Vísir Sunnudagsblað - 13.09.1942, Blaðsíða 7
VÍSIR SUNNUÐAGSBLAÐ
7
heimsþekktum stjórnmála-
möhnum, sem oft og tíðum
áttu leiðir um Sviss. Fyrir þessa
menn hélt hann iðuglega boð í
höll sinni.
/
2 þúsund — eða 20 þúsund?
John de Kay hafði ekki alveg
gleymt Abdul Kadir. Þegar hann
fréttir að Abdul er í fjárþröng,
sendir hann einn af riturum
sínum með 2000 dollara til hans,
án þess að taka aftur hjá honum
kvittun. Seinna spannst út af
þessu deila; fullyrti John de
Kay að peningarnir, sem hann
sendi, hefðu ekki verið tvö þus-
und, heldur tuttugu þúsund
dollarar.
Fyrir pólitísk áhrif hafði tek-
izt að fá þær eignir Tyrkjasol-
dáns, sem upptækar voru gerð-
ar, aftur lausar, og nú var ekk-
ert' lengur því til fyrirstöðu, að
þpim yrði ráðstafað á livern
þann hátt, sem lögmætir erf-
ingjar ákvæðu. Og nú byrjar
fyrst baráttan um arfinn fyrir
alvöru. Á sama hátt og Chadiji
prinsessa felur Millerand mál-
efni sin á hendur, eins biðja aðr-
ir fjölskyldumeðlimir ýmsa
nafntogaða lögfræðinga og mál-
fæi’zlumenn víða um lönd um
aðstoð til að ná rétti sinum, um
endurheimt arfsins.
En John de Kay hafði ákveð-
ið að sigra. Hann hét Abdul
Kadir 30 þúsund dollurum, ef
hann gæti fengið< fjölskylduna
ofan af því, að leita til mál-
fræðinga um arfskröfuna.
Abdul Kadir fékk peningana,
en hann fékk engu áorkað hjá
systkinum sínum. Og á meðan
John de Kay ferðaðis eins og
fursti suður um öll Balkanlönd,
var þessum 30 þúsund dollur-
uni stolið eina nóttina af Abdul
Kadir í Vínarborg. Hann sat eft-
ir með sárt ennið og jafn snauð-
ur sem áður.
í Salzburg kemst John de Kay
í klandur. Hann er ekki borg-
unarmaður fyrir skuldum, sem
hann er krafínn um, og það
kemst svo langt, 'að hann er
lekinn fastur. Hvernig sem því
er varið og liverju sem það sæt-
ir, liefir ekki spurzt til John de
Kay siðan. Hann er algerlega
horfinn af sjónarsviðinu og
enginn hefir séð hann eftir það.
J
í stöðugri von.
Hlutabréf firmans „Ottoman
Imperial Estate Inc.“ ganga
kaupum og sölum eftir sem áð-
ur, en á meðan fjárglæframenn
græða unnvörpum á arfi
Tyrkjasoldáns og löglegum
eignum fjölskyldu hans og erf-
ingja, lifa þeir víða um lönd í
örbirgð og skorti. Forystumað-
ur ættarinnar, Abdul Kadir, færv
öðru hvoru fjárstyrk frá ætt-
ingjum konu sinnar frá Tyrk-
landi, en hann gefur sjálfur
aldrei upp vonina um það, að
ná lögmætum arfi sínum aftur.
Hann efast ekki um það eitt
augnablik, að John de Kay birt-
ist einn góðan veðurdag og efni
öll sín loforð; hann vill ekki
heyra það nefnt á nafn, að John
de Kay hafi svikið sig.
------— Þannig stóðu mál
þessa mikla arfs, í þann mund
er styrjöld sú, sem nú geisar,
skall á. Síðan hafa litlar fregn-
ir borizt hingað frá Mið-Evrópu,
aðrar en styrjaldarfregnir, svo
ekki er vitað hvort erfðamáli
þessu er lokið, né hvort John
de Kay hefir einhversstaðar
komið fram í dagsljósið.
Brezkur umferðarsali varð
fyrir lnlslvsi fyrir nokkuru og
brotnuðu í honum tvö rif, svo
illa, að taka varð þau i burt og
setja glerrif í staðinn. Þess ber
þó að geta, að glerið er svo-
kallað óbrjótanlegt gler. Mað-
urinn hefir náð fullum bata,
kennir sér einskis meins og kann
prýðilega við glerrifin.
Báðar þessar myndir eru frá Kaupmannahöfn, teknar^í byrjun stríðisins. Efri myndin er af
þvl, þegar borgarbúar grafa fyrsta loftvarnabyrgið, en sú síðari er frá Löngulínu.