Vísir Sunnudagsblað - 15.06.1941, Blaðsíða 8

VÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ
§ÍÐM
I Blarneyhöll í Cork á írlandi
er merkisteinn einn, sem er
lieilagur og auk þess mjög þýð-
ingarmikill í augum Ira. Á
hverju ári fara þúsundir manna,
ungra og gamalla, pífagríms-
ferðir upp til Blarneyhallar til
að kyssa þenna undrastein.
Það er hinsvegar allskonar ó-
þægindum hundið að kyssa
steininn. Maður verður að
leggjast á hakið, kyssa steininn
að neðan. í öryggisskyni er sett
ól um herðar manns og haldið
í fæturna. Annars getur maður
hrapað nokkurar mannhæðir.
Nýlega fóru nokkurar sýn-
ingarnefndir í Ameríku fram á
það, að fá þennan stein þangað
vestur, í því skyni að sýna hann
þar og græða á honum fé. Átti
steinninn að fara í 12 mánaða
ferð um Bandaríkin og fara af
einni sýningunni á aðra.
Fyrir hvern koss átti hlutað-
eigandi að greiða 1 dollar, og
hehninginn af því átti eigand-
inn írski að fá.
En írar mótmæltu kröftug-
lega, að steinninn yrði sendur á
brott, því eðli hans er að ljá
þeim brautargengi og verða
þeim til giftu, sem kyssa hann.
•
í Budapést gengur ung stúlka
á milli borðanna í veitingasölum
borgarinnar og selur blóm.
Það út af fyrir sig, að ung
stúlka gengur á milli borða í
veitingahúsi og selur blóm, er
ekkert merkilegt. En hvað þessa
stúlku snertir, horfir málið al-
veg sérstaklega við. Hún heitir
Lisa ‘Bérébes, las læknisfræði,
en varð að hætta námi vegna fá-
tæktar þegar faðir hennar dó.
Hún leitaði sér að atvinnu, en
fékk hvergi neitt að gera.
Högum hennar var loksins
þannig háttað, að hún var að því
komin að stytta sér aldur. Hún
svalt, hún hafði ekki þak yfir
höfuðið og hún átti ekki nema
tællur til'að klæða sig i.
En einmitt liegar fátækt
hennar var sem allra mest og
örvæntingin í almætti, - var
henni tilkynnt að frændi hennar
einn hefði dáið og arfleitl hana
að eigum sínum, er námu
200.000 sterlingspundum, án
þess að hann hefði hugmynd
um livernig á stóð fyrir henni.
Hann hélt þvert á móti að hún
væri rík og lifði í „vellystingum
praktuglega“. Þess vegna setti
hann það að skilvrði í arfleiðslu-
skránni, að hún seldi blóm í sex
miánuði til þess að hún fengi að
reyna hvað vinna væri. Hann
gat þess í erfðaskránni, að hann
teldi það standa hverri mann-
eskju fyrir þrifum, ef hún
þekkti ekki heilnæmi vinnunn-
ar.
•
Hér er önnur saga um arf-
leiðsluskrá — einnig frá Ung-
verjalandi.
Svinaeigandi einn í Temesvar
í Suður-Ungverjalandi hafði
efnast vegna iðni sinnar og
dugnaðar, svo að hann var orð-
inn all-fjáður maður. En liann
átti son, erkiletingja og eyðslu-
segg, sem eyddi ævi sinni í ó-
hófi og svalli og safnaði ístru.
Þrátt fyrir áskoranir föðursins,
að laka sér eitthvað nýlilegl
fyrir hendur, hélt hann upptekn-
um hætli áfram. Hann óskaði
]iess heitast af öllu að gamli
maðurinn lirykki upp af til að
hann gæti farið með reiturnar
eftir eigin geðþótta. En gamli
maðurinn lét ekki að sér hæða.
I arfleiðsluskrá sinni svipti
hann son sinn arfi, nema því að-
eins að liann uppfyllti sett skil-
yrði, einskonar próf, sem piltur-
inn varð að standast til að hljóta
arfinn. Þessi skilyrði voru í þvi
fólgin, að ístrubelgurinn varð að
lilaupa 100 metra á 13 sekúnd-
um, stökkva 4.50 m. langt og
1.10 m. hátt. *
Og nú varð þessi vesalings
iðjuleysingi í fyrsta sinni að taka
á því sem liann átti til. Á hverj-
um degi varð hann að beita
allri sálar- og líkamsorku lil
þess að ná settu marki. Dags
daglega varð hann að æfa sig,
hlaupa og stökkva, og loks
komst liann svo langt, að hann
gat uppfyllt hin settu skilyrði.
