Vísir Sunnudagsblað - 30.05.1943, Síða 6

6
VÍSIR SUNNUDAGSBLAÐ
1 ’að cr betra aö vera vel búinn, þegar flogiö er í flugvirkjunum anier-
ísku, því aö þau fai'a svó hátt, aö frostiö skiptir oft niörgu-m stigum.
Maöurinn til vinstri á myndinni var ekki nógu vel búinn á höndunum.
og því kól hann á þeim. Sá til hægri er læknir, og hann er aö veita
honuni læknishjálp.
fljúgandi“ og „Libgrator“ flug-
vélarnar gátu flogið svo hátt
a'ð hvorki orustuflugvélar eða
loftvarnaskothríð óvinanna náði
til þeirra. En sú tíð er liðin. Nýj-
ustu orustuflugvélar Þjóðverja
geta komizt í 40.000 fþla hæð
og sama er að segja uni skot úr
loftvarnahyssum þeirra. Þessar
nýju orusluflugvélar eru þar að
auki miklu hraðfleygari en
sprengjuflugvélar okkar. Flug-
vélar okkar eru nú orðið hezt
vopnuðu sprengjuflugvélar í
heimi með vélbyssum, sem eru
hæði stærri og langdrægari en
i>ær japönsku og þýzku. En
flestar orustuflugvélar Þjóð-
verja eru búnar fallbyssum líka
og hafa í fullu tré við jafnvel
„Virkin fljúgandi“.
Þrátt fyrir það, að þessar
marglofuðu sprengjuflugvélar
okkar hafa enn ekki gert
sprengjuárásir á Þýzkaland svo
nokkru nemi, eru þær hafnar
upp til skýjanna og kallaðar
„orustuskip loftsins“. Blaða-
maðurinn Forrest Davis segir
t. d. i hinu víðlesna blaði „Sat-
urday Evening Posl“ þann 14.
nóv. 1942: „Virkin fljúgandi,
sem svo margir hafa niðrað,
hafa svarað gagnrýnendum sín-
um með því að skjóta niður
10 þýzkar flugvélar fyrir livert
virki, og jafnvel hreytt gangi
ófriðarins“.
Þau hafa gert hvorugt!
FuJlyrðingar þessa manns eru
hyggðar á hernaðartilkynning-
um ameríska flughersins í Brel-
landi.er gefnar liafa verið úteft-
ii- hverja árás, sem sprengju-
flugvélar hans hafa gcrt á her-
teknu löndin. Eg held Jiví'alls
ekki fram, aðþessartilkynning-
ar séu ýktar af yfírlögðu ráði.
Þær segja einungis frá því, sem
áhafnir sprengjuflugvélanna
staðhæfa, er þær koma lieim úr
árásarferðunum. En allar slikar
staðhæfingar þarf að rannsaka
nákvæmlega. Vegna hinnar af-
arhröðu framvindu atburðanna
i loftbardögum, Iiættir áhöfnuni
flugvélanna til að ýkja frásagn-
ir sinar, uní skemmdir á flug-
vélum óvinanna: Til að vega á
móti þessu, tók brezki flugher-
inn upp þann sið, strax i byrjun
stríðsins, að viðurkenna enga
óvinaflugvél skotna niður nema
flugmaðurinn hefði séð hana
koma niður, eða einhver annar
sjónarvottur i lofti eðu á jörðu
niðri.
Enn sem kornið er hefir amer-
iski flugherinn i Bretlandi ekki
tekið upp þenna sið. Ef ein-
hver skytta staðhæfir að hann
hafi skotið niður flugvél, þá er
hún ialin fram í hernaðartil-
þyiminguniii, Ef yið syp þöfgm
það lmgfast, að í sprengjuárás-
um eru 12 flugvélar í hverri
sveit og í hverri vél 0 skyttur,
sem allar skjóta hver í kapp við
aðra, þá er það ekki ótrúlegt, að
eitthvað ruglist og margir eigni
sér sömu flugvélina. Fleslir af
flugliðum okkar eru óreyndir í
lofthardögum, en andstæðingar
þeirra eru þrautreyndir bar-
dagamenn, sem kunna ólal
brellur og sjónhverfingar. Eitl
af uppáhaldsbrögðum þeirra,
sem fljúga F.W. 190, er að koma
neðan að andstæðing sínum,
senda honum snögga skothríð
og steypa sér síðan næstum því
lóðrétt niður. Um leið og þeir
steypa sér, loka þeir fyrir ben-
zínið, sem hefir þær afleiðing-
ar, að þykkur svarlur reykjar-
mökkur gýs út úr hlástursrör-
unum. Þannig sleypa þeir sér
næstum því niður að jörð, svo
hinir órevndu amerísku flug-
liðar, sem liafa engan tíma til að
horfa á eflir þeiin alveg niður,
Iialda að þeir hafi skotið niður
flugvél.
Við skulum taka lil dæmis 9.
októher 1942. Þann dag lilkynnti
ameriska herstjórnin að 110
„Fljúgandi virki“ og „Libera-
tor“ hefði séð fyrir 102 þýzkum
orustuflugvélum i árás á Norð-
ur-Frakkland. í fylgd með
sprengjuflugvélunum voru 460
Spilfire og Hurricane orustu-
flugvélar. Þær sögðust hafa
skotið niður ó óvinaflugvélar.
En áhafnir hinna amerisku
sprengjuflugvéla staðhæfðu að
þeir hefðu skotið niður 56; lík-
lega 26 i viðbót og laskað 20.
