Vísir Sunnudagsblað - 03.08.1941, Blaðsíða 8

VÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ
SÍI»A\
Hér eru nokkurir júgóslav-
neskir málshættir:
Plægðu djúpt, girtu hátt og
sáðu þétt, þá gelur þú rólegur
verið.
Það' er aldrei til of mikið af
börnum og glösum, á heimilinu.
Örninn veiðir ekki flugur.
Hinn lieilagi Jóhannes var
spurður, hvaða menn honum
þætti sízt vænt um. Hann svar-
aði: Auðmanninn meðaumkun-
arlausa, fátæklinginn kröfu-
liarða og öldunginn léttúðuga.
Fiflið hlær, þá vitringurinn
brosir.
Að taka mark á öllu sem sagt
er, er ekki gott, en að taka á
engu mark er þó verra.
Ef að guð lokar glugganum,
fyrir einhverjum, þá er það að-
eins til að geta opnað fyrir lion-
um dyrnar.
Byssu, hesti og konu má
aldrei trúa.
Á vinakrinum duga ekki
bænir, heldur skóflur.
Sá, sem er allra vinur, hlýtur
annað livort að vera feyki rík-
ur eða örsnauður.
Ef þú villt kynnast einhverj-
um manni til lilitar, þá fáðu
honum, völd í hendur.
Farðu langa vegu eftir góð-
um viði, en skammt eftir góðri
konu.
Þar sem allir eru blindir,
munt einnig þú loka öðru aug-
an,u.
Vei þeim fótum, sem hreyf-
ast undir heimsku liöfði.
Það tré, sem fellir sjálft af
sér ávextina, er ekki þess virði,
að það sé hrist.
Það er léleg mús, sem grefur
sér ekki nema eina holu.
Aumur úlfur, sem enginu
hundur geltir að.
Aflaðu þér fyrst þess nauð-
synlega, svo þess nytsamlega og
loks þess þægilega.
„Þetta kallið þér steiktan
þorsk,“ kvartaði presturinn á
veitingahúsinu við veitinga-
þjóninn. „Eg hugsa að hver ein-
asti þorskur mundi telja sig
móðgaðan yfir þessu nafni, ef
hann vissi hverskonar mat þér
berið á borð fyrir gestina."
„Afsakið, herra minn!“ sagði
þjónninn auðmjúkur. „Það var
alls ekki ætlun mín að móðga
yður.“
Lögregluþjónn: (við mann
sem hefir komið með dreng,
sem Iiefii- villst, á lögreglustöð-
ina): „Já, ef enginn hefir gefið
sig fram innan árs sem eigandi
drengsins þá eignist þér hann!
•
— Hvernig dettur yður i hug
að biðja mín, eg hefi aldrei gef-
ið yður neitt undir fótinn.
— Jæja, það þykir mér nú
skrítið, hafið þér kannske ekki
alltaf verið að tala um þessa
ríku frænku, sem þér eigið?
•
Herforinginn: Hvað gerið þér,
þegar þér eruð á verði, og yfir-
foringi gengur fram hjá?
Nr. 67: Heilsa!
Herforinginn: Rétt, —• en
þegar floklcur af fullum mönn-
um fer fram hjá?
Nr. 67: Heilsa!
Herforinginn: Hvers vegna ?
Nr. 67: Vegna þess, að það
getur verið yfirforingi á meðal
þeirra!
— Er gott að nota kúamýkja
á jarðávexti?
— Ne-e-Ii — Rjómi er betri!
•
-— Og svo sagði hann við mig
upp yfir alla — með þessum líka
litla hávaða: Hugsið þér yður
mm, ungfrú Hansen — hugsið
þér yður um! Er það ekki
aldeilis voðalegt!
— Jú, maður á aldrei að
lieimta það, sem ekki er hægt
að láta i té.
- •
— Sína mín væri útgengileg
stúlka, það segi eg satt, ef hún
líktist ekki honum föður sínum,
eins og hún gerir.
— Já —- og ef karlmennirnir
væri ekki vöruvandari, en hann
faðir hennar!
•
— Eg segi nú eins og for-
stöðukonan: Hvernig er hægt
að ætlast til þess, að eining og
friður riki meðal þjóðanna,
meðan konurnar hnakkrífast í
þvottahúsunum og berjast um
þvottasnúrurnar!
