Vísir Sunnudagsblað - 09.06.1940, Page 5

VISIR SUNNUDAGSBLAÐ
5
peningum manna (þó eg skilji
ekki, hvað draugar vilja með
peninga). Hefir Grettir sagt
svo frá, er hann fór í hauginn
til Norðmannsins forðum, að
Ijótt hafi veriö þar um að lit-
ast. Og eg býst við, að bak við
peninga þá sé ekki sá kraftur,
sem yrði til þess að fæða neitt
lifandi listaverk, en máske
dáuðann bókstafinn. IIús liins
lifandi skálds hreyfist þó ekki;
hann veit að Pétur Þríhross
allra tíma „gefur ekki skáldum
að éta, nema hann þurfi að
múta þeim“. Og hann veit, að
skáldið hefir nóg í sínum
heimi.
„Að vera skáld“, segir hann,
„er að vera gestur á fjarlægri
strönd, þangað til maður deyr.
í því landi, sem eg á heima, liafa
einstaklingarnir engar áhvggj-
ur, og það er vegna þess, að at-
vinnuvegirnir ganga af sjálfu
sér.“ Og þetta kemur af þeim
eldgamla sannleika, að listin er
ekki af þessum heimi, hér verð-
ur hún ekki stöðvuð, hvorki
m,eð ofsókn, hatri eða peninga-
þjófnaði. Hann, andinn, nærist
af sjálfum sér og er óbundinn
dutlungum þjóðfélagsins. Hús
skálda lireyfast ekki.
* * *
Næturgalinn, segir hið stóra
skáld, vinnur stríðið. Hann
mun syngja yfir nýjum Romeo
og Júlíu, og yfir laufskrúðug-
um lystigörðum, þar sem elsk-
endur mætast. Sólskríkjan,
„Ambassadör“ hans hér, mun
syngja yfir Salgerði Valgerði
Jónsdótlur og hennar líkum hér
á Islandi. Afturgöngur munu
hverfa fyrir þessari lífsins sól,
og svo mun einnig verða hér.
Ástin her lífið uppi. Hverfi liún
af jörðunni, hverfur lífið.
Þessvegna trúi eg því, að
stórskáldið okkar hafi á réttu
að standa, er það segir: „Næt-
urgalinn vinnur striðið.“ Því að
næturgahnn syngur fyrir þá,
sem lifa og vilja lifið-----—
Giftuleysi
málaralistarinnr.
„Er það satt, að kærastan liafi
sagt þér upp?“
„Já, það er satt.“
„Hvað kom jtil.“
„Eg málaði af henni mynd,
og þegar hún sá myndina, varð
Ixún reið og sagði, að ef eg áliti
að hún liti ekki betur út en
þetta, þá væri best að við skild-
um.“
J^RÉTTARITARI frá UnitecL Press hefir skríf-
að eftirf'arandi greinarstúf um útlendingaher-
sveitir Fralcka í Sýrlandi. Er greinin var skrifuð,
var Maxime Weggand, nú yfirhershöfðingi Banda-
mannahersins, jenn yfirmaður útlendingahersins
franska, og er honum að miklu þökkuð skipulagn-
ing hans og útbúnaður.
Um útlendingahersveitirnar frönsku hefir allmik-
ið verið skrifað — oft og einatt heilar bækur. Sumt
af því er lof, annað last, en yfir flestum þeirra
hvilir ævintýráblær, sem árum saman hefir lokk-
að. unga, framgjarna menn víðsvegar um lönd til
að ganga í þessar útlendingahersveitir.
1 næsta blaði mun birtast önnur grein og eftir
annan höfund um þetta sama efni. Verður þar eink-
um gerð grein fyrir aðbúnaði hermannanna og
daglegu lífi þeirra.
FRÁ STRÍÐINU:
Weygand,
fyrverandi herforingi útlendinga-
hersveita Frakka, nú yfirhershöfð-
ingi Bandamannahersins.
Frá liliium mislita her
Frakka í Nýrlandi.
Herafli Maxime Weygands,
liershöfðingja, sem safnað hef-
ir verið saman í Sýrlandi frá
ýmsurn stöðum, er nú fullæfð-
ur og reiðubúinn til þess að
taka á móti livaða árás, sem er.
Eg fei-ðaðist um þetta vernd-
arríki Frakka í bifi'eið fyrir
skemstu og komst að raun uni,
það, að Weygand liafði tekist
að mynda lieilsteyptan her úr
liðsveitum friá öllum nýlend-
um Frakka. Samtals munu vera
í hernum 100—200 þús. manna
og þar ægir öllu saman, kol-
svörtum Malgachum frá Mada-
gaskar, fölleitum Annamítum
frá Indo-Kína, sólbrendum Alsír -
um og jafnvel brúnum, Tahiti-
mönnum. Auk þess eru þarna
úlfaldahei’sveitir Sýrlendinga
sjálfra.
En höfuðstyrkur liersins eru
þó hvítu liðsveitirnar úr
franska heimahernum og út-
lendingahernum lieimsfræga,
en í honum eru Spánverjar og
Ameríkumenn svo tugurn skift-
ir og fjöldi Þjóðverja, sem
halda trygð við Frakka.
I Sýrlandi hefir útlendinga-
herinn franski eina fasta setu-
liðsstöð og aðra í Libanon. Nú
hefir setuliðið fengið liðsauka
beint frá Sidi-bel-Abbes í Algi-
er, sem er aðalbækistöð hers-
ins. En i þessum liðsauka
var óvenjulega margt Frakka,
en þeir eru sjaldan i meirihluta
1 litlendingaliernum.
Það vakti sérstaklega aðdáun
nxina, hversu vel Weygand hef-
ir lánast að breyta svona ólík-
um liersveitum, sem safnað er
frá næstum öllurn heimsálfxxm,
í eina samstæða lieild. Næstum
allir foringjar íxýlenduhersveit-
anna eru franskir og í nýleixdu-
hersveilununx eru eiixnig flokk-
ar fi’anskra hernxanna. Afleið-
ixxg þessa er sú, að það er næst-
unx óxxiögulegt að greina á nxilli
stói’fylkjanna eða jafnvel fylk-
isdeildanna.
Eg kom til Sýi’lands frá
Egiptalandi og Palestinu, og þar
gafst nxér tækifæri til þess að
sjá breskar liðsveitir að heræf-
inguixi,. Þegar liingað konx, sá
eg, að sumar herdeildimar i
Sýi’laixdi og Libanon eru beixx-
hnis æfðar nxeð það fyrir aug-
um, að þær berjist við hlið Eng-
lendinga, Skota, Ástralíu-
manna, Ný-Sjálendinga eða
Indverja.
Það er nauðsvnlegt, að vélar
sé mikið notaðar hér i Sýi’landi,
eins og í Egiptalandi, Palestinu
og Transjordaniu. Það er víst
óhætt að fullyrða, að ef ófi’ið-
ur bi’ýst út i hinum íxálægari
Austui’löndunx, geta bresk-
frönsku herirnir, senx þar eru,
barist sem einn her, hvar sem
er. Ilvort sem er á Balkanskaga
eða þá Tripolis, ef ítalir skyldu
dx’agast inn í ófriðixxxx.
í Beirut er alt húið undir ó-
frið. Þungt stórskotalið ver
höfnina, en frönsk orustuskip
og kafbátar eru altaf að konxa
eða fara, því að borgin er orð-
in ein sú mikilvægasta við Mið-
Frá nýlenduhersveitum Frakka.