Eftir að yfirstjórn brezka flug-
liersins hafði tekið þessa til-
kynnipgu til nákvæmrar yfir-
vegunár, neitaði hún að gefa út
sameiginlegg hernaðartilkynn-.
ingu með Ameríkumönnum, en
fram að því liöfðu þeir alltaf
gert það, er flugvélar beggja
fóru j sameiginlega leiðangra.
Samkvæmt brezkum venjum
liefði tiikynningin átt að vera:
5 skotnar niður af brezkum or-
ustuflugvélum, 12 af amerísk-
uin sprengjuflugvélum. Bar-
dagavaniir brezkir flugmenn,
sem tóku þátt í léiðangrinum,
sögðu mér, að hinir amerísku
flugliðar liefðu raunverulega
talið sig hafa skotið niður fleiri
þýzkar flugvélar en voru áflugi,
enda voru Þjóðverjar fljótir til
að tilkynna það sama.
Frá „teknisku“ sjónarmiði er
ekkert athugaverl við hinar ain-
erisku fjórhreyfla sprengjuflug-
vélar. Þær hafa reynzt alar
slerkbyggðar og sýnt, að þær
Jiola mikla skolhríð. Ilvað sam-
komulag milli liins ameríska og
brezka flugliðs snertir, þá er
það hið ákjósaníegasta. En Bret-
ar álíta, og Jiað með réttu, að
þáttlöku amcríska flughersins í
sprengjuárásum á Þýzkaland sé
sniðinn of þröágur stakkur
vegna fastheldni við herfræði-
legt sjónarmið — dagárásir i
stórum stil sem ennþá sé
óframkvæmanlegt í Evrópu.
Eða ef við segjum það á annan
veg. Sem stendur eru Ameríku-
menn að reyna að nota hernað-
artælci á vígstöðvum þar sem
þau henta ekki og við aðstæður,
er Bretar álíta að stofni þeim
i beinan voða.
Til að halda uppi stöðuguin
loftárásuin á Þýzkaland þurfum
við að hafa margþætta árásar-
áætlun j staðinn fyrir að halda
okkur éingöngu við sömu að-
ferðina — „miðaðar" hálofta-
árásir, Þjóðverjar liöfðu svipað-
ar hugmyndir I byrjun striðs-
ins og það er ekki ósennilegt,
pð þeir hafi tapað striðinii vegna
þess hve Jieir voru fastlieldnir
og þráir. Þeir héldu uppi hinum
stórkostlegu dagárásum á Bret-
land þangað til þeir höfðu misst
svo margar flugvélar, að þeir
gátu ekki haft næturárásirnar
svo öflugar að Bretar gugnuðu.
Bretar Iiafa á hinn bóginn
alllaf lagt mikla áherzlu á að
hafa margar tegundir sprengju-
flugvéla sem hentuðu hinum
margbreytilegu aðstæðum. Hin
nýja tvíhreyfla krossviðarflug-
vél þeirra „Mosquito“ er óbrynj
uð og getur borið 1000 kg. af
sprengjum. En vegna Iiins geysi-
lega flughraða liennar — 640
km. á klst. getur hún farið í
dagárásir á Þýzkaland í livaða
veðri scm er. Þrátt fyrir liið
mikla burðarmagn Lancaster-
vélanna cru þær samt svo hrað-
fleygar, að þær geta farið í dag-
árásir með því að „skjótast
milli skýja‘‘ eða fljúga rétl yfir
húsþökunum og koma þannig
loftvörnunum á óvart. Bretar
hafa alltaf haldið uppi dagárás-
um er aðstæður hafa verið hent-
ugar. A timabilinu ágúst—okt.
1942 gerðu þeir 45 dagárásir á
30 þýzkar borgir.
Þegar við höfum náð fullum
yfirráðum í lofti yfir Þýzka-
Jandi, með því að leggja í rústir
þýzkar f lugvélaverksmiðj ur,
skjóta niður flugvélar þeirra og
eyðileggja loftvarnir á jörðu, þá
fyrst er hægt að senda hverja
einustu sprengjuflugvél, livort
sem liún er brezk, rússnesk eða
amerísk, lii dagárása. En til
þess að ná því marki verður
liöfuðþungi sprengjuárásanna
fyrst að vera að næturlagi.
Ef við liefðum tíma lil þess,
væri sjálfsagt að smíða sérstaka
flugvélategund lil næturárása á
Þýzkaland. En vegna Jiess að
við liöfum ekki tima lil Jiess, þá
vcrðum við að gera okkur það
Ijóst, að Jiað er belra að reyna
eftir mætli að vinna slríðið eins
fljótl og liægt er með þeim
vopnum, sem við liöfum hand-
bær, en að hætta á að lapa því
meðan við erum að smíða ný
og betri vopn.
Þó að hinar slóru sprengju-
flugvélar okkar séu ekki færar
um, að halda uppi stöðugum
dagárásum á Þýzkaland, þá er
hægl að gera þær hæfar til næt-
urárása. Og það verður að gera,
ef við viljum ekki láta skjólan
sigur ganga okkur úr greipum.
Það er aðeins þrennt, sem
varnar þvi, a'ð flugvélar okkar
geti teldð þátt í næturárásum
á Þýzkaland og Jiað er:
1. Flugvélar okkar eru ekki
útbúnar með logahlífum á blást-
ursrörunum og að næturlagi er
hægt að sjá hina þjörtu loga