Tíminn Sunnudagsblað - 15.09.1968, Blaðsíða 10

unni speglast sá andi, sem ríkti,
þegar hún varð til Samtíð Hall-
gríms hefur fundið það, sem seinni
tíminn hefur reynt að dylja, að
því aðeins gat Hallgrímur ort
Passíusálmana eins og þeir eru,
að hann hafði frá konu sinni feng-
ið að kynnast höfuðinntaki íslams-
trúar, og gat sameinað það sinni
kristnu trúarskoðun. Og þess
vegna gat hann einnig ort sálm-
inn sígilda: „Allt eins og blómstrið
eina . . þar sem forlagatrú
Múhameðs speglast svo til í hverri
ljóðlínu, en allt þó svo innilega
samofið trúartilfinningu hins
kristna manns.
í Saurbæ er margt, sem minn-
•'ií á Hallgrím, að sagt er. Við tún-
garð er uppspretta sú, sem Hall-
grímslind er kölluð. Þar á Háll-
grímur að hafa laugað sig. Nokk-
urn spöl norðaustur frá Saurbæ
er steinn — þangað er sagt að
Hallgrímur hafi farið á hverjum
morgni og gert bæn sína. í kirkju-
garðinum í Saurbæ er legsteinn
Hallgríms.
í Saurbæ var lítil, snotur timb-
urkirkja. Sú kirkja hefur sennilega
þurft endurbóta við, en hinum há-
kristnu nútímamönnum fannst
kirkja sú ekki hæfa minn-
ingu sálmaskáldsins í Saurbæ og
ákváðu þÝí að byggja stóra kirkju
úr steini til minningar um hann.
Gamla kirkjan var flutt suður í
Kjós og sett niður í Vindáshlíð við
sumardvalarheimili K.F.U.K., og
ekki verður séð annað en hún sómi
sér þar vel. En Hallgrímskirkjan
í Saurbæ trónar þar í allri sinni
stærð og setur svip á staðinn.
Það vantar sízt að nútíminn hafi
reist Hallgrími minnismerki. En
þó finnst mér á vanta, að hinu
kristna umburðarlyndd Hallgríms
hafi verið reistur minnisvarði, því
að allt, sem gert hefur verið, geng-
ur þar í öfuga átt. En nóg um
það. Einnig hefur minnisvarða-
höfundum sézt yfir að Hallgrímur
átti konu, og sú kona á annað
betra skilið af Hallgrímsdýrkend-
um en nafnið, sem henni er oftast
valið, Tyrkja-Gudda. Og þó verður
það nafn ekki að skammaryrði á
Guðríði Símonardóttur. Hennar per-
sóna er meiri en svo, að uppnefni
sak| hana. Guðríði Símonardóttur
hefur ekki verið reist minnismerki
af mannahöndum. En þó hefur
hún kannski hlotið merkari minn-
isvarða en Hallgrímskirkjurnar í
Saurbæ og á Skólavörðuholti.
í hæðinni fyrir ofan Saurbæ er
klettanípa. Þjóðsagan hefur gefið
nipunni nafnið Prjónastrákur.
Þarna segir sagan, að Guðríður
hafi setið með prjóna sína á með-
an Hallgrímur þjónaði í Saurbæj-
arkirkju. í Prjónastrák hefur þjóð-
sagan reist þessari iðjusömu konu
minnisvarða.
Við skulum nú yfirgefa Saurbæ-
inn og halda áfram ferð okkar.
Hér rétt fyrir innan er félagsheim-
ilið Hlaðir. Það hús stendur
skammt frá bænasteini Hallgríms.
Og nú liggur leið okkar yfir
Skroppugil, bæjarlækinn á Fer-
stiklu. Og þar með lýkur ferðalagi
okkar.
70£
INGOLFUR JONSSON:
Hvítir fuglar
og svartir
— Pabbi, sagði litli drengurinn
við föður sinn, þar sem þeir sátu
á bakka tjarnarinnar, þessa frið-
sæla griðastaðar Reykvíkinga, með
hálftóman brauðpoka milli sín, en
mest af innihaldi hans var komið
á lognkyrrt vatnsborð vængjaðra
tjarnarbúa.
— Pabbi, endurtók drengurinn,
óþolinmóður. Hvers vegna eru
sumir fuglarnir stórir og hvítir, en
aðrir litlir og dökkir?
— Doddi minn, svaraði faðir
hans, — þessir stóru, hvítu fuglar
t heita svanir, og þeim er eins eðli-
legt að vera stórir og hvítir, eins
og hinum fuglunum er það eðli-
legt að vera litlir og dökkir.
— En pabbi, stóru hvítu svanirn
ir ryðja litlu dökku fuglunum frá
og borða mestallt brauðið okkar.
T Í M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