Tíminn Sunnudagsblað - 26.09.1965, Síða 11

María Husa, norsk hjúkrunarkona, sem lengi starfaði í Siglufirði og ávann sér
þar miklar vinsældir.
Allt virtfst ætla að verða eins og
í gamla daga, fyrir styrjöldina. En
^ð fór á annan veg. Síldargöngur
fðu breytzt.
Síldin hafði færzt austur á bóginn,
og norski síldarflotinn kom æ sjaldn-
ör á Siglufjörð. Því fór svo, að starf-
Semin á heimilinu dróst saman ár frá
Ari, og þar 'kom, að heimatrúboð sjó-
ttianna kom sér upp heimili á Seyðig-
íirði fyrir nokkrum árum, því að
t'ar hefur norski síldarflotinn helzt
eitað hafnar upp á siðkastið. En
jafnframt hefur heimilið hér verið
rekið öli árin frá stríðslokum.
Jóhannes Sigurðsson, prentari frá
Roykjavik, er hefur starfað fyrir
heimilið hér nú síðustu árin, ásamt
Oorsku starfsliði, tjáði mér í sumar,
að ekkert norskt síldveiðiskip hefði
komið til Siglufjarðar síðari hluta
Íúlímánaðar 1961, og hefði slíkt ein-
hvern tíma þótt ótrúlegt hér í firðin-
hm. En síldin hefur breytt um stefnu,
að minnsta kosti í bili, og starfsemi^
heimilisins orðið að gjalda þess.
Þe-tta hefur komð hart niður á
ymsum hér í firðinum. Þegar allur
Oorski síldarflotinn lá hér í höfninni,
var á að líta eins og þéttvaxinn,
lauffallinn skóg, siglutré við siglutré
allt frá Anlegginu svonefnda og út
undir Selvík, og á Aðalgötunni fjöl-
*henntu sjómennirnir um helgar.
í*essi sjón er nú horfin úr bæjarlíf-
Jhu, og þeir eru margir, sem sakna
hennar, þvi að Norðmenn höfðu ætíð
Pó nokkur viðskipti hér og fengu
ýmsa þjónustu innta af hendi, þótt
slík viðskipti yæru stórum minni en
a fyrsta tugum síldveiðiáranna.
, Sigiufjörður er ekki hinn sami eft-
*r þessa breytingu. Norski síldarflot-
inn er horfinn af skipalegunni og
hieð honum litrík og svipmikil mynd
mynd, er bar vitni um þann
Sess er fjörðurinn átti
ug þá tryggð, er Norðmenn sýndu
uonum fyrr og síðar: Hér kunnu þeir
bezt við sig, þessi fjörður var ætíð
fremstur í huga þeirra.
, Sjómannaheimilið norska hefur
lafnan haft í þjónustu sinni bjálfað
°g gott starfslið á sumrin, á með-
an þess var þörf. Bæði konur og karl-
ar hafa unnið þarna mörg sumur,
ril dæmis hefur hjúkrunarkonan Mar-
re Husa starfað þarna alls tuttugu
®g fimm sumur á heimilinu. Hún
kom hingað fyrst um 1925.
, Hálf öld er nú runnin í tímans sæ
síðan fullhuginn Espeland hófst
handa um byggingu þessa húss, og
her okkur að þakka öll þau störf, er
Þar hafa verið unnin innan dyra.
**að hefur reynt á þrautseigju og
^órnfýsi þeirra aðila, er þar hafa
starfað og haldið heimilinu opnu á
' ®umri hverju — alla þessa tíð, að
hndanteknum heimsstyrjaldarár 11
nm síðari.
Og svo er nú komið þessum mál-
um, að þetta hús Norðmanna er
eina sjómannaheimilið, sem er starf-
rækt í Siglufirði. Hið innlenda sjó-
mannaheimili, er var stofnað löngu
síðar en hið norska, er ekki starf-
rækt lengur, og valda því augljósar
orsakir.
Þeim mun meiri virðingu ber okk-
ur að sýna viðleitni norska heima-
trúboðsins, sem þraukar hér enn í
þeirri trú, að aftur lifni yfir Siglu-
firði.
Hinn 11. júlí í sumar var þess
minnzt, að hálf öld var liðin síðan
húsið var reist og heimilið tók til
starfa, og var sá, er þetta ritar, þar
viðstaddur. Voru þar ræður fluttar
og þess að nokkru getið, sem gert
hefur verið. Þar var meðal gesta full-
trúi frá aðalstöðvum heimatrúboðs-
ins ytra, séra Stormark að nafni, og
mæltist honum vel og skörulega, enda
ágætur ræðumaður.
Sú kvöldstund, er dvalizt var
þarna, var hin ánægjulegasta, og var
ýmislegt rifjað upp um starf það, er
þarna hefur verið unnið. En það
vantaði aðeins eitt í þetta allt saman:
Þarna voru engir norskir síldarsjó-
menn — þeir voru víðs fjarri. Að
öllu eðlilegu hefðu synir sumra
þeirra manna, er lögðu fé að mörk-
um til byggingar þessa húss, átt að
vera þar til að minnast góðra
verka feðra sinna.
En tímarnir eru aðrir. Straumar
hafa breytzt, og þeir liggja í aðrar
áttir nú um sinn, og þess verður
hinn gamli síldarbær að gjalda.
Þetta norska sjómannaheimili hef-
ur ætíð haft á sér fágaðan menn-
ingarbrag, verið Siglufirði til sóma.
Og áður fyrr jók það beinlínis reisn
staðarins. Þess vegna er stofnun þess
alls góðs makleg, og þegar síldin
nálgast á ný, mun Ufna yfir húsinu,
sem enginn trúði, að Espeland fengi
reist á bernskuárum sildveiðanna í
þessum firði.
T í M I N N - SUNNUDAGSBLAÐ
875