Tíminn Sunnudagsblað - 26.03.1967, Blaðsíða 17

KliSur verksmi'ðjuvélanna verSur þér fljótlega
ljúfur í eyrum eins og feSrum þínum og mæSrum
var söngur lóunnar á holtinu og jarmur lambsins
í mónum. Og þig varSar ekki lengur um tún ætt-
jarSar þinnar, sem híma óslegin undir fjárlausum
hlíSum, af því þaS borgar sig ekki lengur aS
bera Ijá í gras.
Þú hefur skoriS á naflastrenginn, sem batt þig
viS uppruna þinn og fortíS þína. Þú ert maSur
framtíSarinnar og virSir aSeins þaS frelsi
sem gerir þér kleift aS alheimta daglaun aS kveldi.
HvaS stoSar þig þaS frelsi, sem ekki verSur keypt
eSa selt? HvaS stoSar þig sú menning, sem fryst er
í fornum bókum? Þú þarft ekki lengur á því aS
haldá aS vera læs á bók. Tölustafir verSa hiS eina
starfóf, sem blífur. Sjónvarpsstöngin. Gunnfáni
menningarinnar um alla framtíS. Rafeindaheilinn:
GuS í alheimsgeimi.
Og innan tíSar, þegar erlendar tungur hafá
öSlast íslenzkan ríkisborgararétt, lætur tunga
Jónasar, Þórbergs og Kiljans í eyrum þínum eins
og útburSarvæl aftan úr myrkri forneskju.
Þær fáu sálir, sem af íslenzkri íhaldssemi þrjózk
ast gegn því aS segja ókei og þankjú, deyr fljót-
lega drottni sínum og gleymast.
Þá getur drottinn viSreisnarinnar haldiS hvild-
ardaginn heilagan: LitiS yfir verk sitt og tautaS
fyrir munni sér: Sjá, þetta er harla gott.
Og úti er íslands saga.
innan handar. Enn sem fyrr leggur hann þeim
líkn meS þraut: Á íslandi er ennþá margt óselt.
PýramíSaspámenn og aSrir prófetar hafa sagt:
ÞaS er vilji guSs, að ísland bjargi heiminum.
Utan úr heimi er horft á ljósið í norðrinu. Og
sjá: Á íslandi býr gestrisnasta þjóS í heimi — þó
ekki sé miðað vig fólksfjölda. Þegar bágstaddir
kollegar úti í heimi eru í háska staddir, rennur
íslenzkum peningamönnum blóðið til skyldunnar.
Stoltir benda þeir á föðurland sitt og segja: Vinir,
land vort er auðugt. Fjallkonan er gjöful. Verið
velkomnir til íslands til að ávaxta það pund, sem
yður hefur verið trúað fyrir. Vér áskiljunl oss ekki
aðra umbun en þá, er þér teljið verðskuldaða.
Svo stórmannlegt tilboð forsmá ekki þeir, sem
hugsa í tölum. Fögrum orðum er þökkuð skjót
liðveizla og landsréttindi — vitandi, að æ sér
gjöf til gjalda.
Uppskeran lætur ekki á sér standa: Tröllauknir
verksmiðjureykháfar eitra íslenzkt andrúmsloft. Ut
lend skip erja íslenzk fiskimið upp í lahdsteina.
Brynvarin sæskrímsli með dauðann innan borðs
troða marvaðann í íslenzkum fjörðum. Gljúfrabúar
Fjallkonunnar eru hnepptir í fjötra til að, knýja
Gróttu útlendra peningamanna.
Og þú ungi, fslendingur, sem á morgni full-
veldisins sórst ættjörð þinni eilífan trúnað, yfir-
gefur arfleifð þína, kveður föður þinn og móður
þína og gerist ræðari á galeiðu auðvaldsins í von
um dollara, mark og pund.
TÍMINN - SUNNUDAGSBLAÐ
257