Vísir Sunnudagsblað - 09.06.1940, Blaðsíða 7

VlSIR SUNNUDAGSBLAÐ
7
hópum í hornum, liálf-armæðu-
legir á svipinn og tveir eða þrír
fermingardrengir. I forstofunni
og fyrir utan er aftur á móti
slangur af ungum mönnum úr
þorpinu. — Augnabliki síðar er
búið að tilkynna okkur fréttirn-
ar. „Kavalerarnir“ úr þorpinu
vilja ekki kaupa sig inn nema
örfáar undantekningar, og
„dömurnar“ láta ekki sjá sig,
nema tvær og tvær, sem höfðu
gægst inn um útidyrnar, en flú-
ið samstundis burtu. Og þó var
„frítt fyrir dömur“! — En
harmoniku-spilarinn brosir og
segir: „Bara rólegir, þetta lag-
ast!“
— — Og þetta lagast, þegar
komið er fram undir miðnætti.
Við, sem höfum verið á vakki
fyrir utan húsið öðru hvoru, •
höfum séð hinum dýrfirsku
meyjum bregða fyrir öðru
hvoru, hér og þar á túnunum
umhverfis eða niður á götunni,
— tvær og tvær saman og á
stöku stað þrjár í hóp. — Þær
sveima í kringum húsið, eins
og flugur í kringum ljós. Öðru
hvoru dragast þær nær, og þá er
hert á „músikinni“ og allir
gluggar opnaðir, svo tónaflóðið
steypist yfir þær í kvöldbláman-
um og angan jarðarinnar
streymir um þær. Svo fjarlægj-
ast þær aftur. — En alt í einu
koma 5 í lióp heim að húsinu.
— Þær ganga liiklaust að dyr-
unum og beina leið inn í salinn.
— „Loksins“. — Það er eins og
létt andvarp líði frá brjóstum
hins þögula hóps, er þar beið,
og harmonikan emjar af fögn-
uði.....
ísinn er brotinn. Nú streyma
þær inn, ljósar og dökkar, létt-
stígar og ilmandi, eins og blóm
hinnar vestfirsku jarðar. Salur-
inn fyllist og dansinn dunar. —
Þegar ldukkan er orðin rúnir
lega 12, eru dömurnar fleiri en
herrarnir.
.... Það er dansað langt
frameftir nótt. — Uti sefur græn
jörðin í faðmi blárökkvaðrar
vornæturkyrðarinnar. — Og
æskan streymir út og inn með-
an harmonikan dunar og káti
kyndarinn syngur.......
--------Og þegar við göng-
um um borð til hvíldar, læðist
ef til vill að einhverjum, óljós
angurvær draumur, ofinn úr
rökkurbláma angandi vomæt-
ur, grábláum augum, silkihvít-
um örmum og dökkum, flauels-
kjól............
Næsta dag um hádegi kveðj-
um við Þingeyri.
o4ðua>dð.
TloalUL Suomm!
I norsku blaði hefir eftirfar-
andi birtst:
Fjórir menn sátu við spil í
litlu veitingahúsi í þorpinu
Vorstvaag og útvarpið var í
fullum gangi í kránni. Það var
verið að útvarpa hljómlist, en
alt í einu hættir hún og rödd
þulsins heyrist: „Hlustið! íbú-
arnir í Vorstvaag, takið eftir!
Hér er um björgun á mannslífi
að ræða! Á leiðinni til Vorst-
vaag er brjálaður maður, sem
er vopnaður sjálfvirkri marg-
hleypu. Hann hefir haft á orði
að myrða stjúpföður konunnar
sinnar, Roald Svensen að nafni,
er býr í Vorstvaag. Lögreglan
er á hælunum á hinum brjál-
aða manni, en hefir ekki tekist
að ná honum ennþá. Þessvegna
eru íbúarnir i Vorstvaag vin-
samlegast beðnir að aðvara Ro-
ald Svensen.“
Útvarpið hélt áfram að leika
liljómplötur, en einn spilaranna
við borðið stóð upp náfölur og
óttasleginn. Það var Roald
Svensen sjálfur, maðurinn, sem
aðvara skyldi. Veitingamaður-
inn vill að hann gisti í veitinga-
húsinu um nóttina, en það vill
Svensen ekld, því dóttir hans er
ein heima, og það var ómögu-
legt að vita nema vitfirringur-
inn réðist á liana varnarlausa
og grunlausa, ef hann gæti ekki
náð í Svensen sjálfan.
Áður en Svensen leggur heim-
til sín, klæðir hann sig í dul-
búning, málar sig í framan og
býr sig þannig, að liann verður
með öllu óþekkjanlegur, ef
hann kynni að mæta vitfirringn-
um á leiðinni. Loks fær veit-
ingamaðurinn lionum marg-
hleypuna sína, og nú finst Sven-
sen, að hann sé svo óhultur, að
hann neitar allri fylgd heim til
sín, — finst hann ekki þurfa
hennar með.
Þegar heini að liúsinu kom,
sem stóð í útjaðri þorpsins, var
það almyrkt þvert gegn venju,
því dóttirin var vön að bíða föð-
ur síns uns hann kænii heim.
Svensen brá í brún, því hann
hélt að vitfirringurinn væri
jafnvel kominn inn i húsið á
undan honum. Þessvegna lædd-
ist hann á tánum upp þrepin,
opnaði hurðina með hægð, hélt
marghleypunni fyrir framan
sig og fór að öllu með mestu
aðgæslu. Alt í einu var Ijósið
kveikt og Svensen sér dóttur
sína standa andspænis sér og
miða á sig marghleypu. Áð-
ur en liann gat lcomið upp nokk-
uru orði eða gefið sig til kynna
liver hann var, skaut hún öllum
skotunum úr byssunni, svo
hann féll örendur á gólfið. Þá
fyrst sá stúlkan að hún liafði
orðið þeim að bana, sem hún
ætlaði að bjarga. Hún hafði sjálf
heyi't aðvörunina i útvarpinu og
ákvað að vera reiðubúin hvað
sem að höndum bæri. Hún hlóð
byssu föður síns, slökti Ijósin í
húsinu og svo þegar faðir henn-
ar læddist inn torkendur, dul-
búinn og með marghleypu í
hendinni, efaðist hún ekkert
um, að þetta væri morðinginn
að leita föður hennar. Hún
skaut — mörgum skotum meira
að segja — og hæfði.
Skömmu seinna náði lögregl-
an í brjálaða manninn. Hann
var þá í námunda við hús Sven-
sens og bjóst til að brjótast inn
í það. En er lögreglan kom inn
í húsið, lá stúlkan meðvitund-
arlaus á gólfinu við hlið hins
látna föður. Svo mikið hafði
henni orðið um hið óviljandi til-
ræði.
Nkák
ALBERT FISGHER
heitir danskur læknir sem er
forstjóri fyrir „Carlsbergfon-
dets biologislce Institut“ í
Kaupmannahöfn. Þessi læknir
hefir nú, eftir margra ára til-
raunir, fundið upp efni, meðal,
sem græðir sár á helmingi
skemri tima en áður hefir þekst.
Likur eru taldar á, að þetta
nýja meðal muni valda byltingu
ó sviði læknisfræðinnar, enda
hefir það vakið heimsathygli.
Sikileyjarleikurinn.
Svart: W. Ritson Morry.
Hvítt: Sir G. Thomas.
1. e4, c5; 2. Rf3, d6; 3. Bb5+
(Biskupinn stendur ekki vel
þarna, og er því vafalaust betra
að leika honum til e2 eins og
venjan er), Bd7 (Rc6 virðist
betra); 4. De2, Rc6; 5. o-o, g6
(Þetta er ekki rétta leiðin, eins
og komið er, betra er 5......,
e6 eða Rf6); 6. e5, d5 (Rétta
svarið. Ef 5......, dxe þá 6.
BxR, BxB; 7. De5 og setur á
hrókinn á h8 og peðið á c5);
7. d4, cxd; 8. c4, dxc3 e. p.; 9.
Rxc3, e6; 10. Bg5, Be7; 11. Be3,
h5 (A la Nimzowitch); 12. Ra4,
Rh6; 13. Rc5, BxR; 14. BxB,
Rf5; 15. Hacl, g5 (Nimzowitch
hlýtur að hafa snúið sér við í
gröfinni út af þessari óafsak-
anlegðu skemd á stöðunni. Rétt
var 15....... a6 og ef 16. BxR
þá BxB og síðan Dd7 og o-o-o);
16. BxR, BxB; 17. Rd4, Kd7
(Nauðsynlegt var 17. . ., RxR;
18. BxR, Dd7 og o-o-o); 18.
RxR, e6xR; 19. e6+! (Einmitt
þegar svart gerði sér vonir um
að komast með kónginn til e6,
með vinningsmöguleikum kem-
ur þetta eins og „þruma úr
heiðskíru lofti“), fxe;
ABCDEFGH
20. De5!! (Ljómandi fallegur
leikur. Svart þarf nú að verja
báða reitina, d6 og g7, en getur
það ekki); 20., Dg8 (Eini
leikurinn, ef 20.De8 þá
21. Dg7+, Kc8; 22. Bd6!! og
vinnur); 21. Dd6+, Ivc8; 22.
Hfel, Hh6; 23. Bb6!!, Hh7 (Ef
23...., axB þá Hxc6+ o. s.
frv.); 24. IixB+!, pxH; 25.
Dxc6,+ Kb8; 26. Bd4!!, a6; 27.
Db6+, Hb7 (Ef 27. Kc8 þá 28.
Hcl+, Kd7; 29. Hc7+, Ke8; 30.
Dc6+, Kd8; 31. HxH, DxH; 32.
DxH+ og vinnur alla mennina
af svörtum); 28. Be5+, gefið.