
Hann gekk að trénu, sveiflaði ran-
anum utan um það og ætlaði að
hefja það á loft. En vegna þess,
liversu jarðvegurinn var þur í
Dauðadalnum, voru rætur trésins
óvenjlega langar, og þær veittu
svo mikið viðnám, að það leit út
fyrir að Gudah myndi bíða annan
ósigur þenna sama dag.
Gudah hristi sig og skók, en alt
kom fyrir ekki, Tarzan hélt jafn-
væginu hvað sem á gekk. Gudah
veifaði rananum til og frá, til þess
að reyna að slá Tarzan með hon-
um, eu þá flutti hann sig aftur á
lendar fijsins, svo að raninn náði
ekki til hans.
Aparnir töluðu um viðureignina
sin á milli. Fyrirliði þeirra vildi
strax leggja til allögu, því að Tarz-
an liafði ofl hjálpað honum, þeg-
ar i nauðir rak, en hinir yngri ap-
ar vildu ekkert skifta sér af deil-
unni. Hvað kom það ]>eim við,
þótt fíllinn gerði út af við þessa
hvítu hárlausu skepnu?
Gudah hafði numið staðar, til þess
að liugsa ráð sitt. Hann var næst-
um ráðþrota. Hann hafði aldrei
liitl fyrir andstæðing, sem var
svona fljótur á fæti, snar í snún-
ingum og jafnfamt svo kænn, að
hann, Gúdali liinn ógurlegi, gat
ekki ráðið niðurlögum Iians í einu
vetfangi.
En nú voru aparnir búnir að af-
ráða hvað gera skyldi. Sakir á-
Iirifa fyrirliðans, sem var þeirra
reýndastur, ákváðu þeir að styðja
Tarzan, ef svo liti út, sem hann
ætlaði að fara halloka. Fyrirliðinn
gekk fram til að fvlgjast hetur
með þvi, sem gerðist.
En þegar apinn nálgagðist þá
Gudah og Tarzan, ])á var Gudah
húinn að afráða, hvernig hann
ætti að l'ara að því, að losa Tarzan
af baki sér. Hann reis skyndilega
upp á afturfæturna og Tarzan
rann aftur af honiun niður á
jörðina.
Fétagsprentsniiðjan h.f.