Vísir Sunnudagsblað - 06.04.1941, Blaðsíða 2

2
VÍSlR Su'iNNUDAGSBLAÐ
að skaða að engu leyti hennar
öryggi og sjálfstæði í framtíð-
inni sökum séreinkenna henn-
ar og andlegra verðleika“, ....
(London Útv. 1. des, 1940), þá
er samt allt lifið framundan.
Höfum við komist að raun um,
að lífi þjóðarinnar, sem þjóð,
liafi verið haldið uppi af mönn-
um, sem sköpuðu anda þjóðar-
innar, en ekki af þeim, sem lifa
sem Homo in Sapiens, þá verð-
ur þjóðin einungis að lifa við
þennan anda og vcrnda hann og
viðhalda svo liann skíni áfram
yfir komandi aldir. Hún verður
að skapa sýnileg tákn þess, að
andi þessi sé til óg hún verður
að láta sjá, að hér hafi lifað
fólk í samræmi við íslenzkan
anda þennan — og í þjónustu
hans.
Enginn hefir betur en hin
katólska kirkja skilið nauðsyn-
ina á, að hafa tákn hins andlega
valds síns sýnileg öllum. Hún
hafði guðspjöll Lúkasar, Matte-
usar, Markúsar og Jóhannesar,
hvar í voru kenningar kristin-
dómsins, skrifuð af hinum
helgu mönnum. En með guð-
dómlegri innsýn skyldu liinir
vitrustu menn kirkjunnar, að til
þess að láta allt mannkynið
skilja hina dularfullu fegurð
trúarinnar, vai’ð að gera það
sýnilegt fjöldanum og tala til
lians máli, skýru og skiljanlegu,
sem fléttaðist inn í hans daglega
líf, og allstaðar og alltaf talaði
til þeirra, máli trúarinnar. Hin-
sér svo til þeirra og tóku í þjón-
ustu sína mennina, sém höfðu
í sér neista andans, hina tröll-
auknu listamenn, seni gerðu
kirkjuna að lifandi lífi fyrir
fjöldann, og sem kirkjan gerði
ódauðlega. Kirkjan og listavei’k
hennar tala öld eftir öld til kyn-
slóðanna um snilli og andagift
mannanna, sem byggðu þær;
og þær tala líka máli trúarinn-
ar nótt og dag, öld eftir öld, eins
og hinir vitru leiðtogar kirkj-
unnar höfðu hugsað sér og séð
svo réttilega. Hinir eiginlegu
Conguistatoi’ar kirkjunnar og
postular voru þannig — Cima-
hue — Giotto -— Brunellesclii —
Loi’enzo Gliiberti — Massaccio
— Donatello — Pillippo Lippi
— Domemco Gliirlandaio —
Sandro Botticelli — Verroccliio
— Leonardo da Vinci — Rafa-
ello — Michelangolo Buona-
rotti og liundrað aðrir af snill-
ingum veraldarinnar.
Péturskirkjan í Róm— María
della Fioi-e í Floi’enz, Duomo di
Milano, San Marco Venezia,
Noti-e Dame de Pai’is, Notre
Dame de Reims, Iiölnarkirkjan
og þúsund aðrar, öll tala þessi
listaverk um snilld og hugvit
mannanna, sem byggðu þær, og
kynslóð eftir kynslóð andar þar
að sér hinum göfugustu og
hreinustu hugmyndum um
dularkyngi kristninnar, hjálpað
til af snilldai’höndum mennskra
manna, sem höfðu í sér guð-
dómsneistann.
Hvar verður maður var við
kraft hins kristna guðs eins og í
vei’kum Buonai’olti i Vatikan-
inu í Róm? Eða, hver hefir töfr-
að fram eins fagra og innilega
konuhugmynd eins og madonn-
ur Rafaels ? eða hinar himnesku
verur Leonardos da Vinci? Að
sjá þær var fyrir kynslóðirnar
eins og að standa við þröskuld
himnanna í fögru sólarlagi; og
var ekki eðlilegt að fólkið þá
tryði á tilkomandi paradís,
hinumegin við lífið og vildi
komast inn. Takmaikinu var
náð, himnaríkið var sýnilegt
mönnunum gegnum verk þess-
ai’a snillinga og hver gat efast?
Og hver óslcaði sér ekki þangað,
hvar lifið var svo fagurt og
manneskjurnar svo yfiraáttúr-
lega aðdáanlegar? — Hver vildi
ekki líkjast þessu?
Hinir vitru leiðtogar kirkj-
unar voru réttir. Hvað gerði til,
})ó innan veggjanna væri rifist
og harkað — kirkjurnar, lista-
vei’k mannanna, messuðu dag
og nótt og nótt og dag — og
stóðust. Tákn hins guðdómlega
anda, er bjó í djúpum manns-
sálaiinnar.
Af þessu geta allir lært. Lika
lítilþjóðnorður við heimskauta-
baug. Hún hefir sýnt að liún hef-
ir andlega krafta, og hún liefir
sýnt með lyndiseinkunn sjálf-
stæðis síns, að liún liafi þol og
þor. En nú kemur til liennar
kasta, að hefjast handa á öld
þessari, að láta ekki anda sinn
lengur einungis svífa yfir vötn-
um og heiðum, og fjöllum og
dölunj þessa töfrandi lands.
Nú er að taka þennan anda og
flytja ham\ niður til fólksins,
láta hann lifa á njeðal voj’, þvi
sál íslands er ennþá heimilis-
laus. Frli.
Loretta Young og maður hennar.
/
......
iSsSisísííiiíí;;:;;:
' ' í
xVý;:?:

V

í
iMJÍ!
x. " -

• ■■

liiliilliplllll

Bi’etar hafa tekið upp undir 200.000 fanga í síyrjöldinni við ítali í Afríku. Þessi hópur var tek-
inn hjá Sidi Bai-rani og að baki hans sjást rústir borgarinnar.