Tíminn Sunnudagsblað - 22.09.1968, Síða 22

Minnisstætt orðafar
BJÖRN JAKOBSSON SKRÁSETTI
Undirstöðumaturinn g'iidir.
Bóndi í Eystri-hreppi komst svo
að orði: „Þetta er það, sem erfið-
ismaðurinn þarf að hafa: Sekk-
bært skyr og seiddar baunir.
Smágerð taða.
Gísli, bóndi í Ásum, lýsti svo
töðunni á túninu í Haga í Gnúp-
verjahreppi:
„Hún er svo smágerð, að það
er ekki hægara að binda hana en
pokalausar baunir.“
Gísla þótti hey lítið síga í ein-
hverri hlöðunni og lýsti því svo:
„Heyið er svo laust í hlöðunnl,
að það má vaða í gegnum það með
útbreiddan faðminn."
Hann skapaði mig.
Þegar séra Jóhann Tómasson,
prestur á Hesti frá 1830 til 1865,
kvaddi þennan heim, minntist eitt
sóknarbarnið, bóndi í Andakíl,
hans á þessa leið:
„Hann skapaði mig og hann
skfrði mig, hann fermdi mig og
ENGLALÍF -
Framhald af bls. 726
fram fyrir hendurnar á guði og
koma í veg fyrir, að hann skap-
aði manninn. Þessum englum virð-
ist þó hafa verið líkt farið og fugl-
inum Fönix, sem reis upp úr ösk-
unni, því að þeirra getur með
nokkru lífsmarki á dögum mann-
anna. Má og vera, að það hafi þót
koma á daginn, að andúð þeirra á
sköpun mannsins hafi ekki verið
með öllu óréttmæt Patríark-
inn Enok fullyrðir að minnsta
kosti, að hann hafi séð þessa um-
ræddu engla, eitt sinn er var farið
var með hann til himna til þess
að kynna hann fyrir erkienglunum.
Þessi sami Enok, sem var einn
hinna fáu, dauðlegu manna, er
voíu dubbaðir til engils að loknu
jarðlífi, varð tilefni þess, að engill-
in Assa, sætti hrakalegri og ó-
venjulegri meðferð. Assa reis sem
sé upp gegn því, hversu mikið var
haft við Enok. Honum varð það á,
sem stundum gerist í stjórnmála-
hann gifti mig, og allt gerði hann
vel, blessaður.“
Lumpinn, skitinn, lasinn,
veikur.
Nálægt 1880 var bóndi sá í Ká'lf
haga í Flóa, er Bergur hét. Svo
bar við, að hann þurfti að leita
læknis vegna konu sinnar. í þann
mund átti heima á Vatnsleysu-
strönd hinn alþekkti hómópati,
Lárus Pálsson (1842—1916). Til
hans leitar Bergur. Þegar hann
kom á fund Lárusar, bar hann upp
erindi sitt á þessa leið-
„Komdu sæll, Lárus, nei, komið
þér sælir, Lárus. Þér eruð læknir.
Þér eruð góður læknir. Þér eruð
mi-kill læknir, þér læknið allt. Nú
er ég sendur til yðar frá konu
austur í Fláa, konunni í Kálf-
haga, konunni Helgu í Kálfhaga,
konunni hans Bergs í Kálfhaga,
konunni minni. Það er nú margt,
sem að henni gengur. Það er nú
fyrst, að hún getur ekki átt barn,
ekki almennilegt barn, ekki lif-
flokkum nú á dögum, að láta sér
sárna það atferli að seilast út fyrir
flokkinn er skipa átti stöðu, sem
bitastætt var í. Af þessum sökum
var Assa varpað út í geiminn með
þeim firnum, að hann svífur ei-
líflega milli himins og jarðar eins
og ráða má af þessu er tjáningar-
frelsi ekki í hávegum haft í ríki
englanna, þótt ekki hafi það enn
leitt af sér neina mótmælafundi
hér á jörðu niðri.
Margt fleira mætti eflaust draga
fram í dagsljósið af þeim hug-
myndum, sem menn hafa gert sér
um engla á liðnum öldum. Þó
verður hér látið staðar numið.
Þessi sýnishorn ættu að minnsta
kosti að nægja til þess að"-sanna,
að prelátar fyrri alda brast ekki
hugkvæmni né hugarflug.
Lausn
30. krossgátu
andi barn.“ Síðan lýsti Beirgur
sjúkdóminum nánar og með mörg-
um orðum og bætir svo við:
„Svo er ég nú líka dálitið lump-
inn, skitinn, lasinn, veikur.“
„Fjölmennur“ kúahópur.
Þórhallur biskup Bjarnason í
Laufási í Reykjavík hafði þar
stórt tún og átti fjölda kúa. Mað-
ur, sem kom í fjósið í Laufási
ásamt biskupi, furðaði sig á þess-
um kúafjölda og segir í aðdáun-
artón:
„Það er fjölmennur kúahópur
hjá yður, séra Þórhallur.“
Endir á bréfi.
Um langt skeið var smá-
skammtalæknir (ihómópati) í
Borgarfirði, Sigurður Jónsson að
nafni. Bjó hann lengst af í Litla
Lambhaga í Skilamannahreppi, en
dó á Akranesi árið 1926. Höfðu
margir héraðsbúar mikla trú á
honum til hjálpar við hinum marg-
víslegustu sjúkdómum. Var einn-
ig til hans leitað úr fjarliggjandi
.héruðumv Báruist honum mörg
þakkarbréf fyrir veitta hjálp. Eitt
þeirra, sem var frá Sveini, syni
hins sérkennilega manns, Eiríks
á Brúnum (d. 1900), endaði á
þessa leið:
„------Að lokum ætla ég að
biðja þig að gera svo vel og
skreppa fyrir mig suður að Klafa
stöðum, berja þar að dyrum, gera
boð fyrir Sigríði Narfadóttur og
spyrja hana, hvort hún sé væn
stúlka. Og ef hún segist vera væn
stúlka, þá ætla ég að biðja þig
að spyrja hana, hvort hún vilji
ekki gjöra svo vel og eiga mig.
N B$0 * . s s s r o s \ s &
r fl L L É fi > t u
\ s B M K 0 M U K
M n í) B1 L y K T
SiGlElfiSlilSCIÐCa
1 .i E L K l \ fi V \ E
\ L \ \ \ L fl \ L y \ T D1 I
K fl S ry R T K fl \ fi L a V P
C fí V K fl \ fl U K N E F N 0
F V N fl P 1 \ M V S K 4 P R
a 6 V 6 L fl p - u R \ fl R F fi \
\ T n V T S L 1 T \ 1 i \ M
\ fl M T \ r ó L \ fl T \ fi F l
\ ý n fl fl \ s fl M S U L L I X>
N ú □ a [3 0 fiS K ö 11 \ fll L K fl
BiRJt
\ \ fl
wammmnxmu
CJÖtUE3Slfflrj0gj[ijKlcnaD3EI
0ES00H!BHDDSS!aRíSSÍIE5
flHni3ö!E3.0HI3ll3CiaSEÍGÍ
742
T t M I N N — SUNNUDAGSBLAÐ