•
Hann: Viljið þér heldur að eg
slökkvi ljósið, meðan eg kyssi
yður?
Hún: Bíðið andartak — með-
an eg næ í eldskörunginn!
•
— Hvað segir þú um ást við
fyrstu sýn, Þórður minn?
— Ekki annað en það, að mér
hefir reynst hún heldur end-
ingarlítil!
•
Baróninn (við þjóninn): Eg
óska þess, að vera aleinn. Rekið
flugurnar á dyr!
TK]\TI%IS.
Tennis er góS
skemnTitun.holl og
hentar öllum: ung-
um sem gömlum,
konum sem körl-
um. ÞaS er góð
hressing að fara
eftir langa inni-
veru út á íþrótta-
völl og leika þar
tennis með kunn-
ingjum sínum og
f élögum — og það
ættu sem flestir
bæjarbúar að gera.
— Eruð þið aldrei ósammála, ,
hjónin?
— Nei. Hún fer sínar eigin
götur og eg — rölti á eftir henni!
•
Úr ræðu fyrir minni kvenna:
.... Og þegar eg nú lít yfir
þenna fagra hóp, þá sé eg undir
eins, að þið farið fram úr þokka.
gyðjunum að einu leyti — þið
eruð miklu fleiri....
— Þér verðið að útvega yður
ábyrgðarmann.
— Það er nu verri sagan!
— Þér hljótið að eiga ein-
hvern vin eða kunningja.
— Nei, brent fyrir það! Eg er
nefnilega lögtaksmaðurinn hér
í bænum!
•
Forstjórinn (við skrifstofu-
drenginn): Ef einhver spyr
eftir mér skaltu segja, að eg
komi eftir fjórðung stundar.
Drengurinn: En ef enginn
spyr —- hvað á eg þá að segja?
•
Frúin: Hefirðu leyft þér að
snúa við myndinni af henni
mömmu ?
Maðurinn: Ó-já, eg leyfði mér
það! Heldurðu að veggfóðrið
hafi skemmst eða skemmist til
muna, þó að hin „fagra ásjóna“
snúi að þvi?
•
Kennarinn: Jæja, þá komurn
við nú að því, hvernig maðurinn
verður til.
Lítill drengur: Eg veit það!
Kennarinn: Ágætt!
Lítill drengur: Pabbi segir, að
aparnir hafi búið okkur til í
fvrstunni!
•
Amma (fjörgömul, við dótt-
urson sinn, ofurlítinn anga):
Hérna er rakvél, sem eg ætla að
gefa þér í afmælisgjöf, elskan
litla. En eg er að hugsa um að
nota liana sjálf, þangað til þú
ert orðinn stór og þarft á lienpi
að halda.
•
Maðurinn: Og mundu nú það,
að eg vil ekki hafa liann Mads
við jarðarförina mína.
Konan: Þér getur ekki verið
alvara. Aumingja Mads liefir
verið einn af beztu vinum okk-
ar.
Maðurinn (rís upp á oln-
boga.): Þegi'þú kerling! Iiér
skipa eg fvrir! Eða er það kann-
ske þú, sem átt nú að fara að
deyja og greftrast!
•
Amma: Hvers vegna- eru þið
að fela ykkur, krakkar?
Lítil telpa: Við erum svo
hrædd.
Amma: Við lxvað eruð þið
hrædd ?
Lítil telpa: Hann pabbi sagði
í gær, að þegar þú kæmir, þá
yrði fjandinn laus!
•
Læknir (i sjúkrahúsi): Sjúk-
dómur yðar er mjög fágætur og
merkilegur frá sjónarmiði vís-
indanna. Yður hefir líklega ekki
dreymt fyrir þvi, að það ætti
fyrir yður að liggja, að verða
læknavísindunum að miklu
gagni?
Sjúklingurinn: Ónei. Satt að
segja dreymdi mig nú einna
lielzt fyrir þvi, að eg yrði drep-
inn hér í spítalanum!
•
Kennarinn: Hversvegna kem-
ur þú í skólann með úfinn og ó-
greiddan haus?
Drengurinn: Eg á enga greiðu.
Kennarinn: Það er engin af-
sökun. Þú hefðir getað notað
greiðuna hans pabba þíns.
Drengurinn: Hann á enga
greiðu og hefir ekkert hár!