Vísir Sunnudagsblað - 30.05.1943, Blaðsíða 3

VÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ
3
I fjölda mörg
ár hefir ii. Ó.
P. veriö kall-
ari á íþrótta-
vellinum. Er
þann vanur aö
koma áhorf-
endunum í gott
skap, — enda
jafn ómissandi
maöur á völl-
inn sem kepþ-
endurnir.
hef'ði helzt þurfl að liafa fleiri
en einn, því að oft entust þeir
ekki nema rétt fram í byrjun
leiksins. — Eg lék nefnilega
með stafnum á meðan hinir
léku með knöttinn. En svo
sáu K. R.-ingarnir ráð við lek-
anum, þcir gáfu inér staf úr
filaheini og liann hefir aldrei
brotnað, sama hversu harka-
lega eg liefi harið niður í völl-
inn með honum.
Enn í dag er eg jafn spennt-
ur þegar eg liorfi á knattspyrnu
og eg var áður — að því und-
anskildu þó, að eg er hættur að
brjóta slafi og eg hlifi röddinni
mcir cn áður. En því her ekki
að neita, að sigurvíman er sú
sama að unnum sigri, en liins
vegar langar mig helzt til að
laumast burt, svo lítið heri á, í
þau skiptin sem félagar mínir
tapa. — ög nú vildi eg helzt
biðja ]dg að spyrja mig ekki
meir um knattspyrnu.“
„Múndirðu ekki þess í stað
vilja segja mér eitthvað af leik-
starfsemi þinni? Mér hefir verið
sagl af sannsögulum mönnum,
að þú hafir verið efni í
„stjörnu“.
„Það hefði þá helzt verið efni
í halastjörnu. En hvað leik-
starfseminni viðvíkur, þá veit
eg naumast hvort hreif mig
fyrr, hún eða íþróttirnar. Árið
1910 stofnaði eg Leikfélag
Vesturbæjar, og 17 ára að aldri
lék eg Skugga-Svein í fyrsta
skipti, í stóru pakkhúsi, svo-
kölluðum Stóra-Hala, við
Bræðraborgarstíg. Það er þvi
ekki að ófyrirsynju að eg var
nærri orðinn að „halastjörnu".
Leiktjaldamálari var Areboe
Clauscn, en sjálfur var eg leik-
stjóri. Eg lóksl ekki aðeins á
hendur hlulverk Skugga-Sveins,
heldur einnig hlutverk Grasa-
Guddu — og geri svo aðrir hetv
ur! Bæði þessi hlutverk lék eg
15 sinnum, veturinn lt)ll—12,
en einu sinni gerði eg alveg ó-
vænta lukku, en hefði þótt bet-
ur ef eg hel'ði aldrei gert hana.
Eg var þá að leika Skugga-
Svein, en alll i einu tekur allur
áhorfendaskarinn að ldæja,
hrópa og klappa svo eg Iiélt að
þakið ætlaði af húsifm. \rila-
skuld varð eg geypi iiamingju-
samur yfir þeirri stormandi
hrifningu sem eg vakti. Eg
vandaði nú leik minn cnnþá
meir, skældi mig, gretti og
öskraði meir en nokkuru sinni.
Allt i einu var eg nærri dottirm.
Þá uppgötvaði eg þá hræðilegu
staðreynd að eg hafði misst
niður um mlg pllsið — hennar
Grasa-Guddu — og það þótti
áhorfendunum merkilegui’
fJkugga-Sveinn, sem var í kveiR
pilsi innan undir gærufeldin-
um. —I það skipti tók eg
hundrað metra sprett út af
leiksviðinu, — með pilsið á
hælunum — og rán ]>ess að ljúka
við setninguna sem eg var
hálfnaður með.
Alls hefi eg gerzt útilegu-
þjófur 70 sinnuni á ævinni —
]). e. a. s. i hlutverki Skugga-
Sveins. Þar af 31 skipti vetur-
inn 1922, þá til ágóða fyrir
Olympíusjóð knattspyrnu-
inaiina og tíu árum siðar 30
sinnuni i Iv. R.-húsinu til ágóða
fyrir initt ágæta félag. — Þarna
sérðu að það eru ekki margir
aðrir meiri Skugga-Sveinar liér
á landi og það tel eg mér á
sína vísu lil ágætis.“
. j,Hefirðu ekki látið aðra leik-
starfsemi til þín laka?“
„Ekki ber því að neita. Leik-
listarstarfsemi hefir ávallt
heillað mig. Sjálfur liefi eg
samið 5 revýur fyrir K. R., sem
oftast liafa verið færðar á leik-
svið undir leikstjórn Haralds
Á. Sigurðssonar og með okkur
báðum í aðalhlíitverkunum.
