Tíminn Sunnudagsblað - 15.09.1968, Blaðsíða 3

yfffiim mAyT'
FW>V*
Þeir, sem fara aS skjálfa við minnsta gust, ættu að
hugsa tii rjúpunnar. Hún á sér heimkynni ailt norSur
á SvalbarSa og NorSur-Crænlandi og kann bezt viS
sig hátt til fjalla. „Hvít meS loSnar tær”, sagSi Jónas
og latneskt heiti hennar er einmitt dregiS af fiSruðum
fótum hennar.
Margt rjúpna er vetrarlangt uppi til fjalla, þar tem af blæs
í veSrum. Á köldum vetrarnóttum gerir hún sér bæli i fönn-
ina. Þegar seytján stiga frost er á bersvæSi, er þaS ekki
nema 8,4 tuttugu og þrjá sentimetra niSri í skafli og 1,6 stig
á hálfs metra dýpl.
Klærnar eru rjúpunni mjög nauS-
synlegar. En vetrarklærnar felllr
hún síSla vors. Jafnvel hornlagiS á
nefinu er endurnýjað.
Rjúpan gerir sér hreiSur á bersvæSi,
verpir mörgum eggjum og móSirin
kennir ungunum aS afla sér nauðsyn-
legar fæðu.
Karrarnir leita hátt upp til fjalla,
þegar þeirra er ekki lengur brýn
þörf viS heimilisannirnar. Þeim
finnst frjálst í fjallasal.
ASur fyrr voru rjúpur snaraðar hér
á landi, og hefur það sjálfsagt tíSkazt
frá upphafi byggSar. Snörur eru jafn-
vel enn egndar fyrir rjúpur á NorSur-
löndum.
Þar sem þetta er enn gert, er kvfst.
um stungiS niður í fönnina, svo að
þeir myndi eins konar gerði, en
snaran egnd, þar sem líklegt er,
aS rjúpan troði sér \ gegn.
Rjúpan skiptir um lit þrisvar á ári.
Varpbúningurinn er dökkmógrár,
síSsumarsbúningurinn gráfdkróttur,
en vetrarbúningurinn náiega al-
hvítur.
T í M 1 N N — SUNNUDAGSBLAÐ
699