En þá var áreynslan orðin lion-
um að nautn, hann kunni orðið
bæði að meta og beita viljaorku
sinni og gamla manninum hafði
tekist það sem hann ætlaði sér,
að gera nýtan og dugandi mann
úr syninum.
•
Ljósið er það hraðamesta af
öllu því sem hratt fer í veröld-
inni og menn enn þekkja. Það
fer 300.000 km. á sekúndunni,
en það svarar því að það færi
7Y> sinnum umhverfis jörðina
á þessari einu sekúndu. Þrátt
fyrir þetta er Ijós surnra stjarna,
sem við sjáum, mörg ár að ber-
ffst til okkar. Hvílík órafjarlægð
er það ekki!
Til samanburðar við ljóshrað-
Komdu kisa mín,
kló er falleg þín,
og grátt þitt gamla trýn.
Mikiö malar þú,
mér þaö líkar nú.
Víst ert þú vænsta hjú .
ann má geta þess, að jörðin fer
30 km. á sekúndu, Jesse Owens
— svarta halastjarnan — hleyp-
ur 100 m. á 10.2 sek. Heimsmet
í bifreiðaakstri var 490 km. á
klsfc Hraðamesta skip var til
skamms tíma franskur tundur-
spillir, sem fór 85 km. á klst.
Þýzka farþegaskipið Bremen
fór 52 km. á klst, Normandi fór
55 km. og Queen Mary eitthvað
hraðara. Þessi skip hafa öll
keppst um að ná í „bláa bandið“
— band sem reyndar er alls
ekki til nema í hugum fólks.
Bláa bandið er ekki annað en
táknrænn heiður.
Það -er sagt að sæljónið geti
synt 132 km. á klst. En mest
tækni í liraða, sem náðst hefir,
er hraði póstrakettuflugvélar
einnar amerískrar, sem komst
1300 km. á klst., en það
samsvarar því, að vélin j’rði að-
eins fáeinar klukkustundir frá
New York til Berlín.
„Eg er að hugsa um að selja á
stofn kvikmyndahús-----------“
„Vel hugsað, þá getur þú ef
til vill gx-ætt peninga.“
„Það er ekki vegna pening-
anna, mér þætli bara gaman að
sjá meira konmia mína og börn-
in en eg geri.“
Kærastan: „Ætlarðu nú líka
að elska mig þegar eg er orðin
gráhærð ?“
Banar margri mús,
mitt og friðar hús.
Ekki’ er á þér lús,
oft þótt spilir brús.
Undra sniöug, líka liöug
leikur, bæöi snör og fús.
Viö skulum drekka dús.
„Hvernig dettur þér í hug að
spyrja svona? Eg, sem hefi þó
elskað þig ljóshærða, dökk-
hærða og rauðhærða!“
Áhyggjufull móðir: „Er hann
stærðfræðikennari? Bara að
það geti nú farið vel, þú sem ert
svo óútreiknarileg!“
Dómarinn spyr vitnið: „Eruð
þér giftar?“
Hún andvarpar. —
Dómarinn segir við ritarann:
„skrifið þér — ógift.“
Dómarinn spyr vilnið: „Eruð
þér kvæntur?“
Hann andvarpar. —
Dómarinn segir við ritarann:
„Skrifið þér — kvæntur“.
•
Til forna seldu Persar læknis-
hjálpina eftir mati á sjúkling-
um. Venjulegir horgarar urðu
að borga einn asna fyrir bót
meina sinna, en landstjórar
f jóreykisvagn með liestum fyrir.
Fyrir að lækna uxa varð að
borga með asna, sama hvort
sjúklingurinn var ríkur eða fá-
tækur.
Nokkuð áþekku máli gegndi
um hinn heimskunna lækni
Paracelsus sem var uppi i lok
miðaldanna. Hann tók offjár af
þeim sem áttu auðvelt með að
borga læknishjálpina, en gaf
fátækum hana.
;