Ánnað hefi eg ekki um leik-
starfsemi að segja, nema ef
vera skyldi ]>að, að eg er alltaf
að leika mér — en það er nú
kannske eitthvað annað.“
„Svo er einn hæfileikinn og
ekki sá sízti, sem þú átt eftir
að skýra frá, sem sé ræðu-
mennskan.“
„Já, ræðununi mínum var eg
nærri búinn að gleyma, það
segirðu satt. Eg liefi flutt f jölda
ræðna um ævina, aðallega
iþrótta- og tækifærisræður.
Þær hafa verið þrungnar eld-
móði og sannfæringarkrafti
enda hefði eg sjálfsagt orðið
ágætis prestur ef cg liefði farið
út á þá braut. Og það hefði ekki
verið amalegt að láta kalla sig
séra Erlend og fá að skira börn
og gifta elskendur. En í prédik-
unarstóhium licfði eg þrumað
með Skugga-Sveins-rödd og
hrotið stafprikin á stólbrúninni
lil enn frekari álierzlu á orð
min.
En nú má eg ekki vera að því
að tala við þig lengur. Eg þarf
að mæta á fundi kl. (i og nú
vantar Iiana ekki nema 10 min-
útur.“
„Ætlarðu ekkerl að segja
mérfrá lieiðursinerkjunum þin-
um og tildrögum lil þess að þú
fékkst þau?“
„Kemur ekki til niála. enda
ekkert um það að segja annað
en það, að Fálkaorðuna liefi eg
sennilega fengið fyrir alla sigra
K. R. og að Italíukóngsl sendi
mér, sjálfsagt fyrir þrábeiðni
Mussolinis, orðu fyrir það, livað
mér tókst yel að taka á móti
Balbo. Það var lika mikið verk
og vandasamt og það má með
allmiklum sanni segja, að eg'
hafi verið í tvö ár að taka á
móti honum, enda þótt liann
hafi ekki dvalið hér nema í
nokkura daga. Þetta cr nú alll
og sumt sem eg get sagt þér
um kuimingsskap okkar Mussa.
Áldavinir erum við reyndar
engir, en mér liefði ekki þótt
ólíklegt að hann liefði heimsótl
mig með skipum „Sameinaða“,
ef striðið liefði ekki brotizl út.“
„Eg er hræddur um að það
hefði ekki farið neinn smáræð-
is tími í það fyrir þig að taka
á móti Mussolini úr þvi að það
tók þig tvö ár að taka á móti
Baibo. — En vel að merkja,
verður ekki haldið iþróttamót
í tilefni afmælisins?“
„Jú, svo ku vera. K. R. held-
ur mót í lilefni af mér finnn-
tugum. Þar fer m. a. fram
keppni í 80 st. lilaupi kvenna.
Og vegna þess að það cr i fyrsla
skipli uin langan líma sem
' stúlkur keppa i frjálsum íþrött-
um á opinberu móti í Reykja-
vik, hefi cg heyrt því l'Ieygt að
K. R. ætli að vanda sérstaklega
vel til verðlauna. Félagið ætlar
sér með öðrum orðum að gefa
mig í verðkum þeirri sem verð-
ur fyrsl. Eg er bara skrambi
hræddur um að það verði vit-
laus þátttaka i hlaupinu — ekki
sízt eftir að kvenfólkið hefir
séð myndina al mér i Sunnu-
dagsbíaðinu. Svo verður verð-
launagripiium að sjálfsögðu
stillt út í Skeinmuglugga Har-
aldar eins og venja er til. Eg
vona bara að sú sýning standi
eltki i iparjgn dagn. Nútm
vantar klukkuna eina minútU
i sex. Eg' verð að fara!“
„Biddu eitt andartak. Skýrðu
\rísi fná áðal áhugamálum þín-
um og' stærstu hugsjónum áður
en þú ferð.“
„Eg á mörg áhugamál, m. a.
það að stoppa stríðið svo að
Sameinaða geti hafið siglingar
að nýju og eg geti tekið aftur
lil starfa sem maður. Annað á-
liugamál mitt er það að fram-
tíðaræska lands vors verði heil-
brigð, liraust og slælt og hinu
fagra landi voru samboðin. En
tvær stærstu hugsjónir mínar,
og' þær sem eg ber mest fyrir
brjósti, eru þær, að Iv. R. vinni
sigur í öllum kappleikjum og
hin er sú, að kjarni þjóðarinn-
ar lialdi áfram að fæðast og
vaxa upp í Vesturbænum. —
Gleýmdu ekki að koma i af-
mælismatinn minn og vertu
svo blessaður og sæll.“
Þ. J.
A I Ijálpræðisherssamkomu
endaði ein ræðan svona: „Mig
langar lil að vera vinur vina-
lausra, fáðir föðurlausra og ekk-
ill ekkilslausra.“
•
Tæknirannsóknarstofa Kali-
forníurikis liefir hai'ið baráttu
gegn pylsuvögnum á þeim for-
sendum, að þeir, sem glepjist til
að nota slík „matsöluhús“ að
staðaldri, fái ekki nógu fjör-
efnaríka fæðu. Kallar rann-
sóknarstofan vagnana „maga-
særinga1, i útbreiðsluritum sin-
um.