Vísir Sunnudagsblað - 09.02.1941, Blaðsíða 6

6
VÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ
hennar himinbláar sonnettur
allt sitt líf, og listmálararnir
krota myndir liennar á neglur
sínar og gleyma meðalinu. Hún
roðnaði þegar hún var að
bögglast við að lesa nafnið mitt
á lyfseðlinum. Verið þér ekki
að puða við að stafa yður fram
úr þessu fröken, þetta er vit-
laust skrifað. Þreif seðilinn úr
skjálfandi höndum kvenmanns-
ins, hirti mín glös og gekk út.
Hún getur aldrei elskað mann
með ljótu nafni.
Sennilega hefði hann lengi
haldið áfram að tala um þessa
yndislegu afgreiðslustúlku,
hefði ekki vinur okkar, Halli
Halls listmálari, stopj)að okkur
og beðið mig að lána sér „tú-
kall“.
Ekki að tala um, segir Mala-
kías. Svona flækingur eins og
þú að vera að biðja um peninga.
Fjandastu til að fá þér heiðar-
lega atvinnu, eða reyndu
minnsta kosti að yrkja kvæði.
Þessi babbismaklessuverk þin
eru nú bara svoleiðis, að enginn
sannkristinn maður getur horft
á þau án þess að örvinglast.
Þetta er ekki list. Þetta er hróp-
andi uppreist gegn hinni einu,
sönnu, lifandi list. Það væri rétt-
ast að drepa þig. En af því eg
er kominn í fasta atvinnu, þá
.... Og liann dregur upp eina
krónu af þessum þremur, úr
buxnavasa sínum, og gefur
honum. Og það er meira að
segja ekki ómögulegt að
eg miskunni mig yfir þig, eins
og eftir svona viku tíma og gefi
þér tiu krónur, jafnvel þótt þú
sért þessi andskotans auðnu-
leysingi sem ómögulegt er að
kannast við án þess að skamm-
ast sín.
Og svo gengum við inn i
Hljómskálagarðinn.
— Hvað á maður að gera við
svona dreng eins og hann Halla
greyið Hallsáon? spurði Mala-
kías Hírónemusson. Svona at-
vinnulaust kvikindi sem ekki á
sér málungi matar ? Værí ekki
reynandi að senda hann á
Klepp?
Við seltumst á bekk í garðin-
um. Þrjár ungar stúlkur gengu
fram hjá og flissuðu. Gamall
maður, í svörtum vetrarfrakka,
stakk niður stafnum sínum í
takt við hin varfærnu, hæglátu
fótatök. Aðra hendina hafði
hann aftur á baki og liorfði
beintfram. Auðsjáanlega grand-
þekkti hann heiminn, eins og
sá sem veit.að það er ekki ó-
maksins vert að snúa til höfð-
inu og líta í kringum sig, en
röltir þetta suður í garðinn, áð-
ur en hann fer að sofa, af ein-
skærri kurteisi við kvöldið.
Á öðrum bekk sátu piltur og
stúlka og hölluðu sér hvort að
öðru, heit og hamingjusöm í
sinni ungu ást, en nokkrar þög-
ular kríur stungu sér letilega
eftir liornsílum í tjörnina.
Kerlingavellan hjúpaði ræt-
ur Öskjuhlíðarinnar eins og
hvílur dúnn. Malakías benti
þangað austureftir og mælti:
— Hér var það sem Róm
brann á einu kvöldi.
—- Var spilað á fiðlu? spurði
eg-
Og hann svaraði: — Það
kvöld sprakk streugur gleðinn-
ar á sítar söngvarans. Á eg að
trúa þér fyrir leyndardómi Iífs
mins ?
— Nei, blessaður gerðu það
ekki.
— Það byrjaði eiginlega i
Kjósinni, sagði hann. — Hún
var falleg og hafði netta fætur.
Það var til hennar sem eg orti
þetta gullfagra kvæði sem endar
svona:
Og' ástin þín er ekki lengur til,
og enginn fugl i brjósti
mínu syngur.
— Til liverrar? spurði eg. —
Kjósinnar?
.... Og við gengum fram að
á, og þar horfði eg inn í hyl-
djúp augun i henni og las henni
^.kvæði kvöldsins. Hvernig get-
urðu orkt svona fallega? sagði
liún. Það er lítill fugl inni i
brjóstinu á mér sem syngur. Ó,
hvað eg vildi að eg ætti svona
fugl í brjóstinu á mér, sagði
hún. Fuglinn, það ert þú sjálf,
sagði eg og kyssti hana á kinn-
ina. Þá roðnaði hún á kinninni
sem eg kyssti hana ekki á.
Svona var hún saklaus og ynd-
isleg. Og við reykuðum um ang-
andi jörðina, í óslökkvandi
Jxtrsta eftir nýjum faðmlögum,
nýjum kossum, nýjum kvæð-
um, heilt síimar uppi i Ivjós, og
eg gat ekki sofið fyrir sælu. Þá
byrjuðu í mér veikindin. Síðan
fór eg suður. Svo kom hún.
Eitt kvöldið löbbuðum við
hérna austur Laufásveginn.
Auðvitað fann eg að liún
var breytt. Þú ert að breytast,
Lóló, sagði eg. Agaleg vitleysa,
sagði hún. Eg er bara í nýrri
kápu. Yið settumst á grastó
milli steina í Öskjuhlíðinni.
Hún hlustaði á tvær sonnettur,
sagðist svo ekki vilja meira. Og
hún straulc yfir hárið á mér;
þetta yndæla, Jjykka hár, sem
hún hafði svo oft gripið i með
sínum grönnu, sólbrúnu fingr-
um, i óviðráðanlegum gáska
ástariunar og sagði: Malli, minn,
Jjetía er ekki til neins, góði.
Þetta var bara eins og liver ann-
ar sumargróður sem fölnar í
liaustgolunni. Eg sagðist elska
hana, og eg sá J)að var sorg í
augum hennar. Þú elskar mig
lika, Lóló, sagði eg. En hún
sagði bara að eg væri voða sæt-
ur, og strauk aftur yfir hárið á
mér. En þetta er ekki til neins,
Malh minn. Þú ert alltaf að
deyja úr allskonar sjúkdómum,
og færð aldrei neitt að gera. Þú
ert meira að segja orðinn kinn-
fiskasoginn eins og gamal-
menni. Flibbinn J)inn er skit-
ugur og buxurnar þínar trosn-
aðar. Við skulum ekki láta of-
urmagn ástarinnar lilaupa með
okkur í gönur.
Og hún stóð upp, og livarf út
úr lífi mínu og gat varla gengið
fyrir liarmi. Það kvöld glataði
eg æskugleði minni. Eg grét
Iiana niður í grjótið í Öskjuhlíð-
inni og bef ekki fundið liana
síðan.
Við sátum lengi hljóðir eftir
J)essa raunalegu sögu. Kerling-
arvellan horfin. Stormur. Vind-
sveipur kom austan garðinn og
feykti að fótum okkar rifnu
auglýsingablaði. Á það voru
teiknaðir tveir fallegir fiskar
með stórum, svörtum stöfum
fyrir ofan: Borðið sild! Eins
og í hugsunarleysi tók Malakías
það upp af götunni, vöðlaði því
sainan í vindling og beit í J>að
eins og skro.
Og við stóðum upp og rölt-
um heim í liáttinn, eg og liann
Malakias vinur minn.
KROSSGÁTA
Lárétt:
I Hestnafn.
5 Hljób.
9 í fjárhúsi.
II Ráf.
13 Gjaldkeri.
14 Kauptún.
15 Orkuver.
18 Risti.
20 Ólíkt.
22 Lögn.
24 Andköf.
26 Teiggirðing.
28 Skammstöfún.
29 I dalbotninum.
32 Strýkim
34 Upphró[Hin.
35 Hægfara.
38 Kvenmannsnafn.
39 Bókstafur.
41 Engin eftir.
44 Grönn.
46 Sæti.
48 Hryssunafn.
51 Flokkur. i
52 Samkoma.
54 Hreyfist.
55 Vondar verur.
56. Skrifa.
57 Bragðsterkt.
60 Forsetning.
61 Vatnsfall.
64 Utan.
66Reykja.
67 Tegund.
69 Ekki djúpt.
70 Mannsnafn.
Lóðrétt:
2 Reita.
3 Úrgangur.
4 Sig.
5 Fugl.
6 Kom fyrir.
7 Forsetning.
8 Letingi.
10 Ótti.
11 Önugur.
12 Merkir.
16 Farartækjastjórar.
17 Yfirmenn ‘á Suð-
ureyjum.
19 Stúlka.
21 Hvíld.
23 VeiðiaðferÖ.
25 Félag.
27 Sainhljóði.
30 Trésmiður.
31 Hæð.
32. Á samskotalistum.
33 Félags forseti.
36 Bókstafur.
37 Mannsnafn, þlf.
39 Gildur.
40 Fæði.
41 Ogn.
42 Ófríð.
43 Flutningaskipstjóri.
44 Háskólakennari.
45 Heimsk.
46 Úthrelddan félags-
skap.
47 Verkfæri, J)lf.
49 Vegalengd.
50 Tegundina.
52 Halda ræðu.
53 Umbúða.
58 Par.
59 Konunaín.
62 Álegg.
63 Lindýr.
65 Félag.
68 Tveir